Τα ξεχασμένα μας κι όχι τα παραπεταμένα μας και μπισκότα με αμυγδαλόπαστα

Είναι κάτι πράγματα ξεχασμένα.
Σκέψεις που δε βγάλαμε. Ρούχα που δε βάλαμε. Βιβλία που δεν διαβάσαμε. Μουσικές που δεν παίξαμε. (Ταξίδια που δεν κάναμε, άνθρωποι που δε γνωρίσαμε, ζωές που δε ζήσαμε και πάει λέγοντας και όχι κάνοντας...)

Όταν δεν είμαι πολύ κουρασμένη ή πολύ θλιμμένη, πάω στο κρεβάτι με ένα βιβλίο, ή περιοδικό αναλόγως τη στιγμή μου. Προχτές η στιγμή μου κλήρωσε ένα βιβλίο με γλυκά που μου δωρίσανε
πριν 4 χρόνια. Το πήρα, έκανα μεγάλη χαρά τότε, το ξεφύλλισα και ύστερα το ξέχασα.
Γιατί ξεχνιέται κάτι και γιατί (και πότε) το ανασύρει η μνήμη μας, ούτε που ξέρω ούτε και είναι της παρούσης να το βρω.

Προχτές λοιπόν που ανέσυρε η σκέψη μου το ξεχασμένο βιβλίο, το πήρα μαζί μου στο κρεβάτι, το άνοιξα και βούτηξα σε μια φωτογραφία με κάτι μπισκότα βουτηγμένα στη λευκή σοκολάτα και ξαναβουτηγμένα σε φυστίκι αιγίνης. Έμεινα στη βούτα ώρα πολύ και χάζευα τις παραλλαγές με κακάο, με μαρμελάδα, σε σχήμα στρογγυλό, σε σχήμα καρδιάς, με άσπρη σοκολάτα, με μαύρη σοκολάτα, με άσπρη και μαύρη σοκολάτα..Την ίδια στιγμή ο νους μου σκάναρε τα υλικά στο ψυγείο μου  "Αμυγδαλόπαστα γιοκ...Να πάρω; Μμμμ...Φυστίκι ελάχιστο...Να πάρω; Μμμμ..."
Έμεινα στο γράμμα "μμμμ..." , άλλο γράμμα δεν έπιασα, άλλη σελίδα δε γύρισα και πήρα ακαριαία την απόφαση: ΑΥΤΟ Μ' ΑΡΕΣΕΙ, ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΩ!!!

Αυτό το "ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ " είναι για Ζυγίνα παραπάνω από Εντυπωσιακό, είναι Ανεπανάληπτο  (και ελπίζω να γίνει επαναλαμβανόμενο και πέραν των βουτημάτων)

Πήγα στο super market, φλέρταρα με ένα σωληράριο αμυγδαλόπαστας, το βρήκα αδιακιολόγητα ακριβό, απέστρεψα το βλέμμα και έπαψα να του την πέφτω.

Στο τέλος μιας γκρίζας μέρας με βροχές και πανωφόρια, μπήκα στην κουζίνα μου, ξαλάφρωσα τα χέρια από τσάντες στο σαλόνι, κι ύστερα μπήκα στην κουζίνα να ξαλαφρώσω κι από άγχη, γιατί εκεί το κάνω εύκολα. Άνοιξα το ξεχασμένο βιβλίο, άνοιξα και τα ντουλάπια και μέχρι τη 1 μετά τα μεσάνυχτα, ανακάτευα αμυγδαλόπαστες
(χωρίς εσάνς πικραμυγδάλου αλλά βανίλιας, χωρίς καθαρά αμύγδαλα αλλά ωμά και με τη φλούδα), 
έτριβα μαύρη κουβερτούρα, έλιωνα άσπρη σοκολάτα, έπλενα κατσαρολικά, έτριβα ξηροκάρπια, έπλενα, άπλωνα, μάζευα, κι έπεφτα για ύπνο με τη λαχτάρα να ξυπνήσω σήμερα με ήλιο πολύ, να φωτογραφήσω, να δοκιμάσω, να γράψω (ΑΧΧΧΧΧ....ΝΑΙΙΙΙ!!!! ΝΑ ΓΡΑΨΩ) και να σας τα δείξω.

Κι όταν άνοιξα το computer μου να γράψω τι χαρά έκανα που ανακάλυψα στα ξεχασμένα ράφια της βιβλιοθήκης μου αυτά τα μπισκότα, βρήκα γραφή από ένα φίλο ξεχασμένο απ' τα παλιά, έναν μάγκα φίλο που'χω να του μιλήσω μπορεί και είκοσι χρόνια. Κι έκανα ακόμα μεγαλύτερη χαρά!

                             
ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΟΠΑΣΤΑ
Για 12-15 κομμάτια

150γρ.βούτυρο
150γρ.καστανή ζάχαρη
1 αυγό
250γρ. αλεύρι
100γρ. αμυγδαλόπαστα
100γρ. κουβερτούρα τριμμένη
80γρ. λευκή σοκολάτα

Ε(χ)τέλεση
Ζεσταίνουμε το φούρνο στους 180-190C/ 350-360F και στρώνουμε το ταψί μας με αντικολλητικό χαρτί. Χτυπάμε πρώτα το βούτυρο με τη ζάχαρη, ύστερα προσθέτουμε το αυγό και τελευταία ανακατεύουμε το αλεύρι. Ανοίγουμε τη ζύμη σε αλευρωμένο πάγκο εργασίας σε πάχος 5 χιλιοστά, κόβουμε δισκάκια (και με ποτήρι γίνεται) διαμέτρου 8 εκατοστών. Απλώνουμε τα μισά δισκάκια στο ταψί, βάζουμε πάνω λίγη αμυγδαλόπαστα, από πάνω ρίχνουμε τριμμένη κουβερτούρα

και κλείνουμε με τα άλλα μισά δισκάκια. Πιέζουμε καλά τις άκρες να κλείσουν και τα ψήνουμε για 12-13 λεπτά. Τα αφήνουμε να κρυώσουν, τα βουτάμε σε λίγη λιωμένη άσπρη σοκολάτα και πασπαλίζουμε με κοπανισμένα φυστίκια (ή ό,τι άλλο αγαπάμε)

Αμυγδαλόπαστα (Σπιτική)
Για 283 γραμμάρια 

1 κούπα λευκό αμύγδαλο (εγώ είπαμε τι έβαλα)
1/4 κούπα λευκή ζάχαρη
1 ασπράδι αυγού
2 κουταλιές σούπας (28γρ.) μαλακωμένο βούτυρο
1 κουταλάκι εσάνς πικραμυγδάλου (εγώ είπαμε τι έβαλα)

Τρίβουμε τα αμύγδαλα, ρίχνουμε στη σειρά τη ζάχαρη, μετά το βούτυρο, το ασπράδι και τέλος την εσάνς πικραμυγδάλου (εγώ είπαμε τι έβαλα). 
Γίνεται μια ωραία πάστα, χρησιμοποιούμε όση θέλουμε και την υπόλοιπη τη διατηρούμε τυλιγμένο σε μεμβράνη στο ψυγείο.

Παιδιά, ανοίχτε τα ντουλάπια σας, τα ράφια σας, ανοίχτε την καρδιά σας, θυμηθείτε, φωτίσετε τα ξεχασμένα σας, ανασύρετέ τα απ' τη λήθη και βγάλτε τα στο φως!!! Φεύγει ο καιρός! Όρτσα και φύγαμε!!! Πάμε να ζήσουμε πια!!!

"Μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
και ξαναχάστο, ξαναβρέστο, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου"

https://www.youtube.com/watch?v=MqPdWsf4Bvk

Γιατί όλα τα ξέρουμε απ' την αρχή

Αυτά που είναι να γενούν, γίνονται αβίαστα, εύκολα και στρωτά.
Σαν να' ναι όλα κουρδισμένα να γεννήσουν αρμονία.
Δε λείπει τίποτε, τα υλικά υπάρχουν, είναι οι πάγκοι καθαροί, τα σκεύη διαθέσιμα, η όρεξη μεγάλη,
και one-two-three όλα τελειώνουνε πριν καν το καταλάβεις, και το αποτέλεσμα είναι ηδονικά τέλειο.

Είναι σαν κάτι μέρες που σηκώνεσαι απ' το κρεβάτι με τα μάτια ορθάνοιχτα, δε νυστάζεις, δε βαρυγκομάς. Χαμογελάς. Πετάγεσαι, ανοίγεις τα παράθυρα, τα ραδιόφωνα, ανοίγεις τα νερά να τρέχουν στη μπανιέρα, κάνεις καφέ, βρίσκεις πανεύκολα τι ρούχα θα φορέσεις, όλα είναι καθαρά, σιδερωμένα (;;;), νιώθεις όμορφη, τα μαλλιά στρώνουνε με τη μία, το καινούριο make up σε κάνει κούκλα. Ορεξάτη και φουριόζα, χαμογελαστή, βγαίνεις στο δρόμο κι όλοι σου χαμογελούν. Με το που φτάνεις στη στάση έρχεται το λεωφορείο, η κάρτα σου έχει λήξει αλλά ο οδηγός χαμογελάει και σου λέει "it's ok". Περνάς, βρίσκεις θέση, κάθεσαι, οι δρόμοι είναι ανοιχτοί, φτάνεις σε πέντε λεπτά, "thank you" λες στον οδηγό κι εκείνος σού γελάει ξανά "and have a great day", λέει και κατεβαίνεις. Διασχίζεις το πάρκο, πας (πάλι) να χαθείς, μα πριν προλάβεις να διαλέξεις κάποιον να ρωτήσεις, σε σταματάει μια ωραία κυρία μ' ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά:"Από πού είσαι;" σε ρωτάει, "Απ' την Ελλάδα" λές εσύ, "Οpa", σου κάνει εκείνη, "Αυτό ήταν εύκολο", της λές, "What about ανάσταση νεκρών;" σου λέει τότε και μένεις κόκκαλο, "Αυτό ήταν καλό, μα πρέπει να φύγω. Από δω είναι η 7η λεωφόρος;" "Ναι" λέει, γελάει κι είναι όμορφη. Είσαι όμορφη κι εσύ, όλα είναι όμορφα εκεί έξω, μυρίζει καλοκαίρι, αναπνέεις μυρωδιές-χαμόγελα-χρώματα και ξέρεις πως αυτή είναι η μέρα σου. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αρκεί να κάνεις ό,τι θέλεις κι ό,τι είναι δικό σου.

Γιατί δεν είναι όλα για μας, δεν είναι όλα στα μέτρα μας φτιαγμένα. Χρειάζεται μόνο να βάζουμε τ' αυτί ν' ακούσουμε πώς ψιθυρίζει η καρδιά μας, ν' ανοίγουμε τα μάτια να κοιτάμε προς τα πού βλέπουνε τα μάτια μας, και it's ok αν η εικόνα μας δεν είναι και πολύ εντυπωσιακά μοδάτη, it's ok αν τα θέλω μας δεν είναι κραυγαλέα και του συρμού. Είναι όμως τα δικά μας, τα μοναδικά μας, και τιμή και δόξα να τους δίνουμε το χώρο και το χρόνο για να γεννηθούν και να γενούν.

Τα ξέρουμε αυτά που είναι δικά μας, τα γνωρίζουμε.
Κι αυτά που δεν είναι δικά μας τα γνωρίζουμε επίσης, αλλά για κάποιο λόγο πρόκλησης, επιβεβαίωσης και ρίσκου ή ίσως και για κλείσιμο παλιών λογαριασμών, παλεύουμε να'ρθούνε στα χωράφια μας, στα μέτρα, στα νερά μας, κι εκείνα ξεχειλίζουνε, φουσκώνουν, ή στερεύουνε. Και κουρασμένοι εμείς αρχίζουμε απ' την αρχή, και πάλι απ' την αρχή, και μέσα μας το ξέρουμε πως για ένα καλό τέλος θέλει μια χαρούμενη αρχή. Τα κουρασμένα "πάμε πάλι" δεν έχουνε ποτέ τους happy end.

Διαλέγω με χαρά για σήμερα αυτή τη μους με σοκολάτα και μπανάνα που την είδα, τη γεύτηκα νοερά κι ήτανε τέλεια. Κι όταν τη γεύτηκα και φυσικά, ήτανε πάλι τέλεια. Γιατί όλα τα ξέρουμε απ' την αρχή.
http://theveggiesisters.gr/banana-mousse/

Sex στο ταψί

Μετά από αποχή τριών μηνών, λογικό είναι να σε πιάνει διάθεση να κάνεις sex μες στη νύχτα.
Η ώρα βεβαίως παίζει ανάλογα με τις διαθέσεις του καθενός.
Άλλος είναι πιο αποδοτικός τη μέρα, άλλος τη νύχτα.
Άλλος αφήνεται στο φως του ήλιου, κι άλλος λειτουργεί στα σκοτάδια.

Και τα βοηθητικά σκεύη που χρησιμοποιούμε ποικίλλουν επίσης.
Μπορεί να είναι ένα ταψί, ένα πυρέξ, μία μπωλιέρα.
Με ό,τι βολευόμαστε, αρκεί να χωράει το sex.

Εμένα μου'ρθε γύρω στα μεσάνυχτα,
και όπως το στερητικό μου ήταν μεγάλο,
καθώς οι φωνές φίλων και γνωστών πίεζαν "καν'το πια, καν'το"
ήρθα και λύγισα η γυναίκα και το'κανα.
Δε μου πήρε πολύ, καμιά ωρίτσα μόνο.
Τώρα το παγώνω να το φάω αύριο.
Εσείς δεν περιμένετε; Εσείς τού την πέφτετε με τη μία;

Συγγνώμη δηλαδή, για τι πράγμα μιλάμε τόση ώρα;
Σας λέω: έκανα "sex στο ταψί", δηλαδή ένα γλυκό ψυγείου και το έβαλα σε στρώσεις στο ταψάκι.
Το έκανα στις 12 τα μεσάνυχτα, γιατί τότε ησυχάζω.
Φυσικά είχα πάθει στερητικό μετά από τρεις μήνες που είχα να κάνω ανάρτηση,
και φυσικά οι φίλοι κι οι γνωστοί μου φώναζαν "αμάν πια, καν'το, κάντο" (κάνε ανάρτηση δηλαδή).
Και τώρα που τέλειωσα με το "sex στο ταψί" και το' βαλα στο ψυγείο να παγώσει, κάνω ανάρτηση.
Αμάν πια οι ασυνενοησίες μας οι ανθρώποι! Αμάν!

SEX ΣΤΟ ΤΑΨΙ 
Υλικά

Για τη βάση
1 κούπα καρύδια πεκάν χοντροκομμένα (εγώ έβαλα καρύδια κανονικά)
1 κούπα αλεύρι
3 κουταλιές σούπας άσπρη ζάχαρη
1/2 κούπα βούτυρο μαλακωμένο

Για τη στρώση με το cream cheese
1 πακέτο cream cheese
1 κούπα ζάχαρη άχνη (έβαλα λιγότερο να μην είναι πολύ γλυκό)
1 κούπα σαντιγύ

1 πακέτο κρέμα άνθος αραβοσίτου με γεύση βανίλια
(3 φλυτζάνια γάλα και 5-6 κουταλιές ζάχαρη)

1 πακέτο κρέμα άνθος αραβοσίτου με γεύση σοκολάτα
(3 φλυτζάνια γάλα και 5-6 κουταλιές ζάχαρη)

2 φλυτζάνια σαντιγύ

τριμμένη σοκολάτα

Ε(χ)τέλεση

Για τη βάση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F.
Λαδώνουμε πολύ ελαφρά ένα τετράγωνο ταψάκι.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά της βάσης. Τα απλώνουμε στο ταψί και ψήνουμε για 20 λεπτά περίπου.

Για τη στρώση cream cheese
Αφήνουμε τη βάση λίγο να κρυώσει.
Έχουμε εντωμεταξύ χτυπήσει το cream cheese με τη σαντιγύ και τη ζάχαρη άχνη και απλώνουμε το μείγμα πάνω στη βάση

* Για τις κρέμες βανίλια-σοκολάτα ακολουθούμε τις οδηγίες του φακέλου.

* Απλώνουμε πρώτα την κρέμα σοκολάτα πάνω από το μείγμα του cream cheese, από πάνω ρίχνουμε την κρέμα βανίλια,τελευταία τη σαντιγύ και πασπαλίζουμε με τριμμένη σοκολάτα

Τώρα πλάκα πλάκα, δε σας κάνω πλάκα.
"Sex in a pan"το λένε το γλυκό,
κι ήταν η καλύτερη αφορμή να ξαναβρώ το κέφι μου, να ξαναβρώ διάθεση για γλυκά και αναρτήσεις να σας ξαναβρώ κι εσάς που τόσον καιρό σας είχα χάσει!

Κάντε κι εσείς sex στο ταψί , κάν'τε το όσες φορές αγαπάτε,
καν'τε το με τους φίλους σας, καν'τε το για τους φίλους σας,
καν'τε το όλες τις ώρες και απολαύστε το δροσερό δροσερό την επομένη.
Φιλούθκια σας και να μη χανόμαστε, έτσι;