Πάω επίσκεψη για να ξεθυμώσω

Αν υπήρχε ένα θυμωμένο γλυκό, αυτό θα' θελα να ποστάρω τώρα. Όχι γιατί είμαι αχάριστη, αγνώμων ή αρνητική, ούτε γιατί ξέχασα τις συμβουλές στο "Anger therapy", αλλά γιατί μου' χει ανέβει το στομάχι στο στόμα και δε λέει να κατέβει. Γιατί είναι μια μέρα σκατομέρα απ' το πρωί που ξημέρωσε σκοτεινή και μούρτζουφλη  με βροχο-χιονόνερο, γιατί απ' τις επτά χοροπηδούν "οι από πάνω" πάνω απ' το κεφάλι μου, γιατί χοροπηδάνε κατά καιρούς όλοι "οι από πάνω" πάνω απ' το κεφάλι μου, όσο εγώ είμαι "η από κάτω" τους,  γιατί προσπαθώ να συνηθίσω τους καινούριους ήχους μια που βρίσκομαι ανάμεσα σε πόρτα σκουπιδιών που ανοιγοκλείνει "σμπαμ" για να πεταχτούνε τα σκουπίδια  "φρρρ" μέσα απ' τον τοίχο, και σε μια πόρτα πίσω αυλής που κλείνει "γκντουπ"  ακόμα και στις έντεκα το βράδυ, γιατί από κάτω έχει τις σακκούλες της ανακύκλωσης κι όταν μαζεύονται ακούω τα γυαλάκια και τα μπουκαλάκια "τσίκιρι τσίκιρι", γιατί απέναντι είναι το σχολειό με τα μικρά που τρελλαίνονται στα διαλείμματα στα "γιούχουου", γιατί δίπλα είναι το γυμναστήριο που νοικιάζεται  για χορούς και μουσικά μαθήματα ταμπούρλου "ντούμπου ντούμπου-ζα", γιατί παραδίπλα είναι μια καθολική εκκλησία που' χει διάφορους μουζικάντηδες τις Κυριακές "πί-πι, πι-πι, πι-πι-λα" και γιορτάζουν. Εγώ όμως δε γιορτάζω όσο είμαι μέσα στα "σμπαμ" στα "φρρρ" στα "γκντουπ" στα "τσίκιρι τσίκιρι" στα "γιούχου", "ντούμπου ντούμπου" και στα "πί-πι, πί-πι-λα", οκ;;;

Λοιπόν πάω επίσκεψη για να ξεθυμάνω και να ξεθυμώσω.
Θα' χω γλυκό στα χέρια, αλλά συνταγή δεν έχω να σάς δώσω,
σε κουτί βρήκα τα σακκουλάκια, πρόσθεσα βούτυρο και νερό, το'φτιαξα στα γρήγορα κι άντε γεια.

Υ.Γ Δεν έχω πια θυμό. Μού πέρασε.
Κι αρχίζω πια να συνηθίζω τους γείτονες ήχους και ανθρώπους.
Υπόσχομαι την επόμενη φορά που θα φτιάξω γλυκό, να βγει απ' τα χεράκια μου και να σάς το μοιραστώ. Άντε (πάλι) γεια και να τα λέμε, εντάξει;