Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Χουρμαδόπιτας εγκώμιον

Πολύ εγκώμιον όμως!
Εγκώμιον από την ψήνουσα, εγκώμιον από τους δοκιμάζοντες, εγκώμιον ως πίτα, ως τάρτα, εγκωμιαστικό σουξέ η χουρμαδόπιτα!
Μια χουρμαδόπιτα που ήρθε και με βρήκε απροετοίμαστη ένα βράδυ, έτσι, μόνη της!
Δηλαδή, όλα τα ωραία πράγματα έρχονται απροετοίμαστα και με βρίσκουν απροετοίμαστη! 

Ευτυχώς! Γιατί αν αρχίσω τις ετοιμασίες και τα άγχη, τα πράγματα κόβουν λάσπη και μένω εγώ με τις ετοιμασίες και τον έλεγχο!

Περπατούσα λοιπόν ως γνωστόν, στα γνωστά (πρώην) χιόνια της Νέας Υόρκης και ξαφνικά ακούστηκα να λέω κατά τον γνωστό (τελευταία) τρόπο μου μεγαλοφώνως, : "Χουρμαδόπιτα".
Γιατί; Πώς; Κι από πού;
Μη με ρωτάτε!
Ούτ' εγώ ρωτώ!
Δέχομαι (με κόπο είναι η αλήθεια, γιατί χρειάζεται προπόνηση ο ελεγκτικός μου εαυτός που θέλει να τα ξέρει όλα, να τα κατανοεί και να τα στέλνει για μικροβιολογική ανάλυση) τα πράγματα!
Τη "χουρμαδόπιτα" όμως την πέρασα ανεξέλεγκτη .

Γύρισα σπίτι, μπήκα online να βρω συνταγή κι έσκασε μπροστά μου το όνομα τού Στέλιου Παρλιάρου. Δεν ήθελα τίποτε άλλο. Σηκώθηκα, άναψα φώτα κουζίνας, φώτα πορείας, έψησα μύρισα κι εγώ, κι οι σκύλοι που περνούσαν κάτω, και τα σκιουράκια που τρώγανε σκαρφαλωμένα στο δέντρο μπρος στο παραθύρι μου, και τα περιστέρια που μασούλαγαν τα ψιχουλάκια της γιαγιάς από κάτω, ευτυχώς όχι και το ρακούν... ήταν απασχολημένο στο σκουπιδοτενεκέ της γωνίας.

Η χουρμαδόπιτα έγινε το επιδόρπιο στο βραδινό μου φαγητό, το πρωϊνό της επόμενης μέρας μου, το σνακ πριν το μεσημεριανό της επόμενης μέρας μου και κέρασε μια φίλη στον απογευματινό καφέ, που έκανε "μμμ" και ζήτησε να της κάνω κι εκείνης.
Σε επόμενη μάζωξη φιλενάδων ξανάκανα χουρμαδόπιτα, οι φιλενάδες έκαναν "μμμμ" και ζήτησαν να την ξανακάνω για τη φίλη μιας φίλης της μάζωξης.
Φυσικά θα την ξανακάνω!
Για τη φίλη, την ξαδέρφη, την ανηψιά, τη βαφτιστήρα  της φίλης της φίλης!
Ω! Φίλη!
Ω! Χουρμά!
Ω! Χουρμαδόπιτα αθάνατη!
Ω! Ιδέες αθάνατες, που με βρίσκετε στο πουθενά, κι είναι να σας ακούω (πια) ασχολίαστα!
Και να μην κάνω πως δεν καταλαβαίνω!

ΧΟΥΡΜΑΔΟΠΙΤΑ
                   Συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου                              
Για τη ζύμη
250γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
125γρ. βούτυρο αγελάδας κομμένο σε μικρά κομματάκια
125γρ. ζάχαρη άχνη
80γρ. αμύγδαλα λευκά (αλεσμένα σε σκόνη- δεν είχα λευκά έβαλα κανονικά)
1/2 κ.γ κανέλα
1 κ.γ μπέκιν πάουντερ
1 αυγό
ζάχαρη καστανή για το πασπάλισμα

Για τη γέμιση
300γρ. χουρμάδες (χωρίς το κουκούτσι)
50γρ. ροδόνερο
20γρ. σουσάμι
30γρ. νερό

Ε(χ)τέλεση
Γέμιση
Πολτοποιούμε στο μπλέντερ τους χουρμάδες μαζί με το ροδόνερο και το νερό. Σταματάμε το χτύπημα και ανακατεύουμε τον πολτό με το σουσάμι.Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί σε μια λεκανίτσα και τα ζυμώνουμε με τα χέρια μας. Αρχικά τρίβουμε με τα μήλα των δαχτύλων μέχρι να σχηματιστούν ψίχουλα και έπειτα ζυμώνουμε με όλη την παλάμη μέχρι να προκύψει μια ζύμη. Παίρνουμε τα ¾ της ζύμης και τα απλώνουμε μέσα σε μια φόρμα τάρτας διαμέτρου 24 εκ. Ανασηκώνουμε τη ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα από τη φόρμα.

Ζύμη
Πάνω από τη ζύμη απλώνουμε τη γέμιση αλλά αφήνουμε ακάλυπτο ένα εκατοστό περιφερειακά.Ανοίγουμε την υπόλοιπη ζύμη με τον πλάστη σε λεπτό φύλλο όσο και η φόρμα μαςΚαλύπτουμε μ' αυτό τη γέμιση περιφερειακά ώστε να κολλήσουν τα δυο φύλλα ζύμης μεταξύ τους. Αλείφουμε την επιφάνεια με λίγο νερό και πασπαλίζουμε με μπόλικη μαύρη ζάχαρη. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 180C/350F για 50-60 λεπτά (τα 50 μού ήταν αρκετά).

Υ.Γ Την ώρα που σκεφτόμουνα το άνωθεν και κάτι άλλο σχετικό με το "θα κάνω" έσκασα πάνω σε μια γιγαντο-οθόνη που έγραφε:
Act like you mean it!
Οκ, θα το κάνω!
Αφού πρώτα φάω ένα κομμάτι χουρμαδόπιτα 

(της φίλης, της κουνιάδας της δευτεροξαδέρφης της μαμάς μου!)

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Σαρλότ με μασκαρπόνε και φράουλες για ένα Φίλο

Μπορεί στη ζωή μου να μην αξιώθηκα να κάνω οικογένεια ή μεγάλη καριέρα,
αλλά ευλογήθηκα φίλους. Καλούς φίλους.
Είμαι τυχερή; Μπορεί και να' μαι.
Είχα κι έχω πάντα γύρω μου φίλους έτοιμους να τρέξουν μόλις ζητήσω βοήθεια.
Κι άν δε ζητήσω, πρώτοι αυτοί ρωτούν "είσαι καλά; χρειάζεσαι κάτι; μη διστάσεις, ό,τι θέλεις, ό,τι ώρα να'ναι να με πάρεις."
Οι φίλοι μου είναι δίπλα μου να μ' ακούσουνε, να μου κάνουν συντροφιά, να με τονώσουν, να με στηρίξουν και να με υποστηρίξουν, να με αντέξουν, να με σηκώσουν ή να μου τα χώσουν.
Είναι εδώ και όταν δεν μιλώ, είναι εδώ και όταν δεν μιλούν, είναι εδώ κι όταν δεν είναι εδώ.
Την παρουσία των φίλων μου δεν την αμφισβήτησα ποτέ και για κανέναν λόγο.
Μπορεί να λέω πολλά "δεν ξέρω" στη ζωή μου καθημερινά,
και να ανησυχώ και να φοβάμαι για άλλα τόσα,
αλλά για την αγάπη τους έχω μεγάλη σιγουριά .
Οι φίλοι μου είναι η οικογένειά μου, είναι ο λόγος να στρώσω τραπέζια, να στήσω καλέσματα, να μοιραστώ φωτογραφίες από τα ταξίδια μου και τις μαγειρικές μου, να χαρώ τις επιτυχίες μου και να ακουμπήσω τους πανικούς μου, είναι οι καφέδες μου και τα ουίσκια μου
(πρόσφατα ανακάλυψα πως μ' αρέσει το ουίσκυ)

Το σημερινό γλυκό είναι για έναν Φίλο πολλά χρόνια τώρα (μάλλον πολλές ζωές τώρα) που είχε γενέθλια προχτές (γεννημένος στον αστερισμό του ψαριού) . Μπορεί να μην προλαβαίνει να πεταχτεί να πάρει ένα κομμάτι (βλέπεις είναι πολλά τα χιλιόμετρα ανάμεσα Νέα Υόρκη-Τουρ), αλλά εγώ την έκανα, θα την κεράσω στους εντόπιους φίλους μου, και θα μαζέψουμε ευχές να του τις στείλουμε στη μακρινή Γαλλία να μην είναι μόνος.
Γιατί είμαι φίλη του και είμαι και πολύ χαρούμενη και πολύ περήφανη γι' αυτό!

Χρόνια του καλά και πάμπολλα και να'ναι πάντα λαμπερός κι ευτυχισμένος!
Και να μας συγκινεί όλους με τα τραγούδια του και με τις μουσικές του και να μας ανεβάζει λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα!

ΣΑΡΛΟΤ ΜΕ ΜΑΣΚΑΡΠΟΝΕ ΚΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ
(μια συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου)

1 δόση σαβαγιάρ
300γρ. κρέμα γάλακτος
80γρ. ζάχαρη άχνη
500γρ. τυρί μασκαρπόνε
1 κλωναράκι βανίλιας σχισμένο κάθετα
(εγώ έβαλα 1κ.γ βανίλια)
βατόμουρα ή φράουλες

Ε(χ)τέλεση

Μισή ώρα πριν ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε το γλυκό, βγάζουμε το μασκαρπόνε απ' το ψυγείο να μαλακώσει. Ρίχνουμε το μασκαρπόνε σ' ένα μπωλ. Προσθέτουμε τη βανίλια, τη ζάχαρη άχνη και την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε απαλά με μια κουτάλα.
Καλύπτουμε τη βάση μιας φόρμας για σαρλότ με μια λαδόκολλα. Αδειάζουμε μέσα τη μισή κρέμα. καλύπτουμε με σαβαγιάρ. Ρίχνουμε από πάνω την υπόλοιπη κρέμα. Καλύπτουμε με σαβαγιάρ. Αφήνουμε το γλυκό 3-4 ώρες στ ψυγείο να σφίξει. Το ξεφορμάρουμε, το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα. "Ντύνουμε" το γλυκό γύρω γύρω με σαβαγιάρ και το γαρνίρουμε με βατόμουρα ή φράουλες. (Εγώ έβαλα μια λεπτή στρώση μαρμελάδας διαλυμένης σε λίγο νεράκι, έκοψα φράουλες και σκόρπισα ανάμεσα φυστίκια αιγίνης).

Χρόνια πολλά σ' όσους γενεθλιάζονται και σ' όλους όσους γιορτάζουν το όνομα και τη χάρη τους και τη ζωή τους καθημερινά.

Μπορούμε να χαρούμε τη φωνή του Φίλου εδώ


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...