Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Απουσιάζουμε μέχρι να ανέβει η "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" και επανερχόμαστε

Ξέρω ότι έχω χαθεί, ξέρω ότι μου λείπετε και μού λείπει που έχω χαθεί αλλά ξέρω επίσης πως αν η μέρα είχε 40 ώρες θα τα προλάβαινα καλύτερα. Ποτέ μου δε ζήλεψα το ωράριο 9-5, πάντα ήθελα να κάνω διάφορα και δημιουργικά. Κι αυτά κάνω και αυτά μου δίνουν χαρά. Αλλά απ' την άλλη μεριά με όλα αυτά τα γραψίματα-ψησίματα-διαβάσματα-παιξίματα δε μου μένει πάντα καιρός για όλα. Κάτι βγαίνει μπροστά, κάτι μένει πίσω και περιμένει.
Σας σκέφτομαι όμως και θα επανέλθω λίαν συντόμως αφού ανέβει με το καλό "Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία". Είναι η κλασσική ιστορία του γερο Σκρουτζ γραμμένη από τον Ντίκενς το 1840. Είναι πολυαγαπημένη, τη βλέπω κάθε Χριστούγεννο σε όλες τις εκδοχές, και όταν πριν χρόνια τέτοιες μέρες μου ζητήθηκε να ανβάσω μια παράσταση για παιδιά  αυτό έκανα. Τη διασκεύασα στο πιο μουσικό, την διασκέδασα και την ανέβασα στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης. Κάποια άλλα Χριστούγεννα, κανά δυο χρόνια αργότερα ανέβηκε σε μορφή αφήγησης με χορωδία ενηλίκων, παιδική χορωδία και την ορχήστρα της ΕΡΤ στο Μέγαρο Μουσικής από τη φωνή του βαρύτονου Τάση Χριστογιαννόπουλου που είναι και ο συνθέτης της παράστασης. Μπορείτε να τη δείτε εδώ

Και τώρα να'μαστε πάλι να την ανεβάζουμε στις 8 Δεκέμβρη στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο, με αφηγητή την αφεντιά μου και τους ρόλους-τραγούδια μοιρασμένους στους  ηθοποιούς-τραγουδιστές: Δημ. Μπονάρο, Άλκη Σαραντινό, Νεόφυτο Στράτη, Στέλλα Παπαθεοδώρου, Κατερίνα Visnjic, Βαλλασία Μακρίδου και τη μικρούλα Αλεξάνδρα Garcia, με συνοδεία στο πιάνο του Γλαύκου Κοντομενιώτη.
Πολύ θα ήθελα να σας είχα κι εσάς τους μακρινούς φίλους και φίλες κοντά μου εκείνη τη μέρα,
να φάμε και σπιτικά καλούδια που θα μοιράσουμε στον κόσμο να ευχηθούμε "Καλές γιορτές" αλλά τι να κάνουμε; Ένεκα η απόσταση θα περιμένουμε μέχρι να στήσουμε κάτι και στον Ελλαδικό χώρο

Σας φιλώ, πάω να τρέξω στα διάφορα οργανωτικο-προβικά κι εδώ είμαστε πάλι.
Σμακ!!!


Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Κάθε μέρα δεν είναι ίδια και ...ένα αλλιώτικο cake γλυκειάς κολοκύθας

Δευτέρα μεσημέρι.
Φεύγω απ' το Queens να πάω στο Connecticut να διδάξω ελληνικά.
Θέλω δύο ώρες να πάω και δύο να γυρίσω, γιατί δεν οδηγώ.
Έχει λιακάδα και με εμπνέει.
Ενώ περπατώ, βγάζω απ' την τσέπη το κινητό και κάνω το πρώτο κλικ στο δρόμο...


                                                   ...ύστερα άλλο ένα πάνω στα δέντρα..

...κι ένα ψηλότερα στον ουρανό...

Μπαίνω στο λεωφορείο. Σε πέντε λεπτά φτάνω στη στάση του της κίτρινης γραμμής.Τρένο για το Grand Central κι από κει άλλο ένα για Connecticut. Φτάνω νωρίς. Έχω χρόνο να χαζέψω στην αγορά. Σταματώ μπροστά σε έναν πάγκο με meringue shells και μένω. Αυτές τις μαρέγκες υπόσχομαι μια μέρα να τις κάνω σε πολλές δόσεις.

Πόση ώρα τις λιγουρεύομαι; Κοιτάζω το ρολόϊ. Σχεδόν 2:31μμ. Το τρένο φεύγει σε τρία λεπτά. Τρέχω. Ευτυχώς, έχω το εισιτήριο στην τσέπη. Το πρόλαβα.

                            Τώρα τρέχει το τρένο κι εγώ ξαναπατώ το κλικ πάνω στα δέντρα...

                                                                    ...και στο νερό...


Φτάνουν τα κλικ. Έφτασα. Ώρα για μάθημα. Μία ώρα, δύο τρεις...Αρκετά.
Έλα να μη χάσουμε τα τρένα, τα λεωφορεία, το περπάτημα, το σπίτι.
Τρέχω και ...δύο ώρες μετά πέφτω ξερή.

Το πρωί δε βλέπω να μπαίνει καθόλου φως απ' το παράθυρο.
Σηκώνομαι κι ανεβάζω τα ρολά.
Κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο.
Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο
Σκοτείνιασε. Φυσάει. Βρέχει. Πέσαν τα φύλλα τα πολύχρωμα.


Κλικ!
Πάω στην κουζίνα. Κάνω καφέ.
Θα κάνω κι ένα κέηκ. Κανονικά είναι κέηκ καρότου.
Σήμερα όμως στη θέση τού καρότου θα βάλω κολοκύθα.
Και δεν θα είναι πια το ίδιο.


Το προηγούμενο κέηκ καρότου μου το βλέπετε εδώ
Το αρχικό, που το έκανε η Νίκη Λαμπρινού, το βλέπετε εδώ

Και το σημερινό αλλιώτικο δικό μου εδώ,

                                                                       κι εδώ επίσης!

                                                         Γιατί κάθε μέρα δεν είναι ίδια.
                                                                    Ούτε κάθε γλυκό!

                                                                          Ευτυχείτε!

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Σοκολατένια chocolate chip muffins και ...the unpaixtable game

H καλύτερή μου να παίζω, να γράφω και να ψήνω.
Είμαι ηθοποιός- φιλόλογος και ψήστρα.
Και τώρα η ψήστρα φιλόλογος θα παίξει μια παράσταση αλήθειας.

M' έκανε cast η καλή μας η Νοτούλα από το http://mafiaisblogging.blogspot.com/
και επειδή με το ρόλο αυτό παίρνεις αμέσως το βραβείο σου και γίνεσαι διεθνής, 
δέχτηκα μετά χαράς και να'μαι:

Διάβασα πως πρέπει να απαντήσω σε έξι ερωτήσεις και να δημιουργήσω μία έβδομη για τους επόμενους 5 bloggers τους οποίους θα προτείνω.

Intro (όνομα, τοποθεσία, ζώδιο, blog platform)

Κατά καιρούς με φωνάζουνε Μάνη, Θουλίτσα ή Θουλίτσο, Μαρθού και Κλασόν αλλά όταν με βουτήξαν σε μια κρύα κολυμπήθρα ένα κρύο πρωϊνό του Μάρτη κι έκλαιγα, μου δώσανε το όνομα Μάρθα.
Είμαι Ζυγός και τα ζυγίζω όλα εκτός απ'τα κιλά μου.
Μετά τη Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκα, και την Αθήνα όπου μετακόμισα, τώρα διαμένω εις τας μακρινάς Νέας Υόρκας αλλά αύριο...κανείς δεν ξέρει. Ούτε κι εγώ!
Είμαι blogger, είμαι καλά και το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς που με διαβάζετε.

Ποιο είναι το moto του blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!

Ευτυχείτε! 
Δεν το σκέφτηκα εγώ, το σκέφτηκε ο Άλκης Στέας αλλά σκέφτεστε εσείς τίποτε καλύτερο;

Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;

"Δεν περνάς κυρά Μαρία, δεν περνάς, δεν περνάς..."
Για όλες εμάς τις Μαρίες, τις Μαρθούλες, τις Σούλες και τις Κούλες που περνάμε και γυρνάμε στα γύρω σπιτικά, και χωρατεύουμε, και κολατσίζουμε, πίνουμε έναν καφεδάκι, τσιμπάμε ένα γλυκάκι και ύστερα γυρίζουμε στο σπίτι μας, κι αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή να σουλατσάρει ο κόσμος.

Όταν γίνω διάσημη blogger θα... (συμπλήρωσε τη φράση)

...θα έχω μια τέλεια φωτογραφική μηχανή, θα έχω σπουδάσει food styling and photography, θα μιλάω με περισσότερα παιδάκια, θα ψήνω περισσότερα γλυκάκια και θα παίζω σε άπειρα παιχνιδάκια ...

Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου

Τις σοκολατένιες λάβες γιατί το αξίζουνε!
Γιατί όταν τις έκανα για μια γιορτή της μητέρας, τα σχόλια όσων τα δοκίμασαν ήταν γεμάτα επιφωνήματα.
Και γιατί ως συνταγή και ως ανάρτηση, πιστεύω πως αξίζουνε μια δεύτερη ματιά.

Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την μπλογκόσφαιρα και γιατί;

H αλήθεια είναι πως πέραν των bakers-cooks-food stylists and photographers δεν γνωρίζω από άλλους bloggers, οπότε δεν έχω και το μένος να εξαφανίσω κανένα.
Η extra ερώτηση που παρέλαβα από τη Νοτούλα είναι:
Αν βγάζαμε ένα βιβλίο όλοι οι food bloggers και ο καθένας έπρεπε να βάλει μία συνταγή μέσα, ποια θα διαλέγατε;

Θα διάλεγα τις μπάρες με βατόμουρα και λεμόνι γιατί είναι τσαχπίνικες, έχουν χρώμα και δροσιά, έρχονται σε συσκευασία μπουκιάς που σε γλυκαίνουνε μεν, δεν σε ξελιγώνουνε δε(ν).

Εδώ δίνω εγώ πάσα στην επόμενη πεντάδα, την εξής ερώτηση:

Αν ήτανε να τρως για τον επόμενο χρόνο μόνο ένα γλυκό, ποιο θα διάλεγες;

Κοίτα ερώτηση που "κατέβασα" εγώ η αναποφάσιστη. 
Λέω λοιπόν,σκεφτόμενη πονηρά πως θα διάλεγα lemon pie, αλλά θα την έκανα βάση για διάφορες παραλλαγές: κι έτσι κάθε μέρα θα της έβαζα απάνω ό,τι δεν θα μου επέτρεπαν να φάω. Και θα την έκανα αγνώριστη την αρχική lemon (κι εμένα επίσης μετά από τόσο φαί)

Kαι μια που μίλησα για παραλλαγές, ήρθε η ώρα να περάσω στην τετράδα των, όχι παραλλαγμένων, αλλά διαφορετικών cupcakes που φιλοξένησε η κουζίνα μου τις τελευταίες μέρες. Μπήκανε σε κουτί και προσφερθήκανε, αλλά κάτι πρόλαβα πάνω στη βιάση μου να φωτογραφήσω κι εγώ, και σίγουρα κατι πρόλαβα να καταγράψω για να σας δώσω να το έχετε.

Τώρα που τα ανακάλυψα νομίζω πως θα παίζω μαζί τους συνέχεια.

Στην τετράδα του σημερινού cast πρωταγωνιστούν οι:
Α:              Vanilla Cupcakes with Cream Cheese Frosting
Μπε:          Chocolate Cupcakes with Chocolate Frosting
Μπα:          Red Velvet Cupcakes with Cream Cheese Frosting  
Μπλομ:       Chocolate Muffins 

Και πάμε να δούμε ποιος θα κληρωθεί νικητής σήμερα:

Α-Μπε-Μπα- Μπλομ
Του Κι- Θε- Μπλομ (αυτούς θα τους κάνω cast σε επόμενη παραγωγή)
Α- Μπε- Μπα- Μπλομ
Του- Κι- Θε- Μπλομ
Μπλιμ (κι αυτός θα περιμένει)- Μπλομ

Βγήκε ο Μπλομ, άρα σημερινός νικητής είναι τα Chocolate Chip Muffins.

Και πώς όχι; Τα Vanilla τα παρουσιάσουμε εδώ και τα καλοφάγαμε!
Τα Chocolate Cupcakes with Chocolate Frosting μπορείτε να τα διαβάσετε από την http://foodjunkie.eu , εδώ

Τα Red Velvet μπορείτε να τα διαβάσετε από την Αθηνά , εδώ
Και τα γλυκύτατα και όχι επιβαρυμένα με βουτυρόκρεμες και γλάσα , σοκολατένια μαφινάκια μπορείτε να τα διαβάσετε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!

Σοκολατένια chocolate chip muffins

1 και 3/4 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2  φλυτζάνι καστανή ζάχαρη
1/4 φλυτζανιού άγλυκο κακάο
1 κ.τ μπέκιν πάουντερ (baking powder)
1κ.τ μαγειρική σόδα (baking soda)
1/4 κ.τ αλάτι
1 φλυτζάνι χλιαρό νερό
1/4 φλυτζανιού ηλιέλαιο
1 κ.σ κόκκινο ξύδι
1 κ.τ εκχύλισμα βανίλιας
1 μεγάλο αυγό ελαφρά χτυπημένο
1/2 φλυτζάνι κομματάκια σοκολάτας υγείας

Ε(χ)τέλεση
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200C/400F
- Ανακατεύουμε το αλεύρι με τα πέντε πρώτα υλικά. Κάνουμε μία τρύπα στη μέση
- Ανακατεύουμε το χλιαρό νερό με τα τέσσερα επόμενα υλικά. Ρίχνουμε μέσα τα μισά κομματάκια σοκολάτας και στη συνέχεια αδειάζουμε το μείγμα αυτό μέσα στο μείγμα με το αλεύρι.
- Ρίχνουμε τελεαυταίο το λάδι και ομογενοποιούμε.
- Βάζουμε 12 χαρτάκια για cupcakes στο ειδικό ταψί και μοιράζουμε όμοια το μείγμα, μέχρι τα 3/4 κάθε θήκης. Σκορπίζουμε πάνω σε κάθε muffin τα υπόλοιπα κομματάκια σοκολάτας και ψήνουμε για 15 περίπου λεπτά, πάντα δοκιμάζοντας με μια ξύλινη οδοντογλυφίδα να δούμε αν βγαίνει καθαρή.
- Tα αφήνουμε να κρυώσουν πριν τα ματσακωνίσουνε οι "μασελίτσες" μας.
Και τώρα που κρέμασα  κι εγώ το βραβείο της un-paiχt-able blogger, 
πετώ  με τη σειρά μου το γάντι στους ακόλουθους unpaixtable fantastic five:

- στη νονά μου
- στη Μάγδα
- στη yours Jennoula
- στη Σοφία και 
- στο Γιώργο 

Και σε όλους όσους αγαπούνε να παίζουν όπως εγώ!

Μην ξεχάσετε  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου να βάλετε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες (link back)

Σύντομα κοντά σας!
Ευτυχείτε!

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Πανάλαφρα cupcakes βανίλιας με cream cheese frosting

Με το τσάϊ τα πάω καλά και ως ιδέα και ως ρόφημα.
Με τα κεκάκια που χωρούν στα φλυτζανάκια του τσαγιού (cupcakes) δεν θυμάμαι να είχα ποτέ ιδιαίτερη σχέση.
Xτες όμως  άρχισα ένα ιντερνετικό σουλάτσο στα περίφημα και τόσο διαφορετικά σε ποικιλλία, χρώματα και  γεύσεις κεκάκια, και σήμερα φόρεσα τη χρωματιστή ποδίτσα μου, πήρα τις μονόχρωμες κουτάλες μου κι απ' το πρωί παίζω τον εν δυνάμει cupcake-ο-πλάστη.
Έφτιαξα απλά muffins σοκολάτας με chocolate chips, που θα σας τα δείξω σε άλλη ανάρτηση για να'χουμε να λέμε, ψήνω τώρα κεκάκια με σοκολάτα και καφέ και κρυώνω την γκανάς σε μέρος δροσερό να τα γλασάρω αργότερα, και στο ψυγείο μου ξεκουράζονται αυτά που έφτιαξα πρώτα πρώτα κι αυτά που μου'κλεψαν τη ματιά πρώτα πρώτα : λαχταριστά cupcakes βανίλιας με βουτυρόκρεμα από κρημ τσηζ, μ' ένα βασιλικό βατόμουρο στην κορυφή τους.
Πανάλαφρα, αέρινα και παν- νόστιμα τα ευλογημένα, νά'ναι καλά.
Μέχρι σήμερα είχα μεγαλη φοβία στο χωνί που στολίζουνε τα cupcakes, και απλώς άπλωνα τη βουτυρόκρεμα. Μα σαν καλή και υπάκουη μαθήτρια που είμαι, παρακολούθησα τα ανάλογα σεμινάρια συναρομολόγησης και χρήσης στο youtube και ΝΑΙ!!! Τα κατάφερα!
Στο εξής θα καθιερώσω τα χαριτωμένα αυτά μικρούλικα και αφρατούλικα κεκάκια που χωρούν σε φλυτζανάκια, σε πιατάκια, σε κουτάκια και σε στοματάκια και θα τα φτιάχνω σε άσπρες-καφέ-κόκκινες αποχρώσεις, όσες και όποιες θα μού κλέβουν τη ματιά, θα τις γλασάρω όπως μού τραβάει η ορεξούλα μου, θα τρώω, θα μοιράζω και θα σας μοιράζομαι και σας σε φωτογραφικό ρεπορτάζ όσα και όποια φαίνονται ικανά να εκτεθούν σε κοινή θέα! Voila!

Πανάλαφρα cupcakes βανίλιας με cream cheese βουτυρόκρεμα
Για 15
1 1/4 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 1/4 κ.τ baking powder
1/2 κ.τ. baking soda
1/2 κ.τ αλάτι
2 μεγάλα αυγά
3/4 κούπας ζάχαρη
1 1/2 κ.τ εκχύλισμα βανίλιας
1/2 φλυτζάνι τσαγιού καλαμποκέλαιο (ή άλλο φυτικό λάδι)
1/2 φλυτζάνι τσαγιού ξινόγαλα (buttermilk)

Για τη βουτυρόκρεμα cream cheese
226 γρ. cream cheese σε θερμοκρασία δωματίου
1,5 φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη άχνη
1,5 φλυτζάνι του τσαγιού κρύα σαντιγύ
1/2 κ.τ εκχύλισμα βανίλιας

(όπου: κ.τ = κουταλάκι τσαγιού, κ.σ = κουταλί σούπας)
Ε(χ)τέλεση

Για τα cupcakes
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/ 350F.
Βάζουμε τις χάρτινες θήκες στο ταψί για τα cupcakes.
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι με το baking powder, soda και αλάτι.
Χτυπάμε στο μίξερ για λίγο τα αυγά , προσθέτουμε τη ζάχαρη και συνεχίζουμε το χτύπημα.
Στη συνέχεια προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας και το λάδι και ενσωματώνουμε.
Ρίχνουμε εναλλάξ το αλεύρι με το ξινόγαλα (buttermilk).
Μοιράζουμε το μείγμα στις χάρτινες θήκες ως τη μέση τους και ψήνουμε για 14 περίπου λεπτά.
Πριν τα βγαλουμε δοκιμάζουμε τρυπώντας μαλακά με μια ξύλινη οδοντογλυφίδα.
Τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς πριν τα περάσουμε με τη βουτυρόκρεμα.

Για τη βουτυρόκρεμα με cream cheese
Για καλύτερα αποτελέσματα συνιστάται να αφήσουμε τη σαντιγύ στο ψυγείο μέχρι την ώρα που θα τη χρησιμοποιήσουμε. Επίσης μπορούμε να αφήσουμε στην κατάψυξη για 10 λεπτά το μπωλ και τους αναδευτήρες όπου θα χτυπήσουμε τη βουτυρόκρεμα.
- Χτυπάμε 1-2 λεπτά τη σαντιγύ να αφρατέψει.
- Χτυπάμε το μαλακωμενο cream cheese με τη ζάχαρη άχνη.
- Ρίχνουμε τη βανίλια και ανακατεύουμε
- Τελευταία διπλώνουμε μέσα τη σαντιγύ και ανακατεύουμε απαλά.
Στολίζουμε τα κρύα cupcakes με τη βουτυρόκρεμα και στολίζουμε όπως αγαπάμε.
Εμείς αγαπάμε βατόμουρα. Κι αυτά βάλαμε!
Υγιαίνεσθε!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...