Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Κέηκ με πορτοκάλια, ελαιόλαδο και δενδρολίβανο σε πολλαπλές εκδοχές- πραγματικότητες

Πόσα άτομα υπάρχουν σ' ένα μόριο;
Πόσα κύτταρα μετρούν σ' ένα ανθρώπινο σώμα;
Πόσες πραγματικότητες χωρούν μέσα στην ίδια πραγματικότητα;
Εκατομμύρια!Δισεκατομμύρια!Τρισεκατομμύρια!

Δε θα ξεχάσω, είχαμε μάθημα Ρωμαϊκής ιστορίας , πρωτοετής στη σχολή Φιλολογίας, με καθηγητή τον κο Πετρόχειλο που εξιστορούσε, δεν ξέρω με ποια αφορμή, ένα περίεργο περιστατικό που του'λαχε χρόνια πριν, σε μια άλλη τάξη από 169 πρωτοετείς φοιτητές ."Στη μέση του μαθήματος άνοιξε η πόρτα του αμφιθεάτρου, μπήκε μέσα ένας νεαρός που οπλοφορούσε, είπε μερικές ασυνάρτητες κουβέντες και δύο λεπτά μετά, άνοιξε την πόρτα, βγήκε και εξαφανίστηκε. Ήταν τέτοιο το σοκ και η έκπληξη όλων μας, που ζήτησα απ' τους φοιτητές μου να γράψουν αυτό που ζήσαμε και να μού το φέρουν στο επόμενο μάθημα. Όταν πήρα τα χαρτιά στο σπίτι , διάβασα 169 διαφορετικές εμπειρίες που περιέγραφαν το ίδιο περιστατικό. Για καιρό αναρωτιόμουνα: ζήσαμε όλοι το ίδιο πράγμα;"

Από τότε θυμάμαι τις 169 πραγματικότητες κάθε φορά που βλέπω πόσο διαφορετικά βιώνει ο καθένας μας τη ζωή. Που η ζωή είναι σχεδόν ίδια περιστατικά για τον καθένα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Περνάμε χαρές, περνάμε πένθη, γιορτάζουμε, βαφτίζουμε, παντρεύουμε, συγχαίρουμε, μισιόμαστε, αγαπιόμαστε σχεδόν με τα ίδια γεγονότα. Αλλά "άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας" προφανώς για ευνόητους λόγους.

Με την καταιγίδα Sandy που χτύπησε τη ΝΥ, ξαναθυμήθηκα τον καθηγητή Πετρόχειλο και τις 169 πραγματικότητες. Η ίδια καταιγίδα πέρασε από τη ΝΥ, αλλά για μένα, ήταν ένας αέρας που σηκώθηκε , μαύρισε τον ορίζοντα, έριξε λίγες σταγόνες βροχής, που κατά το βράδυ χόντρυναν κι έγιναν χαλαζάκι, κι ύστερα ο αέρας σφύριζε πιο βαρύς. Έμεινα μέσα,όπως είπανε, μαγείρεψα ζεστό φαγάκι στην κουζίνα μου που δούλευε κανονικά, είδα τηλεόραση που δούλευε κανονικά, πήρα το βιβλίο μου, γέμισα ένα ποτήρι νερό από τη βρύση που δούλευε κανονικά, πέταξα τα πολλά σκεπάσματα γιατί η θέρμανση δούλευε υπερ-κανονικά και κοιμήθηκα κανονικότατα ασφαλής και προστατευμένη. Το πρωί, ξαπλωμένη ακόμα στο κρεβάτι, άνοιξα την τηλεόραση να δω τι έγινε μέσα στη νύχτα. Ο εκφωνητής είπε κάτι για 19 θύματα. Αποκλείεται. Κοιμάμαι ακόμη. Δεν ήπια καφέ και δεν ακούω καλά. Δεν μπορεί να υπάρχουν θύματα από μια βροχούλα που γίνεται χαλαζάκι κι έναν αέρα που σηκώνεται πιο βαρύς. Πετάχτηκα απ' το κρεββάτι, και κάνοντας καφέ για να'μαι σίγουρη ότι ακούω καλά, σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα δυο τρεις  φίλους να δω τι συμβαίνει. Δεν μπορούσα να βγάλω γραμμή. Δυο τρεις ώρες μετά βρήκα μερικούς, και κάποιους άλλους δεν μπορούσα να τους πιάσω ούτε δυο τρεις μέρες αργότερα. Την ίδια ώρα που εγώ περιφερόμουν με το ενεργό κινητό μου, το ενεργό  computer μου, άναβα και έκλεινα τις ασφάλειες στην ασφάλεια του ζεστού σπιτιού μου, χιλιάδες άνθρωποι περνούσαν και περνούν τις μέρες και τις νύχτες τους σε καταφύγια, χωρίς αυτοκίνητα αρκετοί αφού καταπλακώθηκαν απ' τα ξεριζωμένα δέντρα , χωρίς σπίτια αρκετοί αφού πλημμύρισαν, γκρεμίστηκαν, κάηκαν, χωρίς τους άντρες τους ή τα παιδιά τους αρκετοί αφού τα θύματα άφησαν πίσω το νούμερο 19 και σκαρφάλωσαν στο 100 όπως ακούω.

Για όλους αυτούς η Sandy δεν ήταν ένας αέρας που φύσηξε πιο βαρύς, ούτε μια βροχούλα που'γινε χαλαζάκι. Ήταν μια θύελλα καταστροφική και θανατηφόρα. Κι η ΝΥ δεν είναι ένα αμφιθέατρο με 169 διαφορετικές εμπειρίες. Είναι ένας κόσμος με 8,244,910 διαφορετικές πραγματικότητες.
Το κέηκ που ακολουθεί, δε θα μπορούσε να ξεφύγει κι αυτό απ' τις πολλές εκδοχές και τις διαφορετικές πραγματικότητες.
Η βασική συνταγή ήθελε κόκκινα πορτοκάλια, σαγκουίνια τα λεγόμενα, ή  αλλιώς blood oranges .
Κέηκ με κόκκινα πορτοκάλια, ελαιόλαδο και (ίσως) δενδρολίβανο ήθελα να φτιάξω μέρες τώρα.

 Αλλά θες η βαρειά διάθεση στη μετά -Sandy εποχή (θα γράφω για γλυκά όταν έξω μαζεύουνε τρόφιμα και ρούχα για τους άστεγους;), θες  η έλλειψη σαγκου-ι-νίων ("what is this?",  ή "no" ήταν οι απαντήσεις που μάζεψα από καμιά δεκαριά μαγαζιά τροφίμων), το άφηνα, το άφηνα, ώσπου σήμερα, πιάνοντας κουβέντα σε μια ελληνική φρουταρία, αποφάσισα να αγοράσω κόκκινα γλυκά γκρέηπ φρουτ. Και γιατί όχι; Κόκκινα τα γκρέηπ φρουτς, κόκκινα τα σαγκουίνια, θα'βαζα και λίγο χυμό κανονικού πορτοκαλιού για περισσότερη γλύκα , θα ψιλόκοβα μέσα και το δενδρολίβανο (το αποφάσισα εντωμεταξύ) και θα το'ψηνα μια χαρά.

Και τώρα που σάς μιλάω (που σάς γράφω δηλαδή), τα'κανα όλα τα παραπάνω και ψήνω.
Είναι μια διαδικασία που τη χαίρομαι μ' αυτήν ακριβώς τη σειρά.
Όση ώρα ψήνω, γράφω. Ύστερα ξεφουρνίζω κι όση ώρα κρυώνει το γλυκό, εγώ τσεκάρω τις  φωτογραφίες , διορθώνω το κείμενο και γενικά περνάω κανά δυο (μπορεί και παραπάνω)ωραιότατες ώρες μέχρι να δώσω εντολή στο κουμπάκι να κάνει publish.

Κέηκ με σανγκουίνια, ελαιόλαδο και δενδρολίβανο
(Βασισμένη σε μια συνταγή της Smitten Kitchen)
3 σανγκουίνια
200γρ. (ι φλυτζάνι) ζάχαρη
118γρ. (1/2 φλυτζάνι) ξινόγαλα ή γιαούρτι
3 μεγάλα αυγά
156 γρ (2/3 φλ. ελαιόλαδο)
219 γρ (2 και 3/4 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις)
1 1/2 κουταλάκι (8 γρ.)μπέκιν πάουντερ
1/4 κουταλάκι μπέκιν σόδα
1/4 κουταλάκι αλάτι
1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένο φρέσκο δενδρολίβανο
Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F.
Βουτυρώνουμε ένα μικρό μακρόστενο φορμάκι για κέηκ. Σ' ένα μπωλ βάζουμε το ξύσμα απ' τα δύο πορτοκάλια (εγώ έβαλα το ξύσμα απ' τα δύο γκρέηπ φρουτ) μαζί με τη ζάχαρη και ανακατεύουμε να ενωθούν.
Καθαρίζουμε ένα σαγκουίνι (εγώ έβαλα γκρέηπ φρουτ) και εσωτερικά από τις μεμβράνες του, το κόβουμε σε μικρά κομματάκια και το βάζουμε σε ένα άλλο μπωλ.
Στίβουμε το δεύτερο  σαγκουίνι (εγώ έβαλα κανονικό πορτοκάλι) και βγάζουμε 1/4 φλυτζάνι χυμό .
Μέσα στο χυμό ρίχνουμε το ξυνόγαλα ή το γιαούρτι (εγώ έβαλα γιαούρτι) και ανακατεύουμε καλά. Το ρίχνουμε στη ζάχαρη με το ξύσμα, ύστερα ρίχνουμε ένα ένα τα αυγά και στο τέλος το λάδι και ανακατεύουμε καλά.
Σ' ένα άλλο μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέκιν πάουντερ, τη σόδα , το αλάτι και το δενδρολίβανο.
Το ρίχνουμε κι αυτό στο μείγμα με το λάδι και ανακατεύουμε.
Στο τέλος προσθέτουμε το κομμένο σαγκουίνι και το ενσωματώνουμε στο μείγμα.
Ψήνουμε για 55 περίπου λεπτά και δοκιμάζουμε με μια οδοντογλυφίδα , αν βγει καθαρή, να βεβαιωθούμε πως ψήθηκε. Εμένα μού πήρε πάνω από μία ώρα για να βγει καθαρή η οδοντογλυφίδα.
Αν θέλουμε το σερβίρουμε με γλάσο πορτοκαλιού
 
Γλάσο πορτοκαλιού
3/4 κούπας άχνη ζάχαρη κοσκινισμένη
Χυμό 1/2 πορτοκαλιού
Ξύσμα ενός πορτοκαλιού
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας.

Τα χτυπάμε όλα μαζί και περιχύνουμε το κέηκ αφού έχει κρυώσει και το ξεφορμάρουμε.
Μεθύστερη πραγματικότητα:
Το γκρέηπ φρουτ πικρίζει, άρα βάλτε κανονικά πορτοκάλια, είτε κόκκινα είτε  πορτοκαλιά .
Το ολόκληρο φρούτο είναι καλύτερα να το αλέσετε και όχι να το βάλετε κομματάκια αν δε θέλετε να τα μασάτε στο τέλος.Ή στίψτε το απλώς και βάλτε το χυμό.
Το δενδρολίβανο θεωρείστε το προαιρετικό, αφού είναι μια πολύ ιδιαίτερη γεύση που μπορεί επίσης να μάς ξενίσει και να μάς πικρίσει.
Το γλυκό αυτό έχει πολλές εκδοχές και θα έλεγα πως  η σημερινή δεν είναι η πιο γλυκειά για τα γούστα μου.
Θα εξετάσω και τις άλλες δυνατότητες-πραγματικότητες της γεύσης αυτής  αλλά όχι τώρα.
Τώρα καληνύχτα σας, δηλαδή καλημέρα σας, 4.30πμ, με τήν καινούρια σημερινή ώρα 3.30πμ!
Πάλι καλά!

28 σχόλια:

  1. Καλημέρα! Έχεις τόσο δίκιο για τις διαφορετικές πραγματικότητες που χωράνε μέσα σε μία πραγματικότητα. Όμως, αν δεν ίσχυε κάτι τέτοιο και όλοι "βλέπαμε τα ίδια πράγματα", τότε ο κόσμος μας θα ήταν πολύ βαρετός.
    Το γλυκάκι σου μου αρέσει πάρα πολύ! Και η προσθήκη δεντρολίβανου σίγουρα με ιντριγκάρει! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα (αγουροξυπνημένη) κι από δω.Αν δοκιμάσεις το γλυκό με δενδρολίβανο, πες μου τις εντυπώσεις σου γιατί μπορεί η δική σου "πραγματικότητα" να βγει διαφορετική. Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Με συνεπείραν για μια ακόμη φορά τα λεγόμενα σου..
    Πόσο δίκιο έχεις Μάρθα μου!! Υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες και οι άνθρωποι του κόσμου. Είναι μια συζήτηση που χωράει πολύ κουβέντα!

    Όσο για το κέικ, η εικόνα του είναι εντυπωσιακή με την κόκκινη φέτα γκρέιπ φρουτ επάνω. Η μεθύστερή σου πραγματικότητα επίσης μου άρεσε, γιατί δίνεις την αληθινή εικόνα του γλυκού σου, χωρίς να εξαπατάς και χωρις να προσπαθείς να πείσεις ότι όλα ήταν τέλεια!! Με τα σχόλιά σου αυτά ολοι μπορούν να δουν τα υπέρ και τα κατά και να αποφασίσουν αν θέλουν ή όχι να δοκιμάσουν αυτό το πραγματικά ιδιαίτερο κέικ!!

    Μαρθούλα καλή μέρα εύχομαι σε όλους εσάς εκεί στην ΝΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Χρυσαυγή μου, και να'ναι και για σένα σήμερα μια καινούρια, ενδιαφέρουσα, γεμάτη και χαρούμενη μέρα!

      Διαγραφή
  3. Μμμμμ!Μου μύρισε πορτοκάλι μέχρι εδώ! Και το δεντρολίβανο το κάνει ξεχωριστό!
    Ευχαριστούμε που μας δίνεις και μία άλλη εκδοχή της θύελλας που εμείς μονο από την TV (ευτυχώς) βλέπουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καμμιά φορά η "πραγματικότητα" της τηλεόρασης γίνεται πολύ τρομακτική, ανάλογα με το τι "μεγεθύνει" ή "μικραίνει" ο φακός της.
      Είναι στ' αλήθεια ένα πολύ μυρωδάτο κέηκ! Καλημέρα σου!

      Διαγραφή
  4. Μάρθα μου η αλήθεια είναι ότι εμείς μόνο την άσχημη άποψη είδαμε στην τηλεόραση, και οι σκηνές δεν ήταν ότι το καλύτερο, με άλλα λόγια πάθαμε πλάκα!
    Το κεκάκι σου μου αρέσει πολύ, το δεντρολίβανο σίγουρα θα το τολμούσα σαν κάτι το διαφορετικό, το γκρέϊπ φρουτ ίσως όχι, δεν ξέρω, αν πικρίζει πολύ δεν θα το προτιμούσα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Έλενά μου, το ξέρω πως η τηλεόραση δείχνει πολύ την άσχημη πλευρά των πραγμάτων. Από τη μια είναι καλό να εντοπίζουμε πού είναι το πρόβλημα για να το αντιμετωπίσουμε, αλλά καλό είναι να αναγνωρίζουμε και πού υπάρχει φως , κυριολεκτικά και μεταφορικά.
    Ούτε εγώ θα ξανάβαζα γκρέϊπ φρουτ, αλλά με κανονικά κόκκινα πορτοκάλια θα το ξανατολμούσα. Θέλω τη γλύκα μου, τί να κάνω;Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτός ο αριθμός των 8,244,910 διαφορετικών πραγματικοτήτων, είναι να σου προκαλεί φόβο και δέος, ειδικά όταν μιλάμε για καταστροφές από τα στοιχεία της φύσης, που εμείς οι "μικροί-μικρότατοι" άνθρωποι θεωρούμε πως ελέγχουμε Μάρθα μου :-(
    Γι' αυτό όταν σου γράφαμε όλοι μας από εδώ είχαμε μια ανησυχία στα γραφόμενα μας. Και οι εικόνες της επόμενης μέρας επιβεβαίωσαν τόσο αυτούς τους φόβους μας.

    Πορτοκαλένιο κεϊκ υπέροχον, που υπόσχομαι στον εαυτό μου (και σε σένα) πως θα το δοκιμάσω,μόλις βγούν τα σαγκούϊνια, γιατί και εδώ είναι πολύ νωρίς ακόμη για τούτα τα πορτοκάλι.
    Καλό βράδυ-καλό πρωί και καλή εβδομάδα σου εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ σαγκουίνια θα έχει κατά το Thanksgiving, οπότε είμαι πάλι σε αναμονή.
      Φιλιά Πηνελόπη μου, κι αν δοκιμαστεί το κέκ στην πρωτότυπη μορφή του, στείλε γραφή!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα, Μάρθα!
    Τα στοιχεία της φύσης είναι παντοδύναμα και δεν πρέπει να μας εντυπωσιάζει το τι μπορούν να κάνουν. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι είναι σαν να βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον πιο μεγάλο φόβο μας!
    Τώρα αυτό το "τι" πώς παρουσιάζεται, είναι μια άλλη ιστορία.
    Το κέικ σου αφράτο και μυρωδάτο. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το δενδρολίβανο! Πολύ πρωτότυπη προσθήκη σε γλυκό!

    Φιλάκια και μάλλον καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πολλές φορές απάντηση η φύση στη ματαιοδοξία του ανθρώπου ή στην πεποίθησή του πως είναι παντοδύναμος και μπορεί να εξουσιάζει τα στοιχειά. Κι εκεί συνεργασία χρειάζόμαστε, και να'μαστε όλοι με άλλα σε αρμονία.
      Σε χαιρετώ Ελένη μου!

      Διαγραφή
  8. Τα σαγκουίνια τα λατρεύω, αν και εδώ επίσης τα βρίσκω σπανιότατα!
    Το κέικ σου λοιπόν θα μου αρέσει καθώς μέ ιντριγκάρει η προσθήκη του δεντρολίβανου, έντονη και αρωματική!

    Για την "συλλογική οπτική" ή μη, δίκιο είχε ο Πετρόχειλος...
    Τα της Sandy μου φτάνουν όσα είδα/βλέπω και άκουσα/ακούω...:(

    Καλή νέα εβδομάδα!
    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ που νόμιζα πως η Ελλάδα είναι γεμάτη σαγκουίνια τέτοιο καιρό.
      Επλανήθην πλάνην οικρτάν!
      Καλή εβδομάδα με το χαμόγελο στα χείλη, Ζαμπία μου!

      Διαγραφή
  9. Γεια σου Μάρθα μου!
    Άρχισα να διαβάζω και σκεφτόμουν την χθεσινή εμπειρία μου: Είμαστε σε ένα πάρτυ όπου διασκεδάζαμε μαζί Λευκοί, Μαύροι και Ινδοί. Χορεύαμε όλοι με την ίδια μουσική, αλλά ο καθένας αντιδρούσε-εκφραζόταν διαφορετικά στο ρυθμό. Οπότε αναρωτιόμουν αν όλοι ακούμε το ίδιο τραγούδι... Λοιπόν εκτός από την συλλογική οπτική υπάρχει και η συλλογική έκφραση!
    Βέβαια διαβάζοντας την συνέχεια ένοιωσα άσχημα στην σκέψη ότι εσύ μιλούσες για την φυσική καταστροφή που στοίχισε τόσες ζωές... Εύχομαι καλή βδομάδα να μας έρθει! Και οι πληγές να απαλυνθούν...

    Το κέικ πολύ αρωματικό! Και παρηγορητικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φαίνεται πως δεν ακούμε όλοι το ίδιο τραγούδι, ούτε αντιδράμε το ίδιο στο ίδιο τραγούδι, ούτε δεχόμαστε τις ίδιες επιρροές απ' το ίδιο τραγούδι. Ακόμα και το παρηγορητικό μου κέηκ έχει άλλη γεύση για τον καθένα. Κάποιος το δοκιμάζει και το βρίσκει θεόπρικρο, κάποιος άλλος το βρίσκει αρκούντως γλυκό και κάποιος άλλος το προσπερνάει χωρίς καν να γυρίσει να το κοιτάξει.Το άρωμά του βέβαια ελπίζω να μην το αμφισβητήσει κανείς (και πάλι κρατάω μικρό καλάθι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χαίρομαι Μάρθα μου που είσαι καλά μετά απ'όλο το κακό που συνέβηκε..Βλέποντας τα νέα των τελευταίων ημερών συνειδητοποιεί κανείς την αδυναμία του ν'αντιμετωπίσει τέτοια καιρικά φαινόμενα,όσο προηγμένος και νάναι τεχνολογικά..Εύχομαι να ορθοποδήσει η πόλη σύντομα και να μην ξαναζήσει κανείς κάτι παρόμοιο..
    Το σπίτι σου πρέπει να μοσχοβόλησε με το κέικ!Πιστεύω όμως ότι θα το έκανα με πορτοκάλια, γιατί όσο και να λατρεύω τα γκρέιπφρουτ κι εμένα θα μου πίκριζαν..Πολλά φιλιά, καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πόλη εργάζεται σκληρά για να ορθοποδήσει, και είναι και , ευτυχώς, αρκετά αισιόδοξοι οι Νεοϋρκέζοι από τη φύση τους για την ανάκαμψη. Πορτοκάλια ψηφίζω κι εγώ για το κέηκ. Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  12. Μάρθα μου έχεις τόσο δίκιο! Είναι σχεδόν απίθανο το ίδιο γεγονός να το βιώσουν με τον ίδιο τρόπο όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτό... Βέβαια, όταν δεν πρόκειται για κάτι δυσάρεστο, είναι μάλλον όμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα η διαφορετικότητά μας... Βοηθά στο να σκεφτόμαστε, να αλληλεπιδρούμε...
    Το κέικ σου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον! Το δεντρολίβανο μου αρέσει πολύ, οπότε είμαι πάρα πολύ περίεργη να δω τι γεύση θα του δίνει!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ερμιόνη μου, δείχνει πως και τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα , πάντα τα περνάμε με τον τρόπο του ο καθένας.
      Είναι πραγματικά ένα ιδιαίτερο κέηκ που απ' ό,τι κοίταξα και στο διαδίκτυο, φαίνεται αρκετά δημοφιλές με την προσθήκη του δενδρολίβανου (rosemary). Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα.

      Διαγραφή
  13. Υπέροχη η ανάρτηση σου, όπως όλες.
    Σε βάζει σε σκέψεις , πόσο δίκιο έχεις.
    Φιλιά και από εμένα και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή σου μέρα Νοτούλα, και καλή εβδομάδα ήσυχη, χαρούμενη και πολιτισμένη για όλους μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μάρθα μου έκανα μία μικρή αναφορά για το cake σου στο mafia. Ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα.
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένα πρόβλημα, Νοτούλα μου. Και σ' ευχαριστώ και για την αναφορά και που μού το "ανέφερες". Καλημέρα!

      Διαγραφή
  16. Τι να ξαναλέω τώρα... Απολαυστικά και τα κείμενα και οι συνταγές σου. Και με τις απόψεις σου δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Βαγγελιώ μου και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή
  17. Μάρθα μου τα κείμενά σου φοβερά πραγματικά!!!Το κέηκ σου έχει υπέροχα αρώματα, πρέπει να είναι τέλειο!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ευχαριστώ πολύ Ελένη μου και σένα και όλους που σάς αρέσουν τα κείμενά μου. Είναι ο πολύ δικός μου τρόπος να επικοινωνώ με τον κόσμο. Και το κεκάκι θα το επαναλάβω με κανονικά σαγκουίνια και θα το ξαναποστάρω οσονούπω. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...