Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Χουρμαδόπιτας εγκώμιον

Πολύ εγκώμιον όμως!
Εγκώμιον από την ψήνουσα, εγκώμιον από τους δοκιμάζοντες, εγκώμιον ως πίτα, ως τάρτα, εγκωμιαστικό σουξέ η χουρμαδόπιτα!
Μια χουρμαδόπιτα που ήρθε και με βρήκε απροετοίμαστη ένα βράδυ, έτσι, μόνη της!
Δηλαδή, όλα τα ωραία πράγματα έρχονται απροετοίμαστα και με βρίσκουν απροετοίμαστη! 

Ευτυχώς! Γιατί αν αρχίσω τις ετοιμασίες και τα άγχη, τα πράγματα κόβουν λάσπη και μένω εγώ με τις ετοιμασίες και τον έλεγχο!

Περπατούσα λοιπόν ως γνωστόν, στα γνωστά (πρώην) χιόνια της Νέας Υόρκης και ξαφνικά ακούστηκα να λέω κατά τον γνωστό (τελευταία) τρόπο μου μεγαλοφώνως, : "Χουρμαδόπιτα".
Γιατί; Πώς; Κι από πού;
Μη με ρωτάτε!
Ούτ' εγώ ρωτώ!
Δέχομαι (με κόπο είναι η αλήθεια, γιατί χρειάζεται προπόνηση ο ελεγκτικός μου εαυτός που θέλει να τα ξέρει όλα, να τα κατανοεί και να τα στέλνει για μικροβιολογική ανάλυση) τα πράγματα!
Τη "χουρμαδόπιτα" όμως την πέρασα ανεξέλεγκτη .

Γύρισα σπίτι, μπήκα online να βρω συνταγή κι έσκασε μπροστά μου το όνομα τού Στέλιου Παρλιάρου. Δεν ήθελα τίποτε άλλο. Σηκώθηκα, άναψα φώτα κουζίνας, φώτα πορείας, έψησα μύρισα κι εγώ, κι οι σκύλοι που περνούσαν κάτω, και τα σκιουράκια που τρώγανε σκαρφαλωμένα στο δέντρο μπρος στο παραθύρι μου, και τα περιστέρια που μασούλαγαν τα ψιχουλάκια της γιαγιάς από κάτω, ευτυχώς όχι και το ρακούν... ήταν απασχολημένο στο σκουπιδοτενεκέ της γωνίας.

Η χουρμαδόπιτα έγινε το επιδόρπιο στο βραδινό μου φαγητό, το πρωϊνό της επόμενης μέρας μου, το σνακ πριν το μεσημεριανό της επόμενης μέρας μου και κέρασε μια φίλη στον απογευματινό καφέ, που έκανε "μμμ" και ζήτησε να της κάνω κι εκείνης.
Σε επόμενη μάζωξη φιλενάδων ξανάκανα χουρμαδόπιτα, οι φιλενάδες έκαναν "μμμμ" και ζήτησαν να την ξανακάνω για τη φίλη μιας φίλης της μάζωξης.
Φυσικά θα την ξανακάνω!
Για τη φίλη, την ξαδέρφη, την ανηψιά, τη βαφτιστήρα  της φίλης της φίλης!
Ω! Φίλη!
Ω! Χουρμά!
Ω! Χουρμαδόπιτα αθάνατη!
Ω! Ιδέες αθάνατες, που με βρίσκετε στο πουθενά, κι είναι να σας ακούω (πια) ασχολίαστα!
Και να μην κάνω πως δεν καταλαβαίνω!

ΧΟΥΡΜΑΔΟΠΙΤΑ
                   Συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου                              
Για τη ζύμη
250γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
125γρ. βούτυρο αγελάδας κομμένο σε μικρά κομματάκια
125γρ. ζάχαρη άχνη
80γρ. αμύγδαλα λευκά (αλεσμένα σε σκόνη- δεν είχα λευκά έβαλα κανονικά)
1/2 κ.γ κανέλα
1 κ.γ μπέκιν πάουντερ
1 αυγό
ζάχαρη καστανή για το πασπάλισμα

Για τη γέμιση
300γρ. χουρμάδες (χωρίς το κουκούτσι)
50γρ. ροδόνερο
20γρ. σουσάμι
30γρ. νερό

Ε(χ)τέλεση
Γέμιση
Πολτοποιούμε στο μπλέντερ τους χουρμάδες μαζί με το ροδόνερο και το νερό. Σταματάμε το χτύπημα και ανακατεύουμε τον πολτό με το σουσάμι.Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί σε μια λεκανίτσα και τα ζυμώνουμε με τα χέρια μας. Αρχικά τρίβουμε με τα μήλα των δαχτύλων μέχρι να σχηματιστούν ψίχουλα και έπειτα ζυμώνουμε με όλη την παλάμη μέχρι να προκύψει μια ζύμη. Παίρνουμε τα ¾ της ζύμης και τα απλώνουμε μέσα σε μια φόρμα τάρτας διαμέτρου 24 εκ. Ανασηκώνουμε τη ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα από τη φόρμα.

Ζύμη
Πάνω από τη ζύμη απλώνουμε τη γέμιση αλλά αφήνουμε ακάλυπτο ένα εκατοστό περιφερειακά.Ανοίγουμε την υπόλοιπη ζύμη με τον πλάστη σε λεπτό φύλλο όσο και η φόρμα μαςΚαλύπτουμε μ' αυτό τη γέμιση περιφερειακά ώστε να κολλήσουν τα δυο φύλλα ζύμης μεταξύ τους. Αλείφουμε την επιφάνεια με λίγο νερό και πασπαλίζουμε με μπόλικη μαύρη ζάχαρη. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 180C/350F για 50-60 λεπτά (τα 50 μού ήταν αρκετά).

Υ.Γ Την ώρα που σκεφτόμουνα το άνωθεν και κάτι άλλο σχετικό με το "θα κάνω" έσκασα πάνω σε μια γιγαντο-οθόνη που έγραφε:
Act like you mean it!
Οκ, θα το κάνω!
Αφού πρώτα φάω ένα κομμάτι χουρμαδόπιτα 

(της φίλης, της κουνιάδας της δευτεροξαδέρφης της μαμάς μου!)

8 σχόλια:

  1. χαχαχα τα απροοπτα ειναι και τα καλυτερα!!! υπεροχη η χουρμαδοπιτα πρωτη φορα την ακουω και ειμαι περιεργη για την γευση της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι τέλεια!!! Υπέροχα τριφτή, ιδανική για καφέ και τσάϊ και όχι πολύ γλυκειά! Φανταστίκ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φανταστικο το κειμενο Μαρθα μου!!! Φανταστικη και η χουρμαδοπιτα σου!!!!!
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ φανταστική μου Χρυσαυγή με τις φανταστικές συνταγες σου που είμαι fan!!! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Μιλάς φωναχτά καθώς περπατάς;
    Μου αρέσεις Μαρθούλα (όχι ότι δεν στο έχω ξαναπεί...) με κάνεις να νοιώθω ότι δεν είμαι μόνη, καθώς μου συμβαίνει να κάνω παρόμοιες "φωνητικές ασκήσεις" κάποιες φορές :-).

    Την επόμενη φορά που θα πάω επίσκεψη σε ξηροκαρπάδικο, θα πάρω μάλλον και χουρμάδες...

    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να πάρεις, νονά μου, να πάρεις και να τη δοκιμάσεις τη χουρμαδόπιτα και θα φχαριστηθεί και η ψυχούλα σου και ο ουρανίσκος σου! Εγγυημένα!
      Και να μη νιώθεις πια μόνη σου όταν κάνεις τις "φωνητικές ασκήσεις" σου. Έχεις παρέα! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  5. Μάλλον υπηρχε κάποια.....υποβόσκουσα επιθυμία για γλυκιά πιτούλα, Μάρθα και ίσως δεν το είχες αντιληφθεί! Και κάποια στιγμή βγήκε στην επιφάνεια εκείνη την χιονισμένη ημέρα! Ίσως επειδή ο χουρμάς προέρχεται από μέρη τροπικά, όπου τροπικά σημαίνει και ζέστη! Προφανώς παρατράβηξε ο χειμώνας φέτος στην Ν. Υόρκη και μια χουρμαδόπιτα ήταν κάτι παραπάνω από αναγκαία για να ανεβάσει την διάθεση! Ιδέα και εκτέλεση εξαιρετικές! Χαρά τους φίλους που θα γευθούν τις επόμενες χουρμαδόπιτές σου!
    Καλό βράδυ, Μάρθα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω Ειρήνη μου, χάρηκαν ήδη κι αυτοί που τις δοκίμασαν και δείχνει πως θα ξαναχαρούμε όλοι μαζί! Φιλιά από μία μη χιονισμένη, αλλά όχι τροπική Νέα Υόρκη!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...