Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Γλυκό με αχλάδια διαφορετικό


Εμείς γι' αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μάς πήγε!
Ή αλλιώς, "όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι Θεοί γελούν".
Δεν είχα διάθεση ούτε για φιλοσοφίες, ούτε και για αμπελοφιλοσοφίες.
Μόνο διάθεση για γλυκάκι είχα, ως συνήθως.
Και ως συνήθως τα γλυκάκια περνάνε σαν τρένα μπροστά στα μάτια του μυαλού μου, κι όποιο μ' αρέσει πιο πολύ το παίρνω και φεύγω.  Τώρα, αύριο, σ' ένα μήνα; Δεν έχει σημασία. Αυτά τα τρένα είναι δωρεάν και έχουν ανοιχτό εισιτήριο κι ανοιχτό προορισμό.
Δυο τρεις μέρες τώρα περνάει από μπροστά μου το τρένο που λέγεται "peach cobbler" ή αλλιώς "γλυκό με ροδάκινα". Ανέβηκα στο τρένο και αποφάσισα πως θα αλλάξω το όνομα του βαγονιού μου σε "pear cobbler" ή αλλιώς "γλυκό με αχλάδια". Στο τρένο μού σερβίρανε το γλυκό με κανέλα, εγώ ζήτησα extra τζίντζερ, κι επειδή ήταν μεγάλες οι ποσότητες που μού πρότειναν τα γκαρσόνια, είπα "Τη βάση παρακαλώ μειώστε τη στο 1/3. Το υπόλοιπο αφείστε το ως έχει. "
Όταν βγήκα απ' το βαγόνι "Γλυκό με αχλάδια σε οικονομική βάση" βρέθηκα μπροστά σ' ένα στεφάνι. Δεν μού πρότειναν  "στεφάνι με αχλάδια" στο τρένο. Το αχλαδοστεφάνι που μού προέκυψε απ' την παραγγελιά ήταν διαφορετικό από το "peach cobbler " κι από το "pear cobbler" , αλλά δεν πειράζει. Είχε μια ζουμερή βάση από αχλάδια, μπόλικη γέμιση ξηρών καρπών και ένα αφράτο ζυμαράκι να τους περιβάλλει.
Δεν έχει τίποτε το επιλήψιμο να είσαι διαφορετικός.
Δεν σε κάνει να είσαι λιγότερος, μικρότερος ή κατώτερος . Σε κάνει μόνο να είσαι αλλιώτικα νόστιμος!

Η σκιουρίνα που ακολουθεί είναι αλλιώτικη  γιατί ζει σε ένα δάσος όπου όλα παίζουν στις αποχρώσεις του πράσινου κι αυτή είναι καφέ. Εξομολογείται τον πόνο της στο Λαέρτη, ένα φανταστικό τηε φίλο. Ο Λαέρτης μπορεί να είστε κι εσείς!

Μια σκιουρίνα καφέ σ' ένα δάσος πράσινο
Είμαι καφέ και βλέπω πράσινα,
Ζω σ’ένα δάσος με δαμάσκηνα.
Ψάχνω φουντούκια,βρίσκω μύγδαλα,
Ψάχνω για ταίρι, βρίσκω σούργελα.

Τα δόντια μου είναι δυό και τοσοδούλικα,
Τα μάτια μου μικρά μα νοστιμούλικα,
Η ουρίτσα μου είναι φουντωτή και καφετίζουσα,
Είμαι σκιουρίνα ζουμπουρλή και νεανίζουσα.

Θέλω να πώ το ντέρτι και τον πόνο μου,
Γιατί θα σκάσω έτσι που’ μαι μόνο μου.
Θέλω να πω τον πόνο και το ντέρτι μου,
Κι εσύ θα με συντρέξεις βρε Λαέρτη μου.

Μέσα σε τόσο πράσινο που έμπλεξα,
Πες μου να καταλάβω σε τί έφταιξα.
Εγώ είμαι καφέ ψυχή και σώματι,
Κι εδώ δεν με κοιτάζουν, είν’ αόμματοι.

Πράσινοι βάτραχοι βαλτώνουν στα νεράκια,
Πράσινες σαύρες σκαρφαλώνουν στα δεντράκια,
Σκουλήκια πράσινα, πράσινοι ιπποπόταμοι,
Πράσινες κάμπιες , πρασινοσκαθαρόνταυροι.

Τα καφετιά ζωάκια είναι τσαχπίνικα,
Είναι χαριτωμένα κι αεικίνητα,
Μα μέσα εδώ στον πράσινο το συρφετό,
Το καφετί το ταίρι μου πού θα το βρω ;
 
Γλυκό με αχλάδια (σε ενδυμασία στεφανιού)
Για 12 μερίδες

Για τη βάση με τα αχλάδια
8 φλυτζάνια κομμένα αχλάδια
1 φλυτζάνι ζάχαρη
1 φλυτζάνι κρύο νερό
2 Κουτάλια κορν φλάουρ
1 Κουτάλι κανέλλα
Λίγο τζίντζερ

Για τη γέμιση με τα καρύδια
3/4 φλυτζανιού καστανή ζάχαρη
1/4 φλυτζανιού λιωμένο βούτυρο
1 1/2 φλυτζάνι χοντροκομμένα καρύδια πεκάν (εγώ έβαλα ανάμεικτα πεκάν και καρύδια)

Για τη ζύμη
3/4 φλυτζανιού γάλα
2 Κουταλιές χυμό λεμονιού
2 1/4 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 Κουτάλια καστανή ζάχαρη
2 Κουτάλια μπέκιν πάουντερ
1/2 Κουτάλι μπέκιν σόδα
1/2 Κουτάλι σόδα
1/2 φλυτζάνι βούτυρο

Ε(χ)τέλεση

Για τη βάση με τα αχλάδια
Κόβουμε τα αχλάδια σε φέτες. Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε τη ζάχαρη, το νερό, το κορν φλάουρ, την κανέλλα και το τζίντζερ και ανακατεύουμε να διαλυθούν η ζάχαρη και το κορ φλάουρ. Βάζουμε σε μέτρια φωτιά και ρίχνουμε και τα αχλάδια. Ανακατεύουμε να σκεπαστούν από το υγρό. Ανακατεύουμε μέχρι να πήξει και να δημιουργηθούν φουσκάλες.
Κατεβάζουμε απ' τη φωτιά και τα διατηρούμε ζεστά, σκεπασμένα.

Για τη γέμιση με τα καρύδια
Ρίχνουμε τη ζάχαρη στο λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε καλά. Ρίχνουμε και τα καρύδια και ενσωματώνουμε.

Για τη ζύμη
Σ' ένα μπωλάκι ενώνουμε το γάλα με το λεμόνι.
Σε άλλο μπωλ ενώνουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη, το αλάτι, το μπέκιν πάουντερ και τη σόδα.
Ρίχνουμε στο αλεύρι το βούτυρο κρύο, κομμένο σε κομματάκια και ενώνουμε με το αλεύρι να μοιάσει σαν σβώλοι. Ρίχνουμε στο κέντρο του αλευριού το γάλα και ενοποιούμε.
Μεταφέρουμε τη ζύμη σε αλευρωμένη επιφάνεια και ζυμώνουμε.
Ανοίγουμε σε ορθογώνιο. Απλώνουμε επάνω τη γέμιση με την πραλίνα των καρυδιών αφήνοντας ένα περιθώριο στα πλάγια.
Ρολλάρουμε από τη μεγάλη πλευρά και σχηματίζουμε ρολό. Κόβουμε σε φετούλες 2,5 εκατοστών περίπου. Απλώνουμε σε ταψάκι (χωρίς να βουτυρώσουμε) το μείγμα των αχλαδιών και από πάνω βάζουμε τις ροδέλες με την πραλίνα των καρυδιών, με το κλείσιμο προς τα κάτω.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 200C/400F για 25 περίπου λεπτά, μέχρι να χρυσίσει από πάνω και νά έχει καλοψηθεί η ζύμη.
Κι αν το γλυκό σας βγει στεφάνι, καραμούζα ή τρένο, μην το μαλώσετε.
Η διαφορετικότητα είναι θέμα επιλογής και θέλει υποστήριξη.

20 σχόλια:

  1. Μμμμ! Συμφωνλω απόλυτα μαζί σου Μάρθα!!! Τα πάντα είναι θέμα επιλογής αλλά και η διαφορετικότητα είναι απαραίτητη και νοστιμότατη, ειδικά η δική σου με τα αχλάδια!!!! χαχαχα
    Όσο για το ποίημα ...το απόλαυσα!!!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά η αχλαδόπιτα, ή όπως αλλιώς λέγεται τέλος πάντων! Καλημέρες!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Μάρθα!
    Δεν έχει καμία απολύτως σημασία το ότι για άλλο γλυκό ξεκίνησες και άλλο κατέληξες να φτιάξεις!
    Αυτό που βλέπω εγώ είναι ένα υπέροχο φθινοπωρινό γλυκάκι, νόστιμο και πολύ αρωματικό και μου αρέσει πολύ!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ερμιόνη μου! Όσο για τα αρώματα, ξαναπές το!Φιλιά , φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Αχά! Ώστε αυτό είναι το περιβόητο peach cobbler που το ακούω στις ταινίες και μου είχε διαφύγει (περιέργως) ως γλυκό. Μου φαίνεται πεντανόστιμο και στην pear εκδοχή του, σα να μου κλείνει το μάτι για να το φτιάξω! Να κάνω και μία ερώτηση διευκρινιστικού περιεχομένου: τις ροδέλες της ζύμης τις πατάμε πάνω στα αχλάδια να ενωθούν ή με το ψήσιμο ενώνονται ούτως ή άλλως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, Αμαλία μου, δεν πατάς τίποτε! Τα ακουμπάς πάνω στα φρούτα. Μη μειώσεις όμως τη στρώση με τα φρούτα , όπως εγώ. Θα δώσει πολύ ωραία βάση, με μπόλικο σιροπάκι. Κι αν θέλεις να σου ενωθούν οι ροδέλες, όπως μού προέκυψε εμένα, βάλε ένα μικρότερο ταψάκι ώστε να είναι κοντά κοντά, κι όταν φουσκώσουν να κολλήσουν. Καλή επιτυχία!!!

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρω τι είναι πιο απολαυστικό!
    Το κείμενό σου και το ποιηματάκι ή το γλυκό σου!
    Παίρνω λοιπόν ένα μεγάλο κομμάτι, και πάω να ξαναδιαβάσω την σκιουρίνα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απίστευτη είσαι!!!
    Μου το έγραψες κι' εσύ πρόσφατα, τελικά έχουμε πολλά "κοινά" χαρακτηριστικά μιας και για αλλού κινάμε και αλλού τελικά καταλήγουμε, με ότι "τραίνο" ή "πλοίο" κι' αν πάρουμε μέσα στις κουζίνες μας :-))
    Αχ βρε Λαέρτη μου θέλω κι' εγώ να σου πω τον πόνο και το ντέρτι μου!
    Φιλώ σε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λαέρτης! Ωραίο όνομα φίλου! Μπορώ να τον υιοθετήσω?
    Γλυκό το ποιηματάκι σου, παραμυθού μου!
    Όσο για την φρουτόπιτα, την λάτρεψα που δεν έμεινε κολλημένη στην αφετηρία της! Είμαι λάτρης της διαφορετικότητας!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αγγελική μου! Ο Λαέρτης προσφέρεται για υιοθεσία, βεβαίως! Καλή σου μέρα , διαφορετική απ΄τις προηγούμενες!

      Διαγραφή
  7. Στο έχω ξαναπεί όταν έρχομαι στη σελίδα σου κάνω "ψυχοθεραπεία" και μην το παρεξηγήσεις την έχω ανάγκη. Μια τα κείμενα σου μια τα γλυκά σου ή ότι άλλο ανεβάζεις. Και να φανταστείς ότι εγώ μόνο ένα κομματάκι τρώω από τα γλυκά αλλά ο θαυμασμός θαυμασμός.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χίλια ευχαριστώ, Ξανθή μου, να'σαι καλά. Θα ανταλλάσσουμε επισκέψεις λοιπόν και θα θαυμάζουμε η μια τα έργα της άλλης. Πολλές καλημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όταν έχεις έμπνευση, ε;
    Προκύπτει ένα νόστιμο γλυκάκι
    και ένα τέλειο ποιηματάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ποιηματάκι το κρατήσαμε, το γλυκάκι το τσακίσαμε!

      Διαγραφή
  10. Μάρθα μου είσαι απίστευτη.Το γλυκάκι είναι τέλειο, αλλά και το ποιηματάκι σου πάρα πολύ καλό.Μπαίνοντας εδώ δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. To διαφορετικό γι αυτό είναι και ωραίο. Γιατί πηγαίνει αλλού..
    Κι εσύ το πήγες σε άλλο σταθμό Μάρθα μου.
    Ωραιο καραμελωμένο μυρωδάτο αχλάδι με τη νοστιμιά των καρυδιών.
    Τέλειο.

    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό είναι κάπου κάπου να δοκιμάζουμε κάτι άλλο, ή, να μένουμε ανοιχτοί στις εκπλήξεις που δεν τις περιμένουμε. Όπως μου'λαχε εμένα με τούτο το γλυκό. Φιλιά!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...