Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Γλυκά γενέθλια, τρία γλυκά κι ένα γλυκό νέο

Είναι μια περίεργη μέρα η σημερινή με μια ακυρωμένη πτήση και πολλή νύστα!
Όμως είναι η μέρα των γενεθλίων μου και δεν μπορεί παρά να έχει μεγάλη γλύκα!
Ως εκ τούτου θα σας τρατάρω τρία γλυκά-γλυκά και ένα γλυκό νέο!

Για πρώτο γλυκό θα βγάλουμε τσιζκέηκ με μυζήθρα, συνταγή Παρλιάρου και θα το στολίσουμε με γλυκό του κουταλιού σταφύλι που φτιάξαμε από την Χρυσαυγή από εδώ!

ΤΣΗΖΚΕΗΚ ΜΕ ΜΥΖΗΘΡΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΣΤΑΦΥΛΙ
Για τη βάση
200 γρ. μπισκότα digestive τριμμένα
100γρ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο (και λίγο ακόμη για τη φόρμα)

Για την κρέμα
1 κιλό γλυκειά μυζήθρα
4 αυγά
170γρ. ζάχαρη
1 κ.σ εκχύλισμα βανίλιας
35γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
65γρ. κρέμα γάλακτος (35% λιπαρά)
ξύσμα από 2 πορτοκάλια
Ε(χ)τέλεση

Για τη βάση
Ανακατεύουμε το λιωμένο βούτυρο με τα τριμμένα μπισκότα και απλώνουμε το υγρό μείγμα στον πάτο μιας φόρμας με αποσπώμενο πάτο διαμέτρου 24εκ. Βάζουμε στο ψυγείο.

Για την κρέμα
Προθερμαίνουμε το φούρνο σους 160C/320F
Χτυπάμε τη μυζήθρα στο μίξερ μέχρι να γίνει κρέμα. Τη μεταφέρουμε σε μπωλ.
Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά με τη ζάχαρη να αφρατέψουν. Αδειάζουμε το μείγμα μέσα στο μπωλ με τη μυζήθρα και ανακατεύουμε. Ενσωματώνουμε και τα υπόλοιπα υλικά. Απλώνουμε την κρέμα πάνω απ' τη βάση. Ψήνουμε το τσηζκέηκ για 1 ώρα. Το βγάζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει μια ώρα. Το βάζουμε στο ψυγείο να σφίξει. Την ώρα του σερβιρίσματος απλώνουμε πάνω απ' την κρέμα το γλυκό σταφύλι.


...Για τη συνέχεια έχουμε μία μηλόπιτα της Smitten kitchen που έχουμε ξαναφτιάξει εδώ

...κι εδώ θα σερβίρουμε και το γλυκό μας νέο:

Στις 3 και 4 Νοεμβρίου θα ανέβει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στα πλαίσια "Μουσικό Θέατρο" η παράσταση "Εκεί που δεν ταξίδεψα ποτέ" σε ποίηση Ε.Ε.Κάμμινγκς, μουσική του βαρύτονου Τάση Χριστογιαννόπουλου και σκηνοθεσία του Αργύρη Ξάφη. Θα είμαι κι εγώ στη σκηνή του "Εκεί που δεν ταξίδεψα ποτέ", κι ας έχω ξανακάνει τη διαδρομή ΝΥ-Αθήνα.
Κάθε παράσταση είναι κι ένα νέο ταξίδι.
Αθήνα, σου'ρχομαι!

Και μετά το γλυκό νέο και με διάθεση πυραυλάτη, θα κλείσουμε με έναν πύραυλο γλυκειάς σοκολάτας με πορτοκάλι της Αθηνάς από εδώ.
Θα βάλουμε ένα κεράκι -0-, θα μηδενίσουμε το χρόνο και θ' αρχίσουμε να μετράμε απ' την αρχή!

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

"Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες"

Ήμουν κουρασμένη, νύσταζα, με χτύπαγε το καινούριο πέδιλο κι ύστερα ...ήρθαν οι μέλισσες.
Ενικός αριθμός!
"Κι ύστερα ήρθε η μέλισσα"
Μία ήταν αλλά έκανε για σμάρι!
Μου' γινε τσιμπούρι.
Μού κόλλησε με το που βγήκα απ' το super market.
Μιλάμε για επιθετικό φλερτ αφού προσπαθούσε με τσαμπουκά να μπει στην κοιλιά μου μέσα απ' το άνοιγμα 5ου και 6ου κουμπιού του πουκαμίσου μου. Με τέσσερις σακκούλες εγώ στα χέρια, δυο από κάθε πλευρά, ήταν αδύνατον να κουνήσω χέρι να τη διώξω. Άσε που θυμήθηκα ότι λένε πως πρέπει να μείνω ακίνητη. Και που το θυμήθηκα τι έγινε; Σε τρία δεύτερα άρχισα να κουνώ τη μέση μου στο ρυθμό του χούλα χουπ, στα δύο επόμενα σαβούρδισα τις σακκούλες, κι αμέσως μετά άρχισα να κουνώ τα χέρια σε σχήμα ελεύθερο, ακριβώς δίπλα σε ένα παγκάκι όπου καθόταν μια γριά που κοιτούσε ατάραχη μπροστά της.
Η μέλισσα συνέχισε τον αγώνα να μπει μέσα απ' το άνοιγμα 5ου και 6ου κουμπιού του πουκαμίσου μου. "Δεν το πιστεύω" είπα δυνατά (και αγγλικά) μπας και "ξυπνήσω" τη γριά και κάνει κάτι να με βοηθήσει. Βράχος ηρεμίας η γριά, συνέχισε να κοιτάζει μπροστά της. Κάποια στιγμή που η μέλισσα έκανε πως φεύγει, έσκυψα να πάρω τις σακκούλες (να την κάνω κι εγώ) κι ήταν τότε που βούτηξε στη σακκούλα με το ανθότυρο (Η μέλισσα, όχι η γριά. Εκείνη παρέμεινε Βούδας) .
"Αυτό δε γίνεται" φώναξα. Το είπα στη μέλισσα; στο σύμπαν; στη γριά;
Όπου κι αν το'πα πάντως, εγώ το είπα, εγώ το άκουσα.

Δεν ήξερα τι να κάνω. Σήκωσα τα μάτια με απελπισία στον ουρανό. Κι ήταν τότε που γύρισε η γριά και με κοίταξε. Σε πλάνο αργό, Αγγελόπουλου!
"Μία μέλισσα δε μ' αφήνει να φύγω" βιάστηκα να της πω με φωνή που ζήταγε  βοήθεια.
"Πού είναι;" με ρωτάει χαμογελαστή η γριά, και θέλω να ουρλιάξω "ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΣΟΥ!!!!". Συγκρατιέμαι και λέω  "Μές στη σακκούλα με το ανθότυρο".
Και η γριά ξαναγυρνάει μπροστά της.

Δεν το πιστεύω αυτό που ζω!!! Τι έχω πάθει Παναγίτσα μου 7 η ώρα το απόγευμα που είμαι κουρασμένη και νυστάζω και με χτυπάει το πέδιλο και θέλω να πάω σπίτι να πιω καφέ και ν' αρχίσω να ψήνω και δεν μπορώ να φύγω γιατί ΜΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑ ΔΕ Μ' ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΡΙΑ- ΒΟΥΔΑΣ ΔΕ ΜΕ ΒΟΗΘΑ !!!
Σκέφτομαι ν' αδειάσω σιγά σιγά το περιεχόμενο της μυρωδάτης σακκούλας μέσα στις άλλες και ν' αφήσω εκεί τη μέλισσα να παίζει με τις μυρωδιές. Βγάζω μαλακά το γιαούρτι, το βάζω σε άλλη σακκούλα, καλά πάμε μέχρι εδώ, βγάζω τα λουκάνικα, μπράβο Μαρθούλα,τα καταφέρνεις και χωρίς τη γριά, μένει η μαρμελάδα...Απλώνω το χέρι κι η μέλισσα πηδάει απ' το άνοιγμα της σακκούλας στο άνοιγμα 5ου και 6ου κουμπιού του πουκαμίσου μου.

Πετώ τη μαρμελάδα, ακούω ένα "ΑΑΑΑΑΑ" (η φωνή μου ήταν αυτή) και ένα "ΚΡΑΚ" (η μαρμελάδα ήταν αυτή ).Αν έσπασα τη μαρμελάδα θα σπάσω στο ξύλο τη γριά που καίγεται ο κώλος μας κι αυτή το παίζει Γιόγκι!

Μα λίγο πριν τη δείρω, η μέλισσα κάνει ένα "σβουμ" και πάει και κάθεται πίσω απ' το παγκάκι της γριάς. "Υπάρχει και Θεός!!!" σκέφτομαι. Σηκώνω τις σακκούλες, περνώ μπροστά απ' το παγκάκι...την κοιτώ. "Πού είναι;" με ρωτάει πάλι η γριά (Τι διάλο; Μόνο αυτό έμαθε να λέει;;;) "Πίσω σου " απαντώ και φεύγω χαμογελώντας.

Στο σπίτι έψησα μελομακάρονα.
Δεν έφταιγε η μέλισσα γι' αυτό.
Ήταν προγραμματισμένο.
Αλλά αφού μπήκε στη ζωή μου μία μέλισσα εκτός προγράμματος, ήρθε και έδεσε γλυκό και ιστορία!
Καληνύχτα σας!

Υ.Γ Η συνταγή για τα μελομάκάρονα είναι της Βίκυς Κουμάντου και μπορείτε να τη βρείτε
εδώ και το τραγούδι "Μέλισσες" από τη Φωτεινή Βελεσιώτου εδώ 

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Η εβδομάδα που διανύουμε και ένα κέηκ καρότου χωρίς ψήσιμο

"Που φόρεσα καινούρια καμπαρντίνα και μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός;"
ή
"Κάθε φορά που θα'ρθεις βρέχει;"
Μάλλον το δεύτερο, αφού καμπαρντίνα ούτε αγόρασα ούτε φόρεσα,
αλλά κάθε φορά που θα'ρθει η Μαρθούλα στα κέφια να πάει στο κομμωτήριο να φτιάξει μαλλί... βρέχει.
(Το ίδιο και κάθε φορά θα'ρθει η Μαρθούλα στα κέφια να βάλει πλυντήριο! Αλλά αυτό είναι άλλης ανάρτησης βαγγέλιο - κατά το: "άλλου παπά βαγγέλιο")
Λέγαμε πως κάθε φορά που φτιάχνω μαλλί βρέχει.
Σήμερα λοιπόν αφού το έφτιαξα στο κομμωτήριο, το ίσιωσα, ομόρφυνα και βγήκα, είχε ήδη σκοτεινιάσει ο ουρανός. Είπα... "Τι στην ευχή; Προλαβαίνω να κάνω και νύχια." Τα έκανα, είπα ..."Τι στην ευχή; Προλαβαίνω να πάρω κι ένα κρημ τσιζ" . Πήρα το κρημ τσιζ, και και τζιζ...έπιασε η βρόχα. Έτρεξα και χώθηκα στο τρένο, αλλά πόσο να' μενα στο τρένο; Κάποια στιγμή έφτασα στη στάση μου. Έπρεπε να κατέβω. Άνοιξα ένα τετράδιο, το' βαλα στο κεφάλι, ενώ το πουκάμισο κόλλαγε πάνω μου, και χώθηκα τρέχοντας στην τράπεζα. Αλλά πόσο να' μενα στην τραπεζα; Κάποια στιγμή έπρεπε να βγω. Βγήκα, πήρα ταξί, έφτασα σπίτι και τώρα που γράφω η βροχή σταμάτησε.
Μα τι είναι αυτό τώρα; Με θέλει ο Θεούλης άφτιαχτη;
(Για το πλυντήριο πάλι τι να πω; Με θέλει ο Θεούλης βρώμικη;;; 
Αλλά αυτό είπαμε είναι άλλης ανάρτησης (παπά) βαγγέλιο)
Λέγαμε λοιπόν πως τώρα σταμάτησε να βρέχει, αφού βεβαίως βεβαίως οι άκριες των μαλλιών ψιλοκατσάρωσαν (γκρρρ) και μόλις διαπίστωσα πως έκοψα με το μαχαίρι το καινουργιές βαμμένο νυχάκι μου(ξαναγκρρ). Γιατί αυτό δεν σας το είπα: πως κάθε φορά που θα βάψω νυχάκι, το ξεβάφω το ίδιο απόγευμα, δηλ. το χαλώ. Τώρα που είναι απόγευμα δεν το ξέβαψα-χάλασα, αλλά το'κοψα με το μεγάλο μαχαίρι και έκανε γραμμούλα το νυχάκι (Γκρρρρρρρρρρ)

Λέγαμε λοιπόν πως δεν κρατώ μαλλιά στη θέση τους ούτε και νυχάκια στο χρώμα τους.
Το σημερινό νύχι έπεσε θύμα των μαγειρικών μου δεξιοτήτων πάνω σε ένα blue fish, που πάλευα να βάλω στο φούρνο φασκιωμένο πατατούλες, κρεμυδάκια, μαϊντανούς, λεμόνια, ντομάτες, δάφνες κι όλα τα καλά. Το τύλιξα και στη λαδόκολλα και Κύριος οίδε τι θα βγάλω.
Όλος αυτός ο λαχανόκηπος μπήκε στο ψαράκι και το' πνιξε, γιατί μου είπαν πως τα blue και τα black fish, λέει, μυρίζουν και χρειάζεται να κάνω μαγκιές για να το νοστιμίσω.
Μέχρι να τελειώσω το γράψιμο, θα δω και θα σας πω!
                                     
Την ψαρούκλα αυτή (διότι περί ψαρούκλας πρόκειται) μου την έφερε την εβδομάδα που διανύουμε η ψυχομάνα μου, που της την έφερε ο εγγονός της, που πήγε με τη βάρκα ψάρεμα, έβγαλε καμιά εικοσαριά, και εγώ σήμερα την έβαλα στο φούρνο.

Την εβδομάδα που διανύουμε γράφτηκα στο γυμναστήριο και άρχισα μαθήματα ζούμπα(ς), κοινώς χοροπηδώ, μουσκεύω, χαίρομαι και χάνω και θερμίδες. Η ζουμπο-δασκάλα η Φραντζέσκα είναι μια γυναίκα με σίγουρα 55 χρόνια στην πλάτη, με απίστευτη ενέργεια, απίστευτο κορμί και κοιλιακούς, κι εκεί που εμείς ψιλοσερνόμαστε, αυτή χοροπηδάει και χτυπιέται και πάει πέρα δώθε το μαλλί . Στόχος μου είναι να κάνω 2 ζουμπο-τάξεις μές στην εβδομάδα και μία φορά να πηγαίνω κολυμβητήριο. (Έτσι θέλω να λέω την πισίνα). Το πρωί, πριν φτιάξω (και χαλάσω)μαλλί και νύχι, πρόλαβα και να πλατσουρίσω στην πισίνα.

Την εβδομάδα που διανύουμε (αύριο) θα κάνουμε μια ελληνική βραδιά τραγουδιού στο Greenport δίπλα στο νερό, κι έτσι σήμερα έχω πρόβα, αφού παρουσιάστρια θα είναι η αφεντομουτσουνάρα μου. Θα παρουσιάσω το πρόγραμμα και θα πω και δυο λόγια για τα τραγούδια που θα ακουστούν (πριν τα χοροπηδάδικα, γιατί εκεί δεν μιλάμε, χοροπηδάμε).

Την εβδομάδα που διανύουμε έψησα και μία κασερόπιτα που ενώ την ονειρευόμουνα μαστιχωτή, μου βγήκε κρεμώδης αφού αποφάσισα να την κάνω με μπεσαμέλ από σιμιγδάλι.
Το φύλλο εδώ και η γέμιση εδώ
Την εβδομάδα που διανύουμε έφτιαξα και καροτο-κέηκ, νηστισιμότατο και νοστιμότατο κι υγεινό και χωρίς ψήσιμο. Της ωμής διατροφής, που λένε, δηλαδή raw. Μ' αρέσει να αποφεύγω τα φουρνίσματα όταν μπορώ, και μ' αρέσει να τρέφομαι υγιεινά όταν το θυμάμαι. Δεν είναι το κλασσικό κέηκ με το αλεύρι που φουσκώνει και γίνεται φράπα, είναι πιο ζουμερό και κρεμώδες αλλά είναι πολύ νόστιμο και γεμάτο ξηρούς καρπούς, χουρμάδες, ανανά, λάδι καρύδας και μαυροσίταρο αλεύρι(buckwheat)

                                          Κέηκ καρότου και νηστίσιμο και χωρίς ψήσιμο

Για το γλάσο
2 φλ. κάσιους μουσκεμένα κανα δυο ώρες
1/2 φλ. σιρόπι σφένδαμου (maple syrup)
1-2 κ.σ χυμό λεμονιού
2 κ.σ λάδι καρύδας
λίγο νεράκι (αν χρειαστεί)

Ε(χ)τέλεση
Χτυπάμε όλα τα υλικά στον επεξεργαστή, και αν το γλάσο είναι πολύ πηχτό, ρίχνουμε προσεκτικά λίγο νεράκι. Το φυλάμε στην άκρη και κάνουμε το κέηκ.

Για το κέηκ καρότου
2 μεγάλα καρότα σε κομματάκια
1 φλ. ξερούς χουρμάδες
1 φλ. ξερό ανανά (ή πάλι χουρμάδες)
1/2 φλ. καρύδα
1 1/2 φλ. αλεύρι μαυροσίταρο ( buckwheat flour)
1/2 κ.γλ. κανέλα

Ε(χ)τέλεση
Βάζουμε όλα τα υλικά στον επεξεργαστή και τα αλέθουμε να γίνουν μία μάζα που κολλάει.
Παίρνουμε μία μικρή φόρμα με έλασμα και απλώνουμε στη βάση το μισό κέηκ κι από πάνω απλώνουεμ το 1/3 του γλάσου. Το βάζουμε λίγο στο ψυγείο να σφίξει. Απλώνουμε από πάνω την υπόλοιπη ζύμη του κέηκ και το 1/3 του γλάσου και ξαναβάζουμε λίγο στο ψυγείο. Το βγάζουμε απ' το ψυγείο, αφαιρούμε το δαχτυλίδι της φόρμας και απλώνουμε γύρω από το κέηκ το υπόλοιπο γλάσο. Διακοσμούμε όπως μας αρέσει. Εγώ έβαλα καρύδια και τού πάνε πολύ.
                             Θα διανύσουμε κι άλλες εβδομάδες, άρα εδώ θα'μαστε να τα λέμε.

                                                           Υ.Γ Η ψαρούκλα είναι σούπερ!!!

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Μίλα μου για μήλα!

Δεν έχω χάσει τις εποχές, ούτε τ' αυγά και τα πασχάλια μου. Ένα αυγό που χρειάστηκα, το βρήκα και το έβαλα στο μήλο-κέκι μου. Ξέρω πως είναι Αύγουστος (που'ναι παχειές οι μύγες), ξέρω πως τα μήλα είναι Σεπτεμβριάτικη υπόθεση, αλλά είχα ένα βάζο applesauce στο ψυγείο μου (σάλτσα μήλου πείτε την, πελτέ, όπως θέλετε) που την λιβάνιζα καιρό, και μόλις βρήκα συνταγή λιμπιστική, την άνοιξα και την έβαλα στο κέκι μια χαρούλα!
Πολλές φορές ψήνω διάφορα κέκια και τα πετώ (σχωράτε με) και δεν μιλώ καθόλου. Όμως αυτό εδώ τόσο με χόρτασε και μού εύφρανε την καρδίαν που σας μιλώ, και σας το μολογώ πως αφού έφαγα πλουσιοπάροχη μερίδα για το πρωϊνό μου, πάλι το βλέπω κι έχω τον ακράτητο. Είναι πολύ εύκολο, πολύ αφράτο και τίγκα στα αρώματα από κανέλλες, μοσχοκάρυδα και μήλα! Εσείς πάρτε μονάχα μία φόρμα μακρουλή, όχι πολύ μικρή γιατί θα ξεχειλίσει, και γεμίστε την μέχρι τα 3/4!  Εγώ που είχα μικρή, γέμισα και μερικές extra καρδουλο-φορμίτσες. 

Τα καρδουλο-κεκάκια είναι πολύ εμφανίσιμα και βολικά, τα παίρνεις στη δουλειά σου, τα κερνάς, κερνιέσαι... Όμως εμένα η φέτα της φόρμας μ' αρέσει πιο πολύ γιατί είναι τρυφερή και ζουμερή κι αφράτη.

Αν θέλετε πιο έντονη και πλούσια γεύση, φτιάξτε και το γλάσο και γλασάρετε το κέκι σας μόλις κρυώσει. Αλλιώς, αχνίστε το απαλά και απολαύστε το στην απλότητά του. Τρώγεται και κρύο και είναι εθιστικό!

Αρωματικό κέηκ μήλου
                                                                                         1φλ. ζάχαρη
                                                        114γρ. ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
                                                                                              1 αυγό
                                                                             1κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
                                                                         2φλ. αλεύρι ολικής αλέσεως
                                                                                           1κ.γ αλάτι
                                                                                  1/2 κ.γ μπέκιν σόδα
                                                                                2κ.γ μπέκιν πάουντερ
                                                                                           1κ.γ κανέλα
                                                                                 1/2 κ.γ μοσχοκάρυδο 
                                                                        1φλ. πολτός (σάλτσα) μήλου (άγλυκος)

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F.
Αλείφουμε με βούτυρο μια μακρόστενη φόρμα για κέηκ.
Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη, κι αφού αφρατέψουν προσθέτουμε το αυγό και τη βανίλια.
Σ' ένα μπωλ έχουμε ανακατέψει το αλεύρι, το μπέκιν πάουντερ, τη σόδα, κανέλα, μοσχοκάρυδο και αλάτι. Ρίχνουμε στο μείγμα βούτυρου-ζάχαρης και αυγού εναλλάξ το μείγμα με το αλεύρι και τον πολτό μήλου, αφήνοντας τελευταίο το αλεύρι.
Αδειάζουμε το μείγμα στη φόρμα και ψήνουμε για 1 ώρα περίπου.
Αν θέλουμε πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη ή για πιο γεμάτη νοστιμιά κάνουμε το γλάσο και απλώνουμε στο κέηκ μόλις κρυώσει εντελώς.

Γλάσο
114γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
225γρ. κρημ τσηζ, μαλακωμένο
3φλ. άχνη ζάχαρη
1κ.γ κανέλλα

Ε(χ)τέλεση
Χτυπάμε μαζί το βούτυρο με το κρημ τσηζ μέχρι να ενωθούνε καλά, προσθέτουμε την άχνη και την κανέλλα. Συνεχίζουμε να χτυπάμε μερικά λεπτά ακόμη και απλώνουμε στο κρύο κέηκ.
Κι επειδή είχα μεγάλη μηλοδιάθεση, έπιασα κι έκανα και ένα cup cake μήλου.
Το'κοψα στη μέση, το καθάρισα, άλειψα φυστικοβούτυρο, πασπάλισα με νιφάδες ρυζιού, κομματάκια αμυγδάλου και σοκολάτας και το καλόφαγα και εις άλλα με υγεία που λένε!!!

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Παγωμένο κέηκ λεμονιού με μύρτιλα χωρίς ζάχαρη,χωρίς γλουτένη και χωρίς ψήσιμο

Εκεί που λες "τα'φτυσα", πήγαινε λίγο παραπέρα.
Μόλις αισθάνεσαι πως δεν αντέχεις άλλο, πάρε μιαν ανάσα και συνέχισε.
Στο "όχι άλλους κοιλιακούς", κάνε άλλους τρεις κι ύστερα ξεκουράσου.
Μη σταματάς να κάνεις stretch τις αντοχές σου, τα κουράγια σου, τις δυνάμεις σου.
Δεν είναι πως δεν έχεις άλλες. Έχεις και δεν τις ξέρεις.
Δεν είναι πως έχεις όρια. Κάθε μέρα βάζεις καινούρια.
Μέχρι να φτάσεις να κοιτάς έναν "Χωρίς όρια ουρανό".
Όταν ζυμώνω μελομακάρονα και μου κολλήσει η ζύμη, η πρώτη μου σκέψη είναι πως θέλει λίγο αλευράκι ακόμα. Μα αν συνεχίσω να ζυμώνω, με κανά δυο διπλώματα τα υλικά παντρεύονται, μαλακώνουν, αναπνέουν στα χέρια μου κι η ζύμη δεν κολλάει πια, γίνεται εύπλαστη.

Έτσι είμαστε και στο σώμα μας: όσο πιο ευκίνητοι, τόσο πιο ευέλικτοι.
Έτσι και στις συμπεριφορές: όσο πιο ευέλικτες τόσο πιο αρμονικές και με αέρα.

Να θυμόμαστε να δίνουμε αέρα στα πράγματα και χώρο να αναπνέουν.
Και να θυμόμαστε επίσης να αναπνέουμε κι εμείς. Χωρίς να πιέζουμε και να σφίγγουμε.
Κάθε μέρα να πάμε λίγο πιο μπροστά και λίγο παραπέρα.
Παγωμένο κέηκ λεμονιού με μύρτιλα, χωρίς ζάχαρη, χωρίς γλουτένη και χωρίς ψήσιμο
Για 8-10 μερίδες

1/2 φλυτζάνι ωμά αμύγδαλα
1 φλυτζάνι βρώμη
1 φλυτζάνι χουρμάδες σε κομμάτια
1/4 κουταλάκι αλάτι
3 μεγάλες παγωμένες μπανάνες κομμένες σε κομμάτια
2 κ.σ γάλα αμυγδάλου (ή κανονικό)
1 1/2 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
1 φλ. παγωμένα μύρτιλα
2 φλ. κάσιους μουσκεμένα στο νερό τουλάχιστον 1/2 ώρα
1/3 φλ. λάδι καρύδας (σε υγρή μορφή)
1/2 φλ. μέλι
1/4 φλ. χυμό λεμονιού
1 κ.σ ξύσμα λεμονιού
1-2 κ.σ νερό (αν χρειαστεί)
ψιλοκομμένο αμύγδαλο (ή φιλέ) για διακόσμηση

                                                                           Ε(χ)τέλεση
Σε έναν επεξεργαστή τροφίμων χτυπάμε τα αμύγδαλα, τους χουρμάδες, το αλάτι και τη βρώμη μέχρι να ενωθούν. (Εγώ έβαλα διάφορα ξερά φρούτα στη βάση -δαμάσκηνα, μάγκο, βερίκοκα-γιατί δεν είχα χουρμάδες και έγινε εξίσου νόστιμο) Απλώνουμε το καφετί μείγμα στη βάση μιας φόρμας με έλασμα και το πατάμε καλά.Όσο πιο μικρή η φόρμα, τόσο πιο ψηλό το γλυκό (όχι σαν αυτή που έβαλα εγώ).

Στη συνέχεια χτυπάμε στον επεξεργαστή την παγωμένη μπανάνα, το γάλα και το εκχύλισμα βανίλιας, ώστε το μείγμα να γίνει σαν κρεμώδες παγωτό. Αν είναι πολύ πηχτό, ρίχνουμε λίγο γάλα ακόμη. Μετά προσθέτουμε τα μύρτιλα και ξαναχτυπάμε. Ρίχνουμε το μωβ μείγμα πάνω από τη βάση και απλώνουμε καλά. Βάζουμε στην κατάψυξη για 1 1/2 -2 ώρες.
Σε τρίτη φάση, κι αφού έχουμε καθαρίσει τον επεξεργαστή τροφίμων, χτυπάμε τα μουλιασμένα κάσιους με το λάδι καρύδας, το μέλι, το χυμό λεμονιού και το ξύσμα λεμονιού. Απλώνουμε το λευκό μείγμα πάνω από το μωβ μείγμα με τα μύρτιλα και ξαναβάζουμε στην κατάψυξη για τουλάχιστον 6 ώρες.

Το βγάζουμε από την κατάψυξη κανένα δεκάλεπτο πριν σερβίρουμε.Ανοίγουμε το έλασμα, ξεφορμάρουμε και τρώμε με μεγάλη ευχαρίστηση.

Είναι γλυκό ελαφρύ, δροσερό, φρουτώδες, λεμονάτο και προπαντός χωρίς ενοχές από πάχητα ζάχαρης και δίχως πρηξίματα γλουτένης.
Η πρωτότυπη συνταγή από   εδώ

Υ.Γ Γιατί έγραψα όλα αυτά τα προλογικά, δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως μ' αυτό το γλυκό πήγα σήμερα το δημιουργικό μου κομμάτι λίγο παρακάτω.
Φιλιά σας δροσερά!

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Τάρτα- galette με σπανάκι, μανιτάρια, παντζάρια, ροκφόρ, και βάση από αλεύρι spelt

Να νυστάζεις και να μην μπορείς να κοιμηθείς, αυτό πώς το λες;;;
Να είναι Κυριακή, να μη χρειάζεσαι ξυπνητήρι και να σηκώνεσαι πιο νωρίς κι από τις καθημερινές, αυτό πάλι τι είναι;

Να μεσημεριάζει, να πρήζονται τα μάτια σου, να κατεβαίνουν τα βλέφαρά σου, να ξαπλώνεις και να γυρνοβολάς και να γυρνοβολάς..."μήπως να βάλω ηλεκτρική;", έλα μου Κύριε και Παναγιά, κλείσε τα μάτια σου χριστιανή μου και κοιμήσου...τα κλείνω, κάτσε να κλείσω και το κινητό μη χτυπήσει...πατώ το κουμπί, δεν κλείνει, έλα ρε παιδί μου κι εσύ, κλείσε λέμε!!! Δεν κλείνει, θα χτυπήσει και θα με ξυπνήσει και θα με τσατίσει, κάτσε να σηκωθώ. Σηκώνομαι. Μαζεύω τα πεταμένα ρούχα απ' την καρέκλα, μαζεύω τα πεταμένα ρούχα απ' το χειμώνα, μαζεύω τα βρώμικα ρούχα, πίνω λεμονάδα, πίνω καφέ, πέφτω στον καναπέ, ανεβαίνω πάνω στον πάγκο της κουζίνας, πέφτω πάνω στο computer,μμμ, έπιασε ένα ευχάριστο αεράκι, "μάλλον θα σαπουνίσω τις πόρτες", έχεις τρελλαθεί παιδί μου; ησύχασε.

...Κοιτάζω τη μύτη μου. Έβγαλα μια ελιά χτες κι έχει σημάδι. Γαλάζια μάτια έχει η μάνα μου, δεν τα πήρα, τις ελιές της βρήκα να πάρω; Μου'βαλε η γιατρός φάρμακο μαύρο. Πόσο καιρό θα είναι μαύρο το μαύρο; Δε θα ξεθωριάσει; Έβγαλα την ελιά να μην έχω το μαύρο κι έχω πάλι μαύρο;
Μαρθούλα, κόψ' την γκρίνια γιατί άρχισες να μου δίνεις στα νεύρα!
Καλά λοιπόν! Τι άλλα νέα; Για πείτε!
Μωρέ σας βλέπω στις θάλασσες εσάς να κάνετε απλωτές κι εγώ μονολογώ εδώ μονάχη!
Θα πω κι εγώ ένα τραγούδι να περάσει η ώρα μου:
"Είχα μια θάλασσα στο νου κι ένα περβόλι, πεεεεριβόλι τ'ουρανού..."
Το'παμε κι αυτό, φράγκο δε βγάλαμε...
Να σας βγάλω μια τάρτα να σας τρατάρω που είναι και υπερπαραγωγή;

Λοιπόν αυτό θα κάνω, θ' αρχίσω να γράφω την υπερπαραγωγή και μέχρι να τελειώσω, θα χει έρθει κι ο Μορφέας για επίσκεψη. Να σας πω μόνο πριν έρθει πως η τάρτα είναι super παραγωγή, super υγιεινή, super νόστιμη, το δε αλεύρι whole grain spelt που είχα στο ράφι μου και χρησιμοποίησα για πρώτη φορά, έκανε τη βάση ακόμη πιο super.
                                                                           Αρχίζω:

Πρώτα βγείτε για ψώνια: πάρτε σπανάκια, λευκά μανιτάρια, παντζάρια, γκοργκοντζόλα (κάνει και ροκφόρ), παρμεζάνα και αλεύρι spelt. Αυτά βεβαίως αν θέλετε να κάνετε την τάρτα (τη λένε και  galette) όπως τη βλέπετε. Αλλιώς βάλτε κανονικό αλευράκι όπως εδώ
Την συγκεκριμένη υπερπαραγωγή τη βρήκα εδώ και μου πήρε τα μυαλά.

Τάρτα-galette με σπανάκι, μανιτάρια, παντζάρια, ροκφόρ και βάση από αλεύρι spelt
Για τη βάση (galette) θα χρειαστείτε:
180γρ. αλεύρι spelt
Λίγο αλάτι
70γρ. κρύο ανάλατο βούτυρο
6 κ.σ κρύο νερό

Για τη γέμιση θα χρειαστείτε:
40γρ. παρμεζάνα τριμμένη
40γρ. γκοργκοντζόλα (ή ροκφόρ) σε κομματάκια
350γρ. σπανάκι σε κρασί (στραγγισμένο)
200γρ. ψητά μανιτάρια με παρμεζάνα
1 ψημένη ρίζα παντζαριού
Λίγο αυγό για το άλειμμα
Ε(χ)τέλεση
1. Η βάση
Σε ένα μπωλ ρίχνουμε το αλεύρι με το αλάτι. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε το κρύο βούτυρο σε κυβάκια και τρίβουμε. Στο τέλος ρίχνουμε το νερό και ζυμώνουμε. Φτιάχνουμε τη ζύμη, την τυλίγουμε σε πλαστική μεμβράνη, την πατάμε να πλατύνει σε δίσκο και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες μέχρι 2 μέρες. 

2. Σπανάκι κρασάτο
350γρ. φύλλα σπανακιού χοντροκομμένα
2 κρεμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
2 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
25 γρ. βούτυρο
180γρ. κόκκινο κρασί
αλάτι και πιπέρι

Πλένουμε το σπανάκι πολλές φορές να καθαρίσει καλά.
Σε κατσαρολίτσα ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά το βούτυρο και σωτάρουμε τα κρεμμυδάκια με το σκόρδο για 2-3 λεπτά. Στη συνέχεια ρίχνουμε μέσα το κρασί και το αφήνουμε να μελώσει λίγο σα σιρόπι. Τελευταίο ρίχνουμε το σπανάκι, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και το αφήνουμε να τραβήξει 2-3 λεπτά. Στο τέλος αλατοπιπερώνουμε
3. Μανιτάρια ψητά με παρμεζάνα
200γρ. μανιτάρια λευκά κομμένα φέτες
1 λεμόνι
Ξερό βασιλικό
20γρ. λάδι
15γρ. παρμεζάνα τριμμένη
αλάτι, πιπέρι

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200C/400F.Βάζουμε τα μανιτάρια σε ένα ταψάκι με το λάδι και τα ψήνουμε 10'. Τα βγάζουμε, τα πασπαλίζουμε με παρμεζάνα και τα ψήνουμε άλλα 5 λεπτά. Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε λεμόνι και βασιλικό.

4. Ψητά παντζάρια με σκόρδο και δάφνη
1 παντζάρι
λίγο λάδι
1 σκόρδο ψιλοκομμένο
1 δαφνόφυλλο
αλάτι, πιπέρι

Ανάβουμε το φούρνο στους 180C/350F. Βάζουμε σε ένα ταψάκι το παντζάρι, με τη φλούδα του, αφού το έχουμε πλύνει καλά, κομμένο στη μέση με τις κομμένες πλευρές προς τα κάτω. Ρίχνουμε από πάνω το ψιλοκομμένο σκορδάκι και το δαφνόφυλλο και σκεπάζουμε σφιχτά με αλουμινόχαρτο. Ψήνουμε για 1 ώρα. Όταν το βγάλουμε, αλατοπιπερώνουμε και το αφήνουμε να κρυώσει. Το καθαρίζουμε από τη φλούδα και το κόβουμε κυβάκια. 
Και τώρα η ώρα της συναρμολόγησης:

- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F
- Βγάζουμε τη ζύμη απ' το ψυγείο και την αφήνουμε λίγο να μαλακώσει. 
Αλευρώνουμε τον πάγκο και ανοίγουμε το φύλλο όχι πολύ λεπτό.
- Απλώνουμε τη μισή ποσότητα παρμεζάνας και γκοργκοντζόλας στο κέντρο του δίσκου αφήνοντας ένα περιθώριο γύρω γύρω για να μπορούμε να το διπλώσουμε στο τέλος.
- Από πάνω ρίχνουμε το σπανάκι (στραγγιγμένο), ύστερα τα μανιτάρια κι από πάνω τα κυβάκια του παντζαριού.
-Τελευταία ρίχνουμε την υπόλοιπη παρμεζάνα και τα κομματάκια της γκοργκοντζόλας.
- Διπλώνουμε τη galette προς τα μέσα.
- Αλείφουμε με λίγο αυγό τη ζύμη.
-Ψήνουμε περίπου 30-35 λεπτά.
-Την αφήνουμε να κρυώσει και...
Αν πεινάσατε, περάστε να φάτε! Εγώ πάω ν' ανοίξω την πόρτα! Ήρθε ο Μορφέας!

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Mίνι cheesecakes νουτέλλας με ferrero rocher χωρίς ψήσιμο, γιατί έτσι μας αρέσει

Γιατί έτσι μας αρέσει και γιατί έτσι μας βολεύει, αφού μ' αυτήν την κάψα δεν ανάβουμε φούρνο λέμε γιατί ανάβουμε.

Λοιπόν, αυτές οι τρισχαριτωμένες σοκολατένιες-φουντουκένιες-τυρένιες μινιατούρες με ρίξανε ατάκα κι επί τόπου. Τα έριξα λοιπόν κι εγώ στις θήκες για μάφινς και ιδού το αποτέλεσμα του έρωτά μας. Τώρα δεν είναι ώρα για πολλά λόγια. Θα πω μόνο πως:
η βάση τους είναι ωραιότατα τριφτή,
η κρέμα τους είναι γευστικότατα σοκολατένια,
η γλύκα τους είναι ικανοποιητικότατα ισορροπημένη από το κρημ τσηζ,
το δε φουντουκένιο ferrer rocher είναι και τραγανό, και πλούσιο και μας κακομαθαίνει!
                                                                  Δικά σας!

                            Μίνι cheesecakes νουτέλλας με ferrero rocher χωρίς ψήσιμο                                                                                                           Για 9 μίνι cheesecakes
125γρ. μπισκότα digestive
40γρ. μαλακωμένο βούτυρο
250γρ. cream cheese (κρημ τσηζ) σε θερμοκρασία δωματίου
200γρ. νουτέλλα
6 ferrero rocher χοντροσπασμένα για την κρέμα, 1 αλεσμένο για τη βάση και 9 ολόκληρα για στολισμό
30γρ. ζάχαρη

                                                                                   Ε(χ)τέλεση
 
Θρυμματίζουμε τα μπισκότα και το 1 rocher, προσθέτουμε το βούτυρο, ανακατεύουμε, προσθέτουμε και ένα γεναιόδωρο κουταλάκι του τσαγιού νουτέλλα, ανακατεύουμε καλά και μοιράζουμε λίγο από το μείγμα ως βάση είτε σε μεταλλικά φορμάκια είτε σε θήκες μάφινς. Πατάμε καλά τη ζύμη με τα δάχτυλα και βάζουμε τα φορμάκια στο ψυγείο.
Εντωμεταξύ χτυπάμε καλά το κρημ τσηζ με τη ζάχαρη και στη συνέχεια προσθέτουμε όση νουτέλλα περίσσεψε και τα 6 χοντροσπασμένα ferrero rocher (φερέρ ροσέ). Ενώνουμε όλα τα υλικά και μοιράζουμε στα φορμάκια.
Στολίζουμε (αν θέλουμε) με τα ολόκληρα ferrero rocher.
Τα φυλάμε στο ψυγείο, απ' όπου και τα σερβίρουμε απευθείας.
Εγώ σερβιρίστηκα ένα ολόκληρο απευθείας που το κατάπια σαν αυγό και ένα τσιμπητό μετα-απευθείας γιατί δεν πρόλαβα να καταλάβω το πρώτο που πήγε αμάσητο.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Τρία 24ωρα στη ζωή μισού κιλού κιμά που πλάστηκε με μοτσαρέλλα και βασιλικό

                           
Ήταν (και παραμένει) μανία μου να μαζεύω συνταγές και να τις καταγράφω. Πριν από 18 χρόνια δεν είχα ακόμη το laptop-άκι μου και έγραφα στο τετράδιο με ορνιθοσκαλίσματα. Πολλές φορές ούτε κι εγώ μπορώ να τα διαβάσω! Βρήκα το laptop-άκι όμως και σώθηκα!

 Όλα ξεκίνησαν 18 χρόνια πριν, κάπως έτσι....
Αυτά τα κεφτεδάκια φιγουράριζαν στην τελευταία σελίδα του τετραδίου μου, που όλο το άνοιγα, κι όλο τα προσπέρναγα τα έρμα και σταμάταγα σε άλλη συνταγή. 
(Αυτό θα πει: αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα- Άτυχα τα κεφτεδάκια, άτυχα!)

Κι ένα πρωί (θα σας γελάσω μπορεί να' τανε και μεσημέρι) θυμήθηκα  τα κεφτεδάκια της τελευταίας σελίδας την ώρα που ψώνιζα. Γενικά τα κρέατα δεν τα λαχταρώ, δε μου λείπουν, αλλά απ' ό,τι λέει η μάνα μου, κεφτέδες της μύρισαν όταν με είχε στην κοιλιά, κι όταν γεννήθηκα, και πριν ακόμη καλομιλήσω ζήταγα με τσαμπουκά "κερατάκια, κερατάκια" (όχι να μου τα φορέσουνε, να τα φάω)

Πήρα λοιπόν κιμά, μοτσαρέλλα και βασιλικό, γιατί αυτά απαιτούσε η συνταγή, και ήρθα τσιριμπίμ τσιριμπόμ να μαγιορέψω "κερατάκια" η γυναίκα και να σας τα δείξω. Και τα μαγείρεψα η γυναίκα, και πάτησα το κουμπί να σας τα δείξω, και διάβασα: "Κεφτεδάκια με μοτσαρέλλα και βασιλικό", όχι από μένα αλλά από άλλη blogger. 
(Αυτό θα πει: αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα- Άτυχα τα κεφτεδάκια, άτυχα!)

Και σήμερα, τρεις μέρες μετά, το καλοσκέφτηκα το πράγμα και είπα: 
"Μα έτσι άδοξα θα πάνε 18  χρόνια αναμονής; Χωρίς ρεπορτάζ; Δίχως φωτογραφίες; Αν μη τι άλλο, τους αξίζει ένα ωραίο αφιέρωμα!" 
Και ιδού!!!

Τρία 24ωρα στη ζωή 1/2 κιλού κιμά που πλάστηκαν με μοτσαρέλλα και βασιλικό

Ημέρα 1η
Ζύμωσα!

Έπλασα κεφτεδάκια

Τα (μισο)τηγάνισα

και τα έφαγα με ταπεινό καλαμπόκι!

Ημέρα 2η
Ψιλόκοψα ντοματούλα, αγγουράκι, αβοκάντο, κρεμμυδάκι...

...έριξα και πληγούρι, και έφαγα τα κεφτεδάκια της προηγούμενης με πλούσιο συνοδευτικό!

Ημέρα 3η
Έπλασα μπιφτέκια απ' τον υπόλοιπο κιμά, ξαναψιλόκοψα λαχανικά (το μάθαμε τώρα)

και έφτιαξα ένα ωραιότατο σάντουϊτς πάνω σε ψωμάκι ολικής αλέσεως!
Θα κάνω κανά εξάμηνο να ξαναμυρίσω κρέας!
Και αν αποφασίσω να το μαγειρέψω, θα ρίξω πρώτα μια ματιά στη blog-ο-γειτονιά να δω τι παίζει, και μετά θα σας καλέσω σε δείπνο!
Γεια σας ωρέ παιδιά, κι από αύριο...γλυκάκι!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...