Δευτέρα μεσημέρι.
Φεύγω απ' το Queens να πάω στο Connecticut να διδάξω ελληνικά.
Θέλω δύο ώρες να πάω και δύο να γυρίσω, γιατί δεν οδηγώ.
Έχει λιακάδα και με εμπνέει.
Ενώ περπατώ, βγάζω απ' την τσέπη το κινητό και κάνω το πρώτο κλικ στο δρόμο...
...ύστερα άλλο ένα πάνω στα δέντρα..
Πόση ώρα τις λιγουρεύομαι; Κοιτάζω το ρολόϊ. Σχεδόν 2:31μμ. Το τρένο φεύγει σε τρία λεπτά. Τρέχω. Ευτυχώς, έχω το εισιτήριο στην τσέπη. Το πρόλαβα.
Τώρα τρέχει το τρένο κι εγώ ξαναπατώ το κλικ πάνω στα δέντρα...
...και στο νερό...
Φτάνουν τα κλικ. Έφτασα. Ώρα για μάθημα. Μία ώρα, δύο τρεις...Αρκετά.
Έλα να μη χάσουμε τα τρένα, τα λεωφορεία, το περπάτημα, το σπίτι.
Τρέχω και ...δύο ώρες μετά πέφτω ξερή.
Το πρωί δε βλέπω να μπαίνει καθόλου φως απ' το παράθυρο.
Σηκώνομαι κι ανεβάζω τα ρολά.
Κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο.
Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο
Σκοτείνιασε. Φυσάει. Βρέχει. Πέσαν τα φύλλα τα πολύχρωμα.
Κλικ!
Πάω στην κουζίνα. Κάνω καφέ.
Θα κάνω κι ένα κέηκ. Κανονικά είναι κέηκ καρότου.
Σήμερα όμως στη θέση τού καρότου θα βάλω κολοκύθα.
Και δεν θα είναι πια το ίδιο.
Το προηγούμενο κέηκ καρότου μου το βλέπετε εδώ
Το αρχικό, που το έκανε η Νίκη Λαμπρινού, το βλέπετε εδώ
Και το σημερινό αλλιώτικο δικό μου εδώ,
κι εδώ επίσης!
Γιατί κάθε μέρα δεν είναι ίδια.
Ούτε κάθε γλυκό!
Ευτυχείτε!
Φεύγω απ' το Queens να πάω στο Connecticut να διδάξω ελληνικά.
Θέλω δύο ώρες να πάω και δύο να γυρίσω, γιατί δεν οδηγώ.
Έχει λιακάδα και με εμπνέει.
Ενώ περπατώ, βγάζω απ' την τσέπη το κινητό και κάνω το πρώτο κλικ στο δρόμο...
...ύστερα άλλο ένα πάνω στα δέντρα..
...κι ένα ψηλότερα στον ουρανό...
Μπαίνω στο λεωφορείο. Σε πέντε λεπτά φτάνω στη στάση του της κίτρινης γραμμής.Τρένο για το Grand Central κι από κει άλλο ένα για Connecticut. Φτάνω νωρίς. Έχω χρόνο να χαζέψω στην αγορά. Σταματώ μπροστά σε έναν πάγκο με meringue shells και μένω. Αυτές τις μαρέγκες υπόσχομαι μια μέρα να τις κάνω σε πολλές δόσεις.
Πόση ώρα τις λιγουρεύομαι; Κοιτάζω το ρολόϊ. Σχεδόν 2:31μμ. Το τρένο φεύγει σε τρία λεπτά. Τρέχω. Ευτυχώς, έχω το εισιτήριο στην τσέπη. Το πρόλαβα.
Τώρα τρέχει το τρένο κι εγώ ξαναπατώ το κλικ πάνω στα δέντρα...
...και στο νερό...
Φτάνουν τα κλικ. Έφτασα. Ώρα για μάθημα. Μία ώρα, δύο τρεις...Αρκετά.
Έλα να μη χάσουμε τα τρένα, τα λεωφορεία, το περπάτημα, το σπίτι.
Τρέχω και ...δύο ώρες μετά πέφτω ξερή.
Το πρωί δε βλέπω να μπαίνει καθόλου φως απ' το παράθυρο.
Σηκώνομαι κι ανεβάζω τα ρολά.
Κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο.
Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο
Σκοτείνιασε. Φυσάει. Βρέχει. Πέσαν τα φύλλα τα πολύχρωμα.
Κλικ!
Θα κάνω κι ένα κέηκ. Κανονικά είναι κέηκ καρότου.
Σήμερα όμως στη θέση τού καρότου θα βάλω κολοκύθα.
Και δεν θα είναι πια το ίδιο.
Το προηγούμενο κέηκ καρότου μου το βλέπετε εδώ
Το αρχικό, που το έκανε η Νίκη Λαμπρινού, το βλέπετε εδώ
Και το σημερινό αλλιώτικο δικό μου εδώ,
κι εδώ επίσης!
Γιατί κάθε μέρα δεν είναι ίδια.
Ούτε κάθε γλυκό!
Ευτυχείτε!
Μα τι ωραίες φθινοπωρινές φωτογραφίες! Μου έφτιαξες τη διάθεση για σήμερα, ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο να έχουμε, πάρε και κεκάκι!
ΔιαγραφήΓλυκό φθινόπωρο με ωραίες εικόνες και γλυκιές συνταγές! φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να'μαστε όλοι μες στη γλύκα!
ΔιαγραφήΠολύ ωραίο το ταξιδάκι που με πήγες στη Νέα Υόρκη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και νοερά!
ΔιαγραφήΜας μεταφέρεις πολύ όμορφες φθινοπωρινές εικόνες !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοφάγωτο το κέικ κολοκύθας !!!!
Θα τά ξανακάνω λοιπόν, και τη φωτογραφική ανταπόκριση και το κέηκ! Φιλιά~!
ΔιαγραφήΕιλικρινά, πρέπει να το κάνεις πιο συχνά αυτό.... Μας ταξίδεψες πολύ ωραία! Ωραία ιδέα η αντικατάσταση του καρότου με κολοκύθα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επαναληφθεί. Φιλιά Χρύσα μου!
ΔιαγραφήΜαγευτικές οι φωτογραφίες σου, μας ταξίδεψες κι εμάς!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοφάγωτο το κεκάκι!
Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο!!
Αφού οι αποστάσεις είναι μεγάλες και τα εισιτήρια ακριβά, τουλάχιστον να ρίχνουμε μια ματιά με όποιον τρόπο μπορούμε! Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΗ φύση είναι το κάτι άλλο αυτήν την εποχή. Προχωρημένος Νοέμβρης και κοιτά κατά χειμώνα μεριά πια. Υπέροχα χρώματα και κατάλληλος καιρός, για να απολαύσει κανείς νόστιμα κεκάκια με τον καφέ ή το τσάι του, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. Θα συμφωνήσω με την Έλενα: Μας ταξίδεψες με τις φωτογραφίες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο.
Είναι ωραία αυτή η εποχή που περπατάς και πατάς τα ξερά φύλλα σε σωρούς, δεν κάνει ακόμη το ανυπόφορο κρύο, μυρίζει γιορτές που έρχονται και χαίρεσαι την αναμονή...πολύ μ' αρέσει. Και ο καφές-τσάϊ με βουτήματα μ' αρέσουν ακόμα πιο πολύ! Να'μαστε καλά Ειρήνη μου!
ΔιαγραφήΜαρθουλα τι ωραιες φωτογραφιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα τα χρωματα στα δενδρα τα λατρευω.Σου φτιαχνουν τη διαθεση.
Φανταστικο κεικ κι ωραια το στολισες.
Καλη δυναμη
Φιλια
Να'σαι καλά Μάριόν μου...κρατώ γερά κάνοντας πράγματα που αγαπώ, δόξα τω Θεώ! Φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!
Διαγραφήονειρο οι φωτογραφίες , μοναδικα χρώματα και μια απιστευτη γαλήνη αλλα το carrot cake είναι πειρασμός Μάρθα μου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήξεκιναει το τρίτο χριστουγεννιατικο πανγύρι http://starsandicicles.blogspot.gr/2013/10/3.html και σε περιμένω φιλακια !!!!
Τα Χριστούγεννα είναι αγαπημένη μου εποχή, οπότε θα περάσω μια βόλτα απ' το χριστουγεννιάτικο πανηγύρι σας. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση
ΔιαγραφήΤο Φθινόπωρο και στη Ελλάδα και στην Αμερική, είναι μαγικό για τα χρώματά του, για τα καλούδια και τις γεύσεις του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα'σαι καλά Μαρθούλα μας που μας χάρισες τόσο όμορφες εικόνες!
Καλοφάγωτο το κεκάκι!!!!
Καλή Κυριακή!!!!
Καλοτρώγεται και καλομοιράζεται το αρωματικό κεκάκι για να μη γίνει η Μαρθούλα σα γουρουνάκι! Φιλιά φθινοπωρινά Αρετή μου!
ΔιαγραφήTι υπέροχες φωτογραφίες,μας ταξίδεψες σε υπέροχα μέρη,μπράβο σου που κάνεις τόσο δρόμο για να διδάξεις ελληνικά,μπράβο σου και για το κέικ,κρίμα που είσαι τόσο μακριά και δε μπορείς να μου στείλεις κανένα κομμάτι φιλιά!!!! Να προσέχεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι να πάρει η ευχή, είστε μακρινοί φίλοι. Δεν πειράζει έστω και νοερά εγώ σας το προσφέρω απλόχερα! Φιλιά!
ΔιαγραφήΥπέροχες οι φωτογραφίες σου Μάρθα... ταξίδεψα και με το κείμενο της ανάρτησής σου!!! Να είσαι καλά!!! Όσο για το υπέροχο κέικ που μου θυμίζει στέμμα, είναι σίγουρη ότι έγινε πεντανόστιμο και πολύ αρωματικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Έχεις δίκιο Κική μου, θυμίζει στέμμα. Ούτε που το είχα δει έτσι! Το στέμμα λοιπόν εξαφανίζεται κι εγώ συγκρατιέμαι να τρώω λίγο λίγο...Κάνω κράτει βλέπεις στη ζάχαρη. Γκρρρρ....
ΔιαγραφήΥπέροχο το γλυκό σου και οι φωτογραφίες εκπληκτικές! Σα να έκανα και εγώ τη διαδρομή μαζί σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες; Ήρθες ΝΥ και μου'κανες παρέα στ διαδρομή! Φιλιά!
ΔιαγραφήΜάρθα μάγισσα! Φιλιά. Πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να είμαι Βαγγελιώ μου;;; Σε φιλώ και σε κερνώ!
ΔιαγραφήΩραία φθινοπωρινά χρώματα κι υπέροχες γεύσεις!Ότι πρέπει για ένα κρύο πρωινό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Μαρία! Πάντως αυτό το κέηκ δείχνει να προσφέρεται και για κρύα και για ζεστά πρωϊνά! Είναι πεντανόστιμο!
ΔιαγραφήΚαι η Σταχτομπούτα...κοκκίνισε και πρασίνισε από το κακό της που δεν είχε κομματάκι από το "αμαξό-κέϊκ" της :-)) συν το ότι δεν απόλαυσε τέτοια διαδρομή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά
Μπήκαμε σε αντιπαλότητα με την Σταχτομπούτα, ένεκα κολοκυθάμαξα;;
ΔιαγραφήΒρε τι κάνει μία κολοκύθα!!!
Τρέξιμο που ρίχνεις! Αξίζει όμως αφού τους μαθαίνεις ελληνικά και βλέπεις και τόσο όμορφες εικόνες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά !
Καλημέρα Νοτούλα μου! Εδώ στη ΝΥ τρέχουν όλοι και λόγω αποστάσεων και λόγω δουλειάς...δουλεύουν όλοι πολύ. Μπήκα κι εγώ στο χορό και τρέχω. Τραβώ όμως και καμιά φωτογραφια και σας τη μοιράζομαι. Φιλιά!
ΔιαγραφήΤο φωτογραφίες; Τι χρώματα; Λατρευω την ΝΥ, την επισκεπτικα πριν χρόνια και νομίζω ότι θα μπορούσα άνετα να ζήσω εκεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεψα το blog σου, θα ξαναπερασω...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Σοφία μου! Ναι, είναι όμορφη η ΝΥ και έχει πολλές χάρες και χαρές! Να περνάς να τα λέμε από το blog- όσπιτο! Φιλιά!
ΔιαγραφήΜου άρεσε το φωτογραφικό οδοιπορικό. Σαν να σεργιανίσαμε κι εμείς μαζί σου στους δρόμους της Νέας Υόρκης... Και τι καλύτερος επίλογος μετά το σεργιάνι από αυτό το ζουμπουρλούδικο κέικ! Εξαιρετική εμφάνιση! Και η γεύση σίγουρα θα είναι ιδιαίτερη! Μιαμ μιαμ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκιαααααα!!!
Ζουμπουρλουδικο το κεηκ, και για να μη γίνω κι εγώ, το ρίχνω στο περπάτημα. Φιλάκια
ΔιαγραφήΤην ζήλεψα αυτήν την διαδρομή, πόσο συχνά την κάνεις ??
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κεκάκι φαίνεται υπέροχο, παρά το ότι δεν τρελαίνομαι για την
κολοκύθα...
Να είσαι καλά και να μοιράζεσαι μαζί μας τέτοιες φωτογραφίες, μας άρεσαν....
Φιλάκια
Μία φορά την εβδομάδα γίνεται αυτό το ταξίδι.
ΔιαγραφήΌσο για το κέηκ μπορεί να γίνει μία φορά το μήνα αλλά είναι πολύ νόστιμο και δεν αφήνει "μυρωδιά" κολοκύθας. Κάνει το κέηκ αφράτο και με μια γεύση ανάμεσα μηλόπιτα- και carrot cake. Φιλιά πολλά!
Αυτό το κέικ το ζήλεψα και το λιγουρεύτηκα τώρα !! Έκανα το pie τις προάλλες, αλλά αυτό δεν το σκέφτηκα να το κάνω! Την επόμενη φορά :) Όμορφη διαδρομή κάνεις για τη δουλειά και αυτή την εποχή τα δέντρα είναι πανέμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα υπάρχει μια δεύτερη φορά! Φιλιά!
ΔιαγραφήΕγω δεν έχω φάει ΠΟΤΕ κολοκύθα,αλλά μία τέτοια υπερπαραγωγή αν μου τη σερβίριζαν δεν ξέρω αν θα της αντιστεκόμουν. Το σίγουρο είναι οτι δε θ αντιστεκόμουν στη φυσική ομορφιά που κατέγραψες και μ έκανες να ζηλέψω.Τώρα να το πω τύχη για σένα,ατυχία για μένα; όλα είναι σχετικά Μαρθί μου γλυκό
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να το μάθουμε... φιλιά πολλά
Ποτέ δεν είναι αργά για κολοκύθες και για δοκιμές γενικότερα Χαρά μου! Για ξεκίνα!!!
ΔιαγραφήΣιγουρ καθε μερα ειναι διαφορετικη απο την αλλή... εδω αλλάζουν τα δεδομένα απο στιγμη σε στιγμη χα χα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ εντυπωσιακό το κέικ σou :)
http://beautyfollower.blogspot.gr/
Τις καλημέρες μου και τις ευχαριστίες μου!
Διαγραφή