Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Σαντουϊτσάκια και σαλάτες

Όλη την προηγούμενη εβδομάδα τρελλάθηκα να τρώω σαντουϊτσάκια και σαλάτες. Όχι γιατί πήγαινα πικ νικ, ούτε γιατί κάνω δίαιτα. Απλώς κατά καιρούς τρώω κολλήματα. Το κόλημα της προηγούμενης εβδομάδας ήταν αυτό: σαντουϊτσάκια και σαλάτες.
Τα βασικά υλικά: λουκάνικα, φιλέτο ψαριού και καβουρόψιχα
συνδυασμένα με: πρασινάδες, καλαμπόκι, αρακά
και ενίοτε με αυγά, φέτα, κρουτόν (και κάποιες εκπλήξεις)

Σαλάτα με φύλλα σπανάκι, αγγούρι, ντομάτα, φέτα και σπιτικά τυρένια κρουτόν

                              Σαλάτα από καλαμπόκι, αρακά, ντομάτα και ψίχα από κοτόπουλο

Σαλάτα από ανάμεικτες πρασινάδες, αγγουράκι, ντομάτα και ψητά λουκάνικα

Σαλάτα με φασλάκια, αυγά βραστά, καβουρόψιχα και σουσάμι

Σαλάτα με κίνοα, αβοκάντο, καρπούζι, φέτα και καρύδια

Σαντουϊτσάκι ψητό με φιλέτο ψαριού και αυγοσαλάτα με γιαούρτι και μουστάρδα

Σάντουϊτς ανοιχτό με αρακά, βραστό αυγό και ψητό λουκάνικο 

Σαντουϊτσάκια σε μαύρα ψωμάκια με πρασινάδα, αυγοσαλάτα και λουκάνικα

Σαντουϊτσάκι με πάστα ελιάς, λιαστή ντομάτα και αυγοσαλάτα με καβουρόψιχα
Τέλος για σήμερα!
Ποιος ξέρει τι κόλλημα θα φάμε την εβδομάδα που διανύουμε;;;
Φιλώ σας!


Μοσχοβολιστά κουλουράκια λεβάντας

                                            Ακολουθώ τη μύτη μου, όπως έχω ξαναπεί.
Έλκομαι ή απωθούμαι από ανθρώπους, χώρους και φαγητά δια της οσμής!
Οι λεβάντες μοσχοβολούν, είτε σε αποσμητικό χώρου- ρούχων, είτε στους αγρούς!

Βρήκαμε έναν τέτοιον αγρό πηγαίνοντας χτες με φίλους για (το πρώτο μου)μπάνιο και γέμισε το μάτι μας μωβ! Μπροστά  στον αγρό ήταν στημένο και ένα μαγαζάκι, τίγκα στον κόσμο, με προϊόντα λεβάντας: μέλι, σαπούνια, αρωματικά για τα συρτάρια, βιβλία με συνταγές. 
Εγώ βούτηξα (την πλήρωσα, έτσι;;;)λεβάντα για baking. Είχα κατά νου να κάνω μπισκοτάκια, τα lavender shortbread cookies τα ονομαστά, αυτά τα βουτυράτα κουλουράκια που δεν έχουν αυγά. Έχουν όμως μία μυρωδιά και μία νοστιμιά που δε σ' αφήνουνε να ησυχάσεις!
Καλή, μυρωδάτη εβδομάδα παιδιά!!!

                                                            Κουλουράκια λεβάντας
1/2 φλυτζάνι ζάχαρη άχνη (περίπου 57γρ.)
2 κ.γ ξερή λεβάντα για μαγείρεμα
Ξύσμα 1 λεμονιού
1 φλυτζάνι βούτυρο (230γρ.)σε θερμοκρασία δωματίου
2 1/4 φλ. αλεύρι (325γρ.)
1/4 κ.γ αλάτι
χοντρή ζάχαρη για πασπάλισμα (προαιρετικά)
Ε(χ)τέλεση
Στο μίξερ χτυπάμε τη λεβάντα με τη ζάχαρη και το ξύσμα λεμονιύ να ενωθούν και να βγάλουν τα αρώματά τους. Προσθέτουμε το μαλακωμένο βούτυρο και συνεχίζουμε να χτυπάμε. Τέλος ρίχνουμε το αλεύρι και το αλάτι και ενώνουμε όλα τα υλικά σε μία μαλακή ζύμη. Τη βάζουμε σε αντικολλητικό χαρτί, τη ρολάρουμε σε μπαστούνι και τη βάζουμε στο ψυγείο για μερικές ώρες. 
Όταν τη βγάλουμε, κόβουμε ροδέλες μέτριες σε πάχος, πασπαλίζουμε με λίγη ζάχαρη (αν θέλουμε) και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190C/375F για 13-15 λεπτά να χρυσίσουν λίγο οι άκρες των μπισκότων. Τα βγάζουμε, τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς και τα φυλάμε σε αεροστεγές κουτί.
Y.Γ. Χαρά μου, kantomagapi.blogspot.com, αυτά δεν έχουν σοκολάτα, εντάξει;;;

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Τούρτα semifreddo με σοκολάτα και αμύγδαλα

Τον Γιώργο Πολυχρονιάδη τον θυμάστε;
Εκείνο τον μουσάτο τραγουδιστή με τη βραχνή φωνή και την κιθάρα που πήρε το Α βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1979 με το τραγούδι "Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη γη μας";
Εγώ τον θυμάμαι, παρόλο που έχει εξαφανιστεί και δεν ακούγεται πια,
όμως εγώ έχω κι ένα κόλλημα με τα τραγούδια, ειδικά τα παλιά (πείτε με ρετρό, δεν με πειράζει)
και επίσης έχω ένα κόλλημα να μουρμουράω τραγούδια, δεν τα τραγουδώ, κάνω συνέχεια "μμμμμ...." αλλά όταν λέμε συνέχεια, εννοούμε ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Στο νεροχύτη, στο τρένο, στα ψώνια, συνεχίζω να κάνω "μμμμ..." και δεν διακόπτω, ακόμη κι άν γίνει ζημιά. Μου πέφτει, ας πούμε, το βάζο με τη ζάχαρη (όχι "ας πούμε"... το έπαθα) και χύνεται όλη στα πλακάκια της κουζίνας. Χωρίς να σταματώ τη μελωδία του  "μμμμ..." πιάνω τα φαράσια και μαζεύω τις ζάχαρες. Δεν μπορεί: θα είναι κάποια άμυνα του οργανισμού μου που με προστατεύει απ' τους πανικούς. Για να μην ανοίξω το στόμα μου και ουρλιάξω, το κρατώ κλειστό και κάνω "μμμμμ..." 

Χτες και σήμερα όμως, το "μμμμ..." είχε λόγια:
"Γιατί δεν έρχεσαι και η ζωή περνά, 
κι αγκάθια γέμισε και πικρανθούς ο κήπος,
μήπως δε μ' ένιωσες ποτέ σου αληθινά,
μήπως, δε μ' αγαπούσες μήπως..."

                              
Ναι, είναι πάλι ο βραχνός Γιώργος Πολυχρονιάδης, σε ένα ακόμη πιο ξεχασμένο τραγούδι, αλλά η μνήμη μου για κάποιο λόγο το ξέθαψε και μου κάνει παρέα δυο (συνεχόμενα) 24ωρα.

Το τραγουδούσα την ώρα που ετοίμαζα το semifreddo μέχρι που το έβαλα στην κατάψυξη και κοιμήθηκα. Σηκώθηκα το πρωί με το ίδιο τραγούδι στο στόμα, πλύθηκα, έκανα καφέ, έβαλα το γλυκό σε πιατέλα, το φωτογράφησα κι ο Πολυχρονιάδης εκεί: "Γιατί δεν έρχεσαι και η ζωή περνά..."

Μήπως το τραγουδώ γιατί είναι να τον καλέσω για ένα κομμάτι γλυκό και καφέ στις καινούριες μου κούπες που πολύ πολύ μ' αρέσουν; 

Τούρτα semifreddo με σοκολάτα και αμύγδαλα
                                                               (Για μια φόρμα 23Χ13)
4 κρόκοι αυγών
½ φλυτζάνι ζάχαρη καστανή
450γρ. ρικότα ή φρέσκια μυζήθρα
1 σφηνάκι αμαρέτο ή εκχύλισμα αμυγδάλου
(προαιρετικά)  ή 1 κουταλιά κονιάκ
4 ασπράδια αυγών
1 φλυτζάνι αμύγδαλα καβουρδισμένα σε κομμάτια
1 φλυτζάνι κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια

 Ε(χ)τέλεση
Χτυπάμε στο μίξερ τους κρόκους με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν’ (για 3 – 5 λεπτά). Προσθέτουμε την ρικότα και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα μας.
Ρίχνουμε στο μίγμα και το κονιάκ ή το αμαρέτο.
Χτυπάμε στο μίξερ τα ασπράδια μέχρι να γίνουν μια σφιχτή μαρέγκα (για 5 – 7 λεπτά).
Προσθέτουμε στο μίγμα με τη ρικότα, τα αμύγδαλα και τη σοκολάτα και ανακατεύουμε απαλά.
Προσθέτουμε τη μαρέγκα στο μίγμα με τη ρικότα και με απαλές κινήσεις (διπλώνοντας το μίγμα με μια σπάτουλα) ενσωματώνουμε τη μαρέγκα στο μίγμα.
Στρώνουμε το εσωτερικό της φόρμας με μεμβράνη και ρίχνουμε μέσα το μίγμα. Βάζουμε την τούρτα μας στην κατάψυξη να παγώσει (4 έως 6 ώρες).
Αφήνουμε για 10 με 20 λεπτά έξω από την κατάψυξη πριν τη σερβίρουμε.
Καλέ μήπως ν' αφήσω τον Πολυχρονιάδη στην ησυχία του και να καλέσω εσάς; 
Άντε λοιπόν:  "Γιατί δεν έρχεστε και η ζωή περνά...."

Υ.Γ. Τώρα που γράφω, έφυγαν πάλι τα λόγια και έμεινε το "μμμμ..."

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Με έχω τραπέζι : Ψητά μπακαλιαράκια με πέστο ελιάς και cookies με mango βουτηγμένα στη σοκολάτα

                                                 Σήμερα με είχα καλεσμένη σε τραπέζι στις 9μμ!
                             
Μου ψώνισα μπακαλιαράκια (καθαρισμένα), τα άνοιξα στη μέση, έβγαλα το κόκκαλο, τα αλάτισα, τους έριξα θυμάρι και λάδι, και τα άλειψα με πέστο μαύρης ελιάς, πράσινης ελιάς  και μπαμπαγκανούς (βαζάκια που είχα καιρό στο ψυγείο μου).
Δε μου πήρε 10 λεπτά να τα ετοιμάσω και τα άφησα άλλο τόσο στο γκριλ.
Όσο ψήνονταν ετοίμασα το επιδόρπιο:Cookies με mango βουτηγμένα στη σοκολάτα.
Δε μου πήρε 10 λεπτά να τα ετοιμάσω και τα'ψησα άλλα 15 λεπτά.
Η συνταγή δικιά σας. Η απόλαυση δική μου, μαζί με μερικές γουλιές καφέ που κλείνουν το δείπνο αρωματικά.

                                             Cookies με mango βουτηγμένα στη σοκολάτα
Για 12 cookies

100γρ. ζάχαρη
100 γρ. ανάλατο βούτυρο λιωμένο
1 αυγό
80γρ. αποξηραμένο mango σε κομματάκια
250γρ. αλεύρι
1/2 κουταλάκι μπέκιν πάουντερ
100 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα

Ε(χ)τέλεση
Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το αυγό και συνεχίζουμε το χτύπημα. Αδειάζουμε στο μείγμα τα κομματάκια του mango που τα'χουμε κόψει με ψαλίδι και στη συνέχεια ρίχνουμε το αλεύρι ανακατεμένο με το μπέκιν πάουντερ. Όταν η ζύμη είναι εύπλαστη και δεν κολλάει στα χέρια, πλάθουμε μπαλλίτσες, τις απλώνουμε σε λαμαρίνα στρωμμένη με αντικολλητικό χαρτί, τις πλαταίνουμε ελαφρώς  και τις ψήνουμε για 15 περίπου λεπτά. Βγάζουμε τα cookies και τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά.
Λιώνουμε σε κατσαρολάκι την κουβερτούρα πάνω από χαμηλή φωτιά και βουτάμε κάθε cookie στη σοκολάτα. Τα ακουμπάμε σε αντικολλητικό χαρτί και τα αφήνουμε να στεγνώσουν.
Για πιο γρήγορα βάζουμε για λίγο τη λαμαρίνα στο ψυγείο.
                                                            Τόσο απλά και τόσο νόστιμα.
                                                        Αύριο με έχω τραπέζι την ίδια ώρα!

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Το ηδονικό σαντουϊτσάκι της Αναστασίας

Κάθομαι σχεδόν λαδωμένη, στιγμές αφού το γεύτηκα, να μη μού φύγει ο ενθουσιασμός και τα γράψω λιγότερα απ' ό,τι τα αισθάνθηκα. Ήθελα να τα γράψω ακριβώς τη στιγμή που το γευόμουνα, αλλά τα χεράκια μου τα δυο μαζεύαν τις μπουκιές που γλύστραγαν και τόλμαγαν να πέσουνε στο πιάτο.

Δεν ξέρω πόσες φορές φταρνίστηκε η Αναστασία μας, αλλά αν είχαν δίκιο οι γιαγιάδες μας πως φταρνιζόμασταν όταν μας μελετάνε, τότε η Αναστασία μας θα πρέπει να άστραψε και να βρόντηξε πριν από λίγο.
http://sundayspoon.blogspot.com/2014/06/burger-avgosalata-loukaniko.kotopoulou.html

Τριάντα φορές (όσες και οι μπουκιές μου) είπα (από μέσα μου γιατί έτρωγα) "να'σαι καλά Αναστασία μου", και "μπράβο Αναστασία μου", και "γεια σου Αναστασία μου' ("Γεια σου Δημητρούλα μ' , Τρούλα μ', Τρούλα μ'" δεν είπα ακόμα...Αν όμως ποστάρει και η Τρούλα μ' ένα τέτοιο σαντουϊτσάκι, να'στε σίγουρες πως θα το πω!)
Την είδα λοιπόν τη συνταγή της Αναστασίας μας και το ματάκι μου γυάλισε ."Αυτό θα το φάω αύριο για μεσημεριανό", της είπα. Τον κράτησα το λόγο μου με τη διαφορά πως το'φαγα για βραδινό αλλάζοντας το λουκάνικο σε φιλέτο ψαριού.

Ένεκα ο πρωϊνός οδοντίατρος που με τρόχισε το δοντάκι μου, και μ' έσκαψε και με πόνεσε πολύ το καημένο, κι η ορεξούλα μου ζητούσε κάτι μαλακότερο. Πήρα λοιπόν ένα φιλέτο τιλάπια (σχωράτε με αλλά δεν ξέρω πώς το λένε στην Ελλάδα), το'βαλα στο γκριλ μαζί με το ψωμάκι, και την ώρα που έβραζα το αυγό, ανακάτευα τα υπόλοιπα υλικά της αυγοσαλάτας (με καλαμπόκι, χωρίς μάραθο). Λάδωσα το ψωμάκι, λάδωσα το ψαράκι, άπλωσα λίγη πρασινάδα, έκλεισα το ψωμάκι, άνοιξα το στοματάκι και λάδωσα το εντεράκι (και το χεράκι μου και το μουτράκι μου, αφού έπεσα με τα μούτρα, που λένε!)
Στην αρχή δάγκωσα προσεχτικά μην πονέσει το δοντάκι, αλλά μόλις σιγουρεύτηκα πως είμαστε καλά, του'δωσα και κατάλαβε. Τι ηδονή, τι αγαλλίαση, τι χαρά, τι νοστιμιά!!!Δεν προλαβαίνανε τα δάχτυλά μου να μαζεύουν τις πεσμένες τις μπουκιές και να τις μπουκώνομαι. Είχα ένα πηρούνι στο πλάϊ, αλλά τέτοια ώρα σιγά τις ευγένειες! Το άφησα στο πλάϊ, έβαλα εκεί πλάϊ και μερικές τορτίγιες guacamole από organic άσπρο καλαμποκίσιο αλεύρι gluten free, και τις τσάκισα κι αυτές με το χέρι και χόρτασα και γιόμισα ευτυχία.
Μα τι ωραία αίσθηση να τρως όταν πεινάς, και να' χεις και στο πιάτο σου αυτό που σ' ικανοποιεί πλήρως! Και τι ωραία γενικότερα, να κάνεις πράγματα όταν τα λαχταράς πολύ, και να'ναι αυτά που σε ικανοποιούν πλήρως! Γεια σου ρε Αναστασία μου, και με τις υγείες σου!!! (Άκουσα φτάρνισμα;)

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Μελιτζανόπιτα και τυρένια μπισκότα της ανακύκλωσης

Δεν πετάμε τίποτε και τίποτε δε χάνεται. Όλα ανακυκλώνονται. Κι εμείς να τα πετάξουμε, θα περάσουν οι Σπανιόλοι με τα καροτσάκια τους, θα μαζέψουνε τα πλαστικά μπουκάλια, θα τα δώσουν για ανακύκλωση και θα βγάλουν έτσι το ψωμάκι τους (το εδώ ψωμάκι τουλάχιστον). 
Όλα κάνουν κύκλους. Έτσι όπως κάνει κι η ζωή, κι η Ιστορία, κι ο σκύλος γύρω απ' την ουρά του, κι ο Μανόλης (γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανόλης), κι οι διαβήτες κι οι διαβάτες ενίοτε !!!

Κι η ψυχή μας ανακυκλώνεται ή χάνεται; Πεθαίνουμε και τελειώνουμε; Ή επιστρέφουμε με άλλο σχήμα για να καθαρίσουμε προηγούμενα χρέη; Για να μάθουμε το μάθημα; Για να σπουδάσουμε τη ζωή;
                                               
Ε ναι! Τι; Θα τη γλυτώναμε εμείς απ' το νόμο της ανακύκλωσης; Ενέργεια είμαστε κι εμείς και βάσει φυσικής δε χανόμαστε, μεταλασσόμαστε.

Μα εγώ δε θα πω εδώ για μεταλλαγμένες ψυχές, ούτε για μεταλλαγμένες τροφές, εγώ θα πω εδώ για τα τελευταία πιάτα της ανακύκλωσης που έφτιαξα και μου' δωσαν μπόλικη τροφή και μπόλικη χαρά και με χόρτασαν και τα δύο.

                                                                   AΝΑΚΥΚΛΩΣΗ Νο 1
Στην αρχή έφτιαξα κάποια αλμυρά μπισκότα cheddar cheese με πιπέρι καγιέν και μοσχοβόλησε το σπίτι. Έγιναν γρήγορα αλλά δεν φαγώθηκαν γρήγορα, όχι γιατί δεν πεινούσα, ούτε γιατί δεν ήταν νόστιμα (ήταν πεντανόστιμα) αλλά γιατί η έξυπνη εγώ το παράκανα στο καγιέν και τσουρουφλίστηκα (Η συνταγή έπεται έπειτα)
Και περάσαν δυο τρεις μέρες και μ' έπιασε μια βραδινή πείνα κι άνοιξα το τενεκεδένιο κουτάκι, βρήκα τα τυρένια μπισκοτάκια μου, μοσχοβόλησε πάλι ο τόπος, κι όπως έφτιαχνα μια σαλάτα σβούριξε στο κεφάλι μου η σκέψη :"Δεν σπάζω κανά δυο από τα μπισκοτάκια στη σαλάτα μου ως κρουτόν;" Σβούριξε το κεφάλι μου από τη φαεινή ιδέα, σβούριξε κι ο ουρανίσκος μου απ' την ηδονή.
Το λαδολέμονο θαρρείς και τράβηξε την extra πιπεράδα και η τυρένια κριτσανιστή υφή των μπισκότων έδωσε μια extra τσαχπινιά στη σαλάτα μου!!! Θαύμα τα κρουτόν της ανακύκλωσης!

                                                                       ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ Νο 2
Ήταν μια μελιτζανόπιτα που μόλις την είδα έπεσα στον έρωτά της. Ήταν στο http://www.funkycook.gr/melitzanopita-me-arseniko-tiri-naxou/blog κι ορκίστηκα να τη γευτώ πάραυτα. Δυστυχώς χωρίς αρσενικό τυρί Νάξου...πού να το βρω εδώ στα ξένα; Ούτε φύλλο άνοιξα (βαριόμανε). Πήρα φύλα χωριάτικα, έβαλα και κασέρι κρητικό κι έγλειψα τα δαχτυλάκια μου και τα μουστάκια μου.
Τα φύλλα που περίσσεψαν απ' το ταψί δεν τα πέταξα και πολύ καλά έκανα.
Γιατί σήμερα που πείναγα τα βρήκα τυλιγμένα σε σακκουλάκι. Βρήκα και μια μελιτζάνα μόνη της.
Κι ένα μικρό μπωλάκι με τρίμματα φέτας και cream cheese από τυροπιτάκια.
Κια μια και δυο η χαρωπή Σαββατιανή νοικοκυρούλα έστρωσα μια μακρόστενη φόρμα με αντικολλητικό χαρτί έτσι όπως μας έμαθε η Χρυσαυγή, http://laxtaristessyntages.blogspot.com/2013/02/blog-post_27.html 
(βουτύρωσα τη φόρμα, έβρεξα το χαρτί, το στράγγιξα, το άπλωσα στη φόρμα) 
έστρωσα τον πάτο και τα τοιχώματα με τρίμματα από το φύλλο, τα λάδωσα, έριξα την τριμμένη μελιτζάνα (που την είχα τρίψει, στραγγίξει, σωτάρει με λίγο σκορδάκι στο λάδι, αναμείξει με τα υπόλοιπα τυριά και λίγο παραπάνω κασεράκι), σκέπασα με τα υπόλοιπα τρίμματα φύλλου, χτύπησα ένα αυγό και λίγο γάλα, έκοψα την πίτα σε κομμάτια και έριξα το γάλα-αυγό από πάνω να ρουφήξει.
Τόψησα στους 180C-350F για μια ωρίτσα περίπου κι έφυγα.

Βγήκα για περπάτημα. Σαρανταπέντε λεπτά κατεβασιά, στάση για καφέ, σαρανταπέντε λεπτά ανεβασιά ζόρικη. Πείναγα και ονειρευόμουνα τη μελιτζανόπιτα και προσπαθούσα να τρέξω αλλά δεν μ' έπαιρναν τα πόδια μου. Μπήκα στο σπίτι και πώς δεν την έφαγα όλη απ' το ταψί, είναι θαύμα. Θαύμα κι η μελιτζανόπιτα της ανακύκλωσης!

Μπισκοτάκια με cheddar cheese και πιπέρι καγιέν
Για 30 κομμάτια περίπου
100γρ. ανάλατο βούτυρο
100γρ. αλεύρι
100 γρ. τυρί τσένταρ (cheddar) τριμμένο
1/4 κουταλάκι πιπέρι καγιέν (ΠΡΟΣΟΧΗ)
1/4 κουταλάκι άσπρο πιπέρι
1/4 κουταλάκι αλάτι

Ε(χ)τέλεση
Στον επεξεργαστή χτυπάμε αλεύρι και βούτυρο να γίνουν σβωλαράκια.
Προσθέτουμε το τυρί, τα πιπέρια και το αλάτι και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να γίνει η ζύμη μαλακή. Βγάζουμε τη ζυμη, τη ρολάρουμε σε μπαστούνι, την τυλίγουμε σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για μερικές ώρες να σφίξει. Όταν η ζύμη είναι έτοιμη, προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F και στρώνουμε δύο ταψιά με αντικολλητικό χαρτί.
Κόβουμε λεπτές φέτες και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 10 λεπτά να χρυσίσουν.
Τις αφήνουμε να κρυώσουν και τις διατηρούμε σε αεροστεγές μεταλλικό κουτί.
Καθισμένη ανακούρκουδα τώρα πάνω στην καρέκλα μου, χορτασμένη και χαμογελαστή, σάς εύχομαι καλή Κυριακή! Εγώ θα πάω για πικ νικ! Εσείς; 

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Τάρτα χωρίς ψήσιμο με σοκολάτα- κεράσια και βάση από ορέο ο-έ-ο

                                                      Ποιος είπε πως "αγαθά κόποις κτώνται;"
Ή πως ΜΟΝΟ "κόποις κτώνται"; Μωρέ αποκτώνται και άνευ "κόποις" αρκεί να πιστέψεις πως υπάρχει ο τρόπος να πράττεις χωρίς κούραση και να απολαμβάνεις χωρίς ιδρώτα. Κι ας λες εσύ, μανούλα μου, πως "χωρίς να ιδρώσει ο κ...λος μου δουλειά δε γίνεται". Ο κ...λος μου ιδρώνει ούτως ή άλλως μέσα στο λιοπύρι, δε χρειάζομαι κι άλλες φωτιές στα μπατζάκια μου ούτε και στα κουζινάκια μου.
Άνευ ψησίματος λοιπόν και άνευ κόπου η παρακάτω τάρτα αλλά full στη σοκολάτα, στα κεράσια και σε μπισκότα ορέο. Εγώ δε θέλω τίποτε άλλο. Περιμένω μόνο να κρυώσει να τη φάω. Εσείς αν θέλετε ανάψτε τα φουρνέλα σας και ψήστε κάτι άλλο.
Αλλιώς συνεχίστε το διάβασμα περί την συνταγή.

                            Τάρτα χωρίς ψήσιμο με σοκολάτα- κεράσια και βάση από ορέο
Για τη βάση
35 ορέο μπισκότα θρυμματισμένα
100 γρ. λιωμένο βούτυρο

Για τη σοκολατένια γκανάς
200 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα σε κομματάκια
200 γρ. κρέμα γάλακτος
4 κ.σούπας σιρόπι maple syrup (ή μέλι)

Κεράσια για διακόσμηση
Ε(χ)τέλεση
Ανακατεύουμε τα θρυμματισμένα μπισκότα με το λιωμένο βούτυρο και απλώνουμε το μείγμα σε μια μέτρια ταρτιέρα. Πατάμε καλά να κολλήσει το μείγμα στη βάση και στα τοιχώματα. Βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει.
Εντωμεταξύ ετοιμάζουμε τη σοκολατένια γκανάς: Σε μέτρια φωτιά, βάζουμε μέσα σε κατσαρολάκι τη σοκολάτα με την κρέμα γάλακτος και το σιρόπι και ανακατεύουμε να λιώσει η σοκολάτα. Απλώνουμε πάνω από τη βάση. Απλώνουμε τα κεράσια στη σοκολάτα και βάζουμε στο ψυγείο.
Ακούμπησα μαλακά το δαχτυλάκι στην επιφάνεια και βγήκε στεγνό. Η σοκολάτα άρχισε να πήζει.
Σε λίγο θα δοκιμάσω και δεν ίδρωσα μια στάλα, μανούλα!

Μερικά λεπτά αργότερα...Μπήκε το μαχαίρι...κρατιέμαι να μην ουρλιάξω και να μη συνεχίσω να τρώω...Σε λίγο ξημερώνει και το μαχαίρι θα μπει πιο βαθειά!
Καληνύχτα τώρα!

Υ.Γ Θα ήθελα τη συνέχεια του writing tour των τεσσάρων ερωτήσεων on blogging να το συνεχίσει όποια κυρία ή κύριος νιώθει άνετα με το γράφειν και στα ελληνικά και στα αγγλικά για να μην πιέσω κανέναν και γίνω φορτική.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Το σοκολατένιο κέηκ του ηλίθιου

Το λένε "σοκολατένιο κέηκ" του ηλίθιου, ίσως γιατί παίρνεις αυτή την χαζοηλίθια φάτσα της απόλαυσης καθώς το τρως και δε θέλεις να μιλήσεις σε κανέναν ούτε και να το μοιραστείς με κανέναν. Αλλιώς δεν εξηγείται.
Κι ας λένε κάποιοι πως το όνομά του οφείλεται στο ότι μόνο ένας χαζοηλίθιος δεν μπορεί να το κάνει. Ας είναι κι έτσι. Πάντως εγώ το έκανα, το πέτυχα, με τα καλά και γενναιόδωρα αισθήματα που με διακρίνουν πρόσφερα μερικά κομματάκια, και το υπόλοιπο το έχω και το χαίρομαι. Λένε επίσης πως μπορείς να το φας με παγωτό, ή κρεμ ανγκλέζ, ή σαντιγύ. Εγώ  δεν του'βαλα τίποτε στο πλάϊ, το άφησα έτσι πλούσιο και γεμάτο και το χόρτασα!!!

Επίσης το λένε gluten free, και σωστά το λένε γιατί δεν έχει ίχνος από αλεύρι
Και τώρα το αφήνω στη διάθεση του κοινού να το δει, να το κρίνει και να το απολαύσει όποτε του κάνει κέφι!

Το σοκολατένιο κέηκ του ηλίθιουαπό το φίλο μας τον David Lebovitz
290 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα, χοντροκομμένη
200 γρ. βούτυρο, αλατισμένο ή ανάλατο κομμένο σε κομμάτια
5 μεγάλα αυγά
200 γρ. ζάχαρη

Ε(χ)τέλεση

Βουτυρώνουμε μία στρογγυλή φόρμα με έλασμα που ανοίγει, 23 εκ, και πασπαλίζουμε τον πάτο με κακάο, τινάζοντας να φύγει ό,τι περισσεύει. Καλύπτουμε εξωτερικά τη φόρμα με αλουμινόχαρτο  για να είμαστε απολύτως σίγουροι πως δε θα χυθεί τίποτε.

Λιώνουμε τη σοκολάτα με το βούτυρο σε μπεν μαρί (κατσαρολάκι μικρό μέσα σε μεγαλύτερο με νερό που σιγοβράζει) ανακατεύοντας συνεχώς. Παίζει και στα μικροκύματα.

Σε ένα μεγάλο μπωλ χτυπάμε τα αυγά με τα ζάχαρη και μετά προσθέτουμε το μείγμα της σοκολάτας-βουτύρου

Ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα και σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Βάζουμε τη φόρμα σε ένα μεγαλύτερο ταψί και ρίχνουμε μέσα σ' αυτό ζεστό νερό, μέχρι τη μέση της φόρμας με το κέηκ.

Ψήνουμε για 1 ώρα και 15 λεπτά. Είμαστε σίγουροι πως έγινε όταν το κέηκ δείχνει πουτίγκα κι όταν, ακουμπώντας στην επιφάνεια το δάχτυλό μας δεν καούμε αφενός, δεν κολλήσει (το δάχτυλο) αφετέρου.

Βγάζουμε τη φόρμα μέσα από το μεγάλο ταψί με το νερό και το αφήνουμε σε σχάρα να κρυώσει εντελώς.

Μετά όπως είπαμε το σερβίρουμε μοναχό ή με παρέα (παγωτό ή σαντιγύ)
                              
Το διατηρούμε 3-5 μέρες σκεπασμένο στο ψυγείο.

Αυτό ήτανε!!!
Κι εμείς όλοι οι έξυπνοι κι οι έξυπνες, πιάνουμε δουλειά για να μη μας λένε ύστερα χαζούς που δεν το κάναμε!!!

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Η τουρνέ των τεσσάρων (ερωτήσεων)/ My writing process blog tour

Μάλιστα λοιπόν, εδώ είμαστε να παίρνω τη σκυτάλη σε μια blogo-τουρνέ και να απαντώ σε τέσσερις ερωτήσεις. Η πρόσκληση μού έγινε από το πολύ όμορφο blog theveggiesisters: Η Μανουσίνα και η Λένια είναι αδερφές, έχουν πάθος για τη μαγειρική, μαγειρεύουν υπέροχα χορτοφαγικά πιάτα και αποδεικνύουν πως το χορτοφαγικό μπορεί να είναι εκτός από υγιεινό και πολύ πολύ νόστιμο.
Πάμε τώρα να τα πούμε και να κεραστούμε και το κάτι τις μας απ' την κοπελιά στις φωτογραφίες μας!

1) Πάνω σε τι δουλεύεις αυτή τη στιγμή;
Επειδή όπως έχω ξαναπεί είμαι ηθοποιός, που αγαπάω να γράφω και να ψήνω, σάς λέω πως για την επόμενη χρονιά δουλεύω πάνω στο μουσικοθεατρικό ανέβασμα της "Κλυταιμνήστρας ή το έγκλημα" της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, κρατάω σημειώσεις για το βιβλίο μου τα "Παραμύθια των φίλων μου" και έχω στον πάγκο μου φωτογραφίες για μια σοκολατένια τάρτα με κεράσια χωρίς ψήσιμο.

2) Σε τι διαφέρει η δουλειά σου απ' τους άλλους του είδους;
Στο ότι η δική μου δουλειά ως blogger είναι εντελώς ερασιτεχνική και χωρίς καμία σταθερότητα.
Ψήνω κατά βάση γλυκά και αναρτώ μόνο όταν βρίσκω χρόνο ή όταν θέλω τόσο αφυκτικά να μιλήσω που δημιουργώ την 25η ώρα για να πω αυτά που έχω να πω.
                                    
3) Γιατί γράφεις αυτό που κάνεις;
Γιατί αν δεν τα έγραφα δεν θα'μουνα εγώ. Γιατί από μικρή γράφω ημερολόγια, όνειρα, νουβέλλες, περνάω τρίμηνες ασκήσεις καθημερινής τρισέλιδης γραφής για να απελευθερώσω τον καλλιτέχνη μέσα μου, άρα είναι έξω από κάθε λογική να ψήσω κάτι και να μην το γράψω.

4) Πώς λειτουργεί η όλη διαδικασία του γραψίματος;
Αυθόρμητα και παρορμητικά. Αφορμή μου μπορεί να είναι ένα πολύ ωραίο μπισκότο που πήρε το μάτι μου ας πούμε σ' ένα super market. Το φωτογραφίζω, ψάχνω τη συνταγή στο internet, ύστερα κατεβάζω κατσαρολικά για να το ψήσω και τέλος κατεβάζω ιδέες για να γράψω κάτι σχετικό. Πάει όμως κι ανάποδα: Μπορεί να μου'ρθει ας πούμε η φράση στο μυαλό, "Αν βιάζεσαι πολύ, κατέβασε ταχύτητα", κι αυτό να γίνει τίτλος της επόμενης ανάρτησής μου, με σχετική συνταγή (όπου κατεβάζω την ταχύτητα στο μίξερ). Το γράψιμο εντωμεταξύ εξελίσσεται, ξεδιπλώνεται, αποκαλύπτεται κι εγώ διαβάζω και πετώ και διορθώνω και περνάνε ώρες μέχρι να πατήσω το τελικό κλικ της δημοσίευσης. Είναι πάντως μια διαδικασία θεραπευτική και εξαιρετικά απολαυστική. 

Το παιχνίδι θα συνεχίσει την ερχόμενη Δευτέρα, αναμείνατε στο ακουστικό σας να ανακοινωθεί ο επόμενος παίχτης...Εντωμεταξύ κρατείστε ίσια το κορμί, ψηλά τη διάθεση και χαμογελάστε!!!

Here we are, accepting a very special invitation from the wonderful blog theveggiesisters to take part in a blog tour and answer four questions: Manousina and Lenia are sisters, they live in the Greek island of Zakynthos, they love cooking healthy, delicious, vegetarian and energizing recipes and want to prove that healthy food was never soooo yummy!

Now it's time to start, and this beautiful lady in the pictures will treat us a little something afterwards!!!

1) What are you working on?
As I mentioned again, I am an actress who loves to write and bake, therefore for this coming year I am working on a music-theater staging of "Clytemnestra or Crime" by Marguerite Yourcenar, I am taking notes on my book "My friends' stories" and I already have several pictures of a "no bake chocolate tart with cherries"on my desk to be done.

2) How does your work differ from others of its genre?
Because my work as a blogger is amateur and on a non regular basis.
I bake and post only when I have some time, or when my need to talk is so demanding that I create the 25th hour to talk.

3) Why do you write what you do?
Because if I didn't write, that wouldn't be me. Because, since I was a kid, I 've been writing diaries, dreams, novels, three pages on a daily basis for three months as an exercise to release the artist inside me, therefore, baking without writing would be completely out of the question for me.

4) How does your writing process work?
Spontaneously and impulsively. The impulse to write can be given by a delicious cookie in a super market. I take a picture of it, I search the internet to find the recipe, then I get my baking pans and finally I get the idea to write a story related to the cookie. Or it might be the exact opposite way: I can hear a phrase in my mind, like: "if you are in a hurry, slow down". This will be the title of my next post, and I will then find a recipe to adjust (where I might have to lower the mixer speed, for example ).
My writing is being evolving, unfolding, revealing and I go back and forth reading and re-reading and correcting and it's been hours before I click the "publish" button. But writing, after all, is a therapeutic process and a very delightful one.

The writing process blog tour will keep going. I'll keep you posted for the next blogger who'll take the pen and answer the questions on this tour.
Meanwhile, hold up your head, bring your shoulders back, sit up and smile!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...