Τάρτα με καρύδια πεκάν και τζίντζερ

Πώς είναι μερικά πράγματα να σου "χτυπάνε" στο μάτι με τη μία!
Στο μάτι, στη μύτη, στην καρδιά!
Σε φωνάζουνε! Λένε τ' όνομά σου!
"Πολύ δικό μου αυτό το ρούχο", λέμε κι όταν το φοράμε, είμαστε 100% εμείς.
Είναι δικιές μας κάποιες γεύσεις, μας θυμίζουν παιδικά τραπέζια, μαμαδίσιες κατσαρόλες και καλέσματα!
Είναι δικοί μας κάποιοι τόποι, κι ας μην τους ταξιδέψαμε ποτέ!
Είναι δικοί μας κάποιοι άνθρωποι κι ας βρίσκονται ίσως πρώτη φορά μπροστά μας!
Το αναγνωρίζουμε το δικό μας, κι ας κάνουμε πως δεν το βλέπουμε πολλές φορές. Κι ας το προσπερνούμε.  Αυτό που είναι στα γούστα μας, που είναι γνώριμο και οικείο, θα το ξαναβρούμε και θα μας ξαναβρεί! Και τότε χρειάζεται να το ακολουθήσουμε!

Όταν είδα αυτή την τάρτα με τα καρύδια πεκάν, τα ζαχαρωμένα κομματάκια τζίντζερ και το κονιάκ, χτύπησαν μέσα μου κουδουνάκια χαράς! Η χημεία των υλικών με χτύπησε σαν τη χημεία του έρωτα! Κεραυνοβολήθηκα! Κούνησα το κεφάλι, χαμογέλασα και την αναγνώρισα ως "δικιά μου!" Θα την έκανα κι ας μην είχα ταρτιέρα, κι ας μην είχα (ακόμη) τα υλικά!
Τ' αγόρασα μόλις πρόλαβα, την έκανα μόλις πρόλαβα, αλλά στο μεταξύ κλωθογύρναγε στο μυαλό μου!

Ήταν νύχτα όταν την έβγαλα απ' το φούρνο. Περίμενα να κρυώσει για να την δοκιμάσω (τι βάσανο κι αυτό)! Κούνησα το κεφάλι, χαμογέλασα και είπα: "δικιά μου" . Ύστερα περίμενα να γυρίσω απ' τα μαθήματα για να στρωθώ να γράψω και να σας τη δείξω.

Ό,τι είναι "δικό μας" και το χαιρόμαστε, θέλουμε και να το μοιραστούμε! Είτε είναι ένας άνθρωπος που γνωρίσαμε, ένας στόχος που κατακτήσαμε, ένα εστιατόριο που επισκεφτήκαμε, ένα έργο που είδαμε, ένα πιάτο που δοκιμάσαμε. Μας πιάνει τρέλα να το βγάλουμε προς τα έξω, να τ' ακούσουν κι άλλοι, να χαρούν κι άλλοι, να δοκιμάσουν κι αυτοί! Δεν είναι μόνο για να πούμε τα καλά νέα, είναι και το "μπορείτε να πάτε κι εσείς", "να το δείτε ", "να το κάνετε"!

Με μια δόση απ' όλα τα παραπάνω σας μοιράζομαι την παρακάτω τάρτα με τα καρύδια πεκάν, τα ζαχαρωμένα κομμάτια τζίντζερ και το κονιάκ ! Μ'' έκανε πολύ χαρούμενη κι ήταν πολύ δικιά μου! (Μάλλον μ' έκανε πολύ χαρούμενη ακριβώς γιατί ήταν πολύ δικιά μου)!
Τώρα την βγάζω προς τα έξω για να σας πω πως πολύ τη χάρηκα και πως μπορείτε κι εσείς πολύ να τη χαρείτε, αρκεί να την νιώσετε δική σας και του γούστου σας. Η πρωτότυπη συνταγή ζητάει μπέρμπον. Αν δεν έχετε μπέρμπον, βάλτε ρούμι ή κονιάκ! (Εγώ καλή ώρα)! Ή παραλείψτε το αλκοόλ και ενισχύσετε τη βανίλια!
Κι αν δεν έχετε ταρτιέρα, κάντε την σε ταψί με λυώμενα τοιχώματα (Εγώ καλή ώρα)!
Ή βρείτε άλλο σκεύος, μπρίκι, τηγάνι, κατσαρόλα , ό,τι θέλετε για να την κάνετε του γούστου σας! Δικιά σας!

Τάρτα με καρύδια πεκάν, ζαχαρωμένα τζίντζερ και κονιάκ
Η πρωτότυπη συνταγή εδώ

Για τη ζύμη
1 και 1/4 φλ. αλεύρι (175γρ.)
2 κ.γ ζάχαρη
1/4 κ.γ αλάτι
115γρ. κρύο βούτυρο κομμένο σε κομματάκια
3-4 κ.σ κρύο νερό

Για τη γέμιση
1 φλ. (215 γρ) καστανή ζάχαρη
1/2 φλ. (125 γρ.) σιρόπι σφένδαμου
3 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου
4 κ.σ λιωμένο βούτυρο (εγώ βάζω πάντα ανάλατο)
3 κ.σ  κονιάκ
2 κ.γ τζίντζερ σε σκόνη
1/2 κ.γ εσάνς βανίλιας
1/4 κ.γ αλάτι
2 φλ. καρύδια πεκάν
(μπορείτε να τα καβουρδίσετε λίγο και να τα κόψετε σε χοντρά κομμάτια)
1/2 φλ (50γρ) χοντροκομμένα τζίντζερ ζαχαρωμένα

Ε(χ)τέλεση

Για τη ζύμη
Ανακατέψτε το αλεύρι με τη ζάχαρη και το αλάτι. Προσθέστε τα κομμάτια του βούτυρου και αρχίστε να τα τρίβετε μέσα στο αλεύρι. Στο τέλος προσθέστε 3 κ.σ νερό κι ανακατέψτε (αν χρειαστεί προσθέστε και το τέταρτο κουτάλι νερό).

Σε ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια ανοίξτε τη ζύμη σε δίσκο, τυλίξτε την σε πλαστική μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο να σφίξει για καμιά ωρίτσα. (Μπορείτε να τη φυλάξετε στο ψυγείο για δύο μέρες, αλλιώς στην κατάψυξη μέχρι και έναν μήνα). Όταν τη βγάλετε απ' το ψυγείο, τη στρώνετε σε μια ταρτιέρα και την αφήνετε λίγο ακόμη στο ψυγείο να σφίξει. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 190C/ 375F.

Τρυπάτε την επιφάνεια της ζύμης με ένα πηρούνι για να μη φουσκώσει, την καλύπτετε με αλουμινόχαρτο και από πάνω ρίχνετε φασόλια ή ρύζι (εγώ δεν είχα ούτε φασόλια, ούτε ρύζι αλλά ήμουνα τόσο αποφασισμένη να την κάνω που έριξα στάρι) και ψήστε την κανένα 15λεπτο- 20λεπτο, μέχρι να πάρει ένα καστανόχρυσο χρωματάκι. Βγάζετε τότε το αλουμινόχαρτο, και αφήνετε την ζύμη για άλλα 5-8 λεπτά να χρυσίσει.
Χαμηλώνετε τη θερμοκρασία στους 180C/350.

Για τη γέμιση
Ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί και ρίχνετε τελευταία τα καρύδια πεκάν και τα κομμάτια του ζαχαρωμένου τζίντζερ. Αδειάζετε τη γέμιση στην τάρτα και ψήνετε για περίπου 50 λεπτά. Θα δείτε ότι η γέμιση θα έχει σφίξει. Βγάζετε απ' το φούρνο και αφήνετε να κρυώσει εντελώς.

Αν θέλετε την τρώτε όπως είναι (Εγώ καλή ώρα)
Αν πάλι θέλετε, συνοδεύετε με σαντιγύ.

Είναι εντελώς μέσα στο πνεύμα των προεορταστικών ημερών των Χριστουγέννων και των εορταστικών ημερών των (εδώ) Ευχαριστιών.

Έχει σε τέλεια ισορροπία τη γλύκα του σιροπιού με την αψάδα του τζίντζερ και την αλκοολούχα τσιμπιά του (δικού μου) κονιάκ.

Και τώρα μπορώ να σας χαιρετήσω και να σας καληνυχτήσω με τον δικό μου τρόπο και τη δικιά μου εορταστική, αχτύπητη τάρτα!!!
Καλη-νύστα  σας και καληνύχτα σας!

Μια βροχερή μέρα με παξιμαδάκια γλυκάνισου και κέηκ μπανάνας- σοκολάτας

Μια μουντή μουντίλα ξημέρωσε σήμερα!
Μια μέρα γκρίζα, μούρτζουφλη, μες στη βροχή...σέρνεται η μέρα, σέρνομαι κι εγώ, βολοδέρνω χωρίς να κάνω τίποτε. Με ανοιχτά διάφορα παράθυρα στο ανοιχτό computer, κρατώ τα μάτια μισόκλειστα μπροστά σε θέματα συγκλονιστικού ενδιαφέροντος όπως:
"Πώς να προετοιμάσετε καιρό πριν το δείπνο των Ευχαριστιών"
(μα δεν σκοπεύω να προσφέρω δείπνο τη μέρα των Ευχαριστιών),
"Οι πέντε πιο χρήσιμες αγορές για την κουζίνα σας"
(δεν έχω λεφτά για αγορές ούτε για το μπάνιο ούτε για την κουζίνα μου αυτό το διάστημα  ), 
"Πρόωρες εκπτώσεις ενόψει του Black Friday"
(στα υπόψιν τα ενόψει)
κουτσομπολιά στο φατσο-βιβλίο...το τηλέφωνο σιωπά...ούτε συγκλονιστικά ούτε α-συγκλόνιστα νέα έχει σήμερα.

Κάνω με κόπο μία συγκλονιστική άρση, κοινώς σηκώνω με κόπο τον ποπό μου απ' την καρέκλα
(αχ, με τραβάει η μέση μου)
και ετοιμάζομαι να με σπρώξω στο βροχερό δρόμο για μάθημα.
Ομπρέλα δεν βλέπω.
(Αλλά και να την έβλεπα, ούτε για την tinkerbell δεν θα'κανε το μέγεθός της, όχι για μένα)
Βλέπω το νεροχύτη καθαρό.
Βλέπω φαγητό στην κατσαρόλα. (Μου φέρανε πεσκέσι λαχανοντολμάδες!)
Βλέπω στον πάγκο μια πιατέλα με κέηκ μπανάνας-σοκολάτας και μια γυάλα με παξιμαδάκια γλυκάνισου (Είχε ήλιο χτες και μ' έπιασε προκοπή)
Τώρα μπορώ να φύγω ήσυχη.

                                                                Παξιμαδάκια με γλυκάνισο
                                                                   Η πρωτότυπη συνταγή εδώ

Η πρωτότυπη συνταγή για τα Ζακυνθινά παξιμαδάκια πάρθηκε απ' την Κική από τη mikrikouzina.blogspot.com. Παρέλειψα μόνο τις σταφίδες γιατί με γλυκίζουνε και έκανα τη μισή δόση. Για την παράλειψη της σταφίδας δε μετάνιωσα. Για τη μισή δόση, όμως, μετάνιωσα οικτρά.
Εξαιρετικά παξιμαδάκια, τι να λέμε τώρα;;;

80γρ. κόκκινο κρασί
80γρ. λάδι
80γρ. χυμό πορτοκάλι
100γρ. ζάχαρη
Λίγο ξύσμα πορτοκαλιού
1κ.γ γλυκάνισο
1/4 κ.γ κανέλα
μια τσιμπιά γαρύφαλο σε σκόνη
375γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κ.γ baking powder
1/4 κ.γ baking soda
λίγο σουσάμι

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F.
Ρίχνουμε σε μια λεκάνη το κρασί, το λάδι και το χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε και τη ζάχαρη και ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε και τα αρωματικά (ξύσμα πορτοκαλιού, γλυκάνισο, κανέλα, γαρύφαλο)
Στο τέλος ρίχνουμε το αλεύρι λίγο λίγο (μήπως δεν το πάρει όλο)
Φτιάχνουμε με τη ζύμη ένα μπαστούνι και πασπαλίζουμε με σουσάμι.
Το βάζουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί και το χαράζουμε με μαχαίρι χωρίς να κόψουμε εντελώς τις φέτες. Το ψήνουμε για κανένα 40 λεπτο. Βγάζουμε απ' το φούρνο και κόβουμε μέχρι κάτω τις φέτες τα παξιμαδάκια να ξεχωρίσουν η μία απ' την άλλη. Ψήνουμε ακόμη κανένα δεκάλεπτο. Θέλει πάνω κάτω μία ώρα αναλόγως το φούρνο σας.
Μοσχοβολιστά και πεντανόστιμα στ' αλήθεια!!!

                                                 Κέηκ μπανάνας με κομματάκια σοκολάτας

Για το κέηκ της μπανάνας χάζευα ώρες (τι σόϊ αναποφάσιστη Ζυγός θα ήμουνα αλλιώς;)
και τελικά έκανα μια φόρμα που είναι πολύ κοντά σε πολλές μπανανοσυνταγές. Τη δικιά μου όμως της έριξα από πάνω λίγο απ' το σιρόπι των μελομακάρονων που έκανα προχτές, κόλλησα 2-3 καρυδάκια και μερικές ροδέλες μπανάνας κι έτσι λέω πως της έβαλα το προσωπικό μου touch.

145γρ. βούτυρο
145γρ. καστανή ζάχαρη
2 αυγά
3 λιωμένες ώριμες μπανάνες
λίγη κανέλα
λίγο αλάτι
2 κούπες αλεύρι
1κ.γ baking powder
1/2 κ.γ baking soda
μερικά κομματάκια πικρής σοκολάτας

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F. Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά. Ενσωματώνουμε στο μείγμα τις λιωμένες μπανάνες. Σε ένα μπωλ έχουμε ανακατέψει όλα τα στερεά και τα αδειάζουμε κι αυτά στο μείγμα. Στο τέλος προσθέτουμε και τα κομματάκια σοκολάτας. Ανακατεύουμε ελαφρά και ψήνουμε πρίπου για μια ώρα.

Κι όπως θα' λεγε κι η Σκάρλετ Ο' Χάρα στο "Όσα παίρνει ο άνεμος"
"Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα"!
Καληνύχτα σας!

Πες μου πού πονάς να σου πω με ποιον θύμωσες και πουρές γλυκιάς κολοκύθας με πατάτες

Είμαι σπίτι! Δε λέω "στο κρεβάτι", δε λέω "άρρωστη", για να μην το βαρύνω περισσότερο από τόσο και γιατί δεν είμαι στ' αλήθεια στο κρεβάτι, ούτε στ' αλήθεια τραγικά άρρωστη, αλλά άφωνη.
Κάτι που μου συμβαίνει συχνά, ο λαιμός και η φωνή είναι το ευαίσθητο σημείο μου. Χρόνια τώρα.

Πρόσφατα διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο :
"Πες μου πού πονάς να σου πω με ποιον θύμωσες" (ολόκληρο το άρθρο εδώ)
Αν νομίζετε ότι έχετε κάποια σχέση κι εσείς με κρυώματα και λαιμούς, συνεχίστε να διαβάζετε.
Αν δεν έχετε, πάλι συνεχίστε να διαβάζετε, γιατί είναι πολύ διαφωτιστική η ολιστική ματιά επί του θέματος των ασθενειών του σώματος!

Μάθετε το κρυφό μήνυμα που περιέχει κάθε ασθένεια
Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε; Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε; Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε; Η απάντηση είναι κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας. Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα.

Βήχας: 

είναι κι αυτός ένα ένδυμα. Κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες , βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καπιούμε. Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό. Έτσι μας «έπνιξαν» όπως ο αποπνικτικός βήχας. Η απόχρεμψη που συχνά συνοδεύει το βήχα έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας να «φτύσουμε» ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει να εκδραματίσει συμβολικά το σώμα αφού εμείς δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας. Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται. Σε αυτή την περίπτωση το σώμα δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας, να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι.

                               

Διαγνωστικές Ερωτήσεις:

Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει εντελώς ,υποστηρίζουν με βεβαιότητα οι ολιστικοί θεραπευτές. Οι ακόλουθες ερωτήσεις προς τον εαυτό μας είναι πολύ βοηθητικές ώστε να κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα:

·         § Τι συμβαίνει στη ζωή μου την περίοδο που εμφανίζεται το σύμπτωμα ή η ασθένεια;

·         § Μου προσφέρει ένα άλλοθι για να ξεκουραστώ επιτέλους;

·         § Ή μήπως για να αναβάλλω ή και να αποφύγω κάτι;

·         § Θα μπορούσε να είναι ένα μεταμφιεσμένο συναίσθημα- π.χ. θυμός- μια ανάγκη- π.χ. για επαφή -ή μια επιθυμία- π.χ. για φροντίδα που έχω αρνηθεί να εκδηλώσω;

·         § Μήπως χρειάζομαι μια παύση ;

·         § Ή μήπως μια αθώωση;

·         § Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» με την διαταραχή της υγείας μου;

·         ( Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου)

·         § Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος;

·         § Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό;

Όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο από το οποίο θα προέλθουν οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τόσο βαθύτερη θα είναι και η επαφή που θα έχετε κάνει με τον εαυτό σας. Έτσι θα έχετε ανοίξει το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία του βαθύτερου πυρήνα απ’ όπου προέκυψε το πρόβλημα και το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο. Βλέπετε, κάθε ασθένεια όποια μορφή κι αν έχει ,είναι πάντα μια κραυγή για αγάπη

Αντί να κραυγάσω λοιπόν (αφού δεν μπορώ κι όλας), παραθέτω μια αγαπησιάρικη συνταγή για πουρέ κολοκύθας.
Μπορείτε να τον δοκιμάσετε μόνο του ως μαλακό και ανακουφιστικό φαγάκι, ή ως συνοδευτικό σε ένα πιάτο εκλεπτυσμένο και φίνο. Εγώ βρήκα τη συνταγή προτεινόμενη από το Ντίνο Κιούση δίπλα σ' ένα φιλέτο συναγρίδας ψημένο με κάρδαμο, αλάτι και πιπέρι μέσα σε λευκό ρούμι. (Γαστρονόμος Νοέμβριος 2007)

                                                         ΠΟΥΡΕΣ ΓΛΥΚΙΑΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ

                                                                  1 και 1/2 κιλό γλυκιά κίτρινη κολοκύθα
                                                                                 1 ποτήρι νερού γάλα
                                                                         Λίγο μοσχοκάρυδο τριμμένο
                                                                                  150γρ. καπνιστό τυρί
                                                                     1 κ.σ φρέσκο βούτυρο αγελάδας
                                                               2 μεγάλες πατάτες κομμένες στα τέσσερα
                                                                                    25 ml ελαιόλαδο
                                             1/2 κ.γ κόρν φλάουρ διαλυμένο σε 1/2 φλ. τσαγιού κρύο νερό
                                                                                                   αλάτι

Ε(χ)τέλεση
Καθαρίζουμε την κολοκύθα, την κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τη βράζουμε μαζί με τις πατάτες σε μπόλικο αλατισμένο νερό (εγώ την έψησα καμιά ώρα και οι φλούδες μετά βγήκαν πιο εύκολα). Στα 10 λεπτά αφαιρούμε την κολοκύθα και αφήνουμε τις πατάτες να βράσουν 10 λεπτά ακόμη. Πολτοποιούμε στο μπλέντερ κολοκύθα και πατάτες. Βάζουμε σε κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά το πολτοποιημένο μείγμα με μοσχοκάρυδο, βούτυρο, ελαιόλαδο και λίγο αλάτι και ανακατεύουμε συνεχώς ρίχνοντας λίγο λίγο και το γάλα. Μετά από 2-3 λεπτά προσθέτουμε και το διαλυμένο κορν φλάουρ και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να αποκτήσει ο πουρές την πυκνότητα που θέλουμε, ούτε πολύ νερουλός ούτε πολύ σφιχτός. Σερβίρουμε με τριμμένο καπνιστό τυρί.

Μαλακώνει κι ανακουφίζει. Το χρώμα του κι η μυρωδιά του είναι εντελώς φθινοπωρινά.
Ιδού και μερικές φθινοπωρινές εικόνες από μια φθινοπωρινή βόλτα στη γειτονιά μου

                                                                                   και στο μανάβη μου

 Ναμαστε καλά όλοι και να αγαπιόμαστε χωρίς να κραυγάζουμε γι' αγάπη, γιατί καμιά φορά η κραυγή τρομάζει!

Παίζοντας με συνταγές άλλων: Γλυκιά μηλόπιτα με κρέμα τυριού και πικάντικο κέηκ με γραβιέρα και σύκα

Τι κάνεις όταν περιμένεις να δεις το γιατρό μαζι με καμιά δεκαριά ακόμη σερνάμενους- μπουκωμένους- Έλληνες κατά βάση, δεν εχεις ραντεβού, βαριέσαι αλλά πρέπει να κάτσεις, χρειάζεσαι αντιβίωση, έκλεισε η φωνή σου, δεν πήγες σήμερα στο σχολείο, για να δούμε αν θα τραγουδήσεις αύριο με τις Γυναίκες, λοιπόν τι κάνεις; Ανοίγεις το κινητό κι αρχίζεις να προετοιμάζεις ανάρτηση. Έτσι η αναμονή κυλάει ευχάριστα. Ευτυχώς τα ψησίματα τα'χεις κάνει, τράβηξες και μερικές φωτογραφίες, καποιες θαχουν βγει καλές, λες, και συνεχίζεις να γράφεις. Γράφεις για τις συνταγές άλλων που δοκίμασες και συστήνεις. Όχι για να κάνεις διαφήμιση αλλά γιατί σου άρεσαν.
Μία γλυκιά και μία αλμυρή.
                                                                            Μια με μήλα και κρέμα τυριού,

                                                                               και μια με γραβιέρα και σύκα.

Η μηλόπιτα πάρθηκε από την Νανά Λεοντίδου και το αλμυρό κέηκ από την http://foodjunkie.eu

Σε φόρμα φτιαγμένες και οι δύο, νόστιμες κι αφράτες και οι δύο, για άλλες ώρες κάθε μια.
Μ' ενα αρωματικό τσαγάκι η μηλόπιτα  (τσαγάκια ονειρεύεται ο κρυωμένος μου λαιμός ), μ' ένα δροσερό ροζέ κρασάκι  το πικάντικο κέηκ (πώς μου'ρθε τώρα αυτό μη με ρωτάτε, το κρύωμα συστήνει κρασί). Ώρα για το δια ταύτα.

                                                             ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΤΥΡΙΟΥ

                                                                 Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
Γ* Οι μόνες αλλαγές που έκανα είναι ότι έβαλα βούτυρο αντί μαργαρίνης και δεν έριξα όλη την κανελοζάχαρη στα τοιχώματας της φόρμας μου. Μου φάνηκε αρκετή η μισή.

Στην αρχή φοβόμουνα πώς θα γεύομαι την κρέμα του τυριού μέσα στη μηλόπιτα κι ότι θα με ξενίσει η κρεμώδης υφή του. Μόλις τη δοκίμασα, κατάλαβα πως δεν υπάρχει ίχνος λιπαρότητος στη γεύση, ίσα ίσα, η μηλόπιτα είναι τριφτή κι αφράτη. Κέηκ κανονικό, με μήλα κανονικά και πλουσιοπάροχα. Απλή και με όλα τα υλικά ισορροπημένα πολύ ευγενικά.

Όσο για το πικάντικο κέηκ με τη γραβιέρα και τα σύκα, δεν είναι τόσο πικάντικο. Το άφησα μια μέρα και μετά το δοκίμασα. Μάλιστα, άντεξα να περιμένω! Το βρήκα πολύ νόστιμο, πολύ διακριτικό, με τραγανή την αίσθηση του σύκου και με το τυρί να μπερδεύεται στη ζύμη του κέηκ και να την δένει πολύ ευχάριστα .

                                                   ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΕΗΚ ΜΕ ΓΡΑΒΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΥΡΙ

                                                               Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
380γρ. βούτυρο αγελαδινό, σε θερμοκρασία δωματίου
50γρ. καστανή ζάχαρη
5 αυγά (ήταν πολύ μεγάλα τα δικά μου, ισοδυναμούσαν με 6 κανονικά του Παρλιάρου)
100γρ. γάλα
390γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1κ.γ μπέκιν πάουντερ
1κ.γ πιπέρι
250γρ. τριμμένη γραβιέρα Κρήτης ή άλλο πικάντικο τυρί
226 γρ. ξερά σύκα ψιλοκομμένα (τα μείωσα από 300γρ που έλεγε ο Παρλιάρος να μη γλυκίσει πολύ)

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170C/340F.
Βουτυρώνουμε- αλευρώνουμε μια φόρμα για κέηκ
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε αλεύρι-μπέκιν- πιπέρι
Σε άλλο μπωλ χτυπάμε βούτυρο και ζάχαρη να αφρατέψουν
Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά.
Στη συνέχεια ρίχνουμε εναλάξ το γάλα με το μείγμα του αλυριού
Στο τέλος προσθέτουμε τη γραβιέρα και τα σύκα.
Ψήνουμε για καμιά ωρίτσα περίπου (μπορεί και λιγότερο, δοκιμάστε με ένα μαχαίρι για ναστε σίγουροι)

Όπως διάβασα, η συνταγή βασίστηκε στο Στέλιο Παρλιάρο, με μερικές προσαρμογές. Εγώ δεν ακολούθησα τις προσαρμογές, που είμαι σίγουρη θα είναι εξίσου πετυχημένες, επέστρεψα στις δόσεις του Παρλιάρου και έχω τώρα φυλαγμένο το κέηκ σε μεταλλικό κουτί. Ανοίγω και τσιμπολογάω, ανοίγω και τσιμπολογάω.

Και νομίζω έτσι θα περάσει η μέρα σήμερα. Ξαπλωτή κι ορθή, θ' ανοίγω και θα τσιμπολογάω μηλόπιτες και κέηκ γραβιέρας. Μια το γλυκό και μία το πικάντικο. Μέχρι ν' ανοίξει η φωνή!
Με τις υγείες μας και στην κυριολεξία του πια!