Όταν δεν έχω τι να πω, σωπαίνω και ...carrot cake στα μουγγά

Όταν δεν έχω τι να πω, σωπαίνω.
Μα η σιωπή δε σταματά.Είναι παρούσα.
Δίνει στο νου χώρο να εργαστεί, στην καρδιά να κινηθεί και στο υποσυνείδητο να θυμηθεί ή να ξυπνήσει .Κλείνει το στόμα , μέχρι να βρει τις λέξεις τις σωστές να πει .

Σε καιρό αφωνίας, ανακάλυψα τη δύναμη της σιωπής, κι ύστερα ανακάλυψα τη δύναμη της φωνής μου.
1995: Είμαστε σε περιοδεία της παράστασης "Γυναικών Πάθη". Γεμάτη μουσική η παράσταση, με χορικά του Ευριπίδη που τα σηκώναμε στην πλάτη μας, λόγο κίνηση και τραγούδι 20 γυναίκες, με κορυφαία τη Μαρινέλλα.

Όλο το καλοκαίρι γυρίζουμε από πόλη σε πόλη με μικρά ενδιάμεσα κενά, με τον καιρό να αλλάζει, κι εμάς, σε κάθε θέατρο ανοιχτού χώρου, να ξελαρυγγιαζόμαστε. Κι έκλεισα ! Γιατί ήμουνα κουρασμένη και δεν είχα και καλή τεχνική να στηρίξω τη φωνή. Κι είμαστε κοντά στην παράσταση της Πάτρας που ανακαλύπτω πως δεν έχω φωνή. Δυο τρείς μέρες πριν την παράσταση αποφασίζω να το ράψω και να κάνω ολική αφωνία, όπως λένε κι οι φωνίατροι στους καλλιτέχνες. Αρχίζω να συνενοούμαι με νοήματα και με γραψίματα. Η Μαρινέλλα μού προτείνει να κάνω κορτιζόνη αλλά εγώ, πάλι με νοήματα, τής λέω πως θα το παλέψω με φυσικό τρόπο.

Στην αρχή δυσκολεύτηκα, αλλά μετά το τι το απόλαυσα, δε λέγεται. Παρήγγειλα καφέ στα μουγγά, έγραφα σε χαρτοπετσέτες , δεν απαντούσα στα τηλέφωνα, κατέβασα ρολά, έκλεισα το στόμα και μπήκα στη σπηλιά. Ησυχία! Επιτέλους ησυχία! Μετά από τόση φλυαρία, τόσο σκόρπισμα, τόση μπουρμπουρο-σπατάλη ...σιωπή! Κι έρχεται η μέρα να παίξουμε στην Πάτρα. Εγώ ακόμη είμαι η "Μαρία της σιωπής" και πίνω το αμίλητο νεράκι. Δεν δοκιμάζω τη φωνή μου πριν την παράσταση. Θέλω να είναι έκπληξη εκείνη η στιγμή. Και τη θυμάμαι σαν και τώρα τη στιγμή που ήρθε η ώρα να μιλήσω και τρόμαξα απ' την πυκνότητα , τη δύναμη και την καθαρότητα του ήχου που βγήκε από το στόμα μου κρυστάλλινος. Κι είπα από τότε "κλείνε το κάπου κάπου Μαρθούλα και ξεκουράσου. Ξεκουράσου, ησύχαζε και σιώπα!"
Γι' αυτό, άμα δεν έχω τι να πω, σωπαίνω!
"Γιατί όταν μιλάς, οι λέξεις πρέπει να είναι καλύτερες από την σιωπή."Τολστόϊ.

                                                                                       Carrot cake

Κι έτσι, δε θα μιλήσω εγώ την ώρα της συνταγής. Θ' αφήσω να μιλήσει η κα Νίκη Λαμπρινού.
Γιατί εκείνη πρότεινε αυτό το καταπληκτικό carrot cake με τη διακριτική γεύση από ινδοκάρυδο.
http://www.sugarflowerscreations.com/2011/10/carrot-cake-cake.html
Την ακολούθησα στη μισή δόση, έβγαλα τις σταφίδες και έβαλα light cream cheese στο frosting.
Δια στόματος Νίκης Λαμπρινού , εγώ σιωπώ και εκτελώ.

Καλό βράδυ σιωπηλά! Σσσσς...η πόλη κοιμάται!