Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Κεκάκια με καρύδα και κακάο και "Sliding Doors"

Στην ταινία "The sliding doors" με την Γκουίνεθ Πάλτροου, βλέπουμε δυο σενάρια της ίδιας ιστορίας σαν παράλληλες πραγματικότητες, ανάλογα με το αν η "ηρωίδα- Γκουίνεθ" προλάβει ή δεν προλάβει να μπει στο τρένο μέσα από τα sliding doors που κλείνουν εκείνη τη στιγμή.

Τη θυμήθηκα το πρωί, την ώρα που ετοιμαζόμουνα να βάλω στο φούρνο τα coconut squares (κεκάκια με καρύδα) που μου' στειλε  μια καινούρια φίλη, η Lydia από την Ελβετία. Με αφορμή τα "Sliding doors" που ανοιγοκλείνουν και μπορεί και να σ' αφήσουν "στην απέξω", άρχισα να σκέφτομαι όλες τις πιθανότητες, τα σενάρια, τις ιδέες που μπορεί να μην προλάβουνε να μπουν μέσα απ' τα sliding doors του μυαλού μας και να μείνουν κι αυτά στην απέξω της ζωής. Χτυπούν την πόρτα μας ως επισκέπτες, κι εμείς, ρίχνοντας μια ματιά απ' το "ματάκι", ρωτάμε καχύποπτα τον απρόσκλητο, "who's this?", και τις πιο πολλές φορές, πριν καν ακούσουμε την απάντηση, πετάμε ένα "thank you very much, I'm not interested" και γυρίζουμε να βάλουμε το χοιρινό στο φούρνο, να ράψουμε ένα κουμπί ή να αποτελειώσουμε το 50ο επεισόδιο από τα "Φιλαράκια" (που εντωμεταξύ το βλέπουμε για 50η φορά).

Κι αναρωτήθηκα την ώρα που άναβα το φούρνο στους 200C:
Πώς θα' ταν αν ανοίγαμε τα sliding doors του μυαλού μας  στον τρυποκάρυδο- πλασιέ μιας σκέψης "της στιγμής";

Τι θα γινόταν αν εμείς, μετά το χτύπημα της πόρτας, δεν τρέχαμε στους γνωστούς διαδρόμους της ζωής και δεν ξεχνιόμασταν, δεν φοβόμασταν, δεν βαριόμασταν αλλά δίναμε στον νοερό επισκέπτη, την ευκαιρία ενός "ραντεβού στα τυφλά";


Πού θα'μασταν σήμερα αν όλες μας οι φαεινές ιδέες και τα όνειρα, περνούσαν απ' τα sliding doors του προθάλαμου του φόβου ή της αδιαφορίας μας  στο σαλόνι τής αποφασιστικότητας και της δράσης μας;


Θα'τανε σήμερα φίλη μου η Lydia αν την παίρναγα για Ελβετίδα;


Θα' χα δει το μεσαιωνικό χωριό Kilkenny αν η Lydia κρατούσε στα χέρια ένα βιβλίο γαλλικό;


Τι γλυκό θα πόσταρα σήμερα αν αποφάσιζα να μην της μιλήσω;

Flash back ένα μήνα πριν:
Αεροδρόμιο Γενεύης: Στέκομαι  μπαφιασμένη στην ουρά για επιβίβαση με προορισμό το Δουβλίνο, μετά από πολύωρη καθυστέρηση λόγω τεχνικού προβλήματος του αεροσκάφους.  Δεν έχω καταλάβει αν τελικά λύθηκε το πρόβλημα κι αν θα πετάξουμε κανονικά, ή θα "μας πετάξουν" μέσω άλλων πτήσεων στο Δουβλίνο. Μπροστά μου στέκεται μια κοπέλα που κρατάει στα χέρια ένα βιβλίο στα αγγλικά. Εγώ θέλω να κάνω την ερώτηση "Τελικά επιβιβαζόμαστε;" αλλά όχι σε μια Ελβετίδα. Οι Ελβετίδες μιλούν γαλλικά ή γερμανικά, (εγώ τίποτε απ' τα δύο), είναι ευγενικά αποστασιοποιημένες, (εγώ πάλι όχι), και προτιμώ τη φιλικότητα και την ομιλητικότητα μιας  Ιρλανδέζας.
Η κοπέλα μπροστά μου κρατάει ένα βιβλίο στα αγγλικά και πάει στο Δουβλίνο. 
"Ιρλανδέζα μού μοιάζει. Θα της μιλήσω."

"Τελικά επιβιβαζόμαστε;" ρωτάω αγγλικά με ελληνική προφορά.

"Μαλλον", μου απαντάει αγγλικά αλλά με μια προφορά που δεν είναι αναγνωρίσιμη βρεττανική, ούτε αυστραλέζικη, ούτε αμερικάνικη, ούτε (φευ) ιρλανδέζικη.
Η φιλικότατη και ομιλητικότατη κοπέλα μού απάντησε  με προφορά ελβετική ως γνήσια Ελβετίδα που ήταν (μπαρντόν;;;), με πρώτη γλώσσα τα γερμανικά και μετά τα γαλλικά, (γκλουπ) και μεγάλη αγάπη για την Ιρλανδία (Ανάσταση!!!) Έμεινε στο Kilkenny της Ιρλανδίας για πέντε χρόνια δουλεύοντας σε μια ιρλανδέζικη οικογένεια που έγινε οικογένειά της.
Κι από τότε πάει και τους βλέπει κάθε χρόνο (καλή ώρα).

Περάσαμε τις δύο ώρες της πτήσης μιλώντας. Μου' πε πως μαγειρεύει κι εγώ της χάρισα το ημερολόγιό μου (στα αγγλικά) με τα γλυκά και τις ιστορίες μου. Της είπα πως στη Γενεύη δεν πρόλαβα να φάω ελβετική σοκολάτα κι εκείνη μου χάρισε μια Ελβετική "Οβομαλτίνη". Στο Δουβλίνο χαιρετιστήκαμε και μού έδωσε το τηλέφωνό της.

"Μπορεί να  έρθω να σε βρω στο Kilkenny", της είπα και το' κανα.
Ήπιαμε Quinness σε ιρλανδέζικη pub, γυρίσαμε με αυτοκίνητο στις εξοχές, πήραμε τσάϊ με την ιρλανδέζικη οικογένειά της και μου πρόσφερε coconut squares που φούρνισε εκείνο το πρωί με κακάο και καρύδα. 

Και σήμερα το πρωί καθώς τα φούρνιζα με τη σειρά μου σκέφτηκα:

"Τι θα' φτιαχνα σήμερα αν τα sliding doors του μυαλού μου δεν μ' άφηναν να μιλήσω σε μια κοπέλα γιατί κράταγε στα χέρια ένα βιβλίο στα γαλλικά;"
Coconut squares

225 γρ. βούτυρο μαλακωμένο

375 γρ. ψιλή άσπρη ζάχαρη
2 κουταλιές σούπας κακάο
1 φακελάκι βανίλια
3 αυγά
120 γρ. γάλα
350 γρ. αλεύρι
2 κουταλάκια του γλυκού μπέκιν πάουντερ

Γλάσο

60 γρ. μαλακωμένο βούτυρο
250 γρ. κανονική ζάχαρη
4 κουτάλια της σούπας καφέ (φίλτρου)
2 κουτάλα της σούπας κακάο
1 φακελλάκι βανίλια

2-4 κουτάλια της σούπας νερό
ινδοκάρυδο για πασπάλισμα 

Ε(χ)τέλεση

Για το κέηκ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200C/ 392 F.
Ενώνουμε το λιωμένο βούτυρο με την ψιλή ζάχαρη, το κακάο, τη βανίλια και τα αυγά.
Προσθέτουμε προσεχτικά το γάλα, και ανακατεύουμε. Ύστερα ρίχνουμε το αλεύρι με το μπέκιν πάουντερ.
Στρώνουμε ένα μακρύ ταψί 30εκ.x 40εκ. με αντικολλητικό χαρτί και ρίχνουμε μέσα το μείγμα.
Ψήνουμε το κέηκ για 20-25 λεπτά. Στο μεταξύ ετοιμάζουμε το γλάσο.

Για το γλάσο
Ενώνουμε όλα τα υλικά μαζί.
Όταν βγάλουμε το κέηκ το αφήνουμε να κρυώσει δέκα λεπτά και απλώνουμε από πάνω το γλάσο.
Ύστερα σκορπίζουμε πάνω του νιφάδες ινδοκάρυδου. Κόβουμε σε τετράγωνα.
Τρώγονται ιδανικά παρακολουθώντας την ταινία "Sliding doors" 
(Προβλήθηκε στην Ελλάδα ως "Απρόσμενος Έρωτας")

20 σχόλια:

  1. Αν σκεφτείς ότι η ζωή μας είναι μια σειρά αποφάσεων, σίγουρα θα κατέληγε πολύ διαφορετική αν κάναμε διαφορετικες επιλογές. Προσωπικά, χαίρομαι πολυ που έπιασες κουβέντα με αυτή την κοπέλα. Αλλιώς μάλλον δεν θα απολαμβάναμε αυτή την εξαιρετική ιδέα για πεντανόστιμα καρυδο-κακαο-κεκάκια... Φαίνονται πεντανόστιμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Αναστασία μου. Τσιμπώντας ένα ινδοκαρυδο-κομματάκι, ας φιλοσοφήσουμε περί τού τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος, ποιος ο κάβουρας και ποιο το ζουμί του.
      Εν κατακλείδι: Είμαστε οι επιλογές μας!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  2. Ως συλλογισμός απολύτως σωστός, Μάρθα μου.
    Αλλά συνήθως μας συμβαίνουν πράγματα, που τα προκαλούμε!!! Και εξηγούμαι.

    Εσύ είσαι φύση και θέση άνθρωπος "ανοικτός στην επικοινωνία" άρα την "προκάλεσες" με τον τρόπο σου την επικοινωνία και τελικά την κατάληξη της, σε φιλία...
    Η στάση και τα χαρακτηριστικά σου, συνέβαλαν στο τελικό απότέλεσμα...

    Κάποιος άλλος με αντίθετα χαρακτηριστικά από αυτά τα δικά σου, σαφώς και θα είχε άλλο αποτέλεσμα.

    Είμαστε λοιπόν εμείς αυτοί που με κάποιο τρόπο καθορίζουμε τα μικρά μας καθημερινά περιστατικά και γεγονότα.

    Τα ΜΕΓΑΛΑ μας έρχονται κάπως αλλιώς!

    Φιλιά πολλά και κλέβω μια μπουκιά...για να γλυκαθώ, καθώς μεσημέριασε πια εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε διαφωνώ καθόλου, Πηνελόπη μου. Απλώς λέω, πώς αναλόγως τι κάνουμε, προκαλούμε μια πραγματικότητα. Κι αναλόγως τι ΔΕΝ κάνουμε, προκαλούμε μια ΑΛΛΗ πραγματικότητα. Αλλά φυσικά, εμείς την προκαλούμε.
      Κι επειδή τώρα με προκαλώ να φάω ένα κομματάκι, το τρώω, και σε κερνώ κι εσένα ένα να γλυκαθείς, και σε καλημερίζω. Φιλάκια!

      Διαγραφή
  3. Νομιζω οτι ακους τις πορτουλες σου μια χαρα!
    Περιμενω να μαθω την επομενη καταληξη οταν ξανανοιξουν οι πορτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπαθώ να τις ακούω και ν' αφήνω να περνούν από μέσα μόνο αυτά που είναι συντονισμένα με μένα, δηλαδή με την καρδιά μου!
      Καλημέρες πολλές και γλυκειές!

      Διαγραφή
  4. http://mafiaisblogging.blogspot.gr/2013/02/oh-so-cute-things.html
    Κάτι ήξερα εγώ και σου έδωσα βραβείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Νοτούλα μου. Θα έρθω να το πάρω! τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  5. Μάρθα μου άργησα λίγο αλλα ήρθα, πραγματικά είναι απίστευτο το πόσο διαφορετική τροπή θα παίρναν τα πράγματα στην ζωή μας αν βλέπαμε κ αποφασίζαμε αλλιώς. Για άλλη μια φορά απολαυστικό το κείμενο σου απο πολλές απόψεις. Φωτογραφίες έβγαλες απο το ταξίδι? Ελπίζω να μην τις έχασα, θα δω και τα προηγούμενα posts σου anyway.
    Πολύ διαφορετικό και λαχταριστό μου φαίνεται το γλυκάκι!
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερούδια Έρη μου! Δεν έχω βάλει φωτογραφίες, αλλά σιγά σιγά θα πετώ κι από καμία! Φιλάκια γλυκά σαν τα ινδοκαρυδο-κεκάκια της Lydia!

      Διαγραφή
  6. Αγαπημένη ταινία που πάντα βλέπω με ευχαρίστηση και που με προβληματίζει κάθε φορά.
    Πράγματι σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει η ζωή μας από ένα γεγονός που φαινομενικά μπορεί να μοιάζει και ασήμαντο.
    Την επόμενη φορά που θα τη δω, θα το κάνω τρώγοντας τα squares σου! Κάτι μου λέει ότι θα την ευχαριστηθώ περισσότερο από κάθε άλλη φορά!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το movie night θέλει και το μασούλημά του! Και τα γλυκάκια αυτά προσφέρονται! Καλημέρες μας!

      Διαγραφή
  7. Υπέροχη η ιστορία σου, την απόλαυσα!!!
    Το ''sliding doors'' είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά είστε αρκετές αυτές που την ξέρετε την ταινία και πολύ χαίρομαι που μίλησα για κάτι γνωστό! Τα κεκάκια όμως σάς ήτανε γνωστά;

      Διαγραφή
  8. Αγαπημένη ταινία!!!
    Πάντως τα κεκάκια σου θα τα απολάμβανα με οποιανδήποτε ταινία ή και μη βλέποντας ταινία, απλά μασουλώντας τα;-)
    Φιλάκια, καλό απόγευμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σού πω, δίκιο έχεις, ένα γλυκό δε θέλει παρέα, τρώγεται και μόνο του μια χαρά! Φιλιά Έλενά μου!

      Διαγραφή
  9. Έχεις δίκιο Μάρθα μου... ανάλογα με τις πράξεις μας αλλάζει και η ροή της ζωής μας! Οι δε αντιδράσεις μας είναι θέμα χαρακτήρα και στιγμιαίας διάθεσης!!! Πάντως τα κεκάκια σου είναι καταπληκτικά!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως ένα είναι σίγουρο: όπως και ν' αλλάζει η ροή της ζωής, την αγάπη μας στο επιδόρπιο δεν την αλλάζουμε! Όλα κι όλα!

      Διαγραφή
  10. Το "The sliding doors" το έχω δύο φορές αλλά και τις δύο με άγχωσε! Δεν μπορώ αυτό "το παράλληλο σύμπαν" είμαι μάλλον πραγματικότητας! Και κάποιο άλλο έργο είχα δει, με παρεμφερές θέμα-δε θυμάμαι τίτλο-νομίζω όμως ότι προταγωνιστούσε η κοπέλα της σειράς Ghost whisper! Ίδια αίσθηση!
    Έτσι, Μάρθα μου, προτιμώ να δοκιμάσω τα μικρά, νόστιμα κεκάκια σου χωρίς cine και να τα απολαύσω μπουκιά-μπουκιά!
    Καλό μήνα.
    Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλοφάγωτα Ελένη μου, και μια χαρά θα τα απολαύσεις και χωρίς σινεμά. Βλέπουμε άλλωστε και κάνουμε αυτά που δεν μας αγχώνουν. Καλημέρες πολλές!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...