Χριστουγεννιάτικο κέηκ ροδιού και γράμμα στο Santa

Dear Santa,
(Βασίλη ή Νικόλα, το ίδιο κάνει, ξέρεις ότι μιλώ σε σένα).
Άρχισα να σού γράφω παραμονή Χριστουγέννων, με βρήκε το βραδινό ρεβεγιόν, διέκοψα για να βγω και τελείωσα  αισίως ανήμερα Χριστούγεννα.
Αυτό το γράμμα, όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν πρόλαβα να στο στείλω εγκαίρως.
Κι αυτό το "εγκαίρως" είναι που με κάνει να επικοινωνώ τώρα μαζί σου διαστασιακά.
Δε θέλω δώρο, ευχαριστώ.
(Και να'θελα δηλαδή, τώρα είσαι με το Ρούντολφ και βουτάς στις καμινάδες.)
Θέλω μόνο να ζητήσω να βάλεις ένα χεράκι εσύ, κι ένα ο Θεούλης (γιατί τα δυο δικά μου δε φτάνουνε), για να προλαβαίνω "εγκαίρως" τα πράγματα, και να μη φτάνω λίγο μετά τη λήξη του χρόνου, ξέπνοη, αγχώδης και ατελής.

Για να εξηγούμαι και να μην παρεξηγούμαι:
Θέλω,  ας πούμε, να κάνω ένα τραπέζι, έτσι; Το σκέφτομαι καιρό, ψάχνω τα καλούδια μου καιρό, μαζεύω συνταγές, ψωνίζω υλικά, και κατά το απογευματάκι του τραπεζιού που έχω αποφασίσει να' χει για κεντρικό θέμα το ρόδι, κι ενώ σπάω τα ρόδια που' χω εντωμεταξύ προνοήσει να πάρω, τα βρίσκω σάπια. Βγαίνω περιπατητή στα μαγαζιά (αφού δεν οδηγώ χρόνια τώρα), χαιρετώ κόσμο, ψωνίζω, επιστρέφω, σπάω τα ρόδια, τα ρίχνω σε τουρτίτσες και σαλατικά, βάζω στο τραπέζι το λικέρ ρόδι που έχω προνοήσει- προγραμματίσει- προετοιμάσει σαράντα μέρες πριν, και πιάνω να ζυμώνω κουραμπιέδες. Βούτυρα εντάξει, αμύγδαλα αρκετά, κονιάκ ούτε το 1/4 δε βγαίνει. Ξαναβγαίνω τρεχαλητή πια στα μαγαζιά, ξαναγυρίζω μία ώρα μετά αφού έχω ξαναχαιρετήσει-μιλήσει-ευχηθεί σε διάφορους που γνωρίζω και δεν γνωρίζω, και βλέποντας το ρολόϊ να στριφογυρνάει τους δείκτες πιο γρήγορα απ' το κανονικό, σκαρφαλώνω στην καρέκλα να ανεβάσω τα μπωλ στα ντουλάπια. Πέφτει το αγαπημένο μου και σπάει σαν καρπούζι στα δύο. Σπάζει η καρδούλα μου στα χίλια, σπάνε τα νευράκια μου και γίνονται τσατάλια, σπάζομαι και με τους δείκτες του ρολογιού που γυρίζουν πια σαν τρελλοί, και γρηγορεύω τις κινήσεις μου. Πιάνω να κάνω τη γέμιση με κάστανα, αλλά στην τρεχάλα τη ρίχνω στο ρηχό τηγάνι, κι όπως ανακατεύω βιαστικά, χύνω το μισό ζουμί πάνω στο μάτι, περνάει από τις τρύπες και βουτάει μέσα στην κουζίνα. Κάνω πως δεν το βλέπω, δε βρίζω, αφήνω να καθαρίσω αργότερα και συνεχίζω! Μιά ωρίτσα πριν χτυπήσει το προσκλητήριο, δεν έχω βάλει ηλεκτρική, δεν έχω κάνει μπάνιο, δεν έχω στρώσει τραπεζομάντηλο, και στο πρώτο χτύπημα ανοίγω με βρεγμένα μαλλιά και το make up στο χέρι. Λέω ψύχραιμα και χαρωπά "Merry Christmas ho ho ho!", προσφέρω κρασί με μισή ώρα καθυστέρηση, γιατί δε βρίσκω το ανοιχτήρι, βάζω μουσική και τρέχω να τυλίξω τα δωράκια. Στο τέλος της γιορτής βρίσκω να περισσεύουν τρία, που έχω εντωμεταξύ ξεχάσει να δώσω σε τρεις καλεσμένους.

Dear Santa, βοήθεια!
Bοήθησέ με, please, να προλαβαίνω!
Βοήθησέ με να κάνω τα πράγματα λίγο πριν τη στιγμή που είναι να συμβούν, κι ύστερα να κάθομαι πανέτοιμη και χαλαρή να τα απολαμβάνω!
Γιατί δηλαδή όλες οι καλές κυρίες της blog-ογειτονιάς, καιρό τώρα, να προλαβαίνουν να στολίσουνε τις σελίδες τους με μπαλλίτσες και φωτάκια, να βάλουνε τα εορταστικά μενού, να στείλουν ευχές, κι εγώ να το παίζω μουγκοθόδωρος και να απέχω γιατί τρέχω;

Για να καταλάβεις δηλαδή,  μια εορταστική χριστουγεννιάτικη τουρτίτσα με ρόδι έχω αποφασίσει να βάλω για την προπαραμονή που την έχω μπανίσει μήνες τώρα.
Κι έρχεται η προπαραμονή και ξεμένω, όπως είπαμε από ρόδια, ύστερα βλέπω πως δεν έχω χώρο στο ψυγείο για την τούρτα, την αρπάζω και τρέχω στο ψυγείο της γειτόνισσας, έρχεται το βράδυ η γειτόνισσα αλλά ξεχνάει την τούρτα, και με τα πήγαιν' έλα δώθε κείθε, κόβω την τούρτα (τη σωστή στιγμή) αλλά ξεχνώ να τη φωτογραφήσω ολόκληρη πριν την ματσακονίσουν τα δοντάκια των φίλων. Το θυμάμαι στη μέση της κοπής (και της τούρτας) κι αρχίζω να τραβώ φωτογραφίες, έχοντας πατήσει (φυσικά) λάθος κουμπί στα settings κι έτσι βγάζω τις μισές θολές.
Πού ώρα και διάθεση μετά για προπαραμονιάτικες αναρτήσεις;
Dear Santa,
αυτά είχα να σου πω και να σού ζητήσω,
σού εύχομαι κλείνοντας καλές γιορτές σε σένα, στην κυρία σου και στα χαριτωμένα ξωτικά σου,
να έχεις την αντοχή να γυρίζεις όλη νύχτα στις γειτονιές του κόσμου,
την ανοχή να ακούς τις επιθυμίες μας,
και τη γενναιοδωρία να τις πραγματοποιείς.
Με φιλικό χαιρετισμό,
Μάρθα

Υ.Γ. Σού στέλνω και τη συνταγή μήπως θελήσεις να την τρατάρεις σήμερα στην κυρία Santa.
Τσέκαρε τα ρόδια σου και κάνε χώρο στο ψυγείο.

Χριστουγεννιάτικο κέηκ ροδιού

1 φλυτζάνι γάλα
6 ασπράδια αυγών
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
2 και 1/4 φλυτζάνια αλεύρι
1 και 3/4 φλυτζάνια ζάχαρη
4 κουταλάκια μπέκιν πάουντερ
1 κουταλάκι αλάτι
3/4 φλυτζανιού βούτυρο μαλακωμένο

Ε(χ)τέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C/350F.
Βουτυρώνουμε δύο ταψάκια 23 εκατοστά και τα στρώνουμε με αντικολλητικό χαρτί που επίσης περνάμε με λίγο βουτυράκι και αλευρώνουμε πολύ ελαφρά.

Σε ένα μπωλ  χτυπάμε για λίγο το γάλα, τα αυγά και τη βανίλια.  Σ' ένα άλλο μπωλ ενώνουμε το αλεύρι, το μπέκιν πάουντερ και το αλάτι. ύστερα προσθέτουμε το μαλακωμένο βούτυρο και τα χτυπάμε ελαφρά να γίνουν ως υγρή άμμος. Ρίχνουμε το μισό μείγμα των αυγών στο μείγμα του αλευριού και χτυπάμε. ύστερα προσθέτουμε και το υπόλοιπο μισό και χτυπάμε για κανέναν λεπτό ακόμη χωρίς αν το παρακάνουμε.
Μοιράζουμε το μείγμα στα δύο ταψάκια και ψήνουμε για 30-35 λεπτά. Τα αφήνουεμ να κρυώσουν εντελώς πριν ρίξουμε το σιρόπι.

Σιρόπι ροδιού

2 φλυτζάνια χυμό ρόδι

1 φλυτζάνι ζάχρη

 

Ρίχνουμε το χυμό και τη ζάχαρη σε ένα κατσαρολάκι και το βάζουμε στο μάτι σε μέτρια θερμοκρασία μέχρι να λιώσει η ζάχαρη καιμόλις αρχίσει να κάνει φουσκάλες, χαμηλώνουμε και αφήνουμε να σιγοβράσει για περίπου 25 λεπτά μέχρι να δέσει το σιρόπι.
Το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και χρησιμοποιώντας ένα πινέλο το απλώνουμε πάνω στα δύο παντεσπάνια. Ύστερα ανοίγουμε τρυπο΄λες στα κέηκς, με τη λαβή ενός ξύλινου κουταλιού και αδειάζουμε όλο το υπόλοιπο σιρόπι . Τα αφήνουμε να κρυώσουν περίπου 15 λεπτά πρίν βάλουμε το frosting.

Frosting

4 κούπες ζάχαρη άχνη

226 γραμμάρια βούτυρο μαλακωμένο

453 γρ. τυρί Φιλαδέλφεια

1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλια

Σ' ένα μπωλ χτυπάμε τη ζάχαρη και το βούτυρο. Προσθέτουμε το τυρί κρέμα και τη βανίλια και συνεχίζουμε το χτύπημα. Όταν το frosting δέσει και γίνει παχυ το απλώνουμε στις βάσεις και διακοσμούμε με ρόδια ζαχαρωμένα ή απλά σπόρια όπως έκανα εγώ.

Χρόνια μας πολλά, καλά κι αγαπησιάρικα,

και νάχουμε πάντα στην ώρα μας, ό,τι λαχταράει η ψυχή μας!