Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Γιατί όλα τα ξέρουμε απ' την αρχή

Αυτά που είναι να γενούν, γίνονται αβίαστα, εύκολα και στρωτά.
Σαν να' ναι όλα κουρδισμένα να γεννήσουν αρμονία.
Δε λείπει τίποτε, τα υλικά υπάρχουν, είναι οι πάγκοι καθαροί, τα σκεύη διαθέσιμα, η όρεξη μεγάλη,
και one-two-three όλα τελειώνουνε πριν καν το καταλάβεις, και το αποτέλεσμα είναι ηδονικά τέλειο.

Είναι σαν κάτι μέρες που σηκώνεσαι απ' το κρεβάτι με τα μάτια ορθάνοιχτα, δε νυστάζεις, δε βαρυγκομάς. Χαμογελάς. Πετάγεσαι, ανοίγεις τα παράθυρα, τα ραδιόφωνα, ανοίγεις τα νερά να τρέχουν στη μπανιέρα, κάνεις καφέ, βρίσκεις πανεύκολα τι ρούχα θα φορέσεις, όλα είναι καθαρά, σιδερωμένα (;;;), νιώθεις όμορφη, τα μαλλιά στρώνουνε με τη μία, το καινούριο make up σε κάνει κούκλα. Ορεξάτη και φουριόζα, χαμογελαστή, βγαίνεις στο δρόμο κι όλοι σου χαμογελούν. Με το που φτάνεις στη στάση έρχεται το λεωφορείο, η κάρτα σου έχει λήξει αλλά ο οδηγός χαμογελάει και σου λέει "it's ok". Περνάς, βρίσκεις θέση, κάθεσαι, οι δρόμοι είναι ανοιχτοί, φτάνεις σε πέντε λεπτά, "thank you" λες στον οδηγό κι εκείνος σού γελάει ξανά "and have a great day", λέει και κατεβαίνεις. Διασχίζεις το πάρκο, πας (πάλι) να χαθείς, μα πριν προλάβεις να διαλέξεις κάποιον να ρωτήσεις, σε σταματάει μια ωραία κυρία μ' ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά:"Από πού είσαι;" σε ρωτάει, "Απ' την Ελλάδα" λές εσύ, "Οpa", σου κάνει εκείνη, "Αυτό ήταν εύκολο", της λές, "What about ανάσταση νεκρών;" σου λέει τότε και μένεις κόκκαλο, "Αυτό ήταν καλό, μα πρέπει να φύγω. Από δω είναι η 7η λεωφόρος;" "Ναι" λέει, γελάει κι είναι όμορφη. Είσαι όμορφη κι εσύ, όλα είναι όμορφα εκεί έξω, μυρίζει καλοκαίρι, αναπνέεις μυρωδιές-χαμόγελα-χρώματα και ξέρεις πως αυτή είναι η μέρα σου. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αρκεί να κάνεις ό,τι θέλεις κι ό,τι είναι δικό σου.
Γιατί δεν είναι όλα για μας, δεν είναι όλα στα μέτρα μας φτιαγμένα. Χρειάζεται μόνο να βάζουμε τ' αυτί ν' ακούσουμε πώς ψιθυρίζει η καρδιά μας, ν' ανοίγουμε τα μάτια να κοιτάμε προς τα πού βλέπουνε τα μάτια μας, και it's ok αν η εικόνα μας δεν είναι και πολύ εντυπωσιακά μοδάτη, it's ok αν τα θέλω μας δεν είναι κραυγαλέα και του συρμού. Είναι όμως τα δικά μας, τα μοναδικά μας, και τιμή και δόξα να τους δίνουμε το χώρο και το χρόνο για να γεννηθούν και να γενούν.

Τα ξέρουμε αυτά που είναι δικά μας, τα γνωρίζουμε.
Κι αυτά που δεν είναι δικά μας τα γνωρίζουμε επίσης, αλλά για κάποιο λόγο πρόκλησης, επιβεβαίωσης και ρίσκου ή ίσως και για κλείσιμο παλιών λογαριασμών, παλεύουμε να'ρθούνε στα χωράφια μας, στα μέτρα, στα νερά μας, κι εκείνα ξεχειλίζουνε, φουσκώνουν, ή στερεύουνε. Και κουρασμένοι εμείς αρχίζουμε απ' την αρχή, και πάλι απ' την αρχή, και μέσα μας το ξέρουμε πως για ένα καλό τέλος θέλει μια χαρούμενη αρχή. Τα κουρασμένα "πάμε πάλι" δεν έχουνε ποτέ τους happy end.
Διαλέγω με χαρά για σήμερα αυτή τη μους με σοκολάτα και μπανάνα που την είδα, τη γεύτηκα νοερά κι ήτανε τέλεια. Κι όταν τη γεύτηκα και φυσικά, ήτανε πάλι τέλεια. Γιατί όλα τα ξέρουμε απ' την αρχή.
http://theveggiesisters.gr/banana-mousse/


12 σχόλια:

  1. Αχ αχ αχ χαρισματική μου πένα, μ'εφτιαξες μεσημεριάτικο, όλοι μας είμαστε όμορφοι όλο τον χρόνο αλλά αυτη την εποχή χτυπάνε κόκκινο οι ορμόνες Μαρθούλα μου χαχαχαχα,
    Υπέροχο το κείμενο σου αγαπημένη μου για ακόμη μια φορά. <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ πόσο δίκιο έχεις Μάρθα μου... Γιατί δεν είναι όλα για ΄μάς... Κι αυτήν την μους την λαχτάρισα, αλλά πότε θα καταλάβω πως δεν είναι για ΄μένα :)) Φιλάκια γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα βρεις Ειρήνη μου το δικό σου γλυκό και θα το φας απολαυστικά! Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα ξέρω τα δικά μου, τα γνωρίζω...
    Και τα τελευταία χρόνια, τα ακολουθώ πιστά.
    ΄Εχω ανέβει σ΄ ένα ποδήλατο κι ανηφορίζω...Που πας με το ποδήλατο στην ανηφόρα, θα μου πεις..
    Ναι, πολλές φορές τα "δικά μου" μ΄αναγκάζουν να σταματώ, για να παίρνω ανάσα ή για να ξεδιψάσω...Μα έρχεται η ώρα και ξαναβάζω δύναμη για να κάνω πηδάλι και συνεχίζω...
    Φιλί γλυκό...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια χαρά είναι το ποδήλατο, Αννιώ μου, και στην ανηφόρα και στην κατηφόρα και στον ίσιο δρόμο. Αρκεί όπως λες, να ακολουθείς το δρόμο σου με τα πάνω και τα κάτω του. Εσύ παίρνε ανάσες, σταμάτα να ξεδιψάσεις και προχώρα, ξέρεις πως πολύ καλά τα πας. Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Τα κουρασμένα "πάμε πάλι" δεν έχουνε ποτέ τους happy end"... προσπαθώ πολύ τελευταίως να ξεχάσω αυτό το "άντε, φτού ξανά, μανά, τα ίδια..." γιατί με έχει κουράσει χρόνια τώρα, και με βαραίνει όσο δεν "παίρνει"!!!

    Φιλιά πολλά με σοκολατένια γεύση μπανάνας...και πολύ χαμόγελο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το ξέρεις, νονούλα μου, το να πέφτεις, να σηκώνεσαι και να ξαναρχίζεις με διάθεση και με χιούμορ και πάλι απ' την αρχή, αυτό είναι ζωή, μ' αυτό παμε παρακάτω. Αλλά όταν υπάρχει βάρος, κούραση και μόχθος, όταν σέρνεσαι και δε θες, καιι παλεύεις με το ζόρι ν' αρχίσεις κάτι, τότε αυτό δεν είναι δικό σου, η καινούρια αυτή αρχή δε γίνεται με όρεξη κι αγάπη, γι' αυτό πιστεύω δε θα'χει happy end. Θέλει να βρούμε τα δικά μας που λέω κι εγώ, και να ριχτούμε σ' αυτά με πάθος!!! Φιλάκια πολλά και καλά ξεκινήματα στις δικές σου αρχές, στις αρχές της ψυχής σου, νονά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. (Και) για αυτό μου είχες λείψει βρε κορίτσι!
    Για αυτά τα κείμενα που τα διαβάζω και δεν γίνεται να μη σκέφτομαι, επεξεργάζομαι, προβληματίζομαι.
    Πολύ μου αρέσει το κείμενο, η φωτογράφιση, το γλυκό!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κι εσείς γι' αυτή την επικοινωνία μου λείψατε βρε Ερμιόνη μου και δεν μπορούσα άλλο μακριά!!! Φιλώ σε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ευτυχώς που επέστρεψες στην μπλογκόσφαιρα,Μαρθούλα μας, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε την ωραία πένα σου!
    Χαιρόμαστε πολύ που σου άρεσε η σοκολατο-μπανανο-μους μας!
    Πολλά φιλάκια από Ζάκυνθο!
    lenia
    http://theveggiesisters.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η χαρά η δική μου ακόμη μεγαλύτερη, Λένια μου, για να μοιράζομαι την ωραία πένα μου, όπως λες, με την πολύ ωραία παρέα σας και τα πολύ ωραία καλούδια σας! Φιλιά στο νησί!!!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...