Μπισκότα λεμονιού που λιώνουν στο στόμα

Το λεμόνι ήταν και παραμένει αγαπημένο μου.
Μέχρι και την κολόνια Μυρτώ που έβαζε ο μπαμπάς μου ως after shave έχει αποθηκεύσει η μύτη μου. 
Και στα πιάτα, μ' αρέσει το υγρό σαπούνι με άρωμα λεμόνι.
Τη λεμονιά στη γλάστρα την κοιτάζω και τρελλαίνομαι,
τα άνθη λεμονιάς στο κεφάλι της νύφης τα βρίσκω πολύ ρομαντικά,
και η lemon pie βρίσκεται σταθερά στην πρώτη θέση των favorites .

Επομένως, μόλις είδα αυτά τα μπισκότα με άρωμα λεμόνι, αφράτα και χιονάτα, τσίμπησα. 
Δε θέλω, άλλωστε και πολύ. Αφορμή γυρεύω.
Τα'χω γραμμένα καιρό τώρα στο τετράδιο των συνταγών από ξένο site, αλλά έλα η καλή σου που βιάστηκα να καταγράψω τη συνταγή κι άφησα απέξω την υπογραφή!
Οπότε ανυπόγραφη σάς τη δίνω, ή μάλλον με τη τζίφρα της δικής μου φτιαξιάς.
Μοσχοβόλησε το σπίτι, αυτό μόνο σάς λέω, τίποτε άλλο.

Μπισκότα λεμονιού που λιώνουν στο στόμα

160γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
125γρ. ζάχαρη άχνη
Ξύσμα δύο λεμονιών
2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού
1 κουτάλι της σούπας εκχύλισμα βανίλιας
260 γρ. αλεύρι
20 γρ. κόρν φλάουρ
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
Ζάχαρη άχνη για το ρολλάρισμα

Ε(χ)τέλεση

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F.
Χτυπάμε μαζί το βούτυρο, τη ζάχαρη, ύστερα ρίχνουμε το χυμό λεμονιού, το ξύσμα λεμονιού και τη βανίλια. Προσθέτουμε το αλεύρι, το κορν φλάουρ και το αλάτι και ομογενοποιούμε το μείγμα. Πλάθουμε  τη ζύμη σε μπαστούνι, διαμέτρου 4-5 εκατοστά, 

την τυλίγουμε σε αντικολλητικό χαρτί 

και τη βάζουμε στο ψυγείο, έως και μία νύχτα.
Ξετυλίγουμε το μπαστούνι και το κόβουμε σε φέτες πάχους ενός εκατοστού περίπου.

Τις ψήνουμε για 12 λεπτά περίπου.
Τις αφήνουμε λίγο να κρυώσουν, κι ενώ είναι ακόμα λίγο ζεστές, τις ρολλάρουμε  στην άχνη.
Τις φυλάμε σε μεταλλικό κουτί.

Καμιά φορά η μυρωδιά του λεμονιού περνάει  απ' το κουτί και βγαίνει.
Χρόνια πολλά , μανούλα, σήμερα για τη γιορτή σου.

Σοκολατένιες μπάρες σε τρεις στρώσεις χωρίς ψήσιμο

Έχουν τρεις στρώσεις σε χρώμα καφέ-άσπρο-μαύρο και δεν θέλουν ψήσιμο.
Είναι Καναδέζες και τις λένε Nanaimo Bars.
Τις είδα, τις λαχτάρησα και θέλησα να τις δοκιμάσω.
Οι ελλείψεις των υλικών μου ήταν ελάχιστες ,
το super market ήταν σε απόσταση αναπνοής
και οι αντοχές μου υψηλές.
Όλα συνηγορούσαν στο να τις κάνω.
Και τις έκανα!
(Κ..ο δεν έβαλα κάτω σήμερα)

Nanaimo Bars
Από το Joy of Baking

Για τη βάση σε χρώμα καφέ

113γρ. ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
50γρ. άσπρη ζάχαρη
30γρ. άγλυκο κακάο σε σκόνη
1 μεγάλο αυγό ελαφρά χτυπημένο
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
200γρ. μπισκότα digestive τριμμένα (είχα παπαδοπούλου κι αυτά έβαλα)
65γρ. ινδοκάρυδο(γλυκό ή άγλυκο)
50γρ. καρύδια ή πεκάν χοντροκομμένα

Για τη μεσαία στρώση σε χρώμα άσπρο

56γρ. ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
3-4 κουταλιές σούπας γάλα (ίσως και παραπάνω αν το μείγμα είναι πηχτό)
20γρ. άνθος αραβοσίτου σκόνη σε άρωμα βανίλια
1/2 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
230γρ. ζάχαρη άχνη

Για την πάνω στρώση σε χρώμα μαύρο
120γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
14γρ. ανάλατο βούτυρο

Ε(χ)τέλεση
Βουτυρώνουμε πρώτα ελαφρά ένα τετράγωνο ταψάκι 23x23 εκατοστά .

Για τη βάση
Σε ένα κατσαρολάκι πάνω σε χαμηλή φωτιά λιώνουμε το βούτυρο.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα τη ζάχαρη, το κακάο και το χτυπημένο αυγό.

Ανακατεύουμε και επιστρέφουμε το κατσαρολάκι στη χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας 1-2 λεπτά μέχρι να πήξει το μείγμα.

Αποσύρουμε πάλι απ' τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα τα τριμμένα μπισκότα, το ινδοκάρυδο, τα καρύδια (ή πεκάν) και το εκχύλισμα βανίλιας.

Όταν ενσωματωθούν όλα καλά, τα αδειάζουμε στο ταψάκι που έχουμε βουτυρώσει.
Πατάμε καλά την επιφάνεια με ένα κουταλάκι να ισιώσει.

Σκεπάζουμε με πλαστική μεμβράνη και βάζουμε στο ψυγείο να σφίξει για καμιά ώρα.

Για τη μεσαία στρώση
Στο μίξερ, ηλεκτρικό ή χεριού χτυπείστε το βούτυρο να γίνει κρεμώδες.
Προσθέστε τα υπόλοιπα υλικά τής μεσαίας στρώσης μέχρι να γίνει ένα μείγμα αφράτο.

Απλώστε πάνω απ' τη βάση.

Ξανασκεπάστε με πλαστική μεμβράνη και βάλτε στο ψυγείο για κανένα μισάωρο ακόμη.

Για την πάνω στρώση
Λιώστε σε μπεν μαρί τη σοκολάτα με το βούτυρο.(Πάνω από ένα κατσαρολάκι με νερό που βράζει σε σιγανή φωτιά, βάζουμε άλλο κατσαρολάκι με τη σοκολάτα και το βούτυρο και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να διαλυθεί η σοκολάτα) . Αλλιώς βάλτε το στα μικροκύματα για ένα λεπτό και μετά χτυπήστε να γυαλίσει η κρέμα.
Απλώστε πάνω από τις άλλες δύο στρώσεις κι αφείστε  δέκα λεπτά ακόμη στο ψυγείο.

Κόψτε σε τετράγωνα κομμάτια και σερβίρετε.

Αυτό ήτανε!
Με ένα καφεδάκι είναι ό,τι πρέπει!

Τα τυροπιτάκια της Κικής, τα λουκανοπιτάκια της Έρης και η μπύρα δική μου

Γιατί κάτι στη ζωή πρέπει να είναι δικό μου.
Ας είναι η μπύρα λοιπόν.
Tα εύσημα της έμπνευσης και της ιδέας ανήκουν στην Κική mikrikouzina.blogspot.com/
και στην Έρη eri-captaincook.blogspot.com/

Τη ζύμη για τα τυροπιτάκια σαν κρουασάν της Κικής τη βρήκα , ούτε και θυμάμαι πότε, πάντως πολύ πριν γίνουμε διαδικτυακές φίλες, και την έγραψα στο τετραδιάκι των συνταγών μου. Όνειρο!
Μ' άρεσε τόσο πολύ που σηκώθηκα, ξεσηκώθηκα και τα έφτιαξα στο πιτς φυτίλι.
Και έκτοτε τα δοκίμασα με διάφορες παραλλαγές.
Σταθερά δίπλα στη φέτα έβαλα ανθότυρο, έβαλα ricotta, cream cheese ή κανένα κίτρινο τυρί που μού βρισκότανε.
Και πάντα δυόσμο που, απ' τα μυρωδικά, μ' αρέσει το περσότερο.

Κάποια (μεταγενέστερη) στιγμή, πριν γίνουμε (και επισήμως) φίλες και με την Έρη, έπεσα πάνω στα λουκανοπιτάκια της, που'τανε τυλιχτά στα ξυλάκια , και πασπαλισμένα με σουσάμι. Έβγαλα το τετραδιάκι μου και τα κατέγραψα. Όνειρο!

Ξανασηκώθηκα, ξαναξεσηκώθηκα κι έπασα να τυλίγω λουκανικάκια σε ζυμωτά σχοινιά.
Έκτοτε τα'πλασα πολλές φορές.
Άφησα στην άκρη τα ξυλάκια και τα σουσαμάκια, αλλά πάντα τύλιγα τη ζύμη έτσι όπως μού'δειξε η φίλη μου η Έρη.

Σήμερα πήρα τη ζύμη της Κικής και την τύλιξα γύρω απ' τα λουκανικάκια τής Έρης! Όνειρο!
Έβγαλα και μια κρύα μπύρα (δικιά μου σάς τ' ορκίζομαι)κι άντε γεια μας ρε παιδιά!!!

Ζύμη για 24 τυροπιτάκια

2 ποτήρια αλεύρι (ίσως λίγο παραπάνω)
1 φακελάκι ξερή μαγιά
1/2 ποτήρι σπορέλαιο
1/2 ποτήρι γάλα
Λίγο αλάτι
Λίγη ζάχαρη
Λίγο βούτυρο για επικάλυψη

Γέμιση

150 γρ. φέτα (περίπου)
150 γρ. ανθότυρο (έβαλα ricotta σήμερα)
1 αυγό
Λίγο γάλα
Δυόσμο ξερό
Αλάτι( δεν έβαλα)
Πιπέρι

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190C/375F
Διαλύουμε τη μαγιά σε λίγο χλιαρό γάλα.
Προσθέτουμε αλάτι και ζάχαρη. Ανακατεύουμε να διαλυθούν καλά.
Τα ρίχνουμε σε λεκάνη και αδειάζουμε μέσα και το λάδι. Ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε το αλεύρι και ζυμώνουμε να γίνει μια ζύμη μαλακή.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε 3 μπάλες.
Ανοίγουμε κάθε μπάλα σε φύλλο, αλευρώνοντας την επιφάνεια του πάγκου και την μπάλλα μας όσο χρειαστεί.
Τη χαράζουμε με μαχαίρι σε οχτώ κομμάτια.

Βάζουμε μια κουταλιά γέμιση σε κάθε τρίγωνο και διπλώνουμε σε κρουασάν.
Αλείφουμε με το πινέλο λίγο λιωμένο βούτυρο και τα αραδιάζουμε σε λαμαρίνα στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί.

Ψήνουμε στη μεσαία σχάρα για 30 περίπου λεπτά.

Για τα λουκανοπιτάκια πήρα απ' την ίδια ζύμη μπαλλάκια, τα έπλασα κορδονάκια και τα τύλιξα γύρω απ' τα συνηθισμένα λουκάνικα που τα είχα κόψει στη μέση.
Τα άλειψα επίσης με λιωμένο βούτυρο και τα έψησα επίσης μισή ωρίτσα περίπου μέχρι να χρυσαφίσουν.

Και τώρα πίνω τα μπυρίτσα μου μέχρι να κρυώσουν τα τυροπιτάκια.
Υγιαίνεσθε!!!

Σοκολατένιος κορμός αλά ιταλικά ή αλλιώς Salame al cioccolato

   Το γλυκό αυτό το δοκίμασα χρόνια πριν, στην Ελλάδα.
Στην Αμερική, πριν από μήνες, δοκίμασα το ίδιο γλυκό με χουρμάδες και σύκα κι ύστερα έγραψα ένα κείμενο για να το συνοδέψω.
Μαζί και τα δυο δεν τα πόσταρα ποτέ.
Κι είναι σήμερα η μέρα να το κάνω.
Το timing στη ζωή είναι μεγάλο πράγμα.
Να είσαι σε ένα μέρος στη σωστή στιγμή.
Να πεις μια κουβέντα στη σωστή στιγμή.
Όσο για το θέατρο, το timing είναι το κλειδί της επιτυχίας, ειδικά στην κωμωδία, που χρειάζεται να ξέρεις να "ατακάρεις" τη σωστή στιγμή και να "πλασσάρεις" το αστείο με τέτοιο τρόπο που θα "κατέβει" στον κόσμο.

   Σήμερα λοιπόν κι εγώ σας "πλασσάρω" το "σοκολατένιο σαλάμι" χωρίς προσθήκη ξερών φρούτων, και αντί για μακρόστενο, το κάνω στρογγυλό.
Το στολίζω και με λουλουδάκια....
και ναι, μπορεί να μην είναι πια σαλάμι, να μην είναι πια ρολό, αλλά είναι μια σοκολατένια λιχουδιά, που'βαλε τα καλά της.

Salame al cioccolato

Υλικά

24 μπισκότα πτι μπερ
350 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
225 γρ. βούτυρο μαλακό
4 κουταλιές της σούπας αμαρέττο ή κονιάκ (Εγώ σήμερα έβαλα αμαρέττο)
2 κρόκοι αυγών
50 γρ. αμύγδαλα ελαφρώς καβουρδισμένα και κομμένα

Για την επικάλυψη
25 γρ. τριμμένα αμύγδαλα
Μια χούφτα τριμμένα μπισκότα

Ε(χ)τέλεση
Θρυμματίστε ελαφρά τα μπισκότα.
Βάλτε τη σοκολάτα μαζί με το λικέρ και λίγο βούτυρο να λιώσει είτε σε μπεν μαρί είτε στα μικροκύματα (αν σάς αρέσουν) και ανακατώστε.

Αφείστε τη σοκολάτα να κρυώσει δύο λεπτά και μετά ρίξτε μέσα τους κρόκους των αυγών και στη συνέχεια το υπόλοιπο βούτυρο λίγο λίγο.

Προσθέστε τα θρυμματισμένα μπισκότα, τα καβουρδιμένα αμύγδαλα, ενσωματώστε όλα τα υλικά στο μείγμα .

Βάλτε το μείγμα στο ψυγείο για καμιά ωρίτσα να σφίξει πριν το πλάσετε.

Όταν το βγάλετε απ' το ψυγείο, απλώστε το σε μια λαδόκολλα που έχετε βουτυρώσει ελαφρά και έχετε ρίξει επάνω λίγο από το μείγμα μπισκότου-αμύγδαλου για την επικάλυψη.
Πλάστε το στο σχήμα που θέλετε και ρίξτε από πάνω του το υπόλοιπο μείγμα μπισκότο- αμύγδαλο.
(Όταν κρυώσει πολύ στο ψυγείο, είναι δύσκολο να κολλήσει το μπισκότ-αμύγδαλο)
Ξαναβάλτε το στο ψυγείο 4 ώρες να σφίξει καλά.
Μισή ώρα πριν το σερβίρετε, βγάλτε το απ' το ψυγείο να μαλακώσει.
Κόψτε το σε φέτες και σερβιριστείτε.

Και τώρα το κειμενάκι μου που βρήκε επιτέλους τη θέση που του ταιριάζει.

Το μπλε τετράδιο της μαμάς
Για ένα σοκολατένιο ρολό τίγκα στη σοκολάτα

   Μέρες το ψάχνει εκείνο το μπλε τετράδιο. 
Τίποτε σπουδαίο στο μάτι. Ένα απλό σχολικό τετράδιο σαραντάφυλλο, με μπλε εξώφυλλο, λερωμένες σελίδες από βουτυρωμένα δάχτυλα, και μια ετικέτα που έγραφε "Συνταγές της μαμάς". 
Ήταν πολυταξιδεμένο το τετράδιο και διαβασμένο πολλάκις. Χρόνια τώρα πρότεινε μενού για κάθε περίσταση: μοσχαράκι κοκκινιστό την Κυριακή, χοιρινό ρολλό τα Χριστούγεννα, ανάποδη μηλόπιτα στην εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, το μπισκοτογλυκό της γιαγιάς στις μαζώξεις με τα σόγια. 
Και σήμερα, Κυριακή, 30 Αυγούστου, του αγίου Αλεξάνδρου, ημέρα που γιόρταζε η μαμά κι είπε να την τιμήσει μ' ένα τραπέζι βγαλμένο απ' το δικό της το τετράδιο, εκείνο ήταν φευγάτο. 

   Περίμενε μερικούς φίλους κατά τις 4μμ, η ώρα ήταν εννιά το πρωί, το σπίτι είχε γίνει φύλλο και φτερό, μα το τετράδιο ...άφαντο.
Σε μισή ώρα εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια κι είπε να προσφέρει στους φίλους της, ένα παραδοσιακό μαμαδίσιο γεύμα, λίγο πειραγμένο απ' τα χεράκια της. Έτσι δεν κάνουν κι οι μεγάλοι σεφ; Προσθέτουν στην παράδοση το δικό τους touch. 

   Έκοψε το κοτόπουλο σε μερίδες και το φούρνισε μαζί με τραγανές ρόγες σταφυλιού.
Στ' αυτιά της ήταν διαρκώς η ενοχλημένη φωνή της μαμάς, που θα'λεγε:
"Μα τι δουλειά έχουν τα σταφύλια στο κοτόπουλο; Κύριε ελέησον!"
Ζύμωσε τυροπιτάκια και πρόσθεσε στο μείγμα λίγο cream cheese.
(Όχι και μεγάλη ατασθαλία, ε μαμά;)
Έσπασε ένα ρόδι και το σκόρπισε στη μαρουλοσαλάτα.
"Παιδί μου στην εξώπορτα το σπάν το ρόδι για το καλό του χρόνου, όχι στο μαρούλι!", άκουσε πάλι στ' αυτιά της τη μαμά!
Κι όταν ήρθε η ώρα του γλυκού, θυμήθηκε τον κορμό της , "μωσαϊκό" το λέει η μαμά, και τον φτιάχνει με κακάο, μπισκότα και καρύδια.
Το παίδεψε λίγη ώρα στο μυαλό της, να την πάρει, να μην την πάρει τηλέφωνο; Να τη ρωτήσει, να μην τη ρωτήσει τη συνταγή;
Τελικά αποφάσισε να συνεχίσει να πειράζει τις "συνταγές της μαμάς" και να ακολουθήσει την έμπνευση της στιγμής της.
Κράτησε τα μπισκότα και το κονιάκ, αντικατέστησε το κακάο με μπόλικη κουβερτούρα, και πρόσθεσε ξερά σύκα, χουρμάδες και δαμάσκηνα. 
Κάπου το είχε δει, κάπου το'χε διαβάσει, αλλά πού; Και πώς το λέγαν; Πώς το λέγαν;
   Στις 3μμ έστρωσε το άσπρο τραπεζομάντηλο της μαμάς, πλεγμένο με το βελονάκι, κι έβγαλε το καλό σερβίτσιο που της έφερε δώρο η θεία η Αυγή απ' τη Ρωσία .
Το σόϊ είχε την τιμητική του σήμερα, ανήμερα του αγίου Αλεξάνδρου.
Στις 4μμ καθίσανε στο τραπέζι.
Στις 5μμ τέλειωσαν την πρώτη μερίδα.
5.05 μμ παρήγγειλαν δεύτερη.
Στις 6μμ δεν υπήρχε ψίχουλο.
Τις εντυπώσεις έκλεψε ο πειραγμένος σοκολατένιος κορμός. 

Οι φίλοι ζητούσαν τη συνταγή και τ' όνομά του κι εκείνη αδυνατούσε να απαντήσει και στα δυο.

   Την επαύριο, την ξύπνησε το επίμονο κουδούνισμα του τηλεφώνου. Ήταν η μαμά, που περίμενε ν' ακούσει τις εντυπώσεις από το χτεσινό, παραδοσιακό (;) τραπέζωμα.
"Λοιπόν; Για πες; Τι έφτιαξες;" , η μαμά.
"Τα γνωστά, ξέρεις...Τυροπιτάκια...", εκείνη.
"Με φέτα βαρελίσια, όχι τελεμέ! Ξέρεις εσύ!"
"Ναι, μαμά, ξέρω"
(Τσιμουδιά για cream cheese)
"Άλλο;", η μαμά.
"Κοτόπουλο στο φούρνο..."
"Έτσι, παραδοσιακά! Με πατάτες λεμονάτες ,ε;"
("Όχι μαμά, με ρόγες σταφυλιού", ήταν να πει, δεν τόλμησε όμως να το ξεστομίσει γιατί θα την έσφαζε στο γόνατο η μαμά )
"Ναι, μαμά!".
"Σαλάτα δεν έκανες;"
"Ναι, μαρουλοσαλάτα. " 
"Ωραία, ωραία, με μπόλικα κρεμμυδάκια και άνηθο"
("Με μπόλικα σπόρια ροδιού μαμά", φώναζε ο εσώτερος εαυτός της, αλλά τον ξαναφίμωσε και σιώπησε.)
"....." 
"Αυτά μόνο; Νηστικοί θα μείναν οι ανθρώποι', η μαμά.
"Φάγανε και γλυκό"
"Πάλι καλά. Δεν πιστεύω να πήρες αγοραστό;"
"Όχι ,καλέ, έφτιαξα τον κορμό σου."
"Μάλιστα, το μωσαϊκό! Καλά έκανες. Θυμήθηκες να ραντίσεις τα μπισκότα με κονιάκ;"
"Ναι, μαμά" 

(Ουφ,αυτό ήταν αλήθεια Κι ύστερα δάγκωσε τη γλώσσα της και τα ξερά φρούτα τα'φαγε η μαρμάγκα.)
"Ωραία, ωραία. Νόστιμα κι εύκολα. Και για ό,τι δεν θυμόσουν, άνοιγες το τετράδιο. Όλα είναι εκεί. "
"Ναι, μαμά"
(Όλα εκεί είναι, το τετράδιο όμως πού είναι;")
   Έκλεισε το τηλέφωνο χαρούμενη η μαμά που οι συνταγές της παράδοσης έβγαλαν την κόρη ασπροπρόσωπη, κι εκείνη βάλθηκε να συμμαζέψει. Έπιασε την ηλεκτρική. Μέσα στα ψίχουλα ήταν το σπίτι, κάτω απ' το τραπέζι, στις γωνιές, τα πιο πολλά σκουπίδια ήταν χωμένα κάτω απ' τα ντουλάπια της κουζίνας. Η σκούπα μπαίνει βαθειά, και...ουπς! Κάπου βρίσκει! Σκύβει εκείνη και το βρίσκει! ΤΟ ΜΠΛΕ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ!
Τώρα; Μα τώρα; Γιατί τώρα;
Το ανοίγει κι εκεί, μπροστά μπροστά, σ' ένα χαρτί κομμένο από ένα περιοδικό με συνταγές, ένας κορμός σοκολατένιος με ξερά σύκα, χουρμάδες και δαμάσκηνα. Και πάνω ψηλά, το όνομά του: Salame al cioccolato. Μέσα στο μπλε τετράδιο της μαμάς."

Κομμένο το άνωθεν γλυκό θα ποσταριστεί σε άλλη στιγμή,
όταν το timing θα είναι κατάλληλο.
Ave!!!

"A little bit of this and a little bit of that" και αμυγδαλωτές φωλλίτσες με μαρμελάδα

     Έχω συνηθίσει να σιγοτραγουδάω με στόμα κλειστό , τα τρία τέταρτα της μέρας.
(Το άλλο τέταρτο κοιμάμαι)
Έχω συνηθίσει επίσης να μού λένε "έλα, κλείστο πια "!
Κι εγώ αντί να το κλείσω, το ρίχνω στο περπάτημα.
Περπατώ και μουρμουράω και τραγουδάω και παίρνει τη φωνή μου ο άνεμος, κι η κίνηση του δρόμου, κι έτσι όλοι έχουν τ' αυτιά τους ήσυχα κι είμαι κι εγώ ελεύθερη να κάνω ό,τι θέλω!

   Πολλές φορές σχολιάζω τα καλώς ή τα κακώς κείμενα  με ένα τραγούδι.
Ή ρίχνω ένα τραγούδι στο διάλογο κι όποιος καταλάβει, κατάλαβε.
Πολλές φορές ξυπνάω μ' ένα τραγούδι.
Κι αν μού κολλήσει ένας σκοπός, Θεέ και Κύριε, δεν έχω σταματημό, μέχρι να μού σφυρίξετε ένα σκοπό, να ξεκολλήσω απ' το πρώτο να κολλήσω στο δεύτερο.

   Τα κολλήματά μου έχουν αδυναμία από το μεν ελληνικό ρεπερτόριο στο "Αι γενεαί πάσαι" (Θεέ μου σχώρα με) κι απ' το δε αμερικάνικο , στον  αμερικάνικο ύμνο.

   Όταν ήμουνα μικρή και μέναμε σε μια μονοκατοικία -πρώην βρεφοκομείο, είχαμε μπροστά στο σπίτι μια αυλή και μπροστά στην αυλή μια αλάνα  και μπροστά  στην αλάνα σπίτια.
Εγώ καθόμουνα λοιπόν μια μέρα στην αυλή κι έπιασα να τραγουδώ έξω φωνή Βοσκόπουλο  για να περάσει η φωνή μου, λέει, την αυλή και την αλάνα και να πάει στ' απέναντι σπίτια να χαρούνε με το λαϊκό άσμα που έριχνα.
Μέχρι που μπήκε στην αυλή η αδερφή μου, μού' πε κάτι ανάλογο του "κλείσ' το πια",
εγώ ντράπηκα και χάσαν κι οι απέναντι το λαϊκό νυχτερινό πρόγραμμα..

   Σήμερα λοιπόν που είχα καλή διάθεση κι έψηνα μια ποικιλλία βουτημάτων που μου ζήτησε μια κυρία, έκανα "μμμμμ" χωρίς να καταλαβαίνω τι λέω ,άνοιγα φούρνους, "μμμμ" έκλεινα ψυγεία, "μμμμ", έπιανα πιάστρες, σήκωνα κουτάλες, "μμμμ" ,κι όταν  είπα πια:
"Αυτό ήτανε. Κάτσε να βγάλω και μια φωτογραφία την ποικιλλία μου. Το "a little bit of this and a little bit of that", που έφτιαξα..."
ουπς! Τι είναι αυτό τώρα που είπα;;;
"Τραγούδι. Αυτό είναι τραγούδι" ,είπα.
Κι άρχισα να το τραγουδώ .Κάτι απ' το "Βιολιστή στη στέγη" μού βγήκε..
Ναι, αλλά ποιο;

   Στο λεπτό άφησα κουτάλες, η φωτογράφηση μπορούσε να περιμένει!
Έτρεξα στον υπολογιστή, "Google /A little bit of this", αποτελέσματα "Anatevka/ Fiddler on the roof", κι ύστερα "Youtube/ Play"και...Αγαλλίαση! Το βρήκα με υπότιτλους.
Το "μμμμ" τώρα έγινε λόγια και βρέθηκα να τραγουδάω μαζί με τους ηθοποιούς.
Κι αν ήθελε ας τόλμαγε τώρα να μου πει κανείς :"έλα , κλείστο πια!"

Το τραγούδι άρχιζε κάπως έτσι:

"A little bit of this
A little bit of that.
A pot, 
A pan, 
A broom, 
A hat."

Κι εγώ στην πιατέλα μου έβαλα:

"Λίγα από το'να και λίγα από τ' άλλο.
Λίγα chocolate chip cookies,
Λίγα biscotti με φουντούκια και τζίντζερ, 
Λίγα σοκολατάκια με σοκολατένια φιλιά,
Λίγες φωλλίτσες γεμιστές με μαρμελάδα,
Λίγες μπαλλίτσες με κακάο και ινδοκάρυδο."

Για τα biscotti και τα σοκολατάκια ευχαριστώ την Αθηνά στο santie-athina.blogspot.com
Για τις μπαλλίτσες με το κακάο και το ινδοκάρυδο, ευχαριστώ τη Χρυσαυγή στο laxtaristessyntages.blogspot.com
Για τ' άλλα ευχαριστώ την αφεντομουτσουνάρα μου και τις έρευνές μου.

http://www.youtube.com/watch?v=RWiRetxeviw
Χτυπήστε και τραγουδείστε κι εσείς με λόγια.

Κι αν θέλετε να απολαύσετε και κάτι απ' τα δικά μου "A little bit of this and a little bit of that"
χαλάλι σας οι φωλλίτσες με τις μαρμελάδες. Ιδού!!!

Αμυγδαλωτές φωλλίτσες με μαρμελάδα

Υλικά
Για 30 φωλλίτσες
250 γρ.βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
2 κρόκους (φυλάμε τα ασπράδια)
125 γρ. μαύρη ζάχαρη
3 φλυτζάνια (περίπου) αλεύρι
Λίγο αλάτι
Λίγο εκχύλισμα βανίλιας

Τα 2 ασπράδια ελαφρά χτυπημένα
Αλεσμένο καβουρδισμένο αμύγδαλο
Μαρμελάδες της αρεσκείας μας

Ε(χ)τέλεση

Προθερμάνετε το φούρνο στους 180C/ 350F
Και τώρα , είστε έτοιμοι για κάτι ΠΟΛΥ δύσκολο;
Βάλτε τα όλα σε μια λεκάνη κι ανακατέψτε να έχετε μια αφράτη ζύμη.
Φτιάξτε μπαλλίτσες σε μέγεθος, ας πούμε, καρυδιού.
Ρολλάρετε τις μπαλλίτσες στο ασπράδι και μετά στο αμύγδαλο.
Απλώστε τις σε λαμαρίνα στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί και με τον αντίχειρα κάντε μικρές λακκουβίτσες. 
Ψήστε τις φωλλίτσες για 12-13 λεπτά.
Βγάλτε τις.
Γεμίστε τις λακκουβίτσες με μαρμελάδα της αρεσκείας σας.
Ξαναψήστε για 10 λεπτά.
Finito la musica passato la fiesta!

Ή μάλλον η φιέστα τώρα αρχινά, με το μασούλημα.
Στη δική μου φιέστα έβαλα μαρμελάδα ροδάκινο, βατόμουρο και σταφύλι (το τελευταίο σε jello )

Και τώρα...
Ααααανάπαυσις!
Έκτασις χειρών μπροστά!
Άρπαγμα φωλ-ε-ών!
Άνοιγμα στόματος.
Και..
Κλείστε το στόμα καλέ. Δε μασάμε με το στόμα ανοιχτό!!!

(Μέχρι εδώ ακούγεται το γουργουρητό της ευχαρίστησης και δεν είναι απ' τη γάτα)

Τα 101 chocolate chip cookies

Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, δεν είναι τα 101 σκυλιά της Δαλματίας κι ούτε είναι ασπρόμαυρα.
Καφετίζουν, σοκολατοφέρνουν, μοσχοβολάνε και βουτιούνται στον καφέ, αφραταίνουν και μασουλιούνται, αρωματίζουν τον ουρανίσκο και έχουν απευθείας σύνδεση με τον παράδεισο.
"Heaven, I'm in heaven..."

Τώρα ώρα για αινίγματα είναι;
Κι έτσι όπως είναι απόγευμα, κι ώρα για καφεδάκι, ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό.
Ποιο ψητό δηλαδή,
εγώ δεν ξέρω από σούβλες κι από γουρουνοπούλες,
μόνο παίζω με τα κουλούρια μου τα παιχνίδια της κουζίνας,
και τα σημερινά μου κουλουράάάκια , που είναι και τροφαντά, δείχνουν να έχουν μεγάλη επιτυχία.

Τόση , που μου ζητήθηκαν εκατό στον αριθμό για το μεθαυριανό πανηγύρι της Παναγίας Σουμελά των Ποντίων που θα γίνει upstate NY.
Κι εγώ επειδή αγαπώ τα μονά νούμερα θα ετοιμάσω 101 και θα σάς μοιραστώ τη συνταγή, πάει και τελείωσε.

Για μία δόση που βγάζει 12 μεγάλα cookies θα χρειαστείτε

100γρ. ζάχαρη
100γρ. βούτυρο
1 αυγό
250γρ. αλεύρι
1/2 κουταλάκι  baking soda
100 γρ. σοκολάτα γάλακτος
100γρ. σοκολάτα υγείας (για να'χουμε την υγεία μας)
50 γρ. καρύδια χοντροκοπανισμένα
Μία πολύχρωμη ποδιά
και κανά κιλό ανεβασμένη διάθεση απαραιτήτως και απαξάπαντως

Ανάβουμε το φούρνο στους 180C/350F.
Κόβουμε σε κομμάτια τις δύο σοκολάτες και τα καρύδια.

Πρώτα χτυπάμε τη ζάχαρη με το βούτυρο να αφρατέψουν.
Ύστερα προσθέτουμε το αυγό κι ενσωματώνουμε.
Κατόπιν ρίχνουμε το αλεύρι ανακατεμένο με τη μαγειρική σόδα.
Τελευταία αδειάζουμε  τις σοκολάτες και τα καρύδια, και ανακατεύουμε ώστε να έχουμε ένα μείγμα που δεν κολλάει στα χέρια.

Τα πλάθουμε .

Τα απλώνουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.

Τα πλαταίνουμε να πάρουν το σχήμα μεγάλου cookie.
Τα ψήνουμε για 15 λεπτά.

Και τα τρώμε δυο δυο σε μπλε μεταλλικό τραπεζάκι.

Άντε καλέ, τι κάθεστε;
Σκωθάτε!
Τα προλαβαίνετε για τον απογευματινό καφέ.
Κι ύστερα φωνάξτε με να σάς πω το φλυτζάνι.
Είμαι άσος να βρίσκω προβατάκια και κοτούλες.
Προχτές βρήκα και μια κουκουβάγια.
Μετά τα κακαρίσματα έγινα επιτέλους σοφή.

* Από χριστουγεννιάτικη φουρνιά.