Το ταπεινό κρουασανάκι της φωτο είναι δικό μου
Ρεπόρτερ:Απευθείας μετάδοση από τη βροχερή Νέα Υόρκη. Μικρόφωνο στη Μάρθα που τη βλέπουμε στο γραφείο της να τρώει κρουασάν με κοτοσαλάτα και να κοιτάζει τη βροχή .
Μάρθα:
Όταν τρώμε δεν μιλάμε, λέμε! Περιμένετε μισό να καταπιώ!
Κατάπια! Γεια σας, τι κάνετε; Καλά;
Eντός, εκτός κι επί τ' αυτά, καλά;
Εμείς εδώ στα ίδια. Μούλια! Παπαριάσαμε, λέμε! Την καταδίκη μου! Βροχοκαλόκαιρο να σού τύχει! Καλέ τι τραβάτε το μικρόφωνο; Βροχοκαλόκαιρο είπα, δεν είπα "σκατοκαλόκαιρο"!
Ε, κι επειδή είναι σκατο...κωλο...βροχο-καλόκαιρο, το ρίξαμε κι εμείς στο φαί να μας περάσει η μουριέλα! You know "μουριέλα"; Σπαρίλα; Οξεία βαρεμάρα; Τεμπελίτιδα; Τίποτε; Ε, τι σκατά ξέρετε σ' αυτή τη χώρα;
Cut!
Γι' αυτό κι εγώ θα πω ελεύθερα ό,τι θέλω εκτός μικροφώνου...
Θα πω για κρουασάν με κοτοσαλάτα.
Θα πω για τη βόλτα μου στο Manhattan, χτες.
Θα πω για τη βροχή. Θα πω τραγούδια.
Θα πω και για το γούστο των αμερικάνων, που απέχει μακράν του δικού μου και του ευρύτερου ευρωπαϊκού, και δε θα με λογοκρίνει κανείς.
H φωτογραφία από το www.sunset.com
Είπα χτες να σεργιανίσω στο Manhattan και να κάνω μερικά ψώνια. Δεν πήρα ομπρέλλα. Είχε ήλιο. Αλλά ...
"Μ' έπιασε βροχή στο δρόμο,
μα εγώ δε στάθηκα,
σαν πουλί στην αγκαλιά σου
ήρθα και ζεστάθηκα..."
Κρατείστε μόνο τους δύο πρώτους στίχους. Μ' έπιασε μεν βροχή στο δρόμο, αρνήθηκα δε να αγοράσω μία ακόμη ομπρέλα, να την βάλω παρέα με τις άλλες τρεις που αγοράστηκαν στους δρόμους "με την πρώτη σταγόνα της βροχής", και είπα στον εαυτό μου : Μάρθα...
"Πάρε τον ηλεκτρικό,
έχω αγωνία
στη Νέα Ιωνία,
έλα, σ' αγαπώ"
Κρατείστε τους δύο πρώτους στίχους. Πήρα τον ηλεκτρικό για να κατέβω από τους 55 δρόμους (Rockefeller Center) στους 14 (Union Square). Δυστυχώς το τρενάκι δε σταμάταγε στους 14 κι έτσι βγήκα στους 34 (Macy's), ελπίζοντας να'χει περάσει η βροχή. Αμ δε;;;
Τώρα πώς περπατούν 20 blocks;
"Όχι, όχι μη με παρατάς,
όχι όχι κι ας μη μ' αγαπάς",
είπε το μυαλό μου κι αμέσως το παράλλαξε σε...
"Όχι, όχι μην τα παρατάς..."
Έτσι την ώρα που η βροχή έκανε ένα μικρό διάλειμμα, εγώ, παρέα με το Μπιθικώτση τραγουδήσαμε πρίμο σεκόντο το...
"Η ζωή τραβάει την ανηφόρα,
με σημαίες και με ταμπούρλα"!
H φωτογραφία από το www.heb.com
Την ίδια ώρα λέμε απέξω μας: "θα κάνουμε μια ωραία πράσινη σαλάτα" (σε silence : μαζί με μια μπωλάρα τσις και μια πιατούγκα κοτοσαλάτα με μαγιονέζα). Ύστερα συνεχίζουμε το δρόμο μας απτόητες και φλύαρες όπως πάντα.
Έκανα ένα μεγάλο...
"αμάν, δεν έχω σπίτι πίσω για ναρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ..."
αφού όντως το σπίτι μου'πεφτε πολύ μακριά, κι ούτε κρεβάτι ούτε καναπέ είχα εύκαιρο, και μ' αυτό το "αμάν" τράβηξα για το section με τα παπούτσια. Βρήκα ένα σκαμπό και σωριάστηκα. Οι άλλοι δοκίμαζαν παπούτσια, εγώ δοκίμαζα τις αντοχές μου! Παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου, τόσο αγαπημένη απασχόληση! Είδα ένα ξανθό κορίτσι να ισορροπεί πάνω σε κάτι γαλαζομπορντώ γόβες ύψους 30 εκατοστών, μ' ένα μεγάλο φιόγκο από πάνω που έκανε για χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα, να λέει με φωνή εξιταρισμένη στη φίλη της "Oh, my God,oh my God, I'm so in love with these shoes"
Με τις υγείες σου παιδάκι μου, τι να πω κι εγώ;
Δεν το'πα, μόνο γύρισα το κεφάλι απ' την άλλη, και είδα...
"...την Ξανθούλα, την είδα ψες αργά..."
Η φωτογραφία των tea sandwiches με κοτοσαλάτα από τη Glory Albin
Όχι καλέ, ένα μαυρούλη είδα, 25 χρονώ ήτανε δεν ήτανε, με ακουστικά κρεμασμένα στο λαιμό, τσάντα στον ώμο, να βγάζει από μια πλαστική σακούλα ένα πράσινο γυαλιστερό αμάνικο φόρεμα Calvin Klein και να το κρατάει για ώρα πάνω από ένα ζευγάρι γόβες που είχε ακουμπισμένο στο πάτωμα. Ήθελε να δει αν ταιριάζουν. Ασημενολαμέ διώροφα τα παπούτσια, με μαύρη λωρίδα στον κάτω τους όροφο,τακούνι θεόψηλο και θεόλεπτο, Παναγία βόηθα ήτανε! Εγώ παρατηρώ εντυπωσιασμένη το γούστο του αλλά και την υπομονή του να ταιριάζει αργά αργά το φόρεμα με τις γόβες. Έστηνε ψηλά το φουστάνι, ύστερα το πλησίαζε σιγά σιγά στα παπούτσια, ύστερα πάλι το ανέβαζε, δραμαμίνη ήθελα με τόσο ανέβα- κατέβα των ματιών μου. Ύστερα ο νέος πήρε δεύτερο ζευγάρι και το'βαλε δίπλα στο πρώτο. Ανοιχτά πέδιλα, χρυσά! Έχει και χειρότερα, σκέφτηκα!!!
Έπιασε το φόρεμα και ξανάρχισε το ανέβα κατέβα με τα χέρια: "Μην τα πάρεις καλέ" έλεγα μέσα μου, "άστα πίσω ".
Δεν τα άφησε, αλλά πήρε τρίτο ζευγάρι και το'βαλε δίπλα στο δεύτερο που ήταν δίπλα στο πρώτο. Κλειστές γόβες, απλές (δεν μπορώ να πω) γαλάζιες σαν την θάλασσα. Ο νέος τώρα άρχισε να μετακινεί το φουστάνι μια πάνω απ' τα γαλάζια τα πατούμενα, μια πάνω από τα χρυσά, μια πάνω απ' τα ασημένια. Ζαλίστηκα....
H συνταγή από το www.honeydewdonuts.com
"Ποια να πάρω;" γυρίζει και μου λέει και μου κόβεται η μαγκιά.
Που το κατάλαβες καλέ πως σε βλέπω τόσην ώρα;
"Βρήκα τα τέλεια παπούτσια πριν λίγο", συνεχίζει, "αλλά δυστυχώς ήταν χαλασμένο το λουράκι τους και δεν τα πήρα"
(Τιγρέ θα ήταν, σκέφτομαι αλλά δεν μιλώ)
"Μμμμ", κάνω μόνο και κερδίζω χρόνο. "Πόσο χρονών είναι η γυναίκα που θα βάλει το φουστάνι;"ρωτώ.
"Πενήντα τρία", μού λέει.
Ωχ Παναγία μου, θα βάλει πενηντατριάχρονη το γυαλιστερό πράσινο φόρεμα της σαύρας με τα ασημολαβέ τριαντάποντα;
"Οκ", λέω, "όμως φοράει τόσο ψηλά παπούτσια;"
"Ναι, ναι, της αρέσουν", λέει χαλαρά ο νέος.
Χαμογελώ . Τι να πω; Περί ορέξεως ουδείς λόγος.
"Και θέλει το φουστάνι να το βάλει σε γάμο. Ποια παπούτσια να πάρω;"επιμένει.
"Δε νομίζω τα χρυσά..." λέω μαλακά.
"Ναι, ναι, ούτε κι εγώ" λέει ο μικρός και τα βάζει πίσω .
"...ούτε τα γαλάζια..."
"Μμμμ, ναι..." λέει ο μικρός και τα βάζει πίσω.
Πιάνει στα χέρια του τα ασημολαμέ, τα κοιτάει, τα στριφογυρνάει από δω, τα στριφογυρνάει από κει...
"Καλά είναι", λέω (Παναγία μου) αλλά δε νομίζω πως είναι ο τέλειος συνδυασμός...".
Και συνεχίζω:
"Πότε είναι ο γάμος;"
"Την Παρασκευή"
"Έ, έχεις λίγο χρόνο ακόμη. Συνέχισε να ψάχνεις, να βρεις τον καλύτερο συνδυασμό.".
Και φεύγω χαμογελώντας, ενώ εκείνος αφήνει πίσω τα ασημολαμέ λέγοντας "ναι, ναι, κι εγώ δε νομίζω..."
H φωτογραφία από τη Glory Albin
Τι τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά ενώ έξω βρέχει κι εγώ μέσα τρώω κρουασάν με κοτοσαλάτα;
Λες "φάε φάε" να'ρθω "ν'ανοίξω-ανοίξω" και γίνω σαν αυτές τις extra plus size μαυρούλες του Νότου; Κι ύστερα να τρέχω στα πενηντατρία μου ν' αγοράζω ασημολαβέ γόβες και πρασινοσαυρέ φουστάνια για τους γάμους των φίλων μου;
Cut. Ξυπνώ!
Μπορεί βέβαια η αισθητική των αμερικανών να μην είναι πολύ υψηλή, πάντως η κοτοσαλάτα στα κρουασάν είναι εμπνευσμένη από μια αμερικανίδα που εκτιμώ πολύ και το γούστο και την αισθητική. Είναι η Glory Albin από το www.glorioustreats.com και μπορείτε να απολαύσετε την ίδια και τη συνταγή της εδώ.
Δικιά μου η φωτό και φαίνεται, έτσι;
Καλό σας βράδυ και μην αφήνετε κανένα να σας λογοκρίνει!
Y.Γ Χίλια ευχαριστώ στη Σιλένα από το http://aromakouzinas.blogspot.com/ για το βραβείο που μου χάρισε . Το δέχομαι με χαρά, αλλά λέω να μη σας ξαναζαλίσω με σχόλια για την αφεντιά μου αφού το ξανάκανα! Πόσο ν' αντέξετε πια;
Το γούστο τους πράγματι είναι το κάτι άλλο! Αλλά αυτό που θαυμάζω πιο πολύ στους αμερικάνους ειναι το πόσο ακομπλεξάριστοι είναι! Εμείς εδώ...πολύ κόμπλεξ βρε παιδί μου...για όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κρουασάν με την κοτοσαλάτα θα μου άρεσε πολύ:)
Έχεις δίκιο. Όταν πρωτόρθα εδώ, πειν δώδεκα χρόνια μου'κανε τρομερή εντύπωση πόσο χαλαροί είναι και πόσο δεν σχολιάζει ο ένας τον άλλον τι θα κάνει, τι θα βάλει, με ποιον θα βγει...Αλλά φυσικά είδα και όλες τις κυρίες στον υπόγειο με τα ταγιέρ και τα σπορτέξ, που πια τα συνήθισα, αλλά τότε με τρέλλαναν.
ΔιαγραφήΚρουασανάκια λοιπόν!
Καλημερούδια!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έφτιαξες τη μέρα είσαι απίστευτη!!
Καλημέρα Ξανθή μου,με μια όμορφη μέρα!
ΔιαγραφήΚαλημέρα!!! Να είσαι καλά ...ωραία ανάρτηση και χίλια νόστιμα καλούδια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να'μαι σε στερητικό, πλάκωσαν τα κρουασάν από παντού! Βρέχει κρουασάν!
ΔιαγραφήΧαχα Μαρθούλα μου είσαι απίστευτη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη ανάρτηση και με ωραίες φωτογραφίες!
Φιλάκια!
Καλημέρα Ελένη μου! Τσάκω ένα κρουασανάκι!
ΔιαγραφήΧείμαρρος η αφήγησή σου, ομολογώ πως μπερδεύτηκα λίγο με τους αμερικάνικους δρόμους-αριθμούς αλλά σίγουρα γέλασα όταν έφτασα στο τέλος! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ πλούσιο φαίνεται το κοτο-κρουασάν σου! Πάντως γενικά, το φαγητό του αμερικάνικου νότου από ό,τι έχω δει - διαβάσει πρέπει να είναι αρκετά εύγευστο, τώρα για τα ρούχα που φοράνε σε βορρά και νότο, δε μπορώ να μιλήσω. Αν είναι όμως έτσι όπως λες, τα μαύρα μου και πάλι τα μαύρα μου (για γόβες, ούτε λόγος!)
Εδώ στη Νέα Υόρκη, οι δρόμοι είναι σαν το μπακλαβά σε κομμάτια, κάθετα πάνε οι λεωφόροι και οριζόντια οι δρόμοι. Οπότε εγώ κατέβαινα χαμηλά στους 14, αλλά δεν έφτανε το τρένο ως εκεί, πήδαγε αυτή τη στάση και πήγαινε πολύ παραπέρα. Έτσι και κατέβηκα πιο πάνω και περπάτησα.
ΔιαγραφήΌχι γόβα στιλέτο λοιπόν, "όλα μαύρα κι ένα πιάνο" που έλεγε κι ο Κραουνάκης.
Καλέ, εγώ νόμισα ότι τα παπούτσια τα ήθελε το αγόρι για αυτόν (τι να κάνουμε, υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που φοράνε φορέματα και γοβάκια). Πείνασα με όλες τα σαντουιτσάκια λεμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, λοιπόν σε πληροφορώ πως είναι μόδα κάποιοι άντρες (;) να κυκλοφορούν με ψηλοτάκουνα, τις πλατφόρμες, μάλιστα. Και μόνο κάποιοι σαν κι εμένα γυρνούν να τους κοιτάξουν. Οι άλλοι Αμερικάνοι, αμέριμνοι στο δρόμο τους. Σέβονται το προσωπικό γούστο του καθενός. Πάρε ένα κρουασανάκι για τη λιγούρα, λέμε!
ΔιαγραφήΑπίστευτη ανάρτηση και ωραίες φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι τρομερή, Μάρθα!
Φιλάκια
Καλημερούδια Ελένη μου κι ευχαριστώ. Η ζωή είναι από μόνη της τρομερή που μου δίνει υλικό να γράφω. Πήρες κρουασάν;
ΔιαγραφήΓεια σου βρε Μάρθα με τις απίστευτες αναρτήσεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιμούνται και τα κορίτσια μου και κάνω τεράστια προσπάθεια να μη χαχανίσω δυνατά και τα πετάξω πάνω!
Τον έσωσες τον άνθρωπο πάντως, ορίστε! Και μετά από τόση περιπέτεια είχες και τη μεγαλοσύνη να κάνεις την καλή σου πράξη!
Εύγε σου!
Το κρουασάν σου το λιμπίστηκα, το είδα έτσι παχουλό παχουλό, τέλειο!
Φιλιά πολλά!
Παχουλό παχουλό, γευστικό γευστικό και θερμοδο-φόρο, άσε με. Αλλά είναι πολύ όμορφο και στο μάτι και στη γεύση. Φιλιά στις μικρές κοκόνες σου. Σε λίγο θα διαβάζουνε τις "Μικρές Κυρίες";
ΔιαγραφήΑκόμα γελαω!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θέλω και ένα κοτοκρουασανάκι :) Φοβερά..!!
Καλό σου απόγευμα!
Πάρε πάρε κρουασανάκι, αλλά μη γελάς όταν τρως και μην τρως όταν γελάς! Φιλιά!
ΔιαγραφήΦοβερή ανάρτηση βρε Μάρθα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα γελάω!!
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Καλό απόγευμα κι από δω Έλενά μου, τώρα που έπεσε κι η δική μς εσπέρα!
Διαγραφή,,,ΑΧ ΕΥΤΥΧΏς πάντα μου άρεσαν τα ψιλά τακούνια αλλά εδώ και μερικά χρόνια κατέβηκα 1-2 ορόφους,,χαχα,, μπράβο σου γλυκιά μου με έκανες και γέλασα!!! Υπέροχα τα κρουασανάκια είχαμε την ίδια επιθυμία!!!Φιλάκια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά τα κρουασανάκια, πάω να χαζέψω τα φοβερά στριφτάρια σου που είδα το πρωί με τα βλήτα και τα κολοκυθάκια, γιαμ!!!
ΔιαγραφήΠω πω με τρελαίνεις βρε κορίτσι μου, όλα αυτά τα σαντουτσοειδή με ξεσηκώνουν........λογοκρίνουν και κρίνουν οι ανασφαλείς μάτια μου και αυτοί που ξέρουν οτι όσο και να πηδάνε δεν φτάνουν!!! Φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό κι εμείς Λίλα μου, πετάμε τις ανασφάλειες και τις λογοκρισίες στον κάδο των σκουπιδιών, τραβάμε για τον πάγκο των κρουασανιών και μένουμε εκεί! Φιλιά σου!
ΔιαγραφήΕπειδή το δικό σου είναι ένα, θα πάρω από τα άλλα που είναι πολλά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσουν κάτι τέτοια πολύ....
γέλασα πολύ, εσείς οι Μάρθες όλα τάχετε και ταλέντο και
καλό λόγο, χιούμορ,
φιλάκια Μάρθεεεεεεεεες!!!!!!!!!!
Εγώ και οι άλλοι εαυτοί μου σε καλημερίζουμε γελαστά και σε ευχαριστούμε που έχεις τόσα καλά λόγια να πεις για μας! Πάρε κρουασανάκια πολλά απ' τα πολλά!
ΔιαγραφήΤέτοια ανάλυση-ανάρτηση για την κοτοσαλάτα σε κρουασάν, δεν έχω ξαναδιαβάσει, Μάρθα! Την κατευχαριστήθηκα, όπως ευχαριστιέμαι και την κοτοσαλάτα σε κρουασάν, κάθε φορά! Να είσα καλά, Μαρθούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου ημέρα.
Καλημερούδια Ειρήνη μου! Είδες να έχεις έφεση να μιλάς; Γράφεις με αφορμή γόβες στιλέτο για μια κοτοσαλάτα σε κρουασάν! Φιλιά!
ΔιαγραφήΜόνο ταπεινό δεν το λες αυτό το κρουασάν, Μάρθα μου! Τέλειο είναι και πολύ θα ήθελα να το έχω μπροστά μου! Όσο για τη λογοκρισία, άστους να λένε, άστους να πουν, αυτοί δεν ξέρουν ν' αγαπούν... ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι πάντως τι να διάλεξε τελικά το παλικάρι...
Πολλά φιλάκιααααα!
Είδες Αναστασία μου; Το "άς τους να λένε, ας τους να πω..." δεν το σκέφτηκα να το περιλάβω στο μουσικό αφιέρωμα! Ευχαριστώ, πολύ καλό. Σε φιλώ χωρίς λογοκρισία!
Διαγραφή"...και μην αφήνετε κανένα να σας λογοκρίνει!" Αυτό ξαναπές το Μάρθα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια τα κρουασανάκια σου!!
Μωρέ το λέω και το ξαναλέω μπας και το πιστέψουμε και το εφαρμόσουμε κάποια μέρα! Καλημέρα Μάγδα μου!
ΔιαγραφήΓλαφυροτατη περιγραφη, ανατριχιασα λιγο με τους συνδυασμους φουστανιου - γοβας, πρεπει να το ομολογησω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαχταριστοτατο το σαντουιτσακι με την κοτοσαλατα, Μαρθουλα με βαζεις σε μεγαλο πειρασμο!
Φιλακια!
Και αυτοί οι συνδυασμοί εδώ είναι διακριτικοί σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Άντε, μπες στον πειρασμό και κάνε τη δική σου δημιουργία με κοτοσαλάτα!!! Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΑΠΟΛΑΥΣΗ είσαι Μάρθα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το εννοώ με όλη μου την αγάπη και το γέλιο που έκανα διαβάζοντας σε.
Με τέτοιο περπάτημα, άνετα "χτύπαγες" και δεύτερο κρουασάν με κοτοσαλάτα! Κι' εγώ μαζί σου φυσικά.
Φιλιά πολλά και καλό ΣΚ (γιατί εδώ εμείς θα πάμε για 3ήμερο...)
Ευχαριστώ απολαυστική Πηνελόπη μου! Καλά να περάσετε το τριήμερό σας, βέβαια, εκεί έχετε του Αγίου Πνεύματος, να καλοξεκουραστείτε και να ησυχάσει το κεφάλι σας! Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΑπολαυστική, τόσο η ανάρτηση όσο και το υπέροχο κρουασάν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Σ' ευχαριστώ πολύ, δοκίμασέ τα, θα σ' αρέσουν!
ΔιαγραφήΜάρθα μου γλυκιά συγχώρησέ μου την στραβομάρα μου να πω την αφηρημάδα μου να πω..όμως είσαι απο τις αγαπημένες μου και ήμουν εκτός μελών!!τώρα το τακτοπόίησα,αν και αργά τη νύχτα το πήρα είδηση!!Απολαυστική η ανάρτησή σου,τα κρουασάν φυσικά μπαίνουν σε λίστα!πρέπει να είναι απλά magic!!to food presentation με τα συνοδευτικά κείμενα εξαιρετικό!!σου στέλνω την αγάπη μου,πολλά φιλάκια και πιστεύω να γίνουμε φίλες και να τα λέμε μέσα απο τα μπλόγκ μας..καλό ξημέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα! Μην ανησυχείς με το θέμα εγγραφής στα μέλη, αυτό είναι τυπικό, η ουσία βρίσκεται στην επικοινωνία των ανθρώπων! Φιλιά πολλά και θα τα λέμε!
ΔιαγραφήΒρε μουρλοκομείο (σόρρυ,αλλά όλο και περισσότερο νοιώθω οτι είσαι απο τα μέρη μας)εγω μπήκα να διαβάσω μία συνταγή "κρουασάν με κοτοσαλάτα" αντ αυτού μελέτησα επισταμένα τους συνθέτες, σ ακολούθησα βρεγμένη και ποδαράτο να ψωνίσουμε αβοκάντο που παραμιλούσες, δοκιμάσαμε τις γόβες της Ξανθούλας για να καταλήξουμε...αμέτε πάρτε μόνοι σας τη συνταγή... μα είναι πράγματα αυτά; Αποφάσισε παιδί μου τι είσαι; ψώνιο-τηλεπαρουσιάστρια, food blogger ή πάρτε με και δέστε με γιατί σας έχω δέσει χειροπόδαρα και δε μου γλυτώνετε;;;; Οχι πως θέλουμε να γλυτώσουμε, είν αλήθεια,αλλά λέω...πρέπει ν αναζητήσεις το δρομο σου,σε ποιό παράλληλο, κάθετο θα τον βρεις δε ξέρω,αλλά αδικείσαι... σόρρυ αδικείστε,ήθελα να πω Μάρθες μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί μεγάλο, τ αξίζεις και με το παραπάνω είσαι απολαυστική με ή χωρίς κοτοσαλάτα
Χαρά μου, σ' αυτό το "ν' αναζητήσεις το δρόμο σου" βρίσκομαι,
Διαγραφήδιάνα έπεσες!
Κι αυτό που κατάλαβα μέσα στην αναζήτηση, είναι πως η ζωή θέλει τρέλλα και κορδέλλα, χαρά (έβαλα και σένα μέσα) και παιχνίδι!
Γι' αυτό κι εγώ βουρρρρ, κατάλαβες;;;
Σε φιλώ, παίρνω τα κουβαδάκια μου και πάω...