Τη θυμήθηκα το πρωί, την ώρα που ετοιμαζόμουνα να βάλω στο φούρνο τα coconut squares (κεκάκια με καρύδα) που μου' στειλε μια καινούρια φίλη, η Lydia από την Ελβετία. Με αφορμή τα "Sliding doors" που ανοιγοκλείνουν και μπορεί και να σ' αφήσουν "στην απέξω", άρχισα να σκέφτομαι όλες τις πιθανότητες, τα σενάρια, τις ιδέες που μπορεί να μην προλάβουνε να μπουν μέσα απ' τα sliding doors του μυαλού μας και να μείνουν κι αυτά στην απέξω της ζωής. Χτυπούν την πόρτα μας ως επισκέπτες, κι εμείς, ρίχνοντας μια ματιά απ' το "ματάκι", ρωτάμε καχύποπτα τον απρόσκλητο, "who's this?", και τις πιο πολλές φορές, πριν καν ακούσουμε την απάντηση, πετάμε ένα "thank you very much, I'm not interested" και γυρίζουμε να βάλουμε το χοιρινό στο φούρνο, να ράψουμε ένα κουμπί ή να αποτελειώσουμε το 50ο επεισόδιο από τα "Φιλαράκια" (που εντωμεταξύ το βλέπουμε για 50η φορά).
Κι αναρωτήθηκα την ώρα που άναβα το φούρνο στους 200C:
Πώς θα' ταν αν ανοίγαμε τα sliding doors του μυαλού μας στον τρυποκάρυδο- πλασιέ μιας σκέψης "της στιγμής";
Τι θα γινόταν αν εμείς, μετά το χτύπημα της πόρτας, δεν τρέχαμε στους γνωστούς διαδρόμους της ζωής και δεν ξεχνιόμασταν, δεν φοβόμασταν, δεν βαριόμασταν αλλά δίναμε στον νοερό επισκέπτη, την ευκαιρία ενός "ραντεβού στα τυφλά";
Πού θα'μασταν σήμερα αν όλες μας οι φαεινές ιδέες και τα όνειρα, περνούσαν απ' τα sliding doors του προθάλαμου του φόβου ή της αδιαφορίας μας στο σαλόνι τής αποφασιστικότητας και της δράσης μας;
Θα'τανε σήμερα φίλη μου η Lydia αν την παίρναγα για Ελβετίδα;
Θα' χα δει το μεσαιωνικό χωριό Kilkenny αν η Lydia κρατούσε στα χέρια ένα βιβλίο γαλλικό;
Τι γλυκό θα πόσταρα σήμερα αν αποφάσιζα να μην της μιλήσω;
Αεροδρόμιο Γενεύης: Στέκομαι μπαφιασμένη στην ουρά για επιβίβαση με προορισμό το Δουβλίνο, μετά από πολύωρη καθυστέρηση λόγω τεχνικού προβλήματος του αεροσκάφους. Δεν έχω καταλάβει αν τελικά λύθηκε το πρόβλημα κι αν θα πετάξουμε κανονικά, ή θα "μας πετάξουν" μέσω άλλων πτήσεων στο Δουβλίνο. Μπροστά μου στέκεται μια κοπέλα που κρατάει στα χέρια ένα βιβλίο στα αγγλικά. Εγώ θέλω να κάνω την ερώτηση "Τελικά επιβιβαζόμαστε;" αλλά όχι σε μια Ελβετίδα. Οι Ελβετίδες μιλούν γαλλικά ή γερμανικά, (εγώ τίποτε απ' τα δύο), είναι ευγενικά αποστασιοποιημένες, (εγώ πάλι όχι), και προτιμώ τη φιλικότητα και την ομιλητικότητα μιας Ιρλανδέζας.
Η κοπέλα μπροστά μου κρατάει ένα βιβλίο στα αγγλικά και πάει στο Δουβλίνο.
"Ιρλανδέζα μού μοιάζει. Θα της μιλήσω."
"Τελικά επιβιβαζόμαστε;" ρωτάω αγγλικά με ελληνική προφορά.
"Μαλλον", μου απαντάει αγγλικά αλλά με μια προφορά που δεν είναι αναγνωρίσιμη βρεττανική, ούτε αυστραλέζικη, ούτε αμερικάνικη, ούτε (φευ) ιρλανδέζικη.
Η φιλικότατη και ομιλητικότατη κοπέλα μού απάντησε με προφορά ελβετική ως γνήσια Ελβετίδα που ήταν (μπαρντόν;;;), με πρώτη γλώσσα τα γερμανικά και μετά τα γαλλικά, (γκλουπ) και μεγάλη αγάπη για την Ιρλανδία (Ανάσταση!!!) Έμεινε στο Kilkenny της Ιρλανδίας για πέντε χρόνια δουλεύοντας σε μια ιρλανδέζικη οικογένεια που έγινε οικογένειά της.
Κι από τότε πάει και τους βλέπει κάθε χρόνο (καλή ώρα).
Περάσαμε τις δύο ώρες της πτήσης μιλώντας. Μου' πε πως μαγειρεύει κι εγώ της χάρισα το ημερολόγιό μου (στα αγγλικά) με τα γλυκά και τις ιστορίες μου. Της είπα πως στη Γενεύη δεν πρόλαβα να φάω ελβετική σοκολάτα κι εκείνη μου χάρισε μια Ελβετική "Οβομαλτίνη". Στο Δουβλίνο χαιρετιστήκαμε και μού έδωσε το τηλέφωνό της.
"Μπορεί να έρθω να σε βρω στο Kilkenny", της είπα και το' κανα.
Ήπιαμε Quinness σε ιρλανδέζικη pub, γυρίσαμε με αυτοκίνητο στις εξοχές, πήραμε τσάϊ με την ιρλανδέζικη οικογένειά της και μου πρόσφερε coconut squares που φούρνισε εκείνο το πρωί με κακάο και καρύδα.
Και σήμερα το πρωί καθώς τα φούρνιζα με τη σειρά μου σκέφτηκα:
"Τι θα' φτιαχνα σήμερα αν τα sliding doors του μυαλού μου δεν μ' άφηναν να μιλήσω σε μια κοπέλα γιατί κράταγε στα χέρια ένα βιβλίο στα γαλλικά;"
225 γρ. βούτυρο μαλακωμένο
375 γρ. ψιλή άσπρη ζάχαρη
2 κουταλιές σούπας κακάο
1 φακελάκι βανίλια
3 αυγά
120 γρ. γάλα
350 γρ. αλεύρι
2 κουταλάκια του γλυκού μπέκιν πάουντερ
Γλάσο
60 γρ. μαλακωμένο βούτυρο
250 γρ. κανονική ζάχαρη
4 κουτάλια της σούπας καφέ (φίλτρου)
2 κουτάλα της σούπας κακάο
1 φακελλάκι βανίλια
2-4 κουτάλια της σούπας νερό
ινδοκάρυδο για πασπάλισμα
Ε(χ)τέλεση
Για το κέηκ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200C/ 392 F.
Ενώνουμε το λιωμένο βούτυρο με την ψιλή ζάχαρη, το κακάο, τη βανίλια και τα αυγά.
Προσθέτουμε προσεχτικά το γάλα, και ανακατεύουμε. Ύστερα ρίχνουμε το αλεύρι με το μπέκιν πάουντερ.
Στρώνουμε ένα μακρύ ταψί 30εκ.x 40εκ. με αντικολλητικό χαρτί και ρίχνουμε μέσα το μείγμα.
Ψήνουμε το κέηκ για 20-25 λεπτά. Στο μεταξύ ετοιμάζουμε το γλάσο.
Για το γλάσο
Ενώνουμε όλα τα υλικά μαζί.
Όταν βγάλουμε το κέηκ το αφήνουμε να κρυώσει δέκα λεπτά και απλώνουμε από πάνω το γλάσο.
Ύστερα σκορπίζουμε πάνω του νιφάδες ινδοκάρυδου. Κόβουμε σε τετράγωνα.
Τρώγονται ιδανικά παρακολουθώντας την ταινία "Sliding doors"
(Προβλήθηκε στην Ελλάδα ως "Απρόσμενος Έρωτας")