Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Κλασσική κοτόπιτα εμπιστοσύνης

Μπορεί να σημειώνω τακτικές απουσίες στις γραφές και στις αναρτήσεις αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν το πονάω αυτό το σπιτικό και πως δεν τιμώ και την κουζίνα σας και τη δικιά μου. Ένεκα όμως πάνω κάτω αλλαγές, μετακομίσεις, πρόβες επί προβών θεατρικές τε και τραγουδιστικές, μαθήματα επί μαθημάτων, ελληνικών τε και θεατρικών, ο νους μου και ο χρόνος μου, μού βάζανε καθημερνά άλλη προτεραιότητα για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στα τρέχοντα κι έτσι οι κουζινικές μου αναρτήσεις και αναζητήσεις έμελλαν να παραμένουνε στον πάγκο.
Και κόντεψε να τελέψει ο χρόνος...Τι έμεινε; Δύο μερούλες έμειναν. Κι εγώ που έμεινα τώρα λίγο πιο ήσυχη απ' τα τρεχάματα προβών τε και των μαθημάτων...ένιωσα σφόδρα την ανάγκη να ανοίξω το κουζινοπαράθυρο του blog να γράψω, αφού πρώτα άνοιξα σφόδρα τα μάτια του κουζινοφούρνου μου να ψήσω. Καιρό φλερτάρω με λαχτάρα μία κοτόπιτα ή μία κιμαδόπιτα. Ή...ή...Κι επειδή αυτές τις τελευταίας μέρες του χρόνου οι πρωτοχρονιάτικες κρεατόπιτες δίνουν και παίρνουν, με ή άνευ φλουριού, είπα, κοίτα να δεις, θα κάνω και ανάρτηση επίκαιρη.
Εμπιστεύομαι λοιπόν την επικαιρότητα της συνταγής, εμπιστεύομαι όμως και την μαγείρισσα που την υπογράφει. Άλλωστε χωρίς εμπιστοσύνη πού πας τη σήμερον ημέρα; Πού τολμάς να πάς; Πώς τολμάς να πάς;
(Ή αλλιώς: ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΠΑΣ;;;)
Η έννοια της εμπιστοσύνης, εξ-από-αν-έκαθεν με κέρδιζε,αλλά τελευταία ανέβηκε πολύ ψηλά στην αξιακή μου λίστα. Εμπιστεύομαι (σχεδόν πάντα)το ένστικτό μου που αποδεικνύεται αλάνθαστο και φωνάζει, εμπιστεύομαι (σχεδόν πάντα) τη μύτη μου που μυρίζει το νόστιμο από μακριά, εμπιστεύομαι (σχεδόν πάντα) το στομάχι μου που χοροπηδάει γι' αυτά που του αρέσουν εντελώς και σφίγγεται γι' αυτά που δεν γουστάρει παντελώς, εμπιστεύομαι (πάντα) τους Φίλους μου και αν κάποιος χάσει την εμπιστοσύνη μου, πρώτα μού καίει τα σωθικά κι ύστερα πέφτει και τσακίζεται γκρεμίζει την εμπιστοσύνη μου, γκρεμίζεται στα μάτια μου και χάνεται απ' τα μάτια μου ΒΕΒΑΙΩΣ. Τη χρειάζομαι σα διάολος την εμπιστοσύνη. Την εκτιμώ πολύ σ' αυτούς που την κερδίζουνε με το σπαθί τους και δε θέλω να μου την πειράξουνε ΒΕΒΑΙΩΣ. Κι όταν μου την πειράξουνε και μου την γκρεμίσουνε, εγώ στενοχωριέμαι πιο πολύ, γιατί εγώ την ήθελα φαίνεται πιο πολύ απ' αυτούς που την πειράξανε και με πειράξανε και πέσαν και γκρεμίστηκαν στα μάτια μου κι από τα μάτια μου... ΒΕΒΑΙΩΣ.
Περί εμπιστοσύνης ο λόγος όμως ή περί κοτόπιτας η ανάρτηση, δύο μερούλες πριν λήξει κι αυτό το έτος;
Ένα και το αυτό ΒΕΒΑΙΩΣ, διότι την κοτόπιτα αυτή την υπέγραψε μια κυρία που εμπιστεύομαι. Και την εμπιστεύομαι διότι το κέρδισε με συνέπεια και σεβασμό απέναντι στην κουζίνα της και στη δική μας κουζίνα.
Κυρίες και κύριοι, ήρθε η ώρα για την κλασσική κοτόπιτα της Εύης Βουτσινά

ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΚΟΤΟΠΙΤΑ
(για ταψί Νο 32-34)
2 χωριάτικα φύλλα
100 ml ελαιόλαδο

Για τη γέμιση
1 μέτριο κοτόπουλο (αλλιώς 2 μπούτια και 2 στήθη)
6 μεγάλα ξερά κρεμμύδια
4 κ.σ ελαιόλαδο
200 ml γάλα
2 κ.σ σιμιγδάλι ψιλό
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο
4 αυγά ελαφρώς χτυπημένα
1 φλ.τσαγιού ψιλοκομμένο μαϊντανό
1 φλ. τσαγιού κεφαλογραβιέρα (ή πεκορίνο) τριμμένη
Ε(χ)τέλεση
Βράζουμε το κοτόπουλο . Μόλις αρχίζει ν' αφρίζει, το ξαφρίζουμε, ρίχνουμε 1κ.γ αλάτι και 1 ολόκληρο κρεμμύδι όπου έχουμε καρφώσει 4-5 καρφάκια γαρίφαλλο και συνεχίζουμε το βράσιμο σε μέτρια φωτιά με ξεσκέπαστη κατσαρόλα. Όταν είναι έτοιμο το βγάζουμε απ' τη φωτιά, σουρώνουμε το ζωμό και κρατάμε 400 ml για τη συνταγή μας (τον υπόλοιπο ζωμό τον μοιράζουμε σε ναϋλον σακκουλάκια και τον φυλάμε στην κατάψυξη για μελλοντικές χρήσεις). Ξεψαχνίζουμε το κοτόπουλο και το αφήνουμε στην άκρη. Σε μια ρηχή κατσαρόλα ζεσταίνουμε τις 4.σ ελαιόλαδο και σωτάρουμε τα υπόλοιπα κρεμμύδια κομμένα σε φετάκια, για 3-4 λεπτά σε μέτρια φωτιά ώσπου να μαλακώσουν. Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να κρυώσουν. Σε άλλη ευρύχωρη κατσαρόλα, ζεσταίνουμε το γάλα με τα  400 ml ζωμό κοτόπουλου, και μόλις πάρουν μια βράση ρίχνουμε το σιμιγδάλι πασπαλιστά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αρχίζουμε αμέσως να ανακατεύουμε με το σύρμα μέχρι το μείγμα να δέσει και να μοιάζει σχετικά με αραιή κρέμα. Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι και μοσχοκάρυδο και αποσύρουμε από τη φωτιά. Αφήνουμε την κρέμα να γίνει χλιαρή. Αλατοπιπερώνουμε το κομματιασμένο ψαχνό του κοτόπουλου και το αδειάζουμε στην κρέμα. Προσθέτουμε τα κρεμμύδια, τα αυγά και ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά. Ρίχνουμε το μαϊντανό και το τριμμένο τυρί και ανακατεύουμε.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F. Αλείφουμε το ταψί με ελαιόλαδο και απλώνουμε το κάτω φύλλο, αφήνοντας τις άκρες του να εξέχουν από το ταψί. Στρώνουμε τη γέμιση και σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο κόβοντας τα περισσεύματα. Πιέζουμε απαλά με το χέρι μας το πάνω φύλλο προς τα κάτω στα τοιχώματα του ταψιού, ενώ ταυτόχρονα κλείνουμε με τα δάχτυλα τα περισσεύματα του κάτω φύλλου προς τα μέσα, κλείνοντας την πίτα. Αλείφουμε την επιφάνεια με λάδι και ψήνουμε για περίπου 40-45 λεπτά.
Εμπιστευτείτε κι εσείς πρώτα το ένστικτό σας, μετά τη μύτη σας, ύστερα το στομάχι σας και τελευταία και τελικά την κλασσική αυτή κοτόπιτα της Εύης Βουτσινά και δεν θα χάσετε!
Καλή χρονιά, χαρούμενη η χρυσή κοτο-Πρωτο-χρονιά ΒΕΒΑΙΩΣ!!!

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Τάρτα με καρύδια πεκάν και τζίντζερ

Πώς είναι μερικά πράγματα να σου "χτυπάνε" στο μάτι με τη μία!
Στο μάτι, στη μύτη, στην καρδιά!
Σε φωνάζουνε! Λένε τ' όνομά σου!
"Πολύ δικό μου αυτό το ρούχο", λέμε κι όταν το φοράμε, είμαστε 100% εμείς.
Είναι δικιές μας κάποιες γεύσεις, μας θυμίζουν παιδικά τραπέζια, μαμαδίσιες κατσαρόλες και καλέσματα!
Είναι δικοί μας κάποιοι τόποι, κι ας μην τους ταξιδέψαμε ποτέ!
Είναι δικοί μας κάποιοι άνθρωποι κι ας βρίσκονται ίσως πρώτη φορά μπροστά μας!
Το αναγνωρίζουμε το δικό μας, κι ας κάνουμε πως δεν το βλέπουμε πολλές φορές. Κι ας το προσπερνούμε.  Αυτό που είναι στα γούστα μας, που είναι γνώριμο και οικείο, θα το ξαναβρούμε και θα μας ξαναβρεί! Και τότε χρειάζεται να το ακολουθήσουμε!

Όταν είδα αυτή την τάρτα με τα καρύδια πεκάν, τα ζαχαρωμένα κομματάκια τζίντζερ και το κονιάκ, χτύπησαν μέσα μου κουδουνάκια χαράς! Η χημεία των υλικών με χτύπησε σαν τη χημεία του έρωτα! Κεραυνοβολήθηκα! Κούνησα το κεφάλι, χαμογέλασα και την αναγνώρισα ως "δικιά μου!" Θα την έκανα κι ας μην είχα ταρτιέρα, κι ας μην είχα (ακόμη) τα υλικά!
Τ' αγόρασα μόλις πρόλαβα, την έκανα μόλις πρόλαβα, αλλά στο μεταξύ κλωθογύρναγε στο μυαλό μου!
Ήταν νύχτα όταν την έβγαλα απ' το φούρνο. Περίμενα να κρυώσει για να την δοκιμάσω (τι βάσανο κι αυτό)! Κούνησα το κεφάλι, χαμογέλασα και είπα: "δικιά μου" . Ύστερα περίμενα να γυρίσω απ' τα μαθήματα για να στρωθώ να γράψω και να σας τη δείξω.

Ό,τι είναι "δικό μας" και το χαιρόμαστε, θέλουμε και να το μοιραστούμε! Είτε είναι ένας άνθρωπος που γνωρίσαμε, ένας στόχος που κατακτήσαμε, ένα εστιατόριο που επισκεφτήκαμε, ένα έργο που είδαμε, ένα πιάτο που δοκιμάσαμε. Μας πιάνει τρέλα να το βγάλουμε προς τα έξω, να τ' ακούσουν κι άλλοι, να χαρούν κι άλλοι, να δοκιμάσουν κι αυτοί! Δεν είναι μόνο για να πούμε τα καλά νέα, είναι και το "μπορείτε να πάτε κι εσείς", "να το δείτε ", "να το κάνετε"!
Με μια δόση απ' όλα τα παραπάνω σας μοιράζομαι την παρακάτω τάρτα με τα καρύδια πεκάν, τα ζαχαρωμένα κομμάτια τζίντζερ και το κονιάκ ! Μ'' έκανε πολύ χαρούμενη κι ήταν πολύ δικιά μου! (Μάλλον μ' έκανε πολύ χαρούμενη ακριβώς γιατί ήταν πολύ δικιά μου)!
Τώρα την βγάζω προς τα έξω για να σας πω πως πολύ τη χάρηκα και πως μπορείτε κι εσείς πολύ να τη χαρείτε, αρκεί να την νιώσετε δική σας και του γούστου σας. Η πρωτότυπη συνταγή ζητάει μπέρμπον. Αν δεν έχετε μπέρμπον, βάλτε ρούμι ή κονιάκ! (Εγώ καλή ώρα)! Ή παραλείψτε το αλκοόλ και ενισχύσετε τη βανίλια!
Κι αν δεν έχετε ταρτιέρα, κάντε την σε ταψί με λυώμενα τοιχώματα (Εγώ καλή ώρα)!
Ή βρείτε άλλο σκεύος, μπρίκι, τηγάνι, κατσαρόλα , ό,τι θέλετε για να την κάνετε του γούστου σας! Δικιά σας!

Τάρτα με καρύδια πεκάν, ζαχαρωμένα τζίντζερ και κονιάκ
Η πρωτότυπη συνταγή εδώ

Για τη ζύμη
1 και 1/4 φλ. αλεύρι (175γρ.)
2 κ.γ ζάχαρη
1/4 κ.γ αλάτι
115γρ. κρύο βούτυρο κομμένο σε κομματάκια
3-4 κ.σ κρύο νερό

Για τη γέμιση
1 φλ. (215 γρ) καστανή ζάχαρη
1/2 φλ. (125 γρ.) σιρόπι σφένδαμου
3 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου
4 κ.σ λιωμένο βούτυρο (εγώ βάζω πάντα ανάλατο)
3 κ.σ  κονιάκ
2 κ.γ τζίντζερ σε σκόνη
1/2 κ.γ εσάνς βανίλιας
1/4 κ.γ αλάτι
2 φλ. καρύδια πεκάν
(μπορείτε να τα καβουρδίσετε λίγο και να τα κόψετε σε χοντρά κομμάτια)
1/2 φλ (50γρ) χοντροκομμένα τζίντζερ ζαχαρωμένα
Ε(χ)τέλεση

Για τη ζύμη
Ανακατέψτε το αλεύρι με τη ζάχαρη και το αλάτι. Προσθέστε τα κομμάτια του βούτυρου και αρχίστε να τα τρίβετε μέσα στο αλεύρι. Στο τέλος προσθέστε 3 κ.σ νερό κι ανακατέψτε (αν χρειαστεί προσθέστε και το τέταρτο κουτάλι νερό).

Σε ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια ανοίξτε τη ζύμη σε δίσκο, τυλίξτε την σε πλαστική μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο να σφίξει για καμιά ωρίτσα. (Μπορείτε να τη φυλάξετε στο ψυγείο για δύο μέρες, αλλιώς στην κατάψυξη μέχρι και έναν μήνα). Όταν τη βγάλετε απ' το ψυγείο, τη στρώνετε σε μια ταρτιέρα και την αφήνετε λίγο ακόμη στο ψυγείο να σφίξει. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 190C/ 375F.

Τρυπάτε την επιφάνεια της ζύμης με ένα πηρούνι για να μη φουσκώσει, την καλύπτετε με αλουμινόχαρτο και από πάνω ρίχνετε φασόλια ή ρύζι (εγώ δεν είχα ούτε φασόλια, ούτε ρύζι αλλά ήμουνα τόσο αποφασισμένη να την κάνω που έριξα στάρι) και ψήστε την κανένα 15λεπτο- 20λεπτο, μέχρι να πάρει ένα καστανόχρυσο χρωματάκι. Βγάζετε τότε το αλουμινόχαρτο, και αφήνετε την ζύμη για άλλα 5-8 λεπτά να χρυσίσει.
Χαμηλώνετε τη θερμοκρασία στους 180C/350.

Για τη γέμιση
Ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί και ρίχνετε τελευταία τα καρύδια πεκάν και τα κομμάτια του ζαχαρωμένου τζίντζερ. Αδειάζετε τη γέμιση στην τάρτα και ψήνετε για περίπου 50 λεπτά. Θα δείτε ότι η γέμιση θα έχει σφίξει. Βγάζετε απ' το φούρνο και αφήνετε να κρυώσει εντελώς.
Αν θέλετε την τρώτε όπως είναι (Εγώ καλή ώρα)
Αν πάλι θέλετε, συνοδεύετε με σαντιγύ.

Είναι εντελώς μέσα στο πνεύμα των προεορταστικών ημερών των Χριστουγέννων και των εορταστικών ημερών των (εδώ) Ευχαριστιών.

Έχει σε τέλεια ισορροπία τη γλύκα του σιροπιού με την αψάδα του τζίντζερ και την αλκοολούχα τσιμπιά του (δικού μου) κονιάκ.

Και τώρα μπορώ να σας χαιρετήσω και να σας καληνυχτήσω με τον δικό μου τρόπο και τη δικιά μου εορταστική, αχτύπητη τάρτα!!!
Καλη-νύστα  σας και καληνύχτα σας!

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Μια βροχερή μέρα με παξιμαδάκια γλυκάνισου και κέηκ μπανάνας- σοκολάτας

Μια μουντή μουντίλα ξημέρωσε σήμερα!
Μια μέρα γκρίζα, μούρτζουφλη, μες στη βροχή...σέρνεται η μέρα, σέρνομαι κι εγώ, βολοδέρνω χωρίς να κάνω τίποτε. Με ανοιχτά διάφορα παράθυρα στο ανοιχτό computer, κρατώ τα μάτια μισόκλειστα μπροστά σε θέματα συγκλονιστικού ενδιαφέροντος όπως:
"Πώς να προετοιμάσετε καιρό πριν το δείπνο των Ευχαριστιών"
(μα δεν σκοπεύω να προσφέρω δείπνο τη μέρα των Ευχαριστιών),
"Οι πέντε πιο χρήσιμες αγορές για την κουζίνα σας"
(δεν έχω λεφτά για αγορές ούτε για το μπάνιο ούτε για την κουζίνα μου αυτό το διάστημα  ), 
"Πρόωρες εκπτώσεις ενόψει του Black Friday"
(στα υπόψιν τα ενόψει)
κουτσομπολιά στο φατσο-βιβλίο...το τηλέφωνο σιωπά...ούτε συγκλονιστικά ούτε α-συγκλόνιστα νέα έχει σήμερα.

Κάνω με κόπο μία συγκλονιστική άρση, κοινώς σηκώνω με κόπο τον ποπό μου απ' την καρέκλα
(αχ, με τραβάει η μέση μου)
και ετοιμάζομαι να με σπρώξω στο βροχερό δρόμο για μάθημα.
Ομπρέλα δεν βλέπω.
(Αλλά και να την έβλεπα, ούτε για την tinkerbell δεν θα'κανε το μέγεθός της, όχι για μένα)
Βλέπω το νεροχύτη καθαρό.
Βλέπω φαγητό στην κατσαρόλα. (Μου φέρανε πεσκέσι λαχανοντολμάδες!)
Βλέπω στον πάγκο μια πιατέλα με κέηκ μπανάνας-σοκολάτας και μια γυάλα με παξιμαδάκια γλυκάνισου (Είχε ήλιο χτες και μ' έπιασε προκοπή)
Τώρα μπορώ να φύγω ήσυχη.

                                                                Παξιμαδάκια με γλυκάνισο
                                                                   Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
Η πρωτότυπη συνταγή για τα Ζακυνθινά παξιμαδάκια πάρθηκε απ' την Κική από τη mikrikouzina.blogspot.com. Παρέλειψα μόνο τις σταφίδες γιατί με γλυκίζουνε και έκανα τη μισή δόση. Για την παράλειψη της σταφίδας δε μετάνιωσα. Για τη μισή δόση, όμως, μετάνιωσα οικτρά.
Εξαιρετικά παξιμαδάκια, τι να λέμε τώρα;;;

80γρ. κόκκινο κρασί
80γρ. λάδι
80γρ. χυμό πορτοκάλι
100γρ. ζάχαρη
Λίγο ξύσμα πορτοκαλιού
1κ.γ γλυκάνισο
1/4 κ.γ κανέλα
μια τσιμπιά γαρύφαλο σε σκόνη
375γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κ.γ baking powder
1/4 κ.γ baking soda
λίγο σουσάμι

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F.
Ρίχνουμε σε μια λεκάνη το κρασί, το λάδι και το χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε και τη ζάχαρη και ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε και τα αρωματικά (ξύσμα πορτοκαλιού, γλυκάνισο, κανέλα, γαρύφαλο)
Στο τέλος ρίχνουμε το αλεύρι λίγο λίγο (μήπως δεν το πάρει όλο)
Φτιάχνουμε με τη ζύμη ένα μπαστούνι και πασπαλίζουμε με σουσάμι.
Το βάζουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί και το χαράζουμε με μαχαίρι χωρίς να κόψουμε εντελώς τις φέτες. Το ψήνουμε για κανένα 40 λεπτο. Βγάζουμε απ' το φούρνο και κόβουμε μέχρι κάτω τις φέτες τα παξιμαδάκια να ξεχωρίσουν η μία απ' την άλλη. Ψήνουμε ακόμη κανένα δεκάλεπτο. Θέλει πάνω κάτω μία ώρα αναλόγως το φούρνο σας.
Μοσχοβολιστά και πεντανόστιμα στ' αλήθεια!!!

                                                 Κέηκ μπανάνας με κομματάκια σοκολάτας
Για το κέηκ της μπανάνας χάζευα ώρες (τι σόϊ αναποφάσιστη Ζυγός θα ήμουνα αλλιώς;)
και τελικά έκανα μια φόρμα που είναι πολύ κοντά σε πολλές μπανανοσυνταγές. Τη δικιά μου όμως της έριξα από πάνω λίγο απ' το σιρόπι των μελομακάρονων που έκανα προχτές, κόλλησα 2-3 καρυδάκια και μερικές ροδέλες μπανάνας κι έτσι λέω πως της έβαλα το προσωπικό μου touch.

145γρ. βούτυρο
145γρ. καστανή ζάχαρη
2 αυγά
3 λιωμένες ώριμες μπανάνες
λίγη κανέλα
λίγο αλάτι
2 κούπες αλεύρι
1κ.γ baking powder
1/2 κ.γ baking soda
μερικά κομματάκια πικρής σοκολάτας

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F. Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά. Ενσωματώνουμε στο μείγμα τις λιωμένες μπανάνες. Σε ένα μπωλ έχουμε ανακατέψει όλα τα στερεά και τα αδειάζουμε κι αυτά στο μείγμα. Στο τέλος προσθέτουμε και τα κομματάκια σοκολάτας. Ανακατεύουμε ελαφρά και ψήνουμε πρίπου για μια ώρα.
Κι όπως θα' λεγε κι η Σκάρλετ Ο' Χάρα στο "Όσα παίρνει ο άνεμος"
"Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα"!
Καληνύχτα σας!

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Πες μου πού πονάς να σου πω με ποιον θύμωσες και πουρές γλυκιάς κολοκύθας με πατάτες

Είμαι σπίτι! Δε λέω "στο κρεβάτι", δε λέω "άρρωστη", για να μην το βαρύνω περισσότερο από τόσο και γιατί δεν είμαι στ' αλήθεια στο κρεβάτι, ούτε στ' αλήθεια τραγικά άρρωστη, αλλά άφωνη.
Κάτι που μου συμβαίνει συχνά, ο λαιμός και η φωνή είναι το ευαίσθητο σημείο μου. Χρόνια τώρα.

Πρόσφατα διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο :
"Πες μου πού πονάς να σου πω με ποιον θύμωσες" (ολόκληρο το άρθρο εδώ)
Αν νομίζετε ότι έχετε κάποια σχέση κι εσείς με κρυώματα και λαιμούς, συνεχίστε να διαβάζετε.
Αν δεν έχετε, πάλι συνεχίστε να διαβάζετε, γιατί είναι πολύ διαφωτιστική η ολιστική ματιά επί του θέματος των ασθενειών του σώματος!

Μάθετε το κρυφό μήνυμα που περιέχει κάθε ασθένεια
Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε; Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε; Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε; Η απάντηση είναι κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας. Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα.

Βήχας: 
είναι κι αυτός ένα ένδυμα. Κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες , βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καπιούμε. Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό. Έτσι μας «έπνιξαν» όπως ο αποπνικτικός βήχας. Η απόχρεμψη που συχνά συνοδεύει το βήχα έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας να «φτύσουμε» ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει να εκδραματίσει συμβολικά το σώμα αφού εμείς δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας. Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται. Σε αυτή την περίπτωση το σώμα δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας, να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι.
                               
Διαγνωστικές Ερωτήσεις:
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει εντελώς ,υποστηρίζουν με βεβαιότητα οι ολιστικοί θεραπευτές. Οι ακόλουθες ερωτήσεις προς τον εαυτό μας είναι πολύ βοηθητικές ώστε να κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα:
·         § Τι συμβαίνει στη ζωή μου την περίοδο που εμφανίζεται το σύμπτωμα ή η ασθένεια;
·         § Μου προσφέρει ένα άλλοθι για να ξεκουραστώ επιτέλους;
·         § Ή μήπως για να αναβάλλω ή και να αποφύγω κάτι;
·         § Θα μπορούσε να είναι ένα μεταμφιεσμένο συναίσθημα- π.χ. θυμός- μια ανάγκη- π.χ. για επαφή -ή μια επιθυμία- π.χ. για φροντίδα που έχω αρνηθεί να εκδηλώσω;
·         § Μήπως χρειάζομαι μια παύση ;
·         § Ή μήπως μια αθώωση;
·         § Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» με την διαταραχή της υγείας μου;
·         ( Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου)
·         § Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος;
·         § Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό;

Όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο από το οποίο θα προέλθουν οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τόσο βαθύτερη θα είναι και η επαφή που θα έχετε κάνει με τον εαυτό σας. Έτσι θα έχετε ανοίξει το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία του βαθύτερου πυρήνα απ’ όπου προέκυψε το πρόβλημα και το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο. Βλέπετε, κάθε ασθένεια όποια μορφή κι αν έχει ,είναι πάντα μια κραυγή για αγάπη
Αντί να κραυγάσω λοιπόν (αφού δεν μπορώ κι όλας), παραθέτω μια αγαπησιάρικη συνταγή για πουρέ κολοκύθας.
Μπορείτε να τον δοκιμάσετε μόνο του ως μαλακό και ανακουφιστικό φαγάκι, ή ως συνοδευτικό σε ένα πιάτο εκλεπτυσμένο και φίνο. Εγώ βρήκα τη συνταγή προτεινόμενη από το Ντίνο Κιούση δίπλα σ' ένα φιλέτο συναγρίδας ψημένο με κάρδαμο, αλάτι και πιπέρι μέσα σε λευκό ρούμι. (Γαστρονόμος Νοέμβριος 2007)

                                                         ΠΟΥΡΕΣ ΓΛΥΚΙΑΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ
                                                                  1 και 1/2 κιλό γλυκιά κίτρινη κολοκύθα
                                                                                 1 ποτήρι νερού γάλα
                                                                         Λίγο μοσχοκάρυδο τριμμένο
                                                                                  150γρ. καπνιστό τυρί
                                                                     1 κ.σ φρέσκο βούτυρο αγελάδας
                                                               2 μεγάλες πατάτες κομμένες στα τέσσερα
                                                                                    25 ml ελαιόλαδο
                                             1/2 κ.γ κόρν φλάουρ διαλυμένο σε 1/2 φλ. τσαγιού κρύο νερό
                                                                                                   αλάτι

Ε(χ)τέλεση
Καθαρίζουμε την κολοκύθα, την κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τη βράζουμε μαζί με τις πατάτες σε μπόλικο αλατισμένο νερό (εγώ την έψησα καμιά ώρα και οι φλούδες μετά βγήκαν πιο εύκολα). Στα 10 λεπτά αφαιρούμε την κολοκύθα και αφήνουμε τις πατάτες να βράσουν 10 λεπτά ακόμη. Πολτοποιούμε στο μπλέντερ κολοκύθα και πατάτες. Βάζουμε σε κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά το πολτοποιημένο μείγμα με μοσχοκάρυδο, βούτυρο, ελαιόλαδο και λίγο αλάτι και ανακατεύουμε συνεχώς ρίχνοντας λίγο λίγο και το γάλα. Μετά από 2-3 λεπτά προσθέτουμε και το διαλυμένο κορν φλάουρ και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να αποκτήσει ο πουρές την πυκνότητα που θέλουμε, ούτε πολύ νερουλός ούτε πολύ σφιχτός. Σερβίρουμε με τριμμένο καπνιστό τυρί.
Μαλακώνει κι ανακουφίζει. Το χρώμα του κι η μυρωδιά του είναι εντελώς φθινοπωρινά.
Ιδού και μερικές φθινοπωρινές εικόνες από μια φθινοπωρινή βόλτα στη γειτονιά μου

                                                                                   και στο μανάβη μου
 Ναμαστε καλά όλοι και να αγαπιόμαστε χωρίς να κραυγάζουμε γι' αγάπη, γιατί καμιά φορά η κραυγή τρομάζει!

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Παίζοντας με συνταγές άλλων: Γλυκιά μηλόπιτα με κρέμα τυριού και πικάντικο κέηκ με γραβιέρα και σύκα

Τι κάνεις όταν περιμένεις να δεις το γιατρό μαζι με καμιά δεκαριά ακόμη σερνάμενους- μπουκωμένους- Έλληνες κατά βάση, δεν εχεις ραντεβού, βαριέσαι αλλά πρέπει να κάτσεις, χρειάζεσαι αντιβίωση, έκλεισε η φωνή σου, δεν πήγες σήμερα στο σχολείο, για να δούμε αν θα τραγουδήσεις αύριο με τις Γυναίκες, λοιπόν τι κάνεις; Ανοίγεις το κινητό κι αρχίζεις να προετοιμάζεις ανάρτηση. Έτσι η αναμονή κυλάει ευχάριστα. Ευτυχώς τα ψησίματα τα'χεις κάνει, τράβηξες και μερικές φωτογραφίες, καποιες θαχουν βγει καλές, λες, και συνεχίζεις να γράφεις. Γράφεις για τις συνταγές άλλων που δοκίμασες και συστήνεις. Όχι για να κάνεις διαφήμιση αλλά γιατί σου άρεσαν.
Μία γλυκιά και μία αλμυρή.
                                                                            Μια με μήλα και κρέμα τυριού,

                                                                               και μια με γραβιέρα και σύκα.
Η μηλόπιτα πάρθηκε από την Νανά Λεοντίδου και το αλμυρό κέηκ από την http://foodjunkie.eu

Σε φόρμα φτιαγμένες και οι δύο, νόστιμες κι αφράτες και οι δύο, για άλλες ώρες κάθε μια.
Μ' ενα αρωματικό τσαγάκι η μηλόπιτα  (τσαγάκια ονειρεύεται ο κρυωμένος μου λαιμός ), μ' ένα δροσερό ροζέ κρασάκι  το πικάντικο κέηκ (πώς μου'ρθε τώρα αυτό μη με ρωτάτε, το κρύωμα συστήνει κρασί). Ώρα για το δια ταύτα.

                                                             ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΤΥΡΙΟΥ
                                                                 Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
Γ* Οι μόνες αλλαγές που έκανα είναι ότι έβαλα βούτυρο αντί μαργαρίνης και δεν έριξα όλη την κανελοζάχαρη στα τοιχώματας της φόρμας μου. Μου φάνηκε αρκετή η μισή.

Στην αρχή φοβόμουνα πώς θα γεύομαι την κρέμα του τυριού μέσα στη μηλόπιτα κι ότι θα με ξενίσει η κρεμώδης υφή του. Μόλις τη δοκίμασα, κατάλαβα πως δεν υπάρχει ίχνος λιπαρότητος στη γεύση, ίσα ίσα, η μηλόπιτα είναι τριφτή κι αφράτη. Κέηκ κανονικό, με μήλα κανονικά και πλουσιοπάροχα. Απλή και με όλα τα υλικά ισορροπημένα πολύ ευγενικά.

Όσο για το πικάντικο κέηκ με τη γραβιέρα και τα σύκα, δεν είναι τόσο πικάντικο. Το άφησα μια μέρα και μετά το δοκίμασα. Μάλιστα, άντεξα να περιμένω! Το βρήκα πολύ νόστιμο, πολύ διακριτικό, με τραγανή την αίσθηση του σύκου και με το τυρί να μπερδεύεται στη ζύμη του κέηκ και να την δένει πολύ ευχάριστα .

                                                   ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΕΗΚ ΜΕ ΓΡΑΒΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΥΡΙ
                                                               Η πρωτότυπη συνταγή εδώ
380γρ. βούτυρο αγελαδινό, σε θερμοκρασία δωματίου
50γρ. καστανή ζάχαρη
5 αυγά (ήταν πολύ μεγάλα τα δικά μου, ισοδυναμούσαν με 6 κανονικά του Παρλιάρου)
100γρ. γάλα
390γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1κ.γ μπέκιν πάουντερ
1κ.γ πιπέρι
250γρ. τριμμένη γραβιέρα Κρήτης ή άλλο πικάντικο τυρί
226 γρ. ξερά σύκα ψιλοκομμένα (τα μείωσα από 300γρ που έλεγε ο Παρλιάρος να μη γλυκίσει πολύ)
Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170C/340F.
Βουτυρώνουμε- αλευρώνουμε μια φόρμα για κέηκ
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε αλεύρι-μπέκιν- πιπέρι
Σε άλλο μπωλ χτυπάμε βούτυρο και ζάχαρη να αφρατέψουν
Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά.
Στη συνέχεια ρίχνουμε εναλάξ το γάλα με το μείγμα του αλυριού
Στο τέλος προσθέτουμε τη γραβιέρα και τα σύκα.
Ψήνουμε για καμιά ωρίτσα περίπου (μπορεί και λιγότερο, δοκιμάστε με ένα μαχαίρι για ναστε σίγουροι)

Όπως διάβασα, η συνταγή βασίστηκε στο Στέλιο Παρλιάρο, με μερικές προσαρμογές. Εγώ δεν ακολούθησα τις προσαρμογές, που είμαι σίγουρη θα είναι εξίσου πετυχημένες, επέστρεψα στις δόσεις του Παρλιάρου και έχω τώρα φυλαγμένο το κέηκ σε μεταλλικό κουτί. Ανοίγω και τσιμπολογάω, ανοίγω και τσιμπολογάω.
Και νομίζω έτσι θα περάσει η μέρα σήμερα. Ξαπλωτή κι ορθή, θ' ανοίγω και θα τσιμπολογάω μηλόπιτες και κέηκ γραβιέρας. Μια το γλυκό και μία το πικάντικο. Μέχρι ν' ανοίξει η φωνή!
Με τις υγείες μας και στην κυριολεξία του πια!

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Σοκολατένιο κέηκ με ουίσκυ και καφέ

Έχω ένα πρόβλημα! Αν βεβαίως αυτό μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα!
Δεν συμβαδίζω με την εποχή μου!

Στην εποχή της κολοκύθας και του μήλου, εγώ φτιάχνω κέηκ σοκολάτας. Πειράζει;

Τα Χριστούγεννα γλυστράνε πριν προλάβω να φτιάξω εορταστικές συνταγές ροδιού και άσπρων γλάσων. Είμαι γενικά πάντα λίγο (στην απ-)έξω: πιο δω, πιο κει, πιο μπρος, πιο πίσω, πάντως δεν είμαι συγχρονισμένη με το timing της εποχής ή των εποχιακών καιρών-γλυκών-και -ρούχων. Πειράζει;

Σήμερα έχουμε το Halloween, τα παιδιά χτυπούν τις πόρτες για trick or treat κι εγώ εκτός τόπου και χρόνου κερνάω σπιτικό κέηκ αντί για πακετάκια m&m's. Πώς το βάζουνε το κέηκ στα κουβαδάκια τους τα αμερικανάκια; Δεν το βάζουνε...αλλά πειράζει;
Σήμερα είναι η πρώτη μέρα μετά την καλοκαιρινή μου επιστροφή απ' την Ελλάδα που δεν έχω μαθήματα Σαββατιάτικο μέχρι τις 7 το βράδυ, ούτε αύριο Κυριακάτικο (με σώσανε τα Halloween parties). Είπα λοιπόν να ησυχάσω στην κουζίνα μου, να ψήσω, να μυρίσω, φωτογραφήσω, να αναρτήσω.

Το τελευταίο διάστημα το πάω τρεχαλητά. Τις καθημερινές κάνω ελληνικά και θέατρο σε δυο σχολειά, ελληνικά και θέατρο σε έξι ιδιαίτερα, δύο φορές την εβδομάδα εκπομπή στο ραδιόφωνο, τα πρωϊνά (μέχρι προχτές) πρόβαρα την "Κλυταιμνήστρα" της Γιουρσενάρ για να ανέβει στα αγγλικά σε αμερικάνικο φεστιβάλ, (ανέβηκε δόξα τω Θεώ, πήγε πολύ καλά, δόξα τω Θεώ), και τα βράδια (μέχρι προχτές) κάναμε πρόβα τέσσερις γυναίκες, μια πιανίστα, δύο τραγουδίστριες και η αφεντιά μου για να ανεβάσουμε τις μουσικές βραδιές με τίτλο "Γυναίκες" (ανέβηκαν δόξα τω Θεώ, πήγαν καλά, δόξα τω Θεώ) κάνοντας μια διαδρομή σε τραγούδια και κείμενα για γυναίκες.

Τη μόνη ανάσα που έπαιρνα ήταν τα βράδια στην κουζίνα που ανακάτευα κανένα κατσαρολικό. Πού καιρός για αναρτήσεις; Μετά ύπνο και μετά στο δρόμο, Μανχάττταν- Αστόρια πάνω κάτω στα τρένα και πάλι απ' την αρχή. Η ΝΥ σε ξεζουμίζει. Σε στραγγίζει. Καμιά φορά σ' αρρωσταίνει.

Μπουκωμένη, συναχωμένη σήμερα το βράδυ ετοιμάζω μια Ιρλανδέζικη σουπίτσα  με αρνάκι και βρίσκω το χρόνο να σας μοιραστώ το εκτός τόπου και χρόνου κέηκ που έφτιαξα με κακάο, Ιρλανδέζικο ουίσκυ (κάτι έχω με την Ιρλανδία, σας το'χω ξαναπεί) και καφέ.
Δεν είναι για σας που παίρνετε αντιβίωση, αλλά είναι για σας που αγαπάτε τη σοκολάτα
(κι ας παίρνετε αντιβίωση).

                                       ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΟ ΚΕΗΚ  ΜΕ ΟΥΙΣΚΥ ΚΑΙ ΚΑΦΕ
12 κουταλιές ανάλατο βούτυρο κομμένο σε κομμάτια
85 γρ. κακάο (3/4 κούπας και λίγο για το πασπάλισμα της φόρμας)
1και1/2 φλυτζάνι δυνατό καφέ φίλτρου
1/2 φλυτζάνι ουίσκυ (δεν είχα ιρλανδέζικο, έβαλα Dewars)
156γρ. καστανή ζάχαρη (περίπου 1 φλυτζάνι)
200γρ. άσπρη ζάχαρη (περίπου 1 φλυτζάνι)
240γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (σχεδόν 2 φλυτζάνια)
8 γρ. μπέκιν σόδα (περίπου 1και 1/2 κ.γ)
3 γρ. αλάτι (3/4 κ.γ)
1/4 κ.γ πιπέρι
1/8 κ.γ τριμμένο γαρύφαλο
3 αυγά
2 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
1 κούπα κομματάκια σοκολάτας
κακάο για το πασπάλισμα

                                                                                          Ε(χ)τέλεση

- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 325F/ 160C. Βουτυρώνουμε μια φόρμα με ελαστικό τοίχωμα και την πασπαλίζουμε με 2 κ.σ κακάο.

- Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε σε χαμηλή θερμοκρασία το βούτυρο, το κακάο, τον καφέ και το ουίσκυ και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει το βούτυρο. Ρίχνουμε τις ζάχαρες και ανακατεύουμε να λιώσουν κι αυτές. κατεβάζουμε απ' τη φωτιά κι αφήνουμε να κρυώσει.

- Σ' ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι, τη μαγειρική σόδα, το τριμμένο γρύφαλο, το αλάτι και το πιπέρι.

- Σε άλλο μπωλ χτυπάμε τα αυγά με τη βανίλια.

- Ρίχνουμε σιγά σιγά το μείγμα των αυγών στο σοκολατένιο μείγμα και ανακατεύουμε.

- Αδειάζουμε και το μείγμα του αλευριού

- Στο τέλος ρίχνουμε και τα κομματάκια σοκολάτας.

- Ψήνουμε για μια ώρα περίπου, ή και παραπάνω, μέχρι να δοκιμάσουμε με μια οδοντογλυφίδα και να βγει καθαρή. Στο δικό μου φούρνο πήρε περισσότερο.

- Μπορείτε να πασπαλίσετε με ζάχαρη άχνη
Το κέηκ είναι μοσχομυριστό, χωρίς να βγαίνει προς τα έξω ούτε το ουίσκυ ούτε ο καφές ούτε το πιπέρι. Διακριτικά ενώνονται όλα τα υλικά και στην τελική επικρατεί η σοκολάτα. Έχει στον πάτο μια υγρή υφή με κομματάκια σοκολάτας κι είναι ό,τι πρέπει για χαλάρωση, χουχούλιασμα, ξεμπούκωμα και ξενοιασιά.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Αφράτο κέηκ για comfort

Το comfort food πιθανόν να το λένε έτσι γιατί σε πάει πίσω σε μνήμες που σου δίνουν comfort, ή σου ξυπνάει αισθήματα comfort ή απλώς και μόνο σου φέρνει comfort όταν το φτιάχνεις, το μυρίζεις, τo τρώς. Πώς να την πώ τη λέξη "comfort" να αποδώσει την ηρεμία που φέρνει στην ψυχή, την αγαλλίαση και το χουχούλιασμα; Δεν είναι "τροφή άνεσης". Η κυριολεξία στη μετάφραση δεν μάς βοηθάει. Ούτε στις συνταγές, ούτε και στη ζωή βοηθάει πάντα να παίρνεις τα πράγματα τοις μετρητοίς και κατά γράμμα.
Σήμερα πάντως που νιώθω μια δυσθυμία απ' το πρωί, μια δυσφορία, μια δυσκολία να το πω, μια δυστοκία (ό,τι "δυσ-" θέλετε βάλτε το, μέσα θα πέσετε) σήμερα λοιπόν είχα ανάγκη το comfort food να νιώσω comfort . Όχι τίποτε περίπλοκο, τίποτε ιδιαίτερο, εορταστικό και μεγαλεπήβολο. Όχι. Κάτι εύκολο ήθελα κι απλό, να πιάσει τόπο στην ανήσυχη και κουρασμένη μέρα (και ψυχούλα μου) και να μοσχοβολήσει comfort. Κι έκανα ένα εύκολο κέηκ. Ένα απλό κέηκ. Σε μακρόστενη φόρμα, με τα βασικά: αυγά, βούτυρο, ζάχαρη κι αλεύρι. Και για μυρωδιά κονιάκ.
Στα απλά είναι το comfort. Σε μια αγκαλιά, μια ματιά, μια καλημέρα, ένα απλό, μυρωδάτο γλυκό.
Αφράτο κέηκ
Συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου
Για 15 μερίδες

380γρ. βούτυρο
300γρ. ζάχαρη
6 αυγά
390γρ. αλεύρι
1κ.γ μπέκιν πάουντερ

Για άρωμα
Ή 1/2 κ.γ κανέλλα (ή άλλο μπαχαρικό της αρεσκείας μας)
ή 30-40γρ. μαύρο ρούμι (ή άλλο ποτό επιλογής μας)
ή ξύσμα από πορτοκάλι ή λεμόνι
Ε(χ)τέλεση
Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέκιν πάουντερ.
Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη
Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά και συνεχίζουμε το χτύπημα
Ρίχνουμε σιγά σιγά το κοσκινισμένο αλεύρι + μπέκιν και ανακατεύουμε απαλά με τη σπάτουλα
Προσθέτουμε το μπαχαρικό ή το ποτό της αρεσκείας μας.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 160C/325F
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια μακρόστενη φόρμα 26x8εκ.
Αδειάζουμε το μείγμα
Ψήνουμε περίπου 1 ώρα, δοκιμάζοντας με ένα μαχαίρι να δούμε αν θα βγει στεγνό
- Μου πήρε περισσότερο από μια ώρα στο ψήσιμο γιατί η φόρμα μου ήταν λίγο μικρή και μπούκωσε το καημένο
- Έβαλα κονιάκ για άρωμα
- Αντικατέστησα την άσπρη ζάχαρη με καστανή
                                                              - Νιώθω ήδη καλύτερα

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Κριτσίνια με γραβιέρα και ντιπ αβοκάντο με λιαστές ντομάτες

Όσο κουρασμένη κι αν είμαι, ειδικά την τελευταία περίοδο, πάντα βρίσκω χρόνο να μπω στην κουζίνα να ανακατέψω κουτάλες, να βρωμίσω κατσαρόλες, να βουτήξω τα χέρια μου στις ζύμες, να ξεπλύνω τα χέρια στα νερά. Καθαρίζω έτσι, αποβάλλω τοξίνες, φόρτο, άγχος, βάρη, πετάω, πετάω, πετάω...Τα βράδια ξαπλώνω στο κρεβάτι μου κι έχω δίπλα μου μια ντάνα περιοδικά μαγειρικής. Είναι το μόνο που μπορώ να δω πριν κλείσω τα μάτια. Πιάτα με ψητά, σαλάτες, καλαθάκια με κουλούρια ησυχάζουν τα μάτια, την ψυχή και το μυαλό μου. Ό,τι πέσει από βραδίς στο μάτι μου, την άλλη μέρα μπαίνω στην κουζίνα μου και το ψαχουλεύω.
Χτες το βράδυ "ψαχούλεψα" κριτσίνια με γραβιέρα Κρητης και ντιπ αβοκάντο με λιαστές ντομάτες. Μια γιορτινή συνταγή της Ντίνας Νικολάου συνταγή για το απεριτίφ. Το ντιπ με ενθουσίασε επί τόπου. Τα κριτσίνια έπρεπε να περιμένω λίγο. Να τα ξαναψήσω, να ροδοκοκκινίσουνε, να με ενθουσιάσουν σήμερα. Μερικά πράγματα αργούν να δώσουνε καρπό. Πρέπει να μάθεις να περιμένεις.

                                                                    Κριτσίνια με γραβιέρα
                                                                          Για 30 κομμάτια
                                                         160γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
                                                    100γρ. παγωμένο βούτυρο σε κομματάκια
                                                                    120γρ. γραβιέρα τριμμένη
                                                                         1 κ.σ ρίγανη ξερή
                                                                          1 κρόκος αυγού
                                                                        1 κ.σ χοντρό αλάτι

                                                                               Ε(χ)τέλεση
Σε μία λεκάνη δουλεύουμε το αλεύρι με το παγωμένο βούτυρο να φτιάξουμε μια ζύμη που τρίβεται. Προσθέτουμε τη γραβιέρα και τη ρίγανη (ή θυμάρι αν σας αρέσει καλύτερα). Ζυμώνουμε. Προσθέτουμε τον κρόκο του αυγού και 1 κουταλιά της σούπας νερό και ζυμώνουμε λίγα λεπτά να ενωθούν καλά τα υλικά μας. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200C/ 400F . Κόβουμε κομμάτια απ' τη ζύμη σε μέγεθος καρυδιού και πλάθουμε μακρόστενα μπαστουνάκια 10-12 εκ. Στρώνουμε μια λαμαρίνα με χαρτί ψησίματος και απλώνουμε τα μπαστουνάκια. Τα αλείφουμε με νερό με ένα πινέλο και τα πασπαλίζουμε με χοντρό αλάτι. Τα ψήνουμε δέκα λεπτά μέχρι να ροδίσουν (τα δικά μου χρειάστηκαν κανένα εικοσάλεπτο για να σφίξουν) Τα σερβίρουμε με το (μοναδικό) ντιπ αβοκάντο

                                                                           Ντιπ αβοκάντο
                                                                           (Για 4-6 άτομα)
                                                                2 μεγάλα, ώριμα αβοκάντο
                                                                      Χυμός από 1/2 λεμόνι
                                                             1/2 φλ.τσαγιού λιαστές ντομάτες
                                                                    1 ξερό κρεμμύδι τριμμένο
                                                          1/2 ματσάκι μαϊντανός ψιλοκομμένος
                                                                           3 κ.σ ελαιόλαδο
                                                                     1/2 κ.γ κύμινο σε σκόνη
                                                                   1/2 κ.γ πάπρικα σε σκόνη
                                                                              αλάτι, πιπέρι

Ε(χ)τέλεση
Κόβουμε τα αβοκάντο στη μέση, αφαιρούμε τα κουκούτσια και περιχύνουμε τη σάρκα τους με το χυμό λεμονιού. Πολτοποιούμε το 1 1/2 αβοκάντο στο μπλέντερ και κόβουμε το άλλο μισό σε κυβάκια. Σε ένα βαθύ σκέυος ανακατεύουμε τον πολτό του αβοκάντο με τα κυβάκια και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά ανακατεύοντας καλά. Σερβίρουμε την κρέμα σε μπολ και συνοδεύουμε με τα (μοναδικά) κριτσίνια γραβιέρας.
Με περιμένει μια εβδομάδα με διπλές πρεμιέρες.
Θέλει ηρεμία, βαθειές αναπνοές και μπόλικες κριτσινωτές βούτες στο αβοκάντο μου! Γιαμ!

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Κέηκ καρότου (και τάρτα ντομάτας-τυριού) με αλεύρι αγριοσίταρου (spelt)

Σκαλίζοντας ντουλάπια και καθαρίζοντας, πρώτα ξεβρωμίζεις το χώρο σου, ύστερα ξεβρωμίζεις το μυαλό σου (αφού η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά αφενός, μορφή διαλογισμού αφετέρου), και ανακαλύπτεις επίσης ό,τι ξεχασμένο αλευράκι, λαδάκι, μπαχαράκι είχες στριμώξει και παρατήσει σε μια γωνιά για...χρόνια. Κι εκεί που τα χρόνια παρα-πέρασαν και τα αλευράκια, λαδάκια μπαχαράκια έληξαν, τα πετάς (και κλαίς). Εκεί που βλέπεις να λήγουν σε δυο μέρες, σταματάς να σκαλίζεις τα ντουλάπια, διακόπτεις την καθαριότητα και πιάνεις την δημιουργία.
(Πρώτα η δημιουργία, μετά το ξεβρώμισμα)

Στη δική μου φάση καθαρίσματος - ξεκαθαρίσματος βρήκα διάφορα αλεύρια που είχα κατά καιρούς αγοράσει για να γίνω δεξιοτέχνης μάγειρας: ρυζάλευρο, καρυδάλευρο, αμυγδάλευρο, και άλλα διάφορα σε -άλευρο. Αφού πέταξα τα περισσότερα (γιατί η φιλοδοξία που μένει φιλοδοξία, πληρώνεται), κράτησα το αλεύρι αγριοσίταρου (spelt flour) και σκέφτηκα να το αξιοποιήσω φτιάχνοντας τάρτα και γλυκό υγιεινό!

Και τα φτιάξαμε εγώ και οι άλλοι εαυτοί μου, και τα απολαύσαμε και ως διαδικασία και ως γεύση.
Η βάση της αγαπημένης μου γαλλικής τάρτας με μουστάρδα-ντομάτα-τυρί, έγινε λίγο πιο σκούρα, πιο κριτσανιστή (και πιο νόστιμη μου φάνηκε) με το αλεύρι αγρισίταρου. Τα υπόλοιπα υλικά έμειναν τα ίδια και το ίδιο νόστιμα.

Στο κέηκ καρότου έβαλα πάλι αλεύρι αγριοσίταρου αλλά και καρύδα, σταφίδες, καρύδια, και λαδάκι καρύδας και σταφυλιού
(είδες τι βρίσκει κανείς - λέγε με Μάρθα- αν πιάσει το καθάρισμα-ξεκαθάρισμα;;;)


Η πρωτότυπη συνταγή της γαλλικής τάρτας με μουστάρδα- ντομάτες και τυρί εδώ
Οι φωτογραφίες της καινούριας διασκευής εδώ:




Κι ύστερα ήρθε η ώρα για το επιδόρπιον.
Το κέηκ καρότου το τρώω πάντα πολύ ευχάριστα και σε διάφορες παραλλαγές, αναλόγως τη διάθεσή μου. Άλλες φορές με σταφίδες, άλλες φορές χωρίς σταφίδα, άλλες φορές με κρέμα κρημ τσηζ κι άλλες φορές χωρίς κρημ τσηζ, μόνο με άχνη. Την ελαφρύτερη εκδοχή του με την άχνη προτίμησα σήμερα για να μην με ενισχύσω με έξτρα θερμίδες.

Κέηκ καρότου με αλεύρι αγριοσίταρου (spelt)
η πρωτότυπη συνταγή εδώ

2 φλ. αλεύρι αγριοσίταρου (νομίζω ότι και ολικής αλέσεως μπορείτε να βάλετε με την ίδια επιτυχία)
1 κ.γ μπέκιν πάουντερ
μια σταλίτσα αλάτι
1 κ.γ κανέλα
1/2 κ.γ σκόνη γαρύφαλλο
1/2 κ.γ μοσχοκάρυδο
1 φλ. καστανή ζάχαρη
1/2 φλ. καρύδια χοντροκομμένα
1/2 φλ. σταφίδες (παραλείψτε τις αν δεν σας αρέσουν)
1/2 φλ. νιφάδες ινδοκάρυδου
3 φλ. καρότο τριμμένο (περίπου 8 καρότα)
3/4 λάδι σταφυλιού (ή καρύδας, εγώ έβαλα μισό μισό)
1/4 σιρόπι σφένδαμου (maple syrup)
3 αυγά

Ε(χ)τελούμε

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C (εσείς εν Ελλάδι) / 350F (εμείς εν ΝΥ)
Λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψάκι περίπου 20εκ.
Σε ένα μπωλ ρίχνουμε και χτυπάμε τα αυγά, τα λάδια (καρύδας, σταφυλιού ή καλαμποκιού σε τελευταία ανάλυση) και το σιρόπι σφένδαμου. Σε ένα άλλο μπωλ ανακατεύουμε όλα τα υπόλοιπα στερεά υλικά. Στο τέλος ρίχνουμε τα υγρά υλικά στα στερεά και τα ενώνουμε. Αδειάζουμε στο ταψάκι και ψήνουμε περίπου 50 λεπτά. Δοκιμάζουμε με οδοντογλυφίδα να βγει καθαρή για να' μαστε σίγουροι πως δεν θα το φάμε ωμούλι.

Είναι πολύ αφράτο, γεμάτο μυρωδιές, όχι ιδιαίτερα γλυκό και καθόλου βαρύ.
Στο τρίτο κομμάτι θα σας πω αν με βάρυνε.

Φιλώ σας!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...