Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Πες μου πού πονάς να σου πω με ποιον θύμωσες και πουρές γλυκιάς κολοκύθας με πατάτες

Είμαι σπίτι! Δε λέω "στο κρεβάτι", δε λέω "άρρωστη", για να μην το βαρύνω περισσότερο από τόσο και γιατί δεν είμαι στ' αλήθεια στο κρεβάτι, ούτε στ' αλήθεια τραγικά άρρωστη, αλλά άφωνη.
Κάτι που μου συμβαίνει συχνά, ο λαιμός και η φωνή είναι το ευαίσθητο σημείο μου. Χρόνια τώρα.

Πρόσφατα διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο :
"Πες μου πού πονάς να σου πω με ποιον θύμωσες" (ολόκληρο το άρθρο εδώ)
Αν νομίζετε ότι έχετε κάποια σχέση κι εσείς με κρυώματα και λαιμούς, συνεχίστε να διαβάζετε.
Αν δεν έχετε, πάλι συνεχίστε να διαβάζετε, γιατί είναι πολύ διαφωτιστική η ολιστική ματιά επί του θέματος των ασθενειών του σώματος!

Μάθετε το κρυφό μήνυμα που περιέχει κάθε ασθένεια
Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε; Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε; Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε; Η απάντηση είναι κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας. Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα.

Βήχας: 
είναι κι αυτός ένα ένδυμα. Κάτω του κρύβονται λόγια, γνώμες, διαμαρτυρίες , βρισιές ή δηλώσεις που δεν τολμήσαμε να ξεστομίσουμε. Προτιμήσαμε να τις καπιούμε. Αλλά μας έκατσαν στο λαιμό. Έτσι μας «έπνιξαν» όπως ο αποπνικτικός βήχας. Η απόχρεμψη που συχνά συνοδεύει το βήχα έχει επιπλέον ένα χαρακτήρα επιθετικό που υποδηλώνει την καταπιεσμένη ανάγκη μας να «φτύσουμε» ορισμένες καταστάσεις ή πρόσωπα, δραστηριότητα που αναλαμβάνει να εκδραματίσει συμβολικά το σώμα αφού εμείς δεν το επιτρέψαμε στον εαυτό μας. Συχνά ο βήχας είναι εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους όταν το άτομο νιώθει ότι έχει καταπιεί πολλά για πολύ καιρό και έχει πια φτάσει σε ένα σημείο που πνίγεται. Σε αυτή την περίπτωση το σώμα δίνει με τον τρόπο του ένα σήμα για να φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα στον εαυτό μας, να τον γλυκάνουμε και να τον μαλακώσουμε λίγο, κατάσταση που συμβολικά εκφράζουν τα ζεστά ροφήματα με μέλι.
                               
Διαγνωστικές Ερωτήσεις:
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Αν το ακούσουμε και ανταποκριθούμε ανάλογα τότε η ένταση του συμπτώματος θα μειωθεί ή και θα υποχωρήσει εντελώς ,υποστηρίζουν με βεβαιότητα οι ολιστικοί θεραπευτές. Οι ακόλουθες ερωτήσεις προς τον εαυτό μας είναι πολύ βοηθητικές ώστε να κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα:
·         § Τι συμβαίνει στη ζωή μου την περίοδο που εμφανίζεται το σύμπτωμα ή η ασθένεια;
·         § Μου προσφέρει ένα άλλοθι για να ξεκουραστώ επιτέλους;
·         § Ή μήπως για να αναβάλλω ή και να αποφύγω κάτι;
·         § Θα μπορούσε να είναι ένα μεταμφιεσμένο συναίσθημα- π.χ. θυμός- μια ανάγκη- π.χ. για επαφή -ή μια επιθυμία- π.χ. για φροντίδα που έχω αρνηθεί να εκδηλώσω;
·         § Μήπως χρειάζομαι μια παύση ;
·         § Ή μήπως μια αθώωση;
·         § Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» με την διαταραχή της υγείας μου;
·         ( Του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου)
·         § Ποιος προσελκύεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό επιζητώ κατά βάθος;
·         § Αν η ασθένεια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό;

Όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο από το οποίο θα προέλθουν οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα τόσο βαθύτερη θα είναι και η επαφή που θα έχετε κάνει με τον εαυτό σας. Έτσι θα έχετε ανοίξει το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία του βαθύτερου πυρήνα απ’ όπου προέκυψε το πρόβλημα και το οποίο είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο. Βλέπετε, κάθε ασθένεια όποια μορφή κι αν έχει ,είναι πάντα μια κραυγή για αγάπη
Αντί να κραυγάσω λοιπόν (αφού δεν μπορώ κι όλας), παραθέτω μια αγαπησιάρικη συνταγή για πουρέ κολοκύθας.
Μπορείτε να τον δοκιμάσετε μόνο του ως μαλακό και ανακουφιστικό φαγάκι, ή ως συνοδευτικό σε ένα πιάτο εκλεπτυσμένο και φίνο. Εγώ βρήκα τη συνταγή προτεινόμενη από το Ντίνο Κιούση δίπλα σ' ένα φιλέτο συναγρίδας ψημένο με κάρδαμο, αλάτι και πιπέρι μέσα σε λευκό ρούμι. (Γαστρονόμος Νοέμβριος 2007)

                                                         ΠΟΥΡΕΣ ΓΛΥΚΙΑΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ
                                                                  1 και 1/2 κιλό γλυκιά κίτρινη κολοκύθα
                                                                                 1 ποτήρι νερού γάλα
                                                                         Λίγο μοσχοκάρυδο τριμμένο
                                                                                  150γρ. καπνιστό τυρί
                                                                     1 κ.σ φρέσκο βούτυρο αγελάδας
                                                               2 μεγάλες πατάτες κομμένες στα τέσσερα
                                                                                    25 ml ελαιόλαδο
                                             1/2 κ.γ κόρν φλάουρ διαλυμένο σε 1/2 φλ. τσαγιού κρύο νερό
                                                                                                   αλάτι

Ε(χ)τέλεση
Καθαρίζουμε την κολοκύθα, την κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τη βράζουμε μαζί με τις πατάτες σε μπόλικο αλατισμένο νερό (εγώ την έψησα καμιά ώρα και οι φλούδες μετά βγήκαν πιο εύκολα). Στα 10 λεπτά αφαιρούμε την κολοκύθα και αφήνουμε τις πατάτες να βράσουν 10 λεπτά ακόμη. Πολτοποιούμε στο μπλέντερ κολοκύθα και πατάτες. Βάζουμε σε κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά το πολτοποιημένο μείγμα με μοσχοκάρυδο, βούτυρο, ελαιόλαδο και λίγο αλάτι και ανακατεύουμε συνεχώς ρίχνοντας λίγο λίγο και το γάλα. Μετά από 2-3 λεπτά προσθέτουμε και το διαλυμένο κορν φλάουρ και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να αποκτήσει ο πουρές την πυκνότητα που θέλουμε, ούτε πολύ νερουλός ούτε πολύ σφιχτός. Σερβίρουμε με τριμμένο καπνιστό τυρί.
Μαλακώνει κι ανακουφίζει. Το χρώμα του κι η μυρωδιά του είναι εντελώς φθινοπωρινά.
Ιδού και μερικές φθινοπωρινές εικόνες από μια φθινοπωρινή βόλτα στη γειτονιά μου

                                                                                   και στο μανάβη μου
 Ναμαστε καλά όλοι και να αγαπιόμαστε χωρίς να κραυγάζουμε γι' αγάπη, γιατί καμιά φορά η κραυγή τρομάζει!

4 σχόλια:

  1. Τα λατρεύω τα κείμενα σου :)
    Εξαιρετικά διαφορετική η προσέγγιση που παρουσιάζεται στο άρθρο σου!
    Η σούπα χουχουλιάρικη, ότι πρέπει για τις ημέρες που γίνονται όλο και πιο κρύες!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χουχουλιάρικια κι αγαπησιάρικια είτε ως σούπα νερουλή είτε ως σφιχτός πουρές! Σε φιλώ!!!

      Διαγραφή
  2. Άφωνο κορίτσι, περαστικούλια! Πολύ ωραίος ο πουρές σου!
    Φιλάκια γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ' ευχαριστώ Λενια μου! Σήμερα ευτυχως εχω φωνή αλλά όχι πουρέ. Φαγωθηκε, κεραστηκε και παπαλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...