Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Μους Σοκολά (-τα) και δυο βραβεία

Είχα αρχίσει να σκέφτομαι τις ερωτήσεις για να παραλάβω το βραβείο που μου'στειλε η Ξανθή από τις "Συνταγές της Ασπρούλας" http://asproylas.blogspot.com, όταν η Σοφία από τη "Γελαστή Κλωστή" http://e-velona.blogspot.com/ μου'στειλε πακέτο ένα δεύτερο.

Διέκοψα τις πρώτες σκέψεις για να δώσω χώρο στις δεύτερες, κι ενώ σκεφτόμουνα, με βρήκε η τρίτη σκέψη "τι θα τρατάρω τους καλεσμένους μου την ώρα που θα διαβάζουν τις απαντήσεις μου που μπορεί και να μην τους ενδιαφέρουν καθόλου;" Εκεί με χτύπησε η σκέψη-θύμηση μιας ζουμερής σοκολατόπιτας που έφαγα το καλοκαίρι στο Βόλο.
Δεν έχει νόημα να τρέχετε μες στους δαιδάλους του μυαλού μου, πίσω απ'τις σκέψεις, τις ιδέες και τους συνειρμούς μου, γι' αυτό σας λέω ευθέως πως θα σας τρατάρω μία νοστιμότατη σοκολατένια μους, που γίνεται με δυο μονάχα υλικά για να μού λύσει τα χέρια και να τα χρησιμοποιήσω έτσι ελεύθερα στο γράψιμο.

Παραλαμβάνοντας το βραβείο της Ξανθής, θα ευχαριστήσω τη μαμά μου, το μπαμπά μου και τους φίλους μου, και θα δώσω τις απαντήσεις μου που ισχύουν μόνο για σήμερα, Κυριακή 27 Οκτώβρη και ώρα 4:58μμ Νέας Υόρκης. Αν ερωτηθώ μιαν άλλη μέρα και σε άλλον τόπο, οι απαντήσεις μου θα είναι διαφορετικές, αφού κι εγώ δε θα'μαι πια η ίδια.

- Αγαπημένο φαγητό, οι λαχανοντολμάδες. Όμως σκεφτείτε πόσο δοτική μ' έκανε η μάνα μου, που χτες που βρέθηκε μια κατσαρόλα από δαύτους κάτω από τη μύτη μου, έφαγα μόνο έναν για να προλάβουνε να φάνε κι όλοι οι φίλοι μου (που ήτανε καμπόσοι). Αυτό αποτελεί απάντηση εκτός θέματος ερωτηματολόγιου, αλλά εντός θέματος λαχανοντολμάδων.

- Δε μου αρέσει καθόλου στους ανθρώπους η βία και η επιδειξιομανία. Στο δεύτερο γυρίζω την πλάτη μου, ενώ στο πρώτο θέλω να βαρέσω την πλάτη (και όχι μόνο) αυτουνού που βαράει κι έτσι να γίνω βίαιη κι εγώ.

- Μου αρέσει με τους ανθρώπους που κάνω παρέα να γελάω σαν να γαργαλιέμαι και να γαργαλιέται κι ο εγκέφαλός μου απ' την ευχαρίστηση της σπιρτάδας του χιούμορ και της ευφυίας τους.

- Με ηρεμεί να πασπατεύω κουτάλες και να σκαρώνω γλυκά και ιστορίες.

- Αγαπώ...τα παιδιά, τα σκυλιά, τα ταξίδια, τις παραστάσεις, τα ψησίματα, τα γραψίματα, τα τραπεζώματα, τους φίλους μου, το βαφτιστήρι μου...και γενικά αγαπώ!!!
- Νευριάζω με τη φασαρία και τους θορύβους που μπαίνουν αδιάκριτα στο ευαίσθητο αυτί μου: με την εκκωφαντική μουσική των γειτόνων (πρώην ευτυχώς ), των τζόβενων οδηγών (νυν και ελπίζω όχι και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων)που σεργιανούν με κατεβασμένο τζάμι και κάνουν πάρτυ στο δρόμο, των νεαρών στα τρένα που ακούνε με ακουστικά σε ήχο πολλών ντεσιμπέλ που διαπερνάει το τύμπανό τους και τρυπάει το δικό μου. Νευριάζω όταν περιμένω στη στάση των λεωφορείων και βλέπω τα λεωφορεία να κινούνται μόνο στο αντίθετο ρεύμα. Όταν περιμένω σε ουρά ταμείου σε σούπερ μάρκετ και βλέπω να προχωρούν όλες οι άλλες ουρές όλων των άλλων ταμείων. Όταν περιμένω τους φίλους που μ' έστησαν και βλέπω τους δείκτες του ρολογιού να μετρούν τα λεπτά στην αιωνιότητα. Νευριάζω γενικά στην αναμονή γιατί είμαι γενικά ανυπόμονη!

- Δεν αποχωρίζομαι ένα τετράδιο και πολλά μολύβια απ' την τσάντα μου. Φοβάμαι  μην ξυπνήσει ο εν δυνάμει συγγραφέας μέσα μου και δεν με βρει εκεί.

- 'Οταν ήμουνα μικρή δε χάζευα συστηματικά αφίσες. Σήμερα όμως χαζεύω με μεγάλη ευχαρίστηση όλες τις vintage αφίσες που με γυρίζουν πίσω, τότε που ήμουνα μικρή ("Αναζητώντας το χαμένο χρόνο" λέγεται αυτό;)

Εδώ κάντε ένα break. Παρ'τε μια σοκολατένια μους να γλυκαθείτε, πιείτε κι ένα νεράκι να δροσιστείτε και όσοι έχετε όρεξη και χρόνο για συνέχεια,  ανασκουμπωθείτε και πάμε στο ερωτηματολόγιο του δεύτερου βραβείου:
1. Τι με ενέπνευσε και τι σημαίνει για μένα το όνομα του blog μου;
Ήταν πριν από ενάμισυ χρόνο περίπου που ο Δήμος Αθηναίων οργάνωσε εδώ στη ΝΥ μια βραδιά για να τιμήσει τους λογοτέχνες της Διασποράς. Μετά το πέρας της βραδιάς θα πρόσφεραν το κατιτίς τους και μου ζήτησαν να φτιάξω εγώ τα "κατιτίς" βουτήματα. Δέχτηκα αλλά στην ερώτηση "και ποιος θα γράψουμε ότι τα προσφέρει;" εγώ δεν ήθελα να βάλω το "Μάρθα Τομπουλίδου" που πιθανά να ήξεραν από το θέατρο. Στην αναζήτηση, έσκασε μπρος στα μάτια μου η λ. kitchenette και μου΄κλεισε μόρτικα το μάτι. Το κουζινάκι-kitchenette μπήκε μπροστά εκείνη τη βραδιά, κι εκείνη την ίδια βραδιά, με το ίδιο όνομα απέκτησα το blog μου. Βαφτίστηκα! 

2. Αν δεν ήμουν άνθρωπος τι θα ήθελα να είμαι;
Σε μια έκθεση της δευτέρας γυμνασίου με το ίδιο θέμα, απάντησα εύκολα "γλάρος". Τώρα δεν θα ξανάλεγα το ίδιο ούτε θα απαντούσα εύκολα. Αγαπώ βέβαια τους σκύλους αλλά επειδή τελευταία πέφτει μεγάλη κακοποίηση, θα το κάνω πιο συγκεκριμένο και θα πω: θα'θελα να' μουν ένα κανισάκι που γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει στο σπίτι μιας φιλόζωης οικογένειας με πολλά παιδιά, και εισπράττει πολλή αγάπη, πολλη παρέα, πολύ φαγάκι, πολλά ταξίδια και πολλά παιχνίδια .

3. Ποιο στοιχείο βρίσκω γοητευτικό και συνεχίζω να γράφω;
Μα το ίδιο το γράψιμο!!! Πολλές φορές γράφω γιατί έτσι ξεσπώ, ξεδίνω και ψυχοθεραπεύομαι. 
Όμως, ακόμη και μέσα στην ψυχοθεραπεία, χαίρομαι αφάνταστα που μ' αυτό τον τρόπο επικοινωνώ με τους ανθρώπους που διαβάζουν τη γραφή μου και στέλνουν πίσω τη δική τους, όχι κλεισμένη σε μπουκάλι αλλά ανοιχτή και ξάστερη να τη διαβάσω να χαρώ κι εγώ.

4. Ποια φωτογραφία θα έβαζα για τη ζωή;
Γιατί η ζωή είναι γεμάτη από αντίθετα κι από ανάποδα και γιατί και στα δυο χρειάζεται να  γελάμε.

5. Αγαπημένη λέξη;
"Καλά", σε όλες τις δυνατές φράσεις: Να'μαστε καλά, όλα καλά, αύριο θα'ναι όλα καλύτερα!

6. Αν με σταματούσα απ' το BLOGTV και με ρωτούσαν ποιο είναι το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων τι θα έλεγα;
ΕΝΑ γνώρισμά μου σύμφωνα με τα λεγόμενα ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ; Μού βάζετε δύσκολα ρε παιδιά. Νομίζω θα'λεγαν "ανυπόμονη" που το' πα και παραπάνω και control freak γιατί έχω τη μανία να περνάνε όλα απ' το μάτι κι απ' το χέρι μου. Μη με δουλεύετε, το δουλεύω.

Και τώρα ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω την πο-λυ-σύν-θε-τη συνταγή αυτής της φοβερής μους σοκολάτας που μόλις δοκιμάσατε. Ή μήπως πέρασε ήδη μια ώρα;

Μους σοκολά
(κατά την ταινία: Chocolat με τη Ζυλιέτ Μπινός)
265 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα, σε περεκτικότητα κακάου 70%
(η δική μου ήταν 55% και πάλι τη ζήταγε τη ζαχαρίτσα της όπως θα δέιτε παρακάτω)
240 ml νερό

4 κ.σ ζάχαρη (προαιρετικά, αλλά βάλτε τη αν είστε του γλυκού)
1 κ.σ λικέρ της αρεσκείας σας (προαιρετικά επίσης, εγώ έβαλα κονιάκ)
Σε ένα κατσαρολάκι πάνω από χαμηλή φωτιά ρίχνουμε τα κομματάκια της σοκολάτας με το νερό, το λικέρ και τη ζάχαρη αν βάλουμε, και ανακατεύουμε μαλακά να λιώσουν.
Έχουμε εντωμεταξύ γεμίσει μια μικρή κατσαρολίτσα με κρύο νερό και παγάκια και από πάνω βάζουμε μια μεγαλύτερη κατσαρόλα που ο πάτος της ακουμπάει στα παγάκια. Μόλις λιώσει η σοκολάτα, τη ρίχνουμε μέσα στη μεγάλη κατσαρολίτσα και χτυπάμε με το μεταλλικό σύρμα μέχρι να δέσει η σοκολάτα. Αδειάζουμε στα ποτήρια και βάζουμε στο ψυγείο.
Όταν την έβαλα στο ψυγείο δεν ήταν εντελώς σφιχτή. Την άφησα ένα μισάωρο, την έβγαλα, την ξαναχτύπησα και την άφησα πάλι να σφίξει αφού έτριψα πάνω της λίγο μπισκότο.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, προσφέρεται και σε γιορτινή συσκευασία ως χριστουγεννιάτικο δώρο: κρέμα σοκολάτα σε βαζάκι! Με φουντούκι γίνεται νουτέλλα! Πολλές καληνύχτες σας!

Υ.Γ Για να μη δώσω τη σκυτάλη μόνο σε κάποιους και αποκλεισω καποιους άλλους, καλώ να παίξουν με τα ερωτηματολόγια όλοι όσοι έχουν διάθεση παιχνιδιού 

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Μίνι cheesecakes χωρίς ψήσιμο σε βαζάκια, με γλυκό του κουταλιού μύρτιλο

Όσο περνάει ο καιρός, με γνωρίζω καλύτερα.
Ξέρω, ας πούμε, πως δεν είμαι καλή στις αποφάσεις, αλλά στο ένστικτο.
Το παράθυρο στο στομάχι μου ανοίγει, κλείνει, τρίζει, μανταλώνει όχι με τις συνθήκες του καιρού, μα τις συνθήκες της ζωής και των ανθρώπων.

Ξέρω πως δεν είμαι καλή στην οργάνωση, αλλά στις ιδέες.
Παντρεύω εύκολα ιστορίες, βρίσκω τίτλους, στήνω σκηνικά, και πάντα μες στου μυαλού μου τον καμβά έχω χαβά μα και χαρά μεγάλη.

Δεν είναι αυτά που τελειώνω πολλά, αλλά είναι αυτά που αρχίζω πολύ περισσότερα.
Έχω αμέτρητες σημειώσεις για όσα θέλω να γενούν, τα βάζω στο χαρτί, τα ξεκινώ και κάπου εκεί στη δεύτερη στροφή πιάνω να κυνηγώ πουλιά και ξεστρατίζω.

Όσο περνάει ο καιρός και με γνωρίζω, καταλαβαίνω επίσης πως δε θέλω και πολλά πολλά.
Δε θέλω πολλά πολλά για να θυμώσω, δε θέλω πολλά πολλά για να χαρώ, για να ξεσηκωθώ, δε θέλω και πολλά πολλά να με βαραίνουν, να με ζορίζουν, δεν είμαι για πολλά πολλά.
Το παρακάτω γλυκάκι δε θέλει πολλά.
- Πρώτα θέλει αγάπη στις κρέμες.
Την έχω! Τόση που αν με σερβίρετε κέηκ με κρέμα, το πιθανότερο είναι να σκάψω το κέηκ, να αδειάσω την κρέμα κουταλιά κουταλιά και να αφήσω το υπόλοιπο κεκάκι σκουληκοφαγωμένο.

- Ύστερα θέλει mini βαζάκια.
Μόλις τα απέκτησα! Τα βρίσκω πολύ φίνα και χαριτωμένα τα γλυκά (να τα πιεις ή να τα φας) σε ποτήρι. Έτσι για τα Χριστούγεννα σκέφτομαι πολύ σοβαρά να χαρίσω στους φίλους μου βαζάκια με καλούδια. Από τώρα χαζεύω στο διαδίκτυο και αποθηκεύω φωτογραφίες με ιδιαίτερες συσκευασίες και στολίσματα με κορδελίτσες, ετικέτες, μπαλίτσες, κουταλάκια και όλα τα σχετικά. Αυτό που φοβάμαι (αφού καταφέρω να περάσω τον σκόπελο να πετύχω τα καλούδια) είναι μην ξοδέψω όλο το χρόνο μου στη χαρά του χαζεύειν και μείνω στο τέλος χαζεμενη και άπραγη! Με έχω ικανή!
Τι να κάνουμε; Είμαι ό,τι είμαι, με τα τέτοια και τ' αλλιώτικα τα Πασαλιμανιώτικα, και με μια μοναχή μερίδα γλυκό στο ψυγείο μου. Γιατί ναι μεν το γλυκό δεν ήθελε πολλά πολλά, αλλά εγώ δεν είχα και μπόλικα τα υλικά στο ψυγείο μου! Είχα όμως επίσης ένα νεοαποκτηθέν γλυκό του κουταλιού μύρτιλο με μέλι. Το ανακάλυψα χτες, το τσάκωσα, το δοκίμασα σκέτο, ξεροφλείφτηκα, και σήμερα το φόρεσα κορώνα στο κεφάλι αυτού του μοναδικού cheesecake σε βαζάκι που έγινε χωρίς πολλά πολλά και χωρίς ψήσιμο.
Μπορεί στο μέτρημα τα υλικά να μου βγήκανε λειψά για δεύτερη μερίδα, αλλά αυτή η μία μ' έβγαλε ασπροπρόσωπη στον ίδιο μου τον εαυτό!

Cheesecake χωρίς ψήσιμο με γλυκό του κουταλιού μύρτιλο σε μίνι ατομικά βαζάκια
Για 6 μερίδες
(ελπίζω εσείς να έχετε ακέραια τα υλικά για 6 μερίδες)

75γρ. μπισκότα digestive (περίπου 5)
25 γρ. λιωμένο βούτυρο ανάλατο

250 γρ. κρημ τσηζ μαλακωμένο σε θερμοκρασία δωματίου
50 γρ. ζάχαρη
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
140γρ. γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά

Γλυκό του κουταλιού μύρτιλο (ή ό,τι άλλο έχετε)
Ε(χ)τέλεση
Λιώνουμε το βούτυρο και το ανακατεύουμε με τα μπισκότα που έχουμε θρυμματίσει.
Μοιράζουμε το μείγμα στα έξι βαζάκια και το πατάμε ελαφρά να ισιώσει ως βάση.
Χτυπάμε το μαλακωμένο τσηζ κέηκ με τη ζάχαρη και τη βανίλια.
Ύστερα προσθέτουμε και το γιαούρτι.
Μοιράζουμε την κρέμα πάνω από τη μπισκοτένια βάση στα μικρά βαζάκια μέχρι λίγο κάτω από το στόμιο. Βάζουμε από 1,5 περίπου γερή κουταλιά γλυκό του κουταλιού και στολίζουμε με ένα μικρό φυλλαράκι δυόσμο (ή αρμπαρόριζας καλή ώρα).

Κάντε το για να σάς βγάλει ασπροπρόσωπους στον ίδιο σας τον εαυτό!

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Κεκάκια με σάλτσα μήλου, τζίντζερ, κανέλλες και γαρύφαλα

Το κεφάλι μου με τρέχει έτσι όπως τρέχει.
Τρέχουν οι ιδέες, οι σκέψεις, τα όνειρα, τα projects , και η "to do list" μου μακραίνει επικίνδυνα και προκλητικά. Ως γνήσια Ζυγός δεν μπορώ να κάτσω στον κώλο μου(ας μου συγχωρεθεί η λέξη αλλά καμία άλλη δεν μπορεί να αποδώσει εύστοχα το "στασό δεν έχει ο κώλος μου").
- Την ώρα που είμαι στο τρένο πηγαίνοντας να διδάξω ελληνικά, κρατώ σημειώσεις για την επόμενη μουσικοθεατρική παράσταση που θα ανεβάσω.
- Στην επιστροφή, τηλεφωνώ σε αρμόδιους φορείς να τους πείσω να φέρουνε ένα μουσικό σχήμα από την Ελλάδα στη ΝΥ.
- Ενδιάμεσα, φτιάχνω μια λίστα με  homemade καλούδια που θέλω να μοιράσω στους φίλους μου τα Χριστούγενα.
- Όταν περπατώ το καθιερωμένο εικοσάλεπτο για το supermarket μαζεύω ιδέες για τις ιστορίες που θα γράψω να συνοδεύουν τα γλυκά του ημερολογίου μου "Γλυκά και Ιστορίες 2014".
- Όταν ψήνω, ονειρεύομαι την τσαγερί που θέλω ν' ανοίξω και θα τη λέω "Μουράγιο".
Έτσι τρέχοντας στα πόδια και στο νου μου χτες, κατέληξα βραδάκι μπροστά στο computer μου να χαζεύω καλαμποκίσια biscotti. Κι όπως είπα "ας κάνω ένα κουράγιο να σηκωθώ να τα φτιάξω", έτρεξε πάλι ο νους, πρόδωσε το λόγο, η μύτη μου μύρισε μήλο κι εγώ, έκανα βέβαια ένα κουράγιο και σηκώθηκα, αλλά αντί για καλαμποκίσιο αλεύρι έπιασα σάλτσα μήλου και την έριξα μέσα σε μικρά μοσχομυριστά κι αφράτα κεκάκια, μαζί με κανέλες, τζίντζερ και γαρύφαλλα, κι απάνω τους έριξα ένα συμπαθέστατο καπελλάκι από αρωματισμένο cream cheese (κρημ τσηζ) .What a project! Τι αρώματα, τι μυρωδιές! Μοσχοβόλησε η κουζίνα και ο νους μου κανελογαρυφαλιάστηκε!

Τώρα που το στομάχι μου γλυκάθηκε, κι ο νους μου είναι κι αυτός ησυχαμένος, πάρτε κι εσείς μολύβι και χαρτί και γράφτε.
Κεκάκια με σάλτσα μήλου, τζίντζερ, κανέλλες και γαρύφαλα
Η συνταγή από εδώ
Για 15 κεκάκια

250γρ. αλεύρι
2 κ.γ baking powder
1/2 κ.γ μαγειρική σόδα
1/2 κ.γ αλάτι
3/4 κ.γ κανέλα
1/2 κ.γ τζίντζερ
1/8 κ.γ γαρύφαλο τριμμένο
113 γρ. ανάλατο βούτυρο λιωμένο
195γρ. μαλακή καστανή ζάχαρη
1 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
2 μεγάλα αυγά
1 1/2 κούπα σάλτσα μήλου -365γρ-(applesauce)
50γρ. χοντροκομμένα καρύδια (προαιρετικά, εγώ πάντως έβαλα κι ήταν πολύ ωραία)

Για το frosting
142 γρ. cream cheese (κρημ τσηζ) μαλακωμένο
42 γρ. ανάλατο βούτυρο μαλακωμένο
1/4 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
120 γρ. ζάχαρη άχνη
1/2 -1 κ.γ κανέλα
Ε(χ)τέλεση

- Για τα κεκάκια
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F και βάζουμε τη σχάρα του φούρνου στη μεσαία θέση.
Γεμίζουμε με χάρτινες θήκες για muffins το  ειδικό ταψί για cupcakes-muffins.
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλάτι με τα μπαχαρικά, τη μαγειρική σόδα το αλάτι και το baking powder.Σε άλλο μπωλ χτυπάμε το βούτυρο με την καστανή ζάχρη και τη βανίλια να αφρατέψουν. Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά και ύστερα τη σάλτσα μήλου. Στη συνέχεια ενσωματώνουμε το μείγμα του αλευριού και τελευταία ρίχνουμε τα καρύδια (αν βάλουμε). Μοιράζουμε το μείγμα στις θήκες μέχρι τα 3/4 και ψήνουμε για 15 λεπτά, δοκιμάζοντας με τη γνωστή μέθοδο "οδοντογλυφίδα" να δούμε αν βγαίνει καθαρή. Αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς πριν περάσουμε το frosting.

- Για το frosting
Χτυπάμε το cream cheese με το εκχύλισμα βανίλιας και το βούτυρο να αφρατέψουν. Ακολούθως προσθέτουμε την άχνη ζάχαρη και την κανέλα και ενσωματώνουμε καλά.
Απλώνουμε από δυο κουταλιές σε κάθε κεκάκι.
* Αν θέλουμε να κάνουμε ολόκληρο κέηκ με σάλτσα μήλου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα τετράγωνο ταψάκι 20εκ.. Το βουτυρώνουμε ελαφρά, ρίχνουμε το μείγμα και το ψήνουμε για 35-40 λεπτά.
* Αν πάλι θέλουμε παραλείπουμε το frosting και απολαμβάνουμε τα κεκάκια στην απλότητά τους.
Σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουμε το frosting, μπορούμε και να διπλασιάσουμε τη δόση για τα κεκάκια, γιατί εδώ τα τρώνε όλα ενισχυμένα.
* Στα βαζάκια βλέπετε τη σάλτσα μήλου που έφτιαξα με τα χεράκια μου . Έριξα μέσα ασπρισμένα αμύγδαλα και κανέλες. Στο βάθος διακρίνετε τη δεύτερη μηλόπιτα που έψησα και σας έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Μηλόπιτα η αγαπημένη

Μπήκε ο Οκτώβρης, βγήκανε οι κολοκύθες και τα μήλα κοντεύουν να παλιώσουνε.
Και δηλαδή δεν έκανα ούτε μια μηλόπιτα;
Και να φανταστείς πως τα μήλα ειναι πολυαγαπημένα μου.
Και οι μηλόπιτες επίσης.
Όμως δεν έχω βρει ακόμα ΕΚΕΙΝΗ τη μηλόπιτα που θα την ανακηρύξω εθνική κι αγαπημένη και θα την προτείνω, θα την κερνάω και θα την καλοτρώω.
Πριν τρεις μέρες μού φέρανε μήλα απ' τα βουνά, upstate NΥ, εκεί που μαζεύουνε τα μήλα με σακκούλες, apple picking κάνουν όλοι αυτόν τον καιρό. Δεν πήγα αλλά μου φέρανε για το καλό κι εγώ τα'βαλα σ' ένα μπωλ και τα χάζευα. Μετά χάζεψα συνταγές με μήλα, μετά βρήκα αυτήν και κόλλησα. Την έψησα one-two-three και ξανακόλλησα στη μυρωδιά και στη νοστιμιά και της ζύμης και του μήλου και της αφράτης γεύσης, και ...τι να λέμε τώρα; Πάρτε ιδέα και μυρωδιά και τα ξαναλέμε!

Μηλόπιτα η αγαπημένη

Βασισμένη στη συνταγή εδώ

5-6 μέτρια μήλα
5 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας κανέλλα
2 και 3/4 κούπες αλεύρι
1 κουταλιά της σούπας baking powder
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 φλυτζάνι καλαμποκέλαιο
2 φλυτζάνια ζάχαρη
1/4 του φλυτζανιού χυμό πορτοκάλι
2 και 1/2 κουταλάκια του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
4 αυγά
1 κούπα χοντροκομμένα καρύδια (προαιρετικά)

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F. Βουτυρώνουμε ελαφρά μια μεγάλη και φαρδειά φόρμα για κέηκ. Καθαρίζουμε τα μήλα , τα κόβουμε μικρά τετράγωνα κομμάτια και τα πασπαλίζουμε με τη 1 κουταλιά κανέλλα και τις 5 κουταλιές ζάχαρη. Ανακατεύουμε και αφήνουμε στο πλάϊ.
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι και το baking powder. Σε άλλο μπωλ ρίχνουμε το καλαμποκέλαιο το χυμό πορτοκάλι, τη ζάχαρη και τη βανίλια. Χτυπάμε καλά να ενωθούν και στην συνέχεια ρίχνουμε το μείγμα με το αλεύρι-αλάτι- baking powder.Στη συνέχεια προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά και ανακατεύουμε καλά να ενσωματωθούν όλα τα υλικά.
Ρίχνουμε το μισό μείγμα στη φόρμα του κέηκ, από πάνω σκορπίζουμε τα μισά μήλα και τα μισά καρύδια αν βάλουμε, από πάνω το υπόλοιπο μείγμα του κέηκ, τα υπόλοιπα μήλα και καρύδια.
Ψήνουμε για περίπου 1 1/2 ώρα, έως ότου τρυπώντας το κέηκ με την οδοντογλυφίδα, να βγει καθαρή. Αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.Ξεφορμάρουμε με προσοχή, βοηθώντας με ένα μαχαίρι γύρω γύρω και αχνίζουμε.

* Επειδή η δόση είναι μεγάλη, προσοχή: θέλει όντως μεγάλη φόρμα για κέηκ με φαρδύ το κάτω μέρος, μη σας χυθεί την ώρα που ψήνεται και έχουμε άλλα. Καλοφάγωτη!

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Η μοναξιά του ενός / Για ένα μικρό cheesecake με βύσσινα που απέμεινε μονάχο

Η μοναξιά δεν είναι ωραίο πράγμα για κανέναν, ανεξαρτήτου τόπου, χρώματος, φύλου, ηλικίας και φύσης. Είμαστε κοινωνικά όντα και χαιρόμαστε να βρισκόμαστε μέσα σε κοινωνικό περιβάλλον.
Κι όταν αναζητούμε την ώρα της σιωπής και της απομόνωσης, σε λίγο, πάλι η φύση μας "προς τη δόξα τραβά, τραβά, τραβά", δηλαδή "προς παρέα τραβά, τραβά, τραβά" για νάβρει την υγειά της και νάρθει στα ίσια της.
Σε μια τέτοια κοινωνική συνεύρεση, συνευρέθηκαν πολλά "παιδάκια" στο σαλόνι μου και πολλά "μικρά βυσσινάτα cheesecakes" στην πιατέλα μου. Κι ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι και πολύ πεινασμένοι. Λίγη ώρα μετά, παραμέναμε όλοι πολύ χαρούμενοι μα πολύ χορτασμένοι.
Και τότε γύρισα στην πιατέλα μου και είδα ένα μόνο του βυσσινοτσιζκεκάκι να με κοιτάζει μέσα στο παράπονο.
Θες γιατί έχασε την παρέα του; Θες γιατί δεν το διάλεξε κανείς; Γιατί δεν επιτέλεσε το σκοπό του;
Πολύ το λυπήθηκα το καημένο.
Το τράβηξα μία φωτογραφία και του υποσχέθηκα να το φάω σε λίγο για να μη νιώθει πια μόνο του.

Ατομικά Cheesecakes με γλυκό βύσσινο
Για 12 μικρά cupcakes

Για τη βάση
3/4 - 1 κούπα θρυμματισμένα μπισκότα Digestive
42γρ. λιωμένο βούτυρο
9γρ. ζάχαρη

Για την κρέμα
350γρ. κρημ τσηζ (cream cheese)
150γρ. ζάχαρη
ξύσμα από 1 λεμόνι
μία τσιμπιά αλάτι
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
2 μεγάλα αυγά + 1 κρόκο
90γρ. sour cream (ή γιαούρτι αν θέλετε)

Για την επικάλυψη
Γλυκό του κουταλιού βύσσινο

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F.
Βάζουμε χάρτινες θήκες στο ειδικό ταψί για cupcakes.
Αναμειγνύουμε τα υλικά της βάσης και τη μοιράζουμε στις χάρτινες θήκες πατώντας την να γίνει επίπεδη.
(Εγώ χρησιμοποίησα τον πάτο από ένα ποτήρι σφηνάκι και λειτούργησε περίφημα)*

Χτυπάμε το κρημ τσηζ να αφρατέψει, μετά ρίχνουμε τη ζάχαρη και χτυπάμε καλά να ενωθούν.
Στη συνέχεια προσθέτουμε τη βανίλια, το λεμόνι και το αλάτι.
Ακολουθούν τα αυγά, ένα τη φορά και στο τέλος μαλακά ρίχνουμε και το sour cream (ή το γιαούρτι αν βάλετε).Μοιράζουμε το μείγμα στις χάρτινες θήκες και ψήνουμε για περίπου 25 λεπτά. Τα βγάζουμε, τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς και τα βάζουμε στο ψυγείο για κανα δυο ώρες. Πριν σερβίρουμε ρίχνουμε στο καθένα από μια μπόλικη κουταλιά γλυκό του κουταλιού βύσσινο.
* Κάποιες συνταγές προτείνουν να ψήσουμε τη βάση μόνη της για 5-8 λεπτά πριν ρίξουμε τη γέμιση. Εγώ που το δοκίμασα βρήκα πως έγινε πολύ κριτσανιστή, οπότε την επόμενη φορά  θα τα ψήσω μαζί, βάση+γέμιση.

Υ.Γ Η συνεύρεση αφορά τη βραδιά των γενεθλίων μου.
Τα μικρά βυσσινάτα cheesecakes συνόδεψαν τη γενέθλια τούρτα μου που την τσάκισαν, τη ρήμαξαν, την καταφχαριστήθηκαν και γι' αυτό θέλω κι από δω να ευχαριστήσω την Αθηνά Πάνου από το sugarbuzz για την φοβερή συνταγή της. http://santie-athina.blogspot.com/2013/07/blog-post_17.html

                    Μόνο η διακόσμηση άλλαξε. Tίποτ' άλλο δε χρειάστηκε ν' αλλάξω! Ήταν τέλεια!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...