Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Σοκολατένιες λάβες με φράουλα για τη γιορτή της μητέρας

Με κείμενο και ...συνταγή

Ήθελα να με τρατάρω ένα φραουλένιο γλυκό για τη μαγιάτικη Κυριακή της μητέρας.
Αλλά δεν ήθελα να το πω κανενός.
Κι οργάνωσα ένα Σαββατιάτικο barbeque παραπλανητικό, να βοηθήσει στην εκτέλεση του σχεδίου μου.

 

Είμαι τύπος της όρασης και της μυρωδιάς.
Πρώτα γοητεύονται τα μάτια μου κι ύστερα προχωράει η μύτη μου. Η μύτη μου δεν με γελάει ποτέ. Είμαι λαγωνικό της μύτης ανώτερο κι από miss Marple κι από Poirot.Τόσο πολύ παρασυρμένη είμαι να χώνω τη μύτη μου εκεί που δεν τη σπέρνουν, που έσκυψα πρώτα να μυρίσω, πριν δοκιμάσω τα samples που μού πρόσφεραν , στο μεγάλο supermarket της ΝΥ, και...μαύρο φίδ' που μ' έφαγε!
"You can't do that, ma'am. Now you have to throw it away!"
"Παρακαλώ; Πώς είπατε;" είπα . Αλλά δεν είπα. Απλώς σήκωσα τη μύτη μου και κοίταξα τη μικρούλα μαυρούλα που με κοίταζε με τη δική της μύτη ψηλά και τα μάτια της γεμάτα επιτίμηση και υποτίμηση.
Η μύτη μου χαμήλωσε, τα μάτια μου γελάσανε,"ουπς, sorry" είπα κι ύστερα πέταξα επιδεικτικά ό,τι βεβήλωσε η μύτη μου.
   "Αυτή η χώρα είναι γεμάτη απαγορευτικά" σκέφτηκα και μπήκα σε ένα άλλο supermarket, συνοικιακό, όπου μικρόσωμοι κινέζοι ξεφορτώναν τις πραμάτειες τους από τα φορτηγά.Μπρος το καρότσι μου, και πίσω εγώ, ρολάραμε ανάμεσα σε διαδρόμους από σπανάκια άοσμα, avocados και ντομάτες άνευ μυρωδιάς. "Γεια σου Ελλάδα αθάνατη τα καλοκαίρια με τις μυρωδιές σου", σκέφτηκα, νοσταλγώντας τις αγγουροντομάτες  που μυρίζανε σαλάτα κι όχι πλαστικό. Έστριψα στο διάδρομο των τυριών, κι εκεί, μπροστά στη mozzarella , μου'ρθε από πίσω η μυρωδιά. Τρέχοντας στην ακολουθία της μύτης μου, βρέθηκα μπροστά σε ένα βουνό από φράουλες, μέσα σε πλαστικά μισόκιλα κουτάκια , που ευτυχώς, είχανε  άνοιγμα στο πλάϊ . Τόσο ώστε να βάλω τη μύτη μου. Ευτυχία! Μοσχοβολούσανε!  Ένα κουτάκι, δύο κι άλλο ένα πέσαν στο καρότσι μου, και πια μπορούσα να γυρίσω σπίτι να εξερευνήσω συνταγές.
   Μπρος στο computer η μύτη μου παίρνει ρεπό, κι αναλαμβάνει υπηρεσία το μάτι μου. Το δεξί πιο πολύ, αυτό είναι το καλό μου. Το αριστερό μου ξεκουράζεται, μυωπικά, πίσω από τζαμαρία.
Κατεβατά οι φωτογραφίες εδεσμάτων με προχωρημένο styling , ψηφισμένες  συνταγές, κι εγώ να  ψάχνω, να κοιτάζω, να κοιτάζω και να ψάχνω και κάποια στιγμή ...να σταματώ. Βλέπω: χρώμα σοκολατί, λευκό και κόκκινο. Σοκολάτα, άχνη και φράουλα. Στην αρχή , δεν το ξέρω πως είναι αυτή, η μία. Την ανοίγω, την κοιτάζω, με κοιτάζει, "μ' αρέσει" λέω, και τη σώζω. Ύστερα συνεχίζω τη ζωή μου σαν να μη συμβαίνει τίποτε.
   Κι ένα πρωί που καθαρίζω την πόρτα της αυλής, "ξαναβλέπω" εκεί, ανάμεσα στις σαπουνάδες, τη σοκολατένια λάβα. Χμμμ, λέω, και σαχλαμαρίζω ποιηματάκια με "σαπουνάδες, σοκολάδες, φραουλάδες" συνεχίζοντας το καθάρισμα της πόρτας της αυλής.


 












Ύστερα μπαίνω σε τρένα, κάνω yoga, βλέπω φίλους, βγάζω για βόλτα τη Λούνα, τη σκυλίτσα της γειτόνισσας , εκείνη κατουριέται απ' τη χαρά, κι εγώ, χαϊδολογάω και παίζω τη "Λουνίτσα μου, τη φραουλίτσα μου, τη σοκολατίτσα μου" . Αυτό είναι. Stop!

Την άλλη μέρα καλώ σε barbeque για το Σάββατο  13 φίλους. Ξέρω πως θα βρέξει. Είδα το δελτίο του καιρού. Αλλά το "θα ψήσουμε έξω" ηχεί γοητευτικό, κι εγώ θέλω να τους πείσω να μαζευτούμε εκεί, μπροστά στη σαπουνισμένη πόρτα της αυλής, και να'ναι και η Λούνα μαζί μας.
Ήρθαν κι οι δεκατρεις. Ψήσαμε έξω. Έπιασε βροχή. Εγώ περίμενα καρτερικά να μαζευτούν τα κοψίδια, να μεταφερθούν μουστάρδες και κρασιά εντός, και να'ρθει η ώρα του καφέ.
Σέρβιρα δεκατρείς σοκολατένιες λάβες με παγωτό βανίλια και φράουλα.
Εξαφανίστηκαν όλες αργά κι ηδονικά, μετά σχολίων και στεναγμών, μετά βαίων και κλάδων.
Έκρυψα τη δέκατη τέταρτη .

 
Προσφορά σε μένα. Για την επόμενη μέρα. Τη μαγιάτικη Κυριακή της μητέρας.

Ο Μάϊος είναι κόκκινος, είναι ζουμερός, έχει τη γεύση της φράουλας κι εύχεται σ'όλες τις μάνες, βιολογικές και πνευματικές "χρόνια μας πολλά"!

Υ.Γ. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, και κυρίως με πραγματικά γεγονότα, είναι εντελώς συμπτωματική.


Σοκολατένιες λάβες με φράουλες

Συνταγή για 12 cupcakes

285 γραμ.βούτυρο
450 γραμ. σοκολάτα υγείας (σε κομματάκια)
1 φλυτζάνι αλεύρι
3 φλυτζάνια ζάχαρη άχνη
6 μεγάλα αυγά
6 κρόκους αυγών (Επιπλέον απ' τα 6 ολόκληρα αυγά)
2 κουταλάκια του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
4 κουταλιές της σούπας λικέρ καφέ ή 2 κουταλάκια του γλυκού στιγμιαίο καφέ (Προαιρετικά)

Ε(χ)τέλεση

Ζεσταίνετε το φούρνο στους 425F δηλαδή 210-220 C.
Λιώστε σε μπεν μαρί (ή στα μικροκύματα για ένα λεπτό) τη σοκολάτα με το βούτυρο.
Ανακατέψτε καλά να διαλυθεί και να γίνει ένα ομοιογενές μίγμα.
Προσθέστε το αλεύρι και τη ζάχαρη στο σοκολατένιο μίγμα. Ανακατέψτε.
Προσθέστε τα ολόκληρα αυγά και τους κρόκους. Ανακατέψτε.
Προσθέστε τη βανίλια και το λικέρ του καφέ (ή το στιγμιαίο καφέ.Εγώ έβαλα το λικέρ του καφέ και πέτυχε). Ανακατέψτε.
Μοιράστε το μίγμα σε δώδεκα θήκες για κεκάκια , muffins ή cupcakes, που θα'χετε πρώτα θυμηθεί να λαδώσετε ελαφρά.
Ψήστε για δέκα λεπτά. Μην το παρακάνετε.
Ξεφουρνίστε. Περιμένετε να κρυώσουν.
Βγάλτε απ' τις θήκες.
Πασπαλίστε με ζάχαρη άχνη.
Στολίστε με φράουλες, βατόμουρα ή ό,τι αγαπάτε.
Μην περιμένετε άλλο .Τσακίστε τα!


8 σχόλια:

  1. Σοκολατένιες δημιουργίες λάβας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού!! Έχουν κι' αυτές την χάρη τους αγαπητή Μάρθα. Καλώς σε βρήκα :-)
    Τους χαιρετισμούς μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια χαρά και σε σένα Πηνελόπη μου, κι άντε με το καλό, να κάνουμε παρέα, έστω και διαδικτυακά.

      Διαγραφή
  2. Να'σαι καλά, Κική! Χαίρομαι όταν γράφω και χαίρομαι πιο πολύ όταν το μοιράζομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλως σε βρήκα Martha!Υπέροχα τα κεκάκια αλλά και το κείμενο!!!
    Θα τα λέμε συχνά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου Ελένη, καλώς μπαίνω κι εγώ στην όμορφη παρέα σας του διαδικτύου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι που οι λάβες αποκαλύφτηκαν και εκτιμήθηκαν Πέπη μου!!!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...